Ποιες ήταν οι εντολές του Υπουργείου Εσωτερικών προς την Αστυνομία; #griots

Άκουσα προ ολίγου τον υφυπουργό Εσωτερικών κο Χηνοφώτη να ισχυρίζεται στη Βουλή ότι δεν υπήρξε πολιτική εντολή προς την Αστυνομία για να είναι παρατηρητής στο χάος της φωτιάς, της καταστροφής, της κλοπής και του πλιάτσικου.

Δε μας είπε, όμως, ποιες εντολές έδωσε και γιατί δεν κόβει κεφάλια, αν οι εντολές αυτές δεν τηρήθηκαν. Ο υπουργός Εσωτερικών, κος Παυλόπουλος, θεωρεί επιτυχία που δεν υπήρξαν άλλα θύματα κατά τις διάφορες συμπλοκές, αφήνοντάς μας να πιστέψουμε ότι αυτό συνέβει χάρη στις εντολές της πολιτικής ηγεσίας προς την Αστυνομία. Ποια είναι η αλήθεια τελικά;

Document the documents

This is an appeal to due authorities & interested parties, television & radio stations, printed & online media everywhere: Please time- & place-stamp all the material you produce, air, publish or otherwise use as facts in news and documentaries.

I am tired of wondering "where and when did that happen?", "where and when was this recorded?" & "where and when was that picture taken?".

I ask of everyone involved to help establish transparency and better documentation in the news business. It certainly is not that difficult, with the digital technology in use today...

Ένα θύμα, κανένα μάθημα

Παραθέτω παρακάτω τα μηνύματα που έλαβα από το μοιραίο Σάββατο 6/12/2008 μέχρι σήμερα, βλέποντας τηλεόραση, ακούγοντας ραδιόφωνο, συζητώντας και διαβάζοντας από το Internet. Σκόρπια, όπως ο τόπος μας. Κάπου ανάμεσα είναι και η γνώμη μου.

Αλέξανδρε, έφυγες άδικα. Και μυαλό δε βάζουμε...

"Η ανθρώπινη ζωή δεν συγκρίνεται με τις υλικές ζημιές". Ασφαλώς! Και ποιος θα παρακολουθήσει αν κάποιοι κατεστραμμένοι επαγγελματίες οδηγηθούν στη φυλακή λόγω χρεών, ή στην αυτοκτονία; Πόσες ζωές κρίνονται με κάθε, εξίσου άδικα, κατεστραμμένη επιχείρηση;

Γνωρίζουμε άριστα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει πορεία χωρίς έκτροπα και οργανώνουμε πορείες αντί για καθιστικές, παθητικές διαμαρτυρίες. Ρίχνουμε λάδι στη φωτιά. Στρεφόμαστε κατά των καταστημάτων αντί κατά των πολιτικών, των αστυνομικών, των εκάστοτε πραγματικών υπευθύνων.

Περιμένουμε από Βουλευτές και Υπουργούς να διορθώσουν θέματα των οποίων αγνοούν την ύπαρξη, ζώντας ομαδικά στον κόσμο τους με τις ευλογίες μας, επ' ονόματί μας.

Θυμόμαστε ότι τα Εξάρχεια είναι "άβατο" και "γκέτο", πάντα κατόπιν εορτής και κανείς δεν ασχολείται, ούτε είναι υπεύθυνος για αυτό τις καλές μέρες. Ή μήπως δεν υπάρχουν τέτοιες;

Καταδικάζεται γενικώς και αορίστως η εκτροπή, την ίδια στιγμή που δικαιολογείται, διότι υπάρχει, τάχα μου, σημαντική αφορμή.

Ζητείται η εξάντληση της αυστηρότητας του νόμου για τον αστυνομικό που πυροβόλησε και ταυτόχρονα αναστέλλεται η εφαρμογή του νόμου για αυτούς που φέρνουν τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης... εν ονόματι του αθώου νεκρού!

Να είναι παρούσα η αστυνομία, να μην προκαλεί η αστυνομία, να προστατεύει η αστυνομία, να μη χτυπά η αστυνομία, να συλλαμβάνει η αστυνομία, να τιμωρούνται οι ένοχοι, να μην αυθαιρετεί η αστυνομία.

Παρεμβαίνουν οι πολιτικοί ώστε να ανοίγει ο αστυνομικός κλοιός, ώστε να αφεθούν ελεύθεροι οι συλληφθέντες. Ποιος ερμηνεύει το νόμο και ποιος τον εφαρμόζει;

Σε πόσες περιπτώσεις διαπιστώνεται η ατιμωρισία για αστυνομικούς που ξεπέρασαν τα όρια; Τι μήνυμα μεταφέρεται κατ' αυτό τον τρόπο; Αντίστροφα, τι απολαβή έχουν οι αστυνομικοί που διακρίθηκαν, τραυματίστηκαν ή έπεσαν στο καθήκον; Γιατί οι συνάδελφοί τους θα βάλουν τη ζωή τους στην "τήρηση της τάξης";

Ποια είναι, επιτέλους, η "τάξη" και πώς τηρείται;

Διαμαρτύρονται οι εκπρόσωποι της αστυνομίας για εντολές που δεν της επιτρέπουν να ασκήσει το έργο της. Συμπτωματικά, η διαμαρτυρία ακολουθεί πάντα το απευκταίο. Δεν είδα καμμία καταγγελία σε ανύποπτο χρόνο ότι πολιτικοί ή όποιοι άλλοι παρεμποδίζουν το έργο της.

Να χρησιμοποιούνται οι κάμερες επικουρικά στην εφαρμογή του νόμου; Όχι, αλλιώς πώς θα διαμαρτυρόμαστε ότι η αστυνομία και η δικαιοσύνη δε λειτουργούν;

Οι δημοσιογράφοι και "δημοσιογράφοι" καταφεύγουν στην υπερβολή όπως πάντα. Η "πολιτική δημοσιογραφία" προσπαθεί να αποδείξει τον εαυτό της και υπερβάλλει και αυτή. Μέχρι ότι καίγεται η Εθνική Βιβλιοθήκη διαβάσαμε και ακούσαμε...

Είναι μια ακόμα ευκαιρία να εντοπίσουμε και να απαξιώσουμε τους ανάξιους. Άλλη μια ευκαιρία που ήδη πηγαίνει χαμένη...

Αντίο, Αλέξανδρε και μη γελιέσαι. Αυτά δε γίνονται για σένα.

Όχι στο Όνομά μας Petition

Παρακολουθώ μέρες τώρα τη μπλογκόσφαιρα να είναι το μόνο ΜΜΕ που ασχολείται με το θέμα των φυλακών, ενώ η τηλεόραση το αγνοεί και το ραδιόφωνο το περνάει στα ψιλά. Όχι, εφημερίδες δε διαβάζω πια, εκτός αν παρέχουν το περιεχόμενό τους μέσω RSS. Αναδημοσιέυω, λοιπόν την αίτηση από το "Όχι στο όνομά μας petition", όπου μαζεύονται οι υπογραφές:


View Current Signatures - Sign the Petition

---

To: Greek Parliament, Greek & International Mass Media

Όχι στο Όνομά μας


“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.
– Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08

“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”
- Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08


Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατά επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Sincerely,

The Undersigned

Αντιπολίτευση κατά Προσώπων, όχι κατά Πολιτικής

Οι προσωπικές επιθέσεις των ΜΜΕ και της αντιπολίτευσης κατά των κ. Βουλγαράκη, κ. Ρουσόπουλου και κας Ζαχαρέα αναδεικνύει για άλλη μια φορά την αδυναμία άσκησης ουσιώδους αντιπολίτευσης.

Η ανεργία, τα χάλια της παιδείας, της δημόσιας τάξης και η γενικότερη, ομολογημένη αδυναμία της Κυβέρνησης να κινηθεί πιο γρήγορα στην υλοποίηση του προγράμματός της πείθει ακόμα και τους ψηφοφόρους της ότι κάνει έργο για λίγους και όχι για όλους και κυριαρχεί η διαφθορά και η συγκάλυψή της, αντί για το νοικοκύρεμα και τα βήματα μπροστά.

Η αντιπολίτευση, πάλι, αντί να αναδεικνύει τις πολιτικές αδυναμίες της Κυβέρνησης και να προτείνει ρεαλιστικές λύσεις αντί για "θα" και ανατροπές, στρέφεται εναντίον προσώπων για τα προσωπικά τους, αντί για τα πολιτικά τους πεπραγμένα. Θα προτιμούσα να ασχολείται να μας πείσει γιατί αν ξαναγίνει κυβέρνηση θα κάνει σε εποχή οικονομικής δυσπραγίας όσα δεν έκανε στο παρελθόν με όλες τις επιδοτήσεις της ΕΟΚ και μετά της ΕΕ.

Αναγνωρίζω ότι επί Νέας Δημακρατίας τα ΜΜΕ δουλεύουν πιο εντατικά. Μόνο που οι έρευνες, δυστυχώς, στρέφονται κατά επιλεγμένων προσώπων-στόχων για να βρουν σκάνδαλα υπαρκτά και ανύπαρκτα. Θα περίμενα οι έρευνες που γίνονται να αφορούν, πχ. το σύνολο της Κυβέρνησης ή των βουλευτών και όχι μόνο αυτούς που δεν αρέσουν σε κάποιους. Έτσι χάνουν τα ΜΜΕ την αξιοπιστία τους.

Κι εσείς, κοι δημοσιογράφοι-παρουσιαστές των τηλεπαραθύρων, μη μας λέτε "ακούσατε τις απόψεις και κρίνετε μόνοι σας". Πείτε μας ποια είναι τα πραγματικά στοιχεία, έναντι αυτών που επικαλούνται οι πολιτικοί-καλεσμένοι σας. Αναλάβετε, κάποτε, την ευθύνη της αλήθειας...

Βρισκόμαστε ενώπιον σημαντικής και μακράς δυσλειτουργίας των θεσμών. Θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους η Δικαιοσύνη, τουλάχιστον;

Καλπάζων Τιμάριθμος

Ο καλπασμός του τιμαρίθμου είναι το μονίμως επίκαιρο θέμα από όταν μπήκε το ευρώ στη ζωή μας. Δεν θα αναφερθώ στα πάμπολλα παραδείγματα συγκεκριμένων προϊόντων που πωλούνται σε υπερτριπλάσια τιμή από την εποχή της δραχμής ή ακριβότερα από όσο σε πλουσιότερες χώρες της ζώνης του Ευρώ, ούτε στην απλή διαπίστωση ότι από τουριστικός παράδεισος η Ελλάδα εξελίχθηκε σε ιδιαίτερα ακριβό προορισμό.

Θα αναφερθώ στους λόγους που, κατά τη γνώμη μου, επέτρεψαν στις τιμές να διαμορφωθούν έτσι. Είναι οι ίδιοι λόγοι για τους οποίους το φαινόμενο δεν πρόκειται να αλλάξει στο προβλέψιμο μέλλον. Η άνοδος της τιμής του πετρελαίου, βολική εξήγηση για μερικούς, απλώς επιδεινώνει το φαινόμενο και το "νομιμοποιεί".

Ο καφές κοστίζει μετριοπαθώς 1,5€ στο πόδι και 3-5€ στις καφετέριες. Είμαστε εθισμένοι σ' αυτόν ή είναι είδος βασικής ανάγκης, όπως το γάλα και το ψωμί; Τα τσιγάρα και το αλκοόλ ακριβαίνουν χρόνια τώρα πέρα από κάθε λογική και η κατανάλωσή τους δεν σημειώνει κάμψη, παρά τα προβλήματα υγείας και την ενόχληση στους γύρω που προκαλούν τα μεν και παρά τα ατυχήματα στα οποία συνειφέρει το δε.

Μια εξήγηση είναι ότι είμαστε large. Δε μασάμε. Έχουμε πιστωτικές κάρτες και παίρνουμε καταναλωτικά δάνεια. Θέλουμε το καλύτερο (το οποίο συνηθέστατα μπερδεύουμε με το επώνυμο και το ακριβό). Δεν καταδεχόμαστε τα private labels (γνωστά και σαν own brand). Συμφωνούμε στις συζητήσεις ότι όλες οι βενζίνες είναι ίδιες, αλλά βάζουμε τις ακριβότερες "extra", "plus", "super" κοκ. Μετράμε την αξία των αγορών μας με την έκπτωση που πετύχαμε ή τις "άτοκες" (τι απάτη κι αυτή) δόσεις που θα πληρώνουμε ακόμα και αφού έχει απαξιωθεί η αγορά μας. Φυσικά, ούτε η "ποιότητα", ούτε οι "άτοκες δόσεις", ούτε τα "επώνυμα" είναι φθηνά. Ίσως είμαστε εμείς πλούσιοι, αλλά τότε πού είναι η κρίση;

Μια άλλη εξήγηση είναι ότι δεν μπορούμε να στερούμε τα παιδιά μας από το καλύτερο, ούτε να παίζουμε με την υγεία τους. Μπορούμε, όμως, να τα στερούμε από την παρουσία μας και να μεγαλώνουν στους παιδικούς σταθμούς, με τις ξένες baby sitters ή, στην καλύτερη περίπτωση, με τη γιαγιά, όσο εμείς εξασφαλίζουμε τη δική μας και τη δική τους "ποιότητα ζωής". Όμως, τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, οι καφέδες και τα περιοδικά life style πώς ακριβώς συνεισφέρουν στην ποιότητα ζωής οποιουδήποτε;

Μια τρίτη εξήγηση είναι ότι η καταναλωτική μας συνείδηση είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανύπαρκτη, αλλά συνήθως τουλάχιστον ακριβή. Πχ., προτιμάμε να βάλουμε τα παιδιά μας σε ιδιωτικό σχολείο, παρά να τραβήξουμε τα αυτιά δασκάλων, καθηγητών, διευθυντών και υπουργών για την υπερτριακονταετή συνεχή επιδείνωση της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων. Θεωρούμε σπιουνιά να ζητάμε και να παίρνουμε την απόδειξη που υποχρεωτικά οφείλουν όλοι οι επαγγελματίες που εμπορεύονται είδη και υπηρεσίες να δίνουν (στην καλύτερη περίπτωση διαπραγματευόμαστε τον ΦΠΑ, αλλά συνήθως αρκούμαστε να μας χαρίσουν τον μισό και να ωφεληθούν τον άλλο μισό και το φόρο, εις βάρος του κράτους, που πάντως όσα χρειάζεται θα τα εισπράξει). Ακούμε ατάραχοι την τιμή που εισπράττουν οι παραγωγοί από τους μεσάζοντες και πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα πολλαπλάσια στις λαϊκές αγορές (λόγος ύπαρξης των οποίων είναι να πωλούν τα προϊόντα τους οι παραγωγοί, όχι λιανοπωλητές).

Υπάρχει ελπίδα; Ίσως το μποϋκοτάζ κατά του φρέσκου γάλακτος που ανακοινώθηκε από το ΕΚΠΟΙΖΩ (από τις πιο δραστήριες ενώσεις καταναλωτών -αλήθεια, πόσες τέτοιες χρειαζόμαστε;) και άλλους φορείς είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και χτυπήσει λίγο το καρτέλ που τιμωρήθηκε μεν με πρόστιμα, αλλά δεν έριξε τις τιμές... 9-14/6/2008 δεν αγοράζουμε φρέσκο γάλα ακριβότερα από 1€ το λίτρο.

Ανδρέας Βγενόπουλος - MIG: Ναι, θέλουμε κι άλλους

Παρακολούθησα την απολαυστική παρουσία του κου Βγενόπουλου στην επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής στις 27/5/2008. Στο βήμα εμφανίστηκε ένας συγκροτημένος, σαφής, περιεκτικός Κύριος (το Κ επίτηδες κεφαλαίο). Στα έδρανα παρόντες (ή και απόντες, αφού μερικοί ρώταγαν και έφευγαν!) οι εκπρόσωποι του λαού.

Παρά την εμπεριστατωμένη εισαγωγή του κου Βγενόπουλου, ρώτησαν και ξαναρώτησαν και ξαναρώτησαν τα ίδια και τα ίδια, απαντημένα και ξανααπαντημένα ερωτήματα. Σα να μην έχουν ακούσει τις τοποθετήσεις και απαντήσεις του, σα να μην έχουν ακούσει τις ερωτήσεις των συναδέλφων τους που προηγήθηκαν. Δυστυχώς, η παρουσία των βουλευτών μας ήταν απογοητευτική, όχι όμως πέραν προσδοκίας. Μας έχουν συνηθίσει να μην περιμένουμε τίποτα καλύτερο.

Ο Κος Βγενόπουλος ήταν πειστικός. Ας μελετήσουν οι αρμόδιοι την ακρίβεια των ισχυρισμών του. Και ας παραδειγματιστούν οι πάντες για το πώς παρουσιάζονται και εκφράζονται οι άνθρωποι με ποιότητα και περιεχόμενο.

Κε Βγενόπουλε, με κάνατε για λίγο υπερήφανο που είμαι Έλληνας. Σας ευχαριστώ που με εκφράσατε τόσο με αυτά που είπατε. Ναι, χρειαζόμαστε κι άλλους σαν κι εσάς στον τόπο μας. Μην επηρρεάζεστε από τους ανάξιους "λειτουργούς" που προτάσσουν τη δική τους ατζέντα του δημοσίου συμφέροντος. Παρακαλώ συνεχίστε!

ΥΓ. Επιτέλους κάποιος αναφέρθηκε στην ουσία της υπόθεσης ΟΤΕ: τι γίνεται με το δίκτυο...

Αγωγές κατά Πολιτικών & Δημοσιογράφων

Η αυθαιρεσία και ασυδοσία έχουν μακρά ιστορία στον τόπο μας. Αυτές τις μέρες είναι πάλι επίκαιρη η συζήτηση αν είναι δεοντολογικό ή όχι να γίνονται αγωγές κατά μελών του κοινοβουλίου & δημοσιογράφων.

Κυριαρχεί το σκεπτικό ότι οι αιτούμενες υπέρογκες αποζημιώσεις θα φιμώσουν, δυνάμει, τις ανεξάρτητες φωνές των πολιτικών και των δημοσιογράφων.

Βέβαια, οι πρώτοι τυγχάνουν βουλευτικής ασυλίας, οπότε δεν κινδυνεύουν και τόσο. Εκτός, δε, από την ασυλία, έχουν νομοθετήσει με επιμέλεια ώστε να μη φταίνε ποτέ και για τίποτα. Στο πλαίσιο δε αυτό φαίνεται ότι, τελευταία, υπάγεται και η ανενδοίαστη εκτόξευση ανυπόστατων (;) χαρακτηρισμών κατά ιδιωτών, εν προκειμένω παραγόντων του οικονομικού βίου της χώρας που... βγάζουν χρήματα.

Οι δεύτεροι, πάλι, δεν μας έχουν πείσει για την ανεξαρτησία τους, ούτε για τα ευγενή τους κίνητρα, όταν καταφέρονται, συχνά συκοφαντικά, εναντίον όποιου είτε θελήσουν, είτε λάβουν εντολή να "καταδιώξουν". Δύο απλά και πρόσφατα παραδείγματα άσκησης επιλεκτικής (μήπως και "στρατευμένης";) δημοσιογραφίας είναι τα "αυθαίρετα" και η "παράνομη εργασία" (τα εισαγωγικά διότι δεν έχω καταλήξει τι ακριβώς συμβαίνει) που αποκάλυψαν οι "ανεξάρτητοι" δημοσιογράφοι του τόπου μας για τους δύο υπουργούς (ο ένας ήδη πρώην) της κυβέρνησης. Η έρευνά τους, βέβαια, περιορίστηκε στους υπουργούς-στόχους και σε καμμία περίπτωση δεν έξάντλησε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου, ως ώφειλε για να είναι σοβαρή.

Δεν υποστηρίζω σε καμία περίπτωση ότι οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και οποιοσδήποτε άλλος δε δικαιούνται να λένε ό,τι θέλουν, κάθε άλλο. Τσάμπα μάγκες, όμως; Γιατί τόση διαμαρτυρία όταν ο θιγόμενος διεκδικεί νομίμως την αποκατάσταση του ονόματός του; Είμαστε τόσο δημοκράτες που εξαντλούμαστε στην ύβρη και τα δικαιώματα (ορισμένων, μόνο) σ' αυτή, αλλά η αλήθεια μας αφήνει αδιάφορους; Και τι προτείνουν εναλλακτικά αυτοί που λένε "να μην καταστρέφονται οι άνθρωποι για μία κουβέντα" σαν αποδεκτή αντίδραση των θιγομένων;

Είναι, άραγε, τυχαίο που οι μόνες φωνές που ακούω να αντιδρούν στις αγωγές είναι ακριβώς οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, που με θράσος διεκδικούν ελευθερία στην αυθαιρεσία;

Μήπως εκτός από την ψήφο εμπιστοσύνης τους στη δημοκρατία ("μόνο εμείς θα αυθαιρετούμε") διαδηλώνουν ομοίως και την εμπιστοσύνη τους στη δικαιοσύνη, την οποία εμμέσως θεωρούν αναρμόδια να λύσει τη διαφορά; Μήπως έτσι αμφισβητούν τους νόμους που οι βουλευτές έχουν ψηφίσει και οι δημοσιογράφοι, θεωρητικά, υπερασπίζονται και ελέγχουν; Μήπως αυτοκαταργούνται;

"Κόψιμο" Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα

Διαβάζω κι εγώ τα σχόλια και τις επιστολές για το "κόψιμο" του ΡΧΣ από την ΕΡΤ. Δε θεωρώ τον εαυτό μου απαισιόδοξο, αλλά δεν περίμενα τίποτα καλύτερο από την κρατικοδίαιτη ΕΡΤ. Την ίδια ΕΡΤ που χαρατσώνει ακόμα και τους πεθαμένους μέσω των λογαριασμών ΔΕΗ για να είναι σε θέση να μας παρέχει ποιοτικό πρόγραμμα, τάχα μου.

Κε Κούλογλου, συγχαρητήρια για την αξιέπαινη παρουσία σας στη δημοσιογραφία και τα τηλεοπτικά πράγματα. Ό,τι απώλεια υπάρξει από την απουσία σας από το γυαλί θα είναι των θεατών σας, δηλαδή δική μας και όχι δική σας.

Εκείνο που περιμένω με ενδιαφέρον είναι να δω αν τα δάκρυα σύσσωμου του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου είναι ειλικρινή ή κροκοδείλια. Διότι, κρίνοντας από τις αντιδράσεις, τα ιδιωτικά κανάλια θα έπρεπε να σπρώχνονται ποιο θα πρωτοδώσει τηλεοπτικό χρόνο στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα. Ή μήπως θέλουμε τον κο Κούλογλου στην τηλεόραση όπως θέλαμε παλαιότερα τον κ. Κύρκο στη Βουλή: "ας το φροντίσουν οι άλλοι";

Κε Κούλογλου, μας λυπεί η συμπεριφορά της ΕΡΤ, αλλά για εσάς δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Υπάρχει και το Υou Tube και όχι μόνο... Ας ελπίσουμε να γίνει το τέλος του κόσμου για τους διοικούντες της και, γιατί όχι, και για την ίδια.

Για περισσότερα, δείτε τη συλλογή ανακοινώσεων, επιστολών κτλ. στον ιστοχώρο του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα.

FYROM is not an ally, nor a friendly neighbor to Greece

We are hearing of too many inconclusive talks regarding the name of Greece's neighbor and the new nation's future with NATO, EU etc.

Being a Greek myself, I can't really be considered objective (although it seems nobody is, really). But I am entitled to my opinion. And I fear that Greek foreign policy fails to expose FYROM's old, longterm internal and foreign policies which are not only about ancient history, language and a nation's name but about senarios of national borders extending on another country's territory as well.

The whole issue is that of a new country being a bad, hostile neighbor to Greece, regardless of the "interim treaty" and Greece's efforts and investment in helping FYROM stand on their own feet.

Back in 1948, when Tito first gave the name "Macedonia" to this part of Yugoslavia, Greece was among the winners of WW2, but circumstances were such that they were not allowed to protest properly about it and stop it from happening. 60 years later, I would expect our ally nations (which were the same then, as they are now) to remember why they humored Tito and why those circumstances do not apply now with FYROM; or do they?

To those wondering "why Greece fears FYROM?" I answer "what is the great necessity for a new-born country to keep frustrating its immediate and maybe most important neighbor, unless there is ill-will for the not so near, not easily predictable future?". If there was a good reason to not protest back in 1948, and there is no good reason to protest now, when will there ever be a good reason? Should Greece wait until they claim Thessaloníki as their capital?

In my mind, the real argument for Greece is not the name itself. FYROM, behaving like it has been, is not exactly Greece's ally, nor a friendly neigbour, nor an honest interlocutor. And it is making no real effort to be neither. So, no! As long as FYROM is hostile to Greece (not only since the 1990s, but, practically, since the late 1940s) and doesn't care about Greeks' feelings and legitimate requests, Greece can not consider them it an ally nation and cannot allow its entrance to NATO, nor EU, nor any international organization Greece has a say in.

Ασφαλιστικό

Δεν αντέχω άλλο, θα το γράψω: Μετά από τόση συζήτηση για το Ασφαλιστικό, δεν είδα πουθενά να αναφέρεται το προφανές. Πώς συνδέεται, δηλαδή, το ύψος των εισφορών και το ποσό που παράγεται μετά από τις επενδύσεις τριαντατόσων ετών με το ύψος του εφ' άπαξ και της σύνταξης που θα δοθεί. Η σύνδεση με τον μισθό του τελευταίου έτους ή τριετίας δεν είναι ακριβώς αντικειμενικό κριτήριο... Νόμιζα πως ήμουν ο πρώτος που σκέφτηκε την (αναπόφευκτη, στην Ελλάδα μας) φάμπρικα των πλαστών υψηλών μισθών, αλλά μαθαίνω ότι συμβαίνει ήδη στην αγορά, χρόνια τώρα.

Ακούσαμε, βέβαια, για κεκτημένα και για υγιή ταμεία με καλό λόγο εργαζομένων προς ασφαλισμένους. Που, κατά σύμπτωση, με διάφορες μεθόδους τύπου "αγγελιόσημο" και άλλων, έμμεσων εισφορών, χαρατσώνουν όσους έχουν την ατυχία να εμπλέκονται σε διαφήμιση, να καταναλώνουν ηλεκτρισμό κτλ.

Η μείωση του αριθμού των ταμείων, ο εξορθολογισμός των βαρέων και ανθυγιεινών, η επανεκτίμηση των αναπηρικών συντάξεων και του ποιος δικαιούται και για πόσο τη σύνταξη θανόντων είναι μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Πότε, όμως, θα πάρουμε, επιτέλους, σύνταξη βάσει των εισφορών που πληρώσαμε επί δεκαετίες;