Tuesday, November 15, 2011

Ποιο είναι το πιο επικίνδυνο κόμμα για τη δημοκρατία μας;

Παραθέτω μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχα σήμερα το πρωί στο Twitter με τον ageor πάνω στο θέμα της εισόδου του ΛΑΟΣ στην Κυβέρνηση. Συγκεκριμένα ο ageor διαφώνησε με την πρότασή μου στον Κώστα Βαξεβάνη για ειδικό αφιέρωμα στο φιλοχουντικό παρελθόν και τις γενικότερες κωλοτούμπες του ΛΑΟΣ και των στελεχών του (π.χ. Βορίδης). Ο ageor πιστεύει ότι δεν πρέπει να ασχοληθούμε συγκεκριμένα μόνο με το ΛΑΟΣ, αλλά γενικότερα με τις κωλοτούμπες όλων των κομμάτων. Εγώ από την άλλη θεωρώ ότι εφόσον το ΛΑΟΣ πλέον είναι στην εξουσία μιλάμε για την πρώτη επιστροφή της ακροδεξιάς στην εξουσία μετά την μεταπολίτευση και αξίζει να εστιάσουμε στο συγκεκριμένο κόμμα και να ενημερωθεί ο κόσμος απλά και αντικειμενικά τα όσα έλεγε και έκανε το ΛΑΟΣ και η παρέα του έως πρόσφατα.
Η συζήτηση επεκτάθηκε και σε άλλα θέματα, όπως θα δείτε.
Ο μόνος λόγος που πήρα το θάρρος να συλλέξω τα tweets και να τα δημοσιεύσω μαζεμένα είναι ότι τόσο εγώ όσο και ο ageor δώσαμε το ελεύθερο τον Κώστα Βαξεβάνη να αξιοποιήσει τα tweets μας όπως θέλει (και αν θέλει) για μελλοντικό του άρθρο.
Ακολουθεί το σχόλιο που έκανα στην ανάρτηση του Δημήτρη και παρακάτω ο διάλογος, παρμένος από το storify τoυ:
"Ευχαριστώ, Δημήτρη, για τον κόπο που έκανες να συγκεντρώσεις τη συζήτηση.
Λίγα λόγια ανακεφαλαίωσης:
Δεν διαφώνησα με την πρότασή σου για στενή παρακολούθηση του ΛΑΟΣ. Εξέφρασα έντονο προβληματισμό που _μόνο_ αυτός συγκεντρώνει την προσοχή βάσει εικαζομένων κινδύνων και όχι οι ήδη εκφρασμένες εντός του κοινοβουλίου αντιδημοκρατικές πολιτικές της αριστεράς (η οποία επίσης έχει συγκυβερνήσει στο παρελθόν) ή των κομμάτων εξουσίας. Έτσι, πρότεινα τη συνολική παρακολούθηση όλων των πολιτικών σχηματισμών για αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, με προτεραιότητα σε αυτές που _ήδη_ συμβαίνουν και προσβάλλουν το πολίτευμα, καθώς και αυτές που προκαλούνται από τα κόμματα εξουσίας (όπου ο ΛΑΟΣ έρχεται τρίτος και αυτό χάρη στην επιδεικτική -και ίσως αντιδημοκρατική- απουσία της αριστεράς από τον διάλογο).
Η συνολική απερίφραστη απόρριψή σου κάθε κωλοτούμπας και αντιδημοκρατικής πρακτικής από όπου και αν προέρχεται ανέτρεψε την αρχική μου εντύπωση και φόβο ότι μόνο τις ακρότητες της δεξιάς θεωρείς απορριπτέες, ενώ δεν ενοχλείσαι από αυτές της αριστεράς και άλλων. Και μόνο αυτή η διευκρίνιση είναι επαρκής ανταμοιβή, τουλάχιστον για μένα, για αυτή μας τη συζήτηση, κι ας διαφωνούμε στο ποια θεωρούμε προτεραιότητα ο καθένας.
Αν ο Κώστας Βαξεβάνης θέλει να χρησιμοποιήσει το διάλογό μας, μια αναδημοσίευση αυτής της ανάρτησης με το σχόλιό μου νομίζω είναι ό,τι χρειάζεται. Με την άδειά σου, το ίδιο θα κάνω και στο blog μου "Επί Παντός".
Σ’ ευχαριστώ και πάλι για την εποικοδομητική συζήτηση :) "
View the story "Το ΛΑΟΣ στη Βουλή" on Storify]

Friday, July 29, 2011

Μετά την άρνηση ο πόνος

Του Δημήτρη Κουτσονίκα

Αθήνα, Ολυμπιακοί αγώνες 2004. Η Ελληνική κοινωνία ζει τις καλύτερες στιγμές της, ενώ τα σάπια της θεμέλια τρίζουν. Έλληνες αθλητές ντοπαρισμένοι! Μακριά από το Ολυμπιακό πνεύμα, τρέχουν γρηγορότερα και σηκώνουν περισσότερα κιλά με τη βοήθεια απαγορευμένων ουσιών. Για τους περισσότερους ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. «Άλλωστε και οι άλλοι τα ίδια κάνουν!».

Ο Καραμανλής, νεόπλουτος αρχοντοχωριάτης, περισσότερο όμως ένοχος, ξοδεύει. «Για να μη μας κακοχαρακτηρίσουν οι ξένοι!».

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μετά από χρόνια εξουσίας του καθεστώτος ΠΑΣΟΚ, όπως η ίδια πετυχημένα είχε ονομάσει, δείχνει τις προθέσεις της. Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου και λοιποί συγγενείς, ξαναβρίσκουν τον ύπνο τους, ενώ είναι φανερό ότι και αυτή τη φορά κάθαρση δεν θα υπάρξει. Αντιθέτως η νομενκλατούρα της Ν.Δ. διατηρεί και χρησιμοποιεί τα ίδια κανάλια και τις ίδιες μεθόδους ληστείας και εξαπάτησης. Δομημένα ομόλογα, καρτέλ, Βατοπέδι, κομματικές εταιρείες, εκατοντάδες διοικητικά συμβούλια εταιρειών - οργανισμών του κράτους, ρουσφέτια, απευθείας αναθέσεις έργων, δίκτυα εκδοτών και δημοσιογράφων, διαφθορά, μαφία. Με το χρέος στο 100% του ΑΕΠ η δεύτερη τετραετία της Ν.Δ. εξελίσσεται σε πλιάτσικο από τους υπουργούς και τα κομματόσκυλα που βλέπουν το τέλος να πλησιάζει.

Το νόμιμο είναι και ηθικό και το ανήθικο ατιμώρητο από τους διορισμένους εκπροσώπους της Ελληνικής δικαιοσύνης.

Η ηθική πλέον είναι σχετική έννοια και εξαρτώμενη από τις περιστάσεις. Η ελληνική κοινωνία από το 1981 και μετά έγινε συνένοχη. « Όλοι μαζί τα φάγαμε».

Το ηθικό κατά τον Αριστοτέλη είναι επιλογή καθημερινή. Οι επιλογές αυτές οδηγούν στον εθισμό. Εθισμός σε πράξεις ηθικές ή ανήθικες. Το ελληνικό πρόβλημα είναι πάνω από όλα ηθικό.

Ο σημερινός πρωθυπουργός, αφού ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έψαξε, αλλά δεν βρήκε το 1 εκατομμύριο μάρκα που άφησε στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ ο Τσουκάτος, έκανε τον ανήξερο κατά την προεκλογική περίοδο για το μέγεθος του ελλείμματος και το δημοσιονομικό χάλι, εξαπατώντας τον Ελληνικό λαό. Στόχος, η παραμονή στην εξουσία και τελικά ο πλουτισμός. Κυβέρνηση σε ρόλο μη κυβερνητικής οργάνωσης, παιχνίδι με τα CDS, κοροϊδία με το e-gov, θλιβερή εξωτερική πολιτική, πάρτι με τις αποκρατικοποιήσεις, ατιμωρησία, και ένα σύστημα χιλιάδων ημετέρων να ασελγούν στο πτώμα που παρέλαβαν.

Η διαφθορά – διαπλοκή στην Ελλάδα είναι συστημική, οριζόντια και κάθετη, γόρδιος δεσμός. Δημοσιογράφοι, εκδότες, πολιτικοί, κατασκευαστές, υπάλληλοι της πολεοδομίας πλουσιότεροι από εργοστασιάρχες, ελεγκτές της εφορίας χειρότεροι από εκβιαστές της νύχτας, ζήτουλες ρουσφετιών. Ένα σύστημα άριστα οργανωμένο και δεμένο σφικτά, ώστε κανένας να μη μπορεί να ξεφύγει ή να μη συνεργαστεί. Και όλα αυτά σε μια κατ’ επίφαση δημοκρατική χώρα όπου κάθε τέσσερα χρόνια δήθεν ο λαός αποφασίζει.

Οι συγκεντρώσεις στις πλατείες δίνουν τη δυνατότητα στο υγιέστερο - σκεπτόμενο κομμάτι του ελληνικού λαού να διαφοροποιηθεί, και ίσως να συνθλίψει θλιβερές και ανέντιμες ηγεσίες.

Σε λίγους μήνες η Ελληνική κοινωνία στο σύνολο της θα αναγκαστεί να αποδεχτεί την καταστροφή και να βγει από τη φάση άρνησης στην οποία εμμένει. Άρνηση να αποδεχτεί την πραγματικότητα. Άρνηση να υιοθετήσει ένα τρόπο ζωής βασισμένο στο «είναι» και όχι στο «φαίνεστε». Άρνηση να κατανοήσει ότι δεν υπάρχει νόημα στο εθνικό ξεπούλημα της χώρας από μια κυβέρνηση προδοτών και απατεώνων. Άρνηση να ανατρέψει και να καταδιώξει το διεφθαρμένο σύστημα που την οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Άρνηση να αποδεχτεί ότι λύση δεν υπάρχει. Ως άλλοι βυζαντινοί Κωνσταντινουπολίτες, μέσα σε ένα εκρηκτικό περιβάλλον παγκόσμιας αστάθειας, θα αντιμετωπίσουμε την πικρή αλλά και τραγική αλήθεια.

«Και ήταν οι καιροί που ατίναχτο
Μέγα αστροπελέκι, κάτι
πρωταγρίκητο κι ως τότε κι ανιστόρητο,
Απ’ την Άσπρη Θάλασσα ως το Δούναβη
και ίσα πέρα από τα πόδια του Ευφράτη
κρέμουνταν απάνω από τον κόσμο,
κάψαλα και στάχτη να τον κάμη,
και λιγοθυμούσ’ η Ανατολή,
κι έτρεμε και η Δύση σαν καλάμι.
Και ήταν οι καιροί που η Πόλη
πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε,
και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε,
και καρτέραγ’ ένα μακελάρη.
Και ξολοθρεμός ο μακελάρης.
Ρούσοι, Νορμανοί, Βουλγάροι, Καταλάνοι,
κι ο Χριστιανομάχος ο Σαρακηνός,
κι ο Ουγγαρέζος, ο τεράστιος καβαλάρης,
πιο απαλά μπροστά του δείχνονταν
καθεμιά φυλή, κάθε σεισμός.
Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρη.»

Μετά την άρνηση θα έρθει ο πόνος. Όλα θα πάρουν τις πραγματικές τους διαστάσεις. Με την εθνική καταστροφή προ των πυλών, το αίτημα για τιμωρία θα είναι αδιαπραγμάτευτο. Ο κίνδυνος για μια Ελλάδα μόνιμα στο περιθώριο και την ανυποληψία, μέγας. Οι ταξικές διαφορές θα μεγαλώσουν και η κοινωνική αδικία θα βρίσκει τροφή στην ανεργία. Το βιοτικό επίπεδο θα πέσει. Ο πρωτογενής και ο δευτερογενής τομέας παραγωγής θα αναδειχθούν. Οι προσωπικότητες και οι κυβερνήσεις θα αναλαμβάνουν ως διαχειριστές συγκεκριμένου έργου και ορισμένου χρόνου. Οι ηγεσίες θα κρίνονται αυστηρά και άδικα καθώς το έθνος θα καρτερά το μεσσία Βενιζέλο. Η αναζήτηση της πραγματικής δημοκρατίας, ουσιαστικά θα είναι συνυφασμένη με την αναζήτηση της ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας. Η συλλογικότητα, προϋπόθεση επιβίωσης της φυλής και ελπίδα. Η οικονομική καταστροφή ίσως είναι ευκαιρία και νέα αρχή.

«Όσο να σε λυπηθή
της αγάπης ο Θεός,
και να ξημερώση μιάν αυγή,
και να σε καλέση ο λυτρωμός,
ω Ψύχη παραδαρμένη από το κρίμα!
Και θ’ ακούσης τη φωνή του λυτρωτή,
θα γθυθής της αμαρτίας το ντύμα,
και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή
θα σαλέψης σαν τη χλόη, σαν το πουλί,
σαν τον κόρφο το γυναίκειο, σαν το κύμα,
και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου Κακού τη σκάλα,
για τ’ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθής να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!»



Ο Δημήτρης Κ. Κουτσονίκας είναι οικονομολόγος και ασφαλιστικός σύμβουλος.

Friday, July 22, 2011

Για τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ της 21 Ιουλίου 2011

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω τα ακριβή αποτελέσματα της συνόδου κορυφής, αλλά μοιάζει ότι είναι θετικά.

Όσο αισιόδοξα κι αν το δούμε, πάντως, το Πρωτογενές Πλεόνασμα παραμένει κομβική προϋπόθεση επιτυχίας.

Στο μεταξύ, έχουμε Πρωτογενές Έλλειμμα €33 εκατομύρια κάθε μέρα, την ώρα που η εκτέλεση του Προϋπολογισμού το Α' εξάμηνο 2011 υστερεί 4,5δις€ στις εισπράξεις και σε όλους τους σημαντικούς δείκτες, ενώ οι δαπάνες αυξάνονται ακόμα.

Διεκδικούμε: Όχι άλλους φόρους! Περικόψτε όποια δαπάνη πρέπει ώστε το 2011 να κλείσει με πρωτογενές πλεόνασμα! Είναι επείγουσα εθνική ανάγκη! Εγγραφείτε στην εκστρατεία #SurplusGR και διαδώστε τη παντού.

Tuesday, June 21, 2011

Μεσοδιάστημα μεταξύ Αιμοδοσίας και Αιμοπεταλιοαφαιρέσεως

Στις 12/5/2011 έφτασε σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας το παρακάτω email (αριθμός πρωτοκόλλου 13649/13-5-2011):
Είμαι εθελοντής αιμοδότης 25 χρόνια.

Παρουσιάστηκα το Σάββατο 7/5/2010 13:50 στο Κέντρο Αιμοδοσίας του [το όνομα του νοσοκομείου αφαιρέθηκε] για να δώσω δείγμα αίματος για λήψη αιμοπεταλίων. Εκεί ο γιατρός (υποθέτω) βάρδιας εξέτασε την καρτέλα μου και μου πήρε την πίεση. Σε σχετικό ερώτημά μου με βεβαίωσε ότι ο χρόνος αναμονής για τη λήψη αιμοπεταλίων μετά από λήψη αίματος είναι τυπικά 48 ώρες. Διευκρίνησε ότι για προληπτικούς λόγους δεν παίρνουν αιμοπετάλια μετά από λήψη αίματος
προτού περάσει μια εβδομάδα, αλλά αυτό είναι ελαστικό και καθ' υπερβολήν. Το αποτέλεσημα της συζήτησης ήταν ότι συμφώνησε να δώσω αίμα και την ερχόμενη εβδομάδα να δώσω και αιμοπετάλια.

Στην δίπλα ακριβώς αίθουσα αιμοληψίας η νοσοκόμα (υποθέτω) μου πήρε το δείγμα. Όταν της είπα ότι θέλω να δώσω και αίμα μου είπε ότι θα έπρεπε να περιμένω 10 ημέρες. Της μετέφερα τη συζήτησή μου με τον γιατρό, αλλά ήταν αμετάπιστη. Επικοινώνησα επί τόπου για να ρωτήσω πόσο επείγον ήταν να δώσω τα αιμοπετάλια, μου είπαν "πολύ" και αποφάσισα να φύγω χωρίς να δώσω αίμα (και συνέχεια στην ανακολουθία ενώπιον της οποίας βρισκόμουν).

Στην έξοδο από την αίθουσα διασταυρώθηκα με τον γιατρό της προηγούμενης συζήτησης. Με ρώτησε αν έδωσα αίμα και του μετέφερα τη συζήτηση με τη νοσοκόμα. Αφού συζήτησαν λίγο μεταξύ τους στο πνεύμα "γιατί δεν τον αφήνεις να δώσει;" της είπε να μου πάρει αίμα και μπορούσα να δώσω αιμοπετάλια την ερχόμενη εβδομάδα. Όσο διαρκούσε η αιμοληψία, ο γιατρός επέστρεψε με ένα ανοικτό βιβλίο το οποίο έδειξε στη νοσοκόμα. Της είπε ότι βάσει αυτού η χρονοαπόσταση λήψης αίματος και αιμοπεταλίων είναι 48 ώρες και να το πει και στις άλλες για να το γνωρίζουν.

Κάλεσα την Πέμπτη 12/5/2011 τη γραμματεία του Αιμοδοτικού και με συνδέσανε με το τμήμα αιμοπεταλίων. Η κα [το όνομα αφαιρέθηκε], με την οποία μίλησα, μου είπε ρητά και κατηγορηματικά ότι μπορώ να δώσω αιμοπετάλια βάσει του δείγματός μου, αλλά όχι προ 20ημέρου, αφού έδωσα αίμα. Της μετέφερα όλες τις παραπάνω συζητήσεις και υπήρξε αμετάπειστη.

Κατόπιν τούτων, παρακαλώ να μου απαντήσετε:
- Ποιος είναι ο ιατρικά αποδεκτός ελάχιστος χρόνος λήψης αίματος και αιμοπεταλίων;
- Είναι αποδεκτό τρία διαφορετικά υπεύθυνα στον τομέα τους πρόσωπα, δύο των οποίων γιατροί, να μεταφέρουν τρεις διαφορετικές πληροφορίες στους υποψήφιους δότες;
- Τι μέτρα θα λάβετε ώστε να μην ξανασυμβεί (πχ. ταμπέλα που θα αναφέρει τι ισχύει);

Ευχαριστώ για την προσοχή σας
[το όνομα αφαιρέθηκε]





Στις 3/6/2011, η γραμματεία του νοσοκομείου απάντησε (αριθμός πρωτοκόλλου 15680) διά του Υποδιευθυντή Οικονομικού, διαβιβάζοντας την χειρόγραφη απάντηση (αριθμός πρωτοκόλλου 15680) της Διευθύντριας του Κέντρου Αιμοδοσίας (δείτε τις εικόνες -έχω διαγράψει ονόματα και διευθύνσεις) του νοσοκομείου.

"Το μεσοδιάστημα μεταξύ αιμοδοσίας και αιμοπεταλιοαφαιρέσεως", κατά την απάντηση, "... ορίζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Αιμοδοσίας και το Συμβούλιο της Ευρώπης ..." και "... πρέπει να είναι τουλάχιστον ένας μήνας. Αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη ... μπορεί να ελαττωθεί στις ημέρες".

"Και πού βρίσκεται η είδηση;; Πάλι καλά που απαντήσανε, να λέμε!", θα μπορούσε να είναι μια αντίδραση. Όμως (παραβλέποντας πόσο χρόνο πήρε η απάντηση):
  • Στην ερώτηση "Ποιος είναι ο ιατρικά αποδεκτός ελάχιστος χρόνος λήψης αίματος και αιμοπεταλίων;" η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Αιμοδοσίας διά της παραπάνω Διευθύντριας λέει "ένας μήνας". Ο γιατρός υποδοχής είπε "μια εβδομάδα", η νοσοκόμα στην αιμοληψία είπε "10 μέρες", το βιβλίο λέει "48 ώρες" και η γιατρός στην αιμοπεταλιοαφαίρεση είπε 20 ημέρες. Κανείς τους δεν αναφέρθηκε σε "μεγάλη ανάγκη", άρα έχουμε 5 διαφορετικά τυπικά μεσοδιαστήματα (αν μετρήσουμε και του βιβλίου), ανάλογα ποιον ρωτάμε
  • Στην ερώτηση κατά πόσον οι πολλές απόψεις είναι αποδεκτές, η υπονοούμενη πλην σαφής απάντηση είναι καταφατική και επαυξημένη με την παραπάνω πέμπτη άποψη! Κατά μια κακεντρεχή ερμηνεία, βέβαια, απλώς κανένας από τους τρεις δεν ξέρει τη δουλειά του!
  • Και η αυτονόητη από τα παραπάνω ερώτηση, που, κατά διαβολική σύμπτωση, συμπίπτει με την τρίτη του email ("θα ληφθεί κανένα μέτρο, ή θα εξακολουθήσουν να λένε ο καθένας ό,τι θέλει;"), προφανώς δεν υφίσταται: η πολυφωνία είναι απολύτως αποδεκτή και δεν χρειάζεται οποιοσδήποτε περιορισμός της
Είναι συχνότατο φαινόμενο οι απαντήσεις οργανισμών να περιορίζονται στις εύκολες ερωτήσεις και να αγνοούν τις άλλες. Τριπλή απάντηση σε μία, πάντως, δεν μου είχε ξανατύχει! Ένα από τα οφέλη της προόδου της ιατρικής, μάλλον. Ελπίζω, μόνο, η ίδια πρόοδος να έλυσε και το μόνιμο πρόβλημα της έλλειψης αιμοδοτών, που με κάτι τέτοια δεν πρόκειται να πληθύνουν... :(

Saturday, June 18, 2011

Καμπάνια για Πρωτογενές Πλεόνασμα στην Ελλάδα το 2011 #SurplusGR

Κατατέθηκε σήμερα, Πέμπτη 9 Ιουνίου, στη Βουλή το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών που αφορά στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, μετά την έγκρισή του από το Υπουργικό Συμβούλιο.

Ανησυχώ! Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος. Έχω, πάντως, το προνόμιο να κάνω την ψυχοθεραπεία μου Διαδικτυακά (όταν δεν την κάνω ιστιοπλέοντας). Ήθελα καιρό να γράψω κάτι για την κρίση. Να βγάλω το εντεινόμενο άγχος ότι δεν θα τα καταφέρουμε από μέσα μου και, ίσως, να επηρεάσω λίγο τα πράγματα προς μια θετική κατεύθυνση. Και το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής (αυτό που λέμε και μνημόνιο 2) μου δίνει την πάσα...
Υπάρχουν απόψεις που υποστηρίζουν τα μνημόνια, άλλες που υποστηρίζουν τη στάση πληρωμών και άλλες με ενδιάμεσες προτάσεις. Όπως το βλέπω:
  • Σε κάθε περίπτωση, ο καλύτερος δρόμος για την ελληνική οικονομία είναι να πάμε σε πρωτογενές πλεόνασμα εντός του 2011 με περικοπή δαπανών του δημοσίου χωρίς άλλους φόρους. Ισχύει είτε θελήσουμε να αποπληρώσουμε τα δάνεια, είτε κηρύξουμε στάση πληρωμών, είτε σε οποιοδήποτε ενδιάμεσο σενάριο, με ή χωρίς Τρόικα και Ευρωζώνη!
  • Είναι ένας δύσκολος και επίπονος δρόμος που θα ξεβολέψει και θα θίξει πολλούς. Αυτό δεν είναι καινούργιο. Συμβαίνει ήδη με τα τρέχοντα μέτρα. Κι αν έχουν μια στόχευση, είναι η λάθος!
  • Κάποιοι από τους θιγόμενους και τους ξεβολεμένους θα αδικηθούν (πάντως όχι οι εργολήπτες δημοσίων έργων, προμηθευτές του -στενού και ευρύτερου- δημοσίου, αργόμισθοι άχρηστων οργανισμών και οι όμοιοί τους, που αναμένεται να είναι τα πρώτα θύματα). Τα ήδη εφαρμοσμένα και προγραμματισμένα μέτρα αδικούν κατάφωρα τη συντριπτική πλειοψηφία των αποδεκτών τους, τους μισθωτούς και συνταξιούχους που πληρώνουν τους φόρους και τους άνεργους του ιδιωτικού τομέα!
Με αυτά τα δεδομένα, προτείνω μια καμπάνια:
  • Να αναγνωρίσουμε και να υποστηρίξουμε τον δρόμο προς το πρωτογενές πλεόνασμα εντός του 2011 σαν τον μόνο αποδεκτό δρόμο και να το απαιτήσουμε στοχευμένα από τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Οικονομικών και τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης
  • Να δείξουμε, δευτερευόντως, με κάθε πρόσφορο τρόπο στην κυβέρνηση και όλους τους βουλευτές ότι δεν αντέχουν το πολιτικό κόστος αν δεν τον ακολουθήσουν
Πώς πείθουμε τους πολιτικούς μας ότι το εννοούμε; Επειδή είναι αντιδημοφιλές, αρκεί να το ζητήσουμε και είναι προφανές ότι το εννοούμε (παίζουμε μ' αυτά τα πράγματα;). Αλλά χρειάζεται μαζικότητα:
  • Στις πλατείες τα πράγματα πάνε καλά. Εκεί υπάρχει ήδη πυγμή, επιμονή και συνέπεια. Μένει να γίνει αποδεκτό το αίτημα και να διεκδικηθεί, θέμα στο οποίο κάθε πρόταση είναι συζητήσιμη
  • Παροτρύνουμε συστηματικά και στοχευμένα τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Οικονομικών και τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης από τα κοινωνικά δίκτυα και με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Εδώ οι αριθμοί είναι σημαντικοί και εύκολα μετρήσιμοι: Θέλουμε, ανάλογα με το μέσο, δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες παροτρύνσεις
  • Συμμετέχουμε μαζικά στο Σκοπό (Cause) "Όχι άλλους φόρους! Περικόψτε όποια δαπάνη πρέπει ώστε το 2011 να κλείσει με πρωτογενές πλεόνασμα!" (http://www.causes.com/SurplusGR) με στόχο να υπερβούμε το 1.000.000 συμμετέχοντες
Προτεινόμενα μηνύματα προς την Κυβέρνηση, την Αξιωματική Αντιπολίτευση, τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομικών, τον Αρχητό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (για ενημέρωση, επικοινωνία, προτάσεις εναλλακτικών tweets, έτοιμα tweets για RT κτλ., ο λογαριασμός της καμπάνιας στο Twitter είναι @SurplusGR (όπως και το #hashtag #SurplusGR):

Twitter (<140 χαρακτήρες -ακολουθήστε το σύνδεσμο και κάνετε tweet με ένα κλικ):
Facebook, Email (και όπου δεν υπάρχει σοβαρός περιορισμός χώρου, πχ. Friendfeed):
  • Περικόψτε όποια δαπάνη πρέπει για πρωτογενές πλεόνασμα το 2011 χωρίς άλλους φόρους!
    Ζητάμε από την Κυβέρνηση να φροντίσει και από την Αντιπολίτευση να μοιραστεί το πολιτικό κόστος των περικοπών στις κρατικές δαπάνες http://www.causes.com/SurplusGR
Καλό είναι τα μηνύματα να μείνουν ίδια για να είναι σαφές ότι εκπροσωπούμε τον ίδιο στόχο:
Θέλω πολύ αυτή η καμπάνια να έχει αρκετή ανταπόκριση ώστε να οδηγήσει σε αποτέλεσμα. Έστειλα ήδη τα πρώτα tweets και ελπίζω στην ανταπόκρισή σας και στη συνεισφορά σας με σχόλια και ιδέες (το twitter hashtag είναι #SurplusGR), αλλά κυρίως με συμμετοχή! Σε κάθε περίπτωση, το ψυχοθεραπευτικό αποτέλεσμα της καμπάνιας είναι εγγυημένο :)

Wednesday, June 8, 2011

ΔΝΤ: Οι Μισθοί & οι Συντάξεις του Δημοσίου Συνιστούν το 75% των (μη δανειακών) Δαπανών στην Ελλάδα το 2010

Measures for 2010 involve a reduction of public sector wages and pension outlays —which are unavoidable given that those two elements alone constitute some 75 percent of total (non-interest) public spending in Greece.

Το παραπάνω απόσπασμα του δελτίου τύπου του ΔΝΤ αρ. 10/176, May 2, 2010, "IMF Reaches Staff-level Agreement with Greece on €30 Billion Stand-By Arrangement" (στα ελληνικά "Το ΔΝΤ Συνάπτει Επιτελική Συμφωνία με την Ελλάδα για 30 Δισεκατομμύρια Ευρώ σε Βάση Ετοιμότητας Διάθεσης")  το λέει σαφώς:

"Τα μέτρα για το 2010 περιλαμβάνουν τη μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα και των συνταξιοδοτικών δαπανών, που είναι αναπόφευκτο, εφόσον αυτά τα δύο στοιχεία από μόνα τους αποτελούν περίπου το 75% των συνολικών (μη δανειακών) δημοσίων δαπανών στην Ελλάδα".

Υπενθυμίζω ότι ο κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος επικαλείται από καιρό αυτό το στοιχείο (πχ. στην ανάρτηση "Η αποκρουστική Παραπληροφόρηση των Ελλήνων" και αλλού. Υπάρχουν αναρτήσεις που τον επικαλούνται, όπως και άλλες που τον "διαψεύδουν".

Ο απίστευτος (ως τώρα) αυτός αριθμός αναφέρεται έγκυρα και σαφώς, αλλά από πού προκύπτει; Ψάχνοντας για τεκμηρίωση, βρήκα το IMF Country Report No. 10/286, September 2010, "Greece: First Review Under the Stand-By Arrangement". Στον πίνακα της σελ. 27 δίνει για το 2009 & το 2010 (percent of GDP):

                             2009         2010
Revenue                   36.9         40.5
Primary expenditure       45.4         42.9
    Wages                      12.4         11.4
    Social benefits            20.5         20,8

Από αυτά υπολογίζω:            ----         ----
Wages + Social benefits        32.9         32.2
(Wages+SB)/Revenue             89.16%       79.51%
(Wages+SB)/Primary expenditure 72.47%       75.76%

Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να περιλαμβάνεται στα social benefits και δεν είμαι βέβαιος ότι διαβάζω τα στοιχεία σωστά, πάντως μοιάζει να επαληθεύεται ότι το ποσοστό Μισθών & Συντάξεων επί των πρωτογενών δαπανών υπερβαίνει άνετα το 70%.

Τα ποσοστά αυτών των δαπανών ως προς τα έσοδα είναι πολύ χειρότερα: Το 2009 πήγε σε μισθούς και συντάξεις του δημοσίου το 89,16% των δημοσίων εσόδων. Το 2010, έτος αιματηρών, υποτίθεται, οικονομιών, περικοπής μισθών και σημαντικής αύξησης των φοροεπιβαρύνσεων, το αντίστοιχο ποσοστό ανήλθε στο 79,81%! Τι μείωση των δαπανών του δημοσίου να γίνει, αν δεν μπει χέρι στις μισθοδοσίες;

Υπάρχουν στοιχεία περί του αντιθέτου;

Thursday, May 5, 2011

Κυβέρνηση: Τελευταία ευκαιρία στο ποδόσφαιρο!

"Οι αγώνες των πλέι-οφ θα γίνουν εφ΄όσον όλοι οι εμπλεκόμενοι, εγγυηθούν για ην ομαλή διεξαγωγή τους. Αν δεν το κάνουν η Πολιτεία θα τους αναβάλλει. Δεν έχουμε την δυνατότητα να τους ματαιώσουμε, αλλά ο Πρωθυπουργός δεν αποκλείει καμία κίνηση", ήταν χαραλκτηρτιστικά τα λόγια του κ. Γερουλάνου.
''Τις εγγυήσεις θα τις κρίνει η Αστυνομία. Ας κάνουν τα ματς και κεκλεισμένων των θυρών. Αυτό που θέλουμε είναι, απόλυτη ευθυγράμμιση με τις ποινές της UEFA. Περιμένουμε τη Γ.Σ. της ΕΠΟ. Είναι η τελευταία τους ευκαιρία! Λειτουργούμε στο πλαίσιο της UEFA και αν δεν πάρουμε αυτά που θέλουμε, τέρμα το δημόσιο χρήμα και τα δημόσια γήπεδα για το ποδόσφαιρο'', πρόσθεσε!
Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και αλλού είναι πολύ επικερδές επιχειρηματικά. Σαν τέτοιο, θα περίμενε κανείς να αποδίδει έσοδα στο κράτος, αντί να επιδοτείται.
Δεν ξέρω τι ακριβώς υποτίθεται ότι καλύπτει η επιδότηση. Πρακτικά, πάντως, επεκτείνεται στο χάρισμα των χρεών χρεοκοπημένων ομάδων, στην πληρωμή των σπασμένων από τα επεισόδια και τη βία μέσα και έξω από τα γήπεδα, στην ανύπαρκτη φορολόγηση των κερδών των τζίρων των δωροδοκιών & του παράνομου τζόγου και την κινητοποίηση της αστυνομίας για να... παρακολουθεί τα τεκταινόμενα, αφού επιβολή νόμου και τάξης δεν υπάρχει.
  • Γιατί ακριβώς επιδοτούνται οι ομάδες; Για να αναλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, να πληρώνουν την εφορία των ακριβοπληρωμένων παικτών τους και με το άλλο χέρι να παίρνουν τα χρήματα πίσω;
  • Είναι πρόοδος να φτάνουμε στο μη περαιτέρω για να απειλείται απλώς (σιγά μην τηρηθεί) η άρση της κρατικής με κάθε τρόπο υποστήριξης σε αυτό το τεράστιο αλλά και τόσο επικερδές, για κάποιους (σε χρήμα και επιρροή), χάλι;
  • Γιατί, 30 χρόνια μετά, αδυνατούμε ακόμα να κάνουμε το αυτονόητο, όπως το έπραξε το Ηνωμένο Βασίλειο;

Πώς βρίσκουμε τον απευθείας σύνδεσμο σε ένα βίντεο του @megamou

Με αφορμή το "Αφιέρωμα στους νεκρούς της Τράπεζας MARFIN" από τους "Πρωταγωνιστές" του Σταύρου Θεοδωράκη, θέλησα να αναρτήσω ένα σύνδεσμο στο σχετικό βίντεο.

Δυστυχώς το URL που έβλεπα μπροστα μου δεν οδηγούσε στο συγκεκριμένο βίντεο. Ούτε και η διεύθυνση που προκύπτει από το "Μοίρασέ το"!

Εκεί που κανονικά θα έγραφα και μια γραμμή για να συγχαρώ το Mega που διαθέτει online αυτές της εκπομπές, βρέθηκα να πρέπει να λύσω το γρίφο "βρες το σύνδεσμο". :(

Για να τον βρω χρειάστηκε να αναλύσω λίγο το σύνδεσμο που καλείται αν πατήσουμε σε ένα βίντεο από αυτά που εμφανίζονται κάτω από το ενεργό. Σε αυτό το παράδειγμα, η σύνδεση είναι μια κλήση javascript: javascript:reloadPrototypeElementGroups('VIDEO.JUMPTOANCHOR(toppage).INITIAL','catid=21297&subid=2&pubid=27247774&mmid=377568').

Για να μην τα πολυλογώ, το σωστό URL έχει πρώτο συνθετικό το "http://www.megatv.com/article.asp?" και δεύτερο συνθετικό το "catid=21297&subid=2&pubid=27247774&mmid=377568", σημειωμένο με έντονη γραφή στον παραπάνω σύνδεσμο. Τα δύο συνθετικά μαζί δίνουν αποτέλεσμα http://www.megatv.com/article.asp?catid=21297&subid=2&pubvideoid=27247774&mmid=377568.

Δοκιμάστε το!

Ή, καλύτερα, Mega:
  • Φτιάξτε το "Μοίρασέ το" να λειτουργεί σωστά
  • Ας είναι σωστή η διεύθυνση που εμφανίζεται στον πλοηγό μας
  • Ας είναι απευθείας χρησιμοποιήσιμος ο σύνδεσμος πάνω στο ίδιο το βίντεο

Friday, January 28, 2011

Protect Your Email from Spam, BCC: and Circulars Etiquette

Είναι ενδιαφέρον πώς μερικά πράγματα είναι διαχρονικά. Ήθελα να γράψω μια υπενθύμιση στους θιασώτες των μαζικών email να χρησιμοποιούν το, συχνά άγνωστο, πεδίο BCC: (Βlind Carbon Copy, Κρυφή Κοινοποίηση) και βρήκα ένα email που είχα γράψει σαν απάντηση στο "τι κάνουμε με το spam". Το παραθέτω παρακάτω, έχοντας αφαιρέσει μόνο ό,τι το προσωποποιεί. Για όσους μοιάζει μεγάλο, η περίληψη είναι:
  1. Προστατέψετε τη διεύθυνση email σας όπως το πορτοφόλι σας. Μην την εμπιστεύεστε άκριτα. Αποκτήστε και δίνετε μία εφεδρική για χρήσεις ανασφαλείς από διαρροή
  2. Προστατεύοντας τις διευθύνσεις email των άλλων, μακροπρόθεσμα προστατεύετε και τη δική σας, αφού οι χρήστες γενικά κάνουν ό,τι βλέπουν
  3. Χρησιμοποιείτε μόνο BCC στις μαζικές αποστολές σας, εκτός αν πρόκειται για πολύ κλειστό κύκλο παραληπτών που συζητούν και δεν θα προωθήσουν ποτέ ένα τέτοιο email παραέξω χωρίς να καθαρίσουν τα στοιχεία των εμπλεκομένων
________________
Sent: Πέμ 15/1/2007
Subject: Ως προς το spam

Δυστυχώς δεν υπάρχει απολύτως ασφαλής προστασία από το spam. Αυτό, γιατί ισχυρά φίλτρα κινδυνεύουν να αποκλείσουν επιστολές που θέλουμε να λάβουμε, ενώ ασθενέστερα φίλτρα δεν αποδίδουν πολύ καλά, ειδικά με την εκάστοτε σύγχρονη γενιά spam.

Παρόλα αυτά, βλέπω ότι ο ISP χρησιμοποιεί το Spam Assasin και έχει ήδη χαρακτηρίσει αυτό το μήνυμα ως spam. Ο χαρακτηρισμός αυτός δεν είναι 100% ασφαλής, είναι όμως τουλάχιστον κατά 90%. Μπορείτε να τον αξιοποιήσετε χρησιμοποιώντας ένα κανόνα για να μεταφέρετε αυτά τα μηνύματα σε ένα άλλο φάκελο (πχ. με όνομα "Spam?") τον οποίο θα βλέπετε δειγματολειπτικά για την περίπτωση εσφαλμένου χαρακτηρισμού.

Επιπροσθέτως, τα προγράμματα διαχείρισης email έχουν δικά τους φίλτρα antispam που είναι επαρκή για το προφανή spam, ενώ υποστηρίζουν και τη λεγόμενη Λευκή Λίστα (περιέχει τους αποστολείς από τους οποίους δεχόμαστε να λαμβάνουμε email ανεξαρτήτως αν θα χαρακτηριζόταν "spam" ή όχι) περιορίζοντας τον κίνδυνο εσφαλμένου χαρακτηρισμού.

Τέλος, προγράμματα "internet security" περιλαμβάνουν φίλτρα antispam.

Για όλα αυτά ισχύει ότι απλώς περιορίζουν και δεν εξαφανίζουν το φαινόμενο, ειδικά αν θεωρούμε απαράδεκτο το πιθανό φιλτράρισμα μηνύματος που θέλαμε να λάβουμε.

Αποδεικνύεται, πάντως, ότι η ασφαλέστερη προστασία είναι να μη δίνουμε το email μας όπου να 'ναι, ειδικά στο Internet. Μια λύση προς τούτο είναι η χρήση δύο διευθύνσεων email:
  • Mια που προορίζεται για τέτοια ευρεία χρήση και τη συμβουλευόμαστε μόνο όταν περιμένουμε κάτι συγκεκριμένο, οπότε το spam δεν μας ενοχλεί (πχ. στο gmail, hotmail, yahoo mail κτλ.)
  • Mια άλλη, την οποία εμπιστευόμαστε σε πολύ λίγα (φυσικά) πρόσωπα (οι λίστες των εταιριών έχουν μια τάση να διαρρέουν) με την επισήμανση να μη μας στείλουν ποτέ οτιδήποτε από internet site (υπό τύπον "send to a friend")
Ακόμα και τότε, οι διευθύνσεις κινδυνεύουν να διαρρεύσουν από τους παραλήπτες μας (όταν προωθούν τα email μας) και από τις μαζικές αποστολές στις οποίες είστε παραλήπτης, όπου κοινοποιούνται τα emails του κάθε παραλήπτη σε όλους τους άλλους και στους (εκ προωθήσεως) παραλήπτες τους. Η προστασία απ' αυτό είναι όταν εμείς κάνουμε μαζικές αποστολές:
  • Να βάζουμε όλους τους παραλήπτες στο πεδίο BCC (Blind Carbon Copy)
  • Να βάζουμε ανύπαρκτη διεύθυνση αποστολέα
Έτσι, αφενός κάθε παραλήπτης δεν βλέπει ποιος άλλος έλαβε το email, αφετέρου τα δικά μας ίχνη χάνονται σε τυχόν προωθήσεις του μηνύματός μας. Το αρνητικό σε αυτή τη λύση είναι ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε απαντήσεις με ένα απλό "Reply", ούτε να γίνει συζήτηση με "Reply to All"...

Δυστυχώς πρόκειται για πόλεμο, όπου τα μεγαλύτερα θύματα είναι, ως συνήθως, οι άμαχοι. Και, εκτός από το προφανές ότι κάποιοι θέλουν να μας βομβαρδίζουν για να πωλούν, όπως και με τους ιούς, υπάρχουν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που συντηρούν το πρόβλημα, ώστε κάποιοι να μπορούν να πωλούν "λύσεις". Γι' αυτό και η πρότασή μου είναι να προτιμάμε δωρεάν προϊόντα όπως το Spam Assasin και να μην πληρώνουμε για εμπορικές λύσεις.
________________

Προσθέτω εδώ ότι η σύγχρονη τάση (και πιο αγχολυτική, καλή ώρα) είναι αντί για μαζικές αποστολές email να τα γράφουμε σε ένα blog...