Fake News ή και Fake Δημοσιογραφία; Μια έκκληση!

Τα τελευταία χρόνια έχω μια αυξημένη τριβή με την πολιτική (ως πολίτης) και με τη δημοσιογραφία (ως μέλος της πρώτης —και τελευταίας: 'Οι επέτειοι της ΕΡΤ'— «σειράς» των καταργημένων, πλέον, Συμβουλίων Κοινωνικού Ελέγχου της ΕΡΤ και ως σπουδαστής Δημοσιογραφίας Δεδομένων).
Αυτή η επαφή καταδεικνύει το έλλειμμα ελέγχου στους δημόσιους ισχυρισμούς, πρωτίστως των πολιτικών μας.

Κάθε μέρα ακούμε από τα τηλεοπτικά κανάλια πλήθος ισχυρισμών και στοιχείων συζητήσιμης εγκυρότητας και ακρίβειας από τους πολιτικούς μας —ακόμα περισσότερο ενόψει εκλογών— και αλληλοκατηγορίες για fake news (αντί για το ορθό "disinformation", όπως «παραπληροφόρηση»…).
Οι αμήχανοι συντονιστές, με ελάχιστες εξαιρέσεις, περιορίζονται, στην καλύτερη περίπτωση, στην επισήμανση «ακούσατε τις απόψεις [το άσπρο και το μαύρο, ισχυρισμοί που αδύνατο να ισχύουν όλοι, ταυτόχρονα], βγάλτε τα συμπεράσματά σας». Ούτε λόγος για διάψευση, ακόμα και ισχυρισμών που έχουν ήδη αποδειχθεί ψευδείς!
Τότε, τι σας έχουμε εκεί, κυρίες και κύριοι «δημοσιογράφοι»;;

Μοιάζει να έχει ωριμάσει το αίτημα για ζωντανό fact checking κατά τις ομιλίες, συνεντεύξεις και άλλες τηλεοπτικές παρουσίες, τουλάχιστον των αρχηγών και των πρωτοκλασσάτων των κομμάτων!

Οι ομάδες ελέγχου αλήθειας μπορούν να είναι μεικτές, με ειδικούς δεδομένων, δημοσιογράφους και εκπροσώπους των κομμάτων —κοινοβουλευτικών και μη.

Επειδή το εγχείρημα προϋποθέτει (την πιθανότατα απούσα) βούληση εκ μέρους των ΜΜΕ, είναι χρήσιμο να διατυπωθεί συντονισμένη έκκληση από τα τμήματα ΜΜΕ των Πανεπιστημίων, και από δημοσιογραφικούς, αλλά και καταναλωτικούς φορείς και συλλογικότητες.

Ανεξαρτήτως βραχυπρόθεσμης επιτυχίας, πιστεύω ότι, όποιος φορέας ή πολίτης ευρείας αναγνωρισιμότητας εκκινήσει μια τέτοια διαδικασία, θα τύχει θετικής δημοσιότητας και θερμής υποδοχής από τους πολίτες και, αργά ή γρήγορα, θα μπει το νερό στο αυλάκι. Κατόπιν τούτου, ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.

Eιδικά εν όψει εκλογών και debate, επείγει, αν όχι η λήψη μέτρων, τουλάχιστον η ηχηρή επισήμανση ότι ο έλεγχος των ισχυρισμών των πολιτικών μας είναι τριτοκοσμικός έως ανύπαρκτος…



Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στις 24/6/2019 στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Fake News ή και Fake Δημοσιογραφία; Μια έκκληση!».

Οι Εξελίξεις στη Δράση μετά το Συνέδριο Μαΐου 2013

Μία γρήγορη, συνοπτική ενημέρωση, τώρα που ολοκληρώθηκε η εκλογή των Οργάνων της Δράσης μετά την εκλογή της Κεντρίκης Επιτροπής στο Έκτακτο Συνέδριο της 25-26/5/2013:

• Οι σύνεδροι που διορίστηκαν ή εξελέγησαν από τα μέλη 
• Τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που εξελέγησαν από τους σύνεδρους
• Τα μέλη της Διοικούσας Επιτροπής και το προεδρείο (Πρόεδρος, 3 Αντιπρόεδροι & Γενική Γραμματέας) που εξελέγησαν από την Κεντρική Επιτροπή

Συγχαρητήρια, Καλή Δύναμη & Καλή επιτυχία σε όλους!

Υπενθυμιστικά, ενημερωθείτε για τα τεκταινόμενα στη Δράση από τους συνδέσμους στo bundle «Δράση: Παρουσία στο Διαδίκτυο» και στο σημείωμα «Η Δράση στο διαδίκτυο».

Η Κρίση (και) στα ΜΜΕ

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: Στεναχωριέμαι για κάθε επιχείρηση που κλείνει. Για του ανέργους που αφήνει και για την οπισθοδρόμηση στην κοινωνική και οικονομκή ανάπτυξη.

Κάποια στιγμή συνέβει ένα θύμα της γενικότερης κρίσης, αλλά και της μόνιμης πληθωρικότητας του τόπου μας σε κάποιους τομείς, να είναι πιο ίσο από τα άλλα. Να προστατέψει, λέει, η Κυβέρνηση τα ΜΜΕ με κρατική διαφήμιση, συνδρομές στους νέους και άλλα τέτοια για να μην κλείσουν. Και αυτά τα λένε οι ίδιοι που κατά τα άλλα κατηγορούν την Κυβέρνηση για τον αδιαφανή και μεροληπτικό τρόπο που διανέμει τα κρατικά διαφημιστικά (και όχι μόνο) κονδύλια (η οικονομική διαπλοκή στη δημοκρατική λειτουργία είναι ένα από τα καλύτερα προϊόντα μας!).

Προσπαθώ και ξαναπροσπαθώ, αλλά δε μου βγαίνει. Έχω απορίες:

Είμαστε μία, κατά βάση, καπιταλιστική χώρα. Οι επιχειρήσεις για να επιβιώουν πρέπει να είναι κερδοφόρες. Αυτό δεν ισχύει, διορθώνω, δεν είναι ακόμα σημαντικότερο για τα ΜΜΕ;

"Ναι, αλλά τα ΜΜΕ είναι σημαντικά για τη λειτουργία της Δημοκρατίας", λέει ο αντίλογος. Και πώς ακριβώς τα σε βάθος χρόνου χρεωμένα, εξαρτημένα από την κρατική διαφήμιση και τα δημόσια έργα ΜΜΕ θα υπηρετήσουν τη λειτουργία της Δημοκρατίας; Μεταξύ άλλων, τυπώνοντας τις ειδήσεις και το σχολιασμό τους προτού (ενίοτε και χωρίς να) συμβούν και μετά εξηγώντας μας ότι αυτό είναι κακό μεν, πάγια πολιτική δε (με άλλα λόγια, "είναι κακό, αλλά μόνο επειδή μας πιάσατε");

Είναι δημοφιλές το επιχείρημα "Οι επιχειρηματίες δεν λυπούνται τους εργαζόμενους και τους πετάνε στο δρόμο. Η Πολιτεία πρέπει να επέμβει κατ' εξαίρεση, διότι πρόκειτα για ΜΜΕ και το κλείσιμο ενός πληγώνει τη Δημοκρατία".

Σε ποια άλλη ιδιωτική επιχείρηση ανακατεύτηκε η Πολιτεία όταν έκλεισε ή μετακόμισε στο εξωτερικό, αφήνοντας πίσω της ανέργους; Με ποιο κριτήριο δημοκρατίας και διαφάνειας να ξεκινήσει αυτή η "εξαίρεση" και πού θα σταματήσει; Επιτέλους, είμαστε κεφαλαιοκράτες ή όχι (μάλλον κατ' επιλογήν του εκάστοτε συμφέροντος); Και πάλι αυτά τα ζητούν οι ίδιοι που αναρωτιούνται γιατί οι κυβερνήσεις στηρίζουν τις τράπεζες εν μέσω κρίσης και, ίσως ορθώς, τις κατηγορούν γι' αυτό. Σημειώνω ότι όντως, κακώς οι τράπεζες χαίρουν στήριξης στις συνέπειες των κάκιστων επιλογών τους, αλλά η άλλη επιλογή δεν είναι τόσο εύκολη όσο ακούγεται. Διότι οι τράπεζες καταρρέοντας παίρνουν μαζί τους ολόκληρη την Οικονομία. Η ανεξαρτησία της Οικονομίας από τις τράπεζες είναι ένα σοβαρό, όσο και άλυτο ακόμα ζητούμενο. Ασφαλώς, πάντως, δεν ισχύει για άλλου είδους επιχειρήσεις και σίγουρα όχι για τα ΜΜΕ.

Οι δε εργαζόμενοι που θίγονται από το κλείσιμο ενός Μέσου επικαλούνται τη Δημοκρατία (όλα στο όνομά της γίνονται σε αυτό τον τόπο), αλλά και την αξία του που πετιέται χωρίς λόγο και αιτία για να ζητήσουν τη διάσωσή του. Δεν είδα να προσφερθεί κάποιος να αναλάβει τη διοίκηση και τη χρηματοδότηση του εγχειρήματος. Όσο ο "κακός" επιχειρηματίας έριχνε χρήματα στη μαύρη τρύπα, όλα ήταν καλά, σα να μην ήξεραν ότι ζούσαν με δανεικά. Όμως, τα ΜΜΕ που "επιβιώνουν" έτσι,μόνο δημοκρατικά, ανεξάρτητα και αντικειμενικά δεν είναι μακροπρόθεσμα. Μία μόνο φωνή άκουσα να λέει ότι η ελληνική αγορά είναι μικρή για τον αριθμό ΜΜΕ που έχει (και το ίδιο ισχύει και για θέατρα, δικηγόρους, γιατρούς κτλ., είναι γνωστό πόσο πληθωρικοί (συγγνώμη, large) είμαστε στην Ελλάδα μας).

Σε μια δημοκρατική κοινωνία οι πολίτες θα έπρεπε να προστατεύονται από ΜΜΕ που δεν ζουν από τους αναγνώστες, τους ακροατές και τους θεατές τους. Η κυβέρνηση δεν έχει καμία δουλειά να διαφημίζεται, και μάλιστα αντί αντιτίμου. Η κυβέρνηση οφείλει να κάνει ανακοινώσεις και καμπάνιες και τα ΜΜΕ θα έπρεπε να υποχρεώνονται στη φιλοξενία τους σαν μέρος της άδειας λειτουργίας τους.

Εκτιμώ ότι η κίνηση του απευθείας κλεισίματος της «ΙΔΡΥΜΑ ΤΥΠΟΥ Α.Ε.», εκδότη των εφημερίδων «Ελεύθερος Τύπος» και «Τύπος της Κυριακής» και ιδιοκτήτη της «Ραδιοφωνικές Επιχειρήσεις CITY Α.Ε.» έγινε για να θέσει τη διαπραγμάτευση σε μηδενική βάση. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η ιδιοκτησία τους δε θα ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε σοβαρή πρόταση που θα απεμπλέκει τους ίδιους και θα διατηρεί τα brands. Η δημιουργία άλλης μίας (και έπεται συνέχεια) μαύρης τρύπας τύπου Ολυμπιακής, αυτή τη φορά στα Μέσα νομίζω μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι δεν συζητείται. Όποιος έχει βιώσιμη πρόταση που δεν συζητήθηκε, ας διαμαρτυρηθεί!

Όχι στο Όνομά μας Petition

Παρακολουθώ μέρες τώρα τη μπλογκόσφαιρα να είναι το μόνο ΜΜΕ που ασχολείται με το θέμα των φυλακών, ενώ η τηλεόραση το αγνοεί και το ραδιόφωνο το περνάει στα ψιλά. Όχι, εφημερίδες δε διαβάζω πια, εκτός αν παρέχουν το περιεχόμενό τους μέσω RSS. Αναδημοσιέυω, λοιπόν την αίτηση από το "Όχι στο όνομά μας petition", όπου μαζεύονται οι υπογραφές:


View Current Signatures - Sign the Petition

---

To: Greek Parliament, Greek & International Mass Media

Όχι στο Όνομά μας


“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.
– Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08

“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”
- Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08


Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατά επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Sincerely,

The Undersigned

Αντιπολίτευση κατά Προσώπων, όχι κατά Πολιτικής

Οι προσωπικές επιθέσεις των ΜΜΕ και της αντιπολίτευσης κατά των κ. Βουλγαράκη, κ. Ρουσόπουλου και κας Ζαχαρέα αναδεικνύει για άλλη μια φορά την αδυναμία άσκησης ουσιώδους αντιπολίτευσης.

Η ανεργία, τα χάλια της παιδείας, της δημόσιας τάξης και η γενικότερη, ομολογημένη αδυναμία της Κυβέρνησης να κινηθεί πιο γρήγορα στην υλοποίηση του προγράμματός της πείθει ακόμα και τους ψηφοφόρους της ότι κάνει έργο για λίγους και όχι για όλους και κυριαρχεί η διαφθορά και η συγκάλυψή της, αντί για το νοικοκύρεμα και τα βήματα μπροστά.

Η αντιπολίτευση, πάλι, αντί να αναδεικνύει τις πολιτικές αδυναμίες της Κυβέρνησης και να προτείνει ρεαλιστικές λύσεις αντί για "θα" και ανατροπές, στρέφεται εναντίον προσώπων για τα προσωπικά τους, αντί για τα πολιτικά τους πεπραγμένα. Θα προτιμούσα να ασχολείται να μας πείσει γιατί αν ξαναγίνει κυβέρνηση θα κάνει σε εποχή οικονομικής δυσπραγίας όσα δεν έκανε στο παρελθόν με όλες τις επιδοτήσεις της ΕΟΚ και μετά της ΕΕ.

Αναγνωρίζω ότι επί Νέας Δημακρατίας τα ΜΜΕ δουλεύουν πιο εντατικά. Μόνο που οι έρευνες, δυστυχώς, στρέφονται κατά επιλεγμένων προσώπων-στόχων για να βρουν σκάνδαλα υπαρκτά και ανύπαρκτα. Θα περίμενα οι έρευνες που γίνονται να αφορούν, πχ. το σύνολο της Κυβέρνησης ή των βουλευτών και όχι μόνο αυτούς που δεν αρέσουν σε κάποιους. Έτσι χάνουν τα ΜΜΕ την αξιοπιστία τους.

Κι εσείς, κοι δημοσιογράφοι-παρουσιαστές των τηλεπαραθύρων, μη μας λέτε "ακούσατε τις απόψεις και κρίνετε μόνοι σας". Πείτε μας ποια είναι τα πραγματικά στοιχεία, έναντι αυτών που επικαλούνται οι πολιτικοί-καλεσμένοι σας. Αναλάβετε, κάποτε, την ευθύνη της αλήθειας...

Βρισκόμαστε ενώπιον σημαντικής και μακράς δυσλειτουργίας των θεσμών. Θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους η Δικαιοσύνη, τουλάχιστον;