Showing posts with label Δημοκρατία. Show all posts
Showing posts with label Δημοκρατία. Show all posts

Tuesday, July 15, 2014

Και Εγένετο Διαφθορά

Με αφορμή το άρθρο «Ριζική Πολιτική Μεταρρύθμιση και εκ θεμελίων ηθική αναθεώρηση» του φίλου μου Γιάννη Μαθιουδάκη στη «Νέα Πολιτική», σκέφτομαι (και λίγο ποδοσφαιρικά, επηρεασμένος από το μουντιάλ που μόλις τελείωσε) ότι, όπως για το αυγό και την κότα, υπάρχουν διάφορες αναγνώσεις, αναφορικά με το ποιον βαραίνει η διαφθορά περισσότερο και, πιο φλέγον, πώς συντηρείται ακόμα.

Η κότα έκανε τ' αυγό ή ...;

Τελικά πώς έγινε με τη διαφθορά;
  • Ξεκίνησε από τον πολίτη, που λάδωσε τον δημόσιο υπάλληλο-«λειτουργό» για να προχωρήσει νομιμοφανώς την παρανομία του (με αμελητέο μελλοντικό κίνδυνο για αμφοτέρους); 
  • Ήταν ιδέα του «λειτουργού», για να «εξυπηρετήσει» την κατάσταση, φυσικά με το αζημίωτο; 
  • Άρχισε ως καραμπινάτη παρανομία ή απλό γρηγορόσημο, «άμυνα» στην απαραίτητη, μεν, υπερβολική, δε, γραφειοκρατία;
  • Γεννήθηκε από την πολιτεία, δημιουργώντας (πχ. διά της πολυνομίας, των αντισυνταγματικών & φωτογραφικών τροπολογιών και της «κοινωνικής» περιπτωσιολογίας υπέρ —των ισχυρών— ομάδων & συντεχνιών) την ανάγκη της ταχύτερης, πλαγίας οδού και έφτασε να εγκρίνει τη διαφθορά και να νομοθετεί την ατιμωρισία (μονιμότητα, έλεγχος των πειθαρχικών συμβουλίων από τον συνδικαλισμό, παραγραφές, ελάφρυνση ποινών απείθειας κτλ.); 
  • Μήπως ξεκίνησε από αυτούς που ζήτησαν —και πέτυχαν— όλα τα παραπάνω;
Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε πράξη διαφθοράς (έστω κι αν πρόκειται για δημιουργία νόμου) είναι συνωμοσία συγκεκριμένων προσώπων με ονοματεπώνυμο, για ίδιο όφελος, εις βάρος του συνόλου (αφού δεν υπάρχει ούτε χρηματόδεντρο, ούτε «δωρεάν γεύμα»). Ανεξαρτήτως αν η πράξη διαφθοράς ξεκινάει από τον «λειτουργό» ή τον «Πολίτη», το βέβαιο είναι η κοινή ωφέλεια των εμπλεκομένων και η ζημία της χώρας και των πολιτών της. Επίσης, ανήθικος είναι και καθένας που επωφελείται από το όποιο διεφθαρμένο καθεστώς, έστω κι αν δεν συμμετείχε άμεσα στη διαμόρφωσή του (είτε αν δεχτούμε την διά παραλήψεων ευθύνη, είτε διότι ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι απαραίτητα και ηθικό).
Σε κάθε περίπτωση, είναι απολύτως σαφές ότι η διαφθορά, ως συναλλαγή μεταξύ προσώπων και αποκλειστικά για την πάρτη τους, δεν επιδέχεται κάλυψης, ούτε άφεσης αμαρτιών από οποιονδήποτε μανδύα δημόσιου ή ιδιωτικού φορέα ή κοινωνικής ομάδας.

Ελίτ ή «Πολίτες»;

Το κριτήριο επιλογής των ηγετών μετατοπίστηκε (σε βαθμό ενοχοποίησης τους όρου «πατριωτισμός) από το «ωφέλιμος για την πατρίδα» στο «ωφέλιμος στην κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα». Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της πρώτης αρχής «ανταμείφθηκαν» με αποδοκιμασία στις κάλπες και ο λαϊκισμός των «ζωτικών ψευδών» & των αισχρών αληθειών/ομολογιών επικράτησε αμαχητί. Διαχρονικά, η πολιτική κατάληξη των ελάχιστων που προσπάθησαν να πολιτευτούν ηθικά & για το σύνολο έναντι των λαϊκιστών & των διεφθαρμένων υπηρετών συμφερόντων αφήνει έναν προβληματισμό για τους πολίτες αυτής της χώρας:
  • Είναι αφελή, αθώα θύματα, αλλοτριωμένα από τη διαφθορά ή υπαίτιοι & πρόθυμοι συμμέτοχοι;
  • Στις πόσες άστοχες επιλογές στην κάλπη (το μόνο, πρακτικά, εργαλείο επιρροής του πολίτη στους πολιτικούς) έχει παραιτηθεί ο Πολίτης του ρόλου του; 
  • Τίνος κατόρθωμα είναι αυτό και ποιος επωφελείται; 

Διαφθορά - Πολίτες: Ισοπαλία

Όσα γκολ μπαίνουν σε αυτό το παιχνίδι τα βάζουν οι πολίτες. Και στον εαυτό τους, αφού και για την Διαθορά, πολίτες παίζουν! Πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι; Διαφορετικά, κάτι θα άλλαζε βίαια, προς μια νέα, διαφορετική ισορροπία. 
Γιατί δεν ταιριάζει αυτό με την κρατούσα εικόνα της ήττας των Πολιτών; Το παιχνίδι ισορροπεί διότι πολλοί πανηγυρίζουν κρυφά που κερδίζουν ως διεφθαρμένοι ή ανήθικοι ενόσω διαμαρτύρονται ότι χάνουν ως πολίτες. Το μυστικό είναι αυτό ακριβώς το επιμέρους, διαφορετικό για τον καθένα αποτέλεσμα και ότι για λίγους ξέρουμε πραγματικά αν κερδίζουν ή χάνουν ;) 
Τα πράγματα μου φαίνονται απλά:
  • Η άνοδος της αποχής, του άκυρου και του λευκού στην κάλπη ως εργαλείου αντίστασης στο πολιτικό σύστημα-προσωποποίηση της διαφθοράς (παραβλέποντας ότι αυτές οι απούσες ψήφοι μοιράζονται στα ένοχα κοινοβουλευτικά κόμματα εις βάρος των εξωκοινοβουλευτικών) είναι ενδεικτική του μέτρου της υπευθυνότητας και της ευθύνης του ~40% των πολιτών.
  • Όποιος είτε έστω επεδίωξε, είτε ανταμείφθηκε με εξουσία ή/και με πελατειακά προνόμια, ούτε θύμα είναι, ούτε παρασύρθηκε σε 15 εθνικές (και 11 περιφερειακές) εκλογικές αναμετρήσεις μεταπολιτευτικά, από οποιαδήποτε ελίτ (πόσες φορές μπορούμε να πέσουμε στο μαχαίρι τους, επιτέλους;;).
  • Οι υπόλοιποι, ή είμαστε λιγότεροι (ας αρχίσουμε να το εξετάζουμε, μαζί με την προτίμησή μας στη δημοκρατία) ή ας οργανωθούμε!

Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Και Εγένετο Διαφθορά».

Thursday, June 25, 2009

Η Κρίση (και) στα ΜΜΕ

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: Στεναχωριέμαι για κάθε επιχείρηση που κλείνει. Για του ανέργους που αφήνει και για την οπισθοδρόμηση στην κοινωνική και οικονομκή ανάπτυξη.

Κάποια στιγμή συνέβει ένα θύμα της γενικότερης κρίσης, αλλά και της μόνιμης πληθωρικότητας του τόπου μας σε κάποιους τομείς, να είναι πιο ίσο από τα άλλα. Να προστατέψει, λέει, η Κυβέρνηση τα ΜΜΕ με κρατική διαφήμιση, συνδρομές στους νέους και άλλα τέτοια για να μην κλείσουν. Και αυτά τα λένε οι ίδιοι που κατά τα άλλα κατηγορούν την Κυβέρνηση για τον αδιαφανή και μεροληπτικό τρόπο που διανέμει τα κρατικά διαφημιστικά (και όχι μόνο) κονδύλια (η οικονομική διαπλοκή στη δημοκρατική λειτουργία είναι ένα από τα καλύτερα προϊόντα μας!).

Προσπαθώ και ξαναπροσπαθώ, αλλά δε μου βγαίνει. Έχω απορίες:

Είμαστε μία, κατά βάση, καπιταλιστική χώρα. Οι επιχειρήσεις για να επιβιώουν πρέπει να είναι κερδοφόρες. Αυτό δεν ισχύει, διορθώνω, δεν είναι ακόμα σημαντικότερο για τα ΜΜΕ;

"Ναι, αλλά τα ΜΜΕ είναι σημαντικά για τη λειτουργία της Δημοκρατίας", λέει ο αντίλογος. Και πώς ακριβώς τα σε βάθος χρόνου χρεωμένα, εξαρτημένα από την κρατική διαφήμιση και τα δημόσια έργα ΜΜΕ θα υπηρετήσουν τη λειτουργία της Δημοκρατίας; Μεταξύ άλλων, τυπώνοντας τις ειδήσεις και το σχολιασμό τους προτού (ενίοτε και χωρίς να) συμβούν και μετά εξηγώντας μας ότι αυτό είναι κακό μεν, πάγια πολιτική δε (με άλλα λόγια, "είναι κακό, αλλά μόνο επειδή μας πιάσατε");

Είναι δημοφιλές το επιχείρημα "Οι επιχειρηματίες δεν λυπούνται τους εργαζόμενους και τους πετάνε στο δρόμο. Η Πολιτεία πρέπει να επέμβει κατ' εξαίρεση, διότι πρόκειτα για ΜΜΕ και το κλείσιμο ενός πληγώνει τη Δημοκρατία".

Σε ποια άλλη ιδιωτική επιχείρηση ανακατεύτηκε η Πολιτεία όταν έκλεισε ή μετακόμισε στο εξωτερικό, αφήνοντας πίσω της ανέργους; Με ποιο κριτήριο δημοκρατίας και διαφάνειας να ξεκινήσει αυτή η "εξαίρεση" και πού θα σταματήσει; Επιτέλους, είμαστε κεφαλαιοκράτες ή όχι (μάλλον κατ' επιλογήν του εκάστοτε συμφέροντος); Και πάλι αυτά τα ζητούν οι ίδιοι που αναρωτιούνται γιατί οι κυβερνήσεις στηρίζουν τις τράπεζες εν μέσω κρίσης και, ίσως ορθώς, τις κατηγορούν γι' αυτό. Σημειώνω ότι όντως, κακώς οι τράπεζες χαίρουν στήριξης στις συνέπειες των κάκιστων επιλογών τους, αλλά η άλλη επιλογή δεν είναι τόσο εύκολη όσο ακούγεται. Διότι οι τράπεζες καταρρέοντας παίρνουν μαζί τους ολόκληρη την Οικονομία. Η ανεξαρτησία της Οικονομίας από τις τράπεζες είναι ένα σοβαρό, όσο και άλυτο ακόμα ζητούμενο. Ασφαλώς, πάντως, δεν ισχύει για άλλου είδους επιχειρήσεις και σίγουρα όχι για τα ΜΜΕ.

Οι δε εργαζόμενοι που θίγονται από το κλείσιμο ενός Μέσου επικαλούνται τη Δημοκρατία (όλα στο όνομά της γίνονται σε αυτό τον τόπο), αλλά και την αξία του που πετιέται χωρίς λόγο και αιτία για να ζητήσουν τη διάσωσή του. Δεν είδα να προσφερθεί κάποιος να αναλάβει τη διοίκηση και τη χρηματοδότηση του εγχειρήματος. Όσο ο "κακός" επιχειρηματίας έριχνε χρήματα στη μαύρη τρύπα, όλα ήταν καλά, σα να μην ήξεραν ότι ζούσαν με δανεικά. Όμως, τα ΜΜΕ που "επιβιώνουν" έτσι,μόνο δημοκρατικά, ανεξάρτητα και αντικειμενικά δεν είναι μακροπρόθεσμα. Μία μόνο φωνή άκουσα να λέει ότι η ελληνική αγορά είναι μικρή για τον αριθμό ΜΜΕ που έχει (και το ίδιο ισχύει και για θέατρα, δικηγόρους, γιατρούς κτλ., είναι γνωστό πόσο πληθωρικοί (συγγνώμη, large) είμαστε στην Ελλάδα μας).

Σε μια δημοκρατική κοινωνία οι πολίτες θα έπρεπε να προστατεύονται από ΜΜΕ που δεν ζουν από τους αναγνώστες, τους ακροατές και τους θεατές τους. Η κυβέρνηση δεν έχει καμία δουλειά να διαφημίζεται, και μάλιστα αντί αντιτίμου. Η κυβέρνηση οφείλει να κάνει ανακοινώσεις και καμπάνιες και τα ΜΜΕ θα έπρεπε να υποχρεώνονται στη φιλοξενία τους σαν μέρος της άδειας λειτουργίας τους.

Εκτιμώ ότι η κίνηση του απευθείας κλεισίματος της «ΙΔΡΥΜΑ ΤΥΠΟΥ Α.Ε.», εκδότη των εφημερίδων «Ελεύθερος Τύπος» και «Τύπος της Κυριακής» και ιδιοκτήτη της «Ραδιοφωνικές Επιχειρήσεις CITY Α.Ε.» έγινε για να θέσει τη διαπραγμάτευση σε μηδενική βάση. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η ιδιοκτησία τους δε θα ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε σοβαρή πρόταση που θα απεμπλέκει τους ίδιους και θα διατηρεί τα brands. Η δημιουργία άλλης μίας (και έπεται συνέχεια) μαύρης τρύπας τύπου Ολυμπιακής, αυτή τη φορά στα Μέσα νομίζω μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι δεν συζητείται. Όποιος έχει βιώσιμη πρόταση που δεν συζητήθηκε, ας διαμαρτυρηθεί!

Monday, June 15, 2009

Λευκή και Μαύρη Λίστες για Πολιτικούς και λοιπούς Αιρετούς Άρχοντες #polists

Είχα κάνει προ καιρού την πρόταση να πιέσουμε τους βουλευτές προς σωστές επιλογές και δράσεις. Το σκεπτικό ήταν αν δεν ανταποκρίνονται να μπαίνουν σε Μαύρη Λίστα που θα συνεισφέρει να μην επανεκλεγούν. 7 μήνες μετά, δεν έχει συμβεί τίποτα. Δεν ασκήθηκε οποιαδήποτε οργανωμένη πίεση και φυσικά δεν υπήρξε οποιαδήποτε ανταπόκριση.

Επανέρχομαι, λοιπόν, σπρώχνοντας την ιδέα ένα βήμα πιο πέρα. Δημιουργούνται δύο λίστες. Αυτή με τους Ανεπιτυχείς Αιρετούς (εφεξής ΑΑ, όπως λέμε Αδικαιολογήτως Απόντες) και αυτή με τους Επιτυχείς Εκλεγμένους (εφεξής ΕΕ, όπως λέμε Ετερόρρυθμοι Εταίροι ;) ).

Όλοι οι βουλευτές, ευρωβουλευτές και κάθε εκλεγμένος άρχων (περιλαμβάνονται συνδικαλισμός, τοπική αυτοδιοίκηση κτλ.) γίνονται ΑΑ ταυτόχρονα με την εκλογή τους. Όποιος δεν κάνει ή έστω επιδιώξει με σοβαρότητα κάτι άξιο λόγου κατά τη διάρκεια της θητείας του, παραμένει ΑΑ, δυνητικά περιορίζοντας σημαντικά την πιθανότητα επανεκλογής του.

Όποιος ξεφύγει από την πεπατημένη και κάνει ή αγωνιστεί πραγματικά για κάτι που θα εμπνεύσει τους πολίτες και θα πάει το χώρο ευθύνης του μπροστά θα γίνεται ΕΕ και θα αναγνωρίζεται ευρέως και (γιατί όχι;) διακομματικά για τα πεπραγμένα του. Προφανώς, η επίδοση αυτή δυνάμει αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες επανεκλογής του.

Να κάποια παραδείγματα, όπως ισχύουν για μένα: ο κος Χατζηδάκης κατάφερε να πουλήσει την Ολυμπιακή Αεροπορία χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Αυτό τον κάνει ΕΕ. Η κα Γιαννάκου, κόντρα στο ρεύμα και την προσωπική της πολιτική εξέλιξη, έκανε αξιόλογες αλλαγές στην παιδεία και είναι ΕΕ. Οι κκ. Ανδριανόπουλος, Μάνος και Κοντογιαννόπουλος έγιναν ΕΕ όταν προ ετών αψήφησαν την κομματική γραμμή υπερψηφίζοντας νόμο με τον οποίο ήταν πολιτικά σύμφωνοι, αν και στην αντιπολίτευση. Βέβαια, ο κ. Κοντογιαννόπουλος μετά προσεχώρησε στο ΠαΣοΚ αλλάζοντας, αίφνης, πολιτική ιδεολογία, κάτι που τον ξανάκανε ΑΑ. Οι κκ. Χρυσοχοΐδης και Μπένος είναι ΕΕ για τη σύλληψη της 17Ν και τα ΚΕΠ αντίστοιχα και ο κος Σημίτης ΑΑ επειδή τους έβγαλε από την κυβέρνηση. Κοκ...

Πρόκειται για άτυπες λίστες που διαμορφώνονται με υποκειμενικά κριτήρια. Τα κατορθώματα, δηλαδή, που για κάποιους βγάζουν κάποιον εκλεγμένο από μία λίστα, για κάποιους άλλους ίσως τον βάζουν. Έτσι, το σύστημα είναι αρκούντως χαοτικό, ώστε να ταιριάζει σε όλους. Το σημαντικό είναι ότι θα αναδεικνύονται τα πεπραγμένα και ο καθένας, πληροφορημένος, θα τα αξιολογεί όπως θέλει, αξιοποιώντας τη λίστα της προτίμησής του.

Σκέφτομαι συζητήσεις για τον κάθε εθνοπατέρα ξεχωριστά που να κρατούν σκορ παραμονής ή όχι στις λίστες. Προβλέπονται πολύ διασκεδαστικές και διαφωτιστικές. Κι αν δεν οδηγήσουν τους πολιτικούς μας σε συμμόρφωση, ίσως αποτελέσουν το κίνητρο και το εργαλείο για να ανανεώσουμε λίγο ταχύτερα την πολιτική σκηνή. Ας μη ξεχνάμε ότι οι εκάστοτε υποψήφιοι είναι πολλαπλάσιοι των διαθέσιμων εδράνων. Νέα πρόσωπα υπάρχουν. Τώρα υπάρχει και ο μηχανισμός για να αρχίσουν να παίρνουν σειρά!

Ας αντιστρέψουμε τους όρους επανεκλογής, μετατρέποντας την εκλογή κάθε αιρετού από σημαντικό πλεονέκτημα σε σημαντικό μειονέκτημα. Η συζήτηση γίνεται στο FriendFeed group Ενεργητική Πίεση στο Κράτος και με το hashtag #polist.

Tuesday, February 10, 2009

"Αναλογική πολλαπλών επιλογών"

Οι εθνικές εκλογές είναι πάντα στην ημερήσια διάταξη τα τελευταία χρόνια.Το κείμενο που ακολουθεί είναι πιστή μεταφορά δημοσιεύματος της εφημερίδας "H Καθημερινή" (της 29/11/1991, σύμφωνα με την ανάρτηση «Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΣΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ - Ο ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΟΣ ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ»). Το έχω ξαναναρτήσει στο παρελθόν (~1997), πριν την έκρηξη των blogs. Ελπίζω αυτή τη φορά να οδηγήσει σε συζήτηση.
Θα ήθελα να δω προτάσεις πιο άμεσης Δημοκρατίας, τώρα που έχουμε τα εργαλεία. Εδώ όμως βλέπουμε ότι υπάρχουν αληθινές εναλλακτικές στην Ενισχυμένη Αναλογική, που ενσωματώνουν τη λαϊκή αποδοχή (ή όχι) στη συνολική εικόνα της κάθε πολιτικής παράταξης.

ΑΠΟΨΕΙΣ / Η KAΘHMΕΡΙΝΗ

"Αναλογική πολλαπλών επιλογών"

ΝΕΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, "ΚΛΕΙΔΙ" ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Παρουσίαοη: ΔHMHTPH ΚΑΠΡΑΝΟΥ
Ο όρος "Δημοκρατiα", ταλαιπωρημένος και ως έννοια, είναι σήμερα, ασφαλώς, δημοφιλής όσο ποτέ άλλοτε. Η παταγώδης κατάρρευση των γνωστών αντιδημοκρατικών καθεστώτων, καθιστά πλέον το δημοκρατικό πολίτευμα ως το "πολiτευμα των πολιτευμάτων".
Η δημοκρατία, φυσικά, απαιτεί αρκετούς άρχοντες και όργανα. Και εκεί είναι -όπως η ιστορία έχει διδάξει- που αρχίζει το πρόβλημα, η νόθευση -αν θέλετε- του πολιτεύματος με τις πανάρχαιες ρiζες αλλά και την πλέον ευαiσθητη υφή. Τα εκλογικά συστήματα εiναι -ήταν πάντοτε εξάλλου- οι δεiκτες του πόσο σωστά εφαρμόζεται ή πόσο σωστά λειτουργεί η δημοκρατία, η οποία είναι άρρηκτα δεμένη με την ελευθερία, την ισοπολιτεία, τη λαϊκή κυριαρχία. Όσο λιγότερο νοθεύεται η λαϊκή έκφραση τόσο καλύτερα λειτουργεί η δημοκρατία, με στόχο πάντοτε την επiτευξη της απόλυτης εφαρμογής των εντολών που δίνει ο πολίτης με την ψήφο του σε εκείνους που επιλέγει να τον κυβερνήσουν.
Με βάση τις παραπάνω αρχές, ο κ. Βασίλειος Αρβανίτης, πολιτικός επιστήμων, προτείνει με μελέτη του το σύστημα της "Αναλογικής Πολλαπλών Επιλογών", υποστηρiζοντας ότι αποτελεi τη δικαιότερη λύση και βρίσκεται πολύ κοντά ατην έννοια της λαϊκής κυ ριαρχίας. Με γνώμονα την άποψη ότι το εκλογικό σύστημα αποτελεi το "κλειδί" που θέτει σε λειτουργία τη δημοκρατία ως πολίτευμα, ο Β. Αρβαντίτης "ξεπερνά" την "απλή αναλογική", υηοστηρiζοντας ότι με την εφαρμογή της εκτρέφονται και ανθούν: α) ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων, αφού παρέχεται η ιδιότητα του αποφασιστικού ρυθμιστή σε ασήμαντες μειοψηφίες, β) η αθέμιτη κομματική συναλλαγή κατά το στάδιο των επαφών για το σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης, γ) η εκβιαστική συμπεριφορά των μικρών απέναντι στα μεγάλα κόμματα, δ) η κυβερνητική αστάθεια και ε) ο κομματικός φανατισμός, το ρουσφέτι, η δημαγωγία, οι ταξικές αντιπαραθέσεις.
Η "απλή" -κατά τον εμπνευστή των "πολλαπλών επιλογών"- (με όσα ακολουθούν όταν ένα κόμμα δεν πάρει το 50% "συν ένα") στην ουσία πετάει στο καλάθι τη λαϊκή ψήφο αλλά και τις προεκλογικές υποσχέσεις των κομμάτων. Με την "ενισχυμένη αναλογική" -πάντα κατά τον κ. Αρβανίτη- εκτρέφονται και ανθούν: α) ο δικομματισμός και η πόλωση, β) η παρακώλυση της πολιτικής ανανέωσης, γ) ο κομματικός φανατισμός και η αντιπαράθεση σε κάθε πεδίο της κοινωνικής δραστηριότητας. Φυσίκά, η "ενισχυμένη" δεν βοηθά τη δημοκρατiα, αφού επιτρέπει σε μειοψηφίες να γίνονται πανίσχυρες κυβερνήσεις.
Όπως φαίνεται στον πίνακα, κανένα κομμα δεν πήρε το "50%+1" των ψήφων. Το "Φιλελεύθερο" κερδίζει 155 έδρες αν και πήρε λιγότερες πρώτες προτιμήσεις από το "Ριζοσπαστικό". Έχει, όμως, κερδίσει περισσότερες "δεύτερες" και "τρίτες". Έτσι, οι υπόλοιπες 145 έδρες "μοιράζονται" αναλογικά στα υπόλοιπα κόμματα.
Με το "Πλειοψηφικό" (που επiσης έχουμε δοκιμάσει, όπως και τα δύο προηγούμενα συστήματα στη χώρα μας), αφανiζονται όλα τα άλλα κόμματα, όταν η εκλογική περιφέρεια ταυτίζεται με την Επικράτεια. Παράλληλα, έχει όλα τα "μείον" της "ενισχυμένης" και γι' αυτό, άλλωστε, σπάνια εφαρμόζεται.
Το σύστημα "Αναλογικής Πολλαπλών Επιλογών", που προτείνει ο Βασ. Αρβανiτης, βασίζεται στη δυνατότητα του πολίτη να έχει περισσότερες της μιας επίλογής κόμματος ή υποψηφίου. Στο παράδειγμα που ακολουθεί φαίνεται ο τρόπος λειτουργίας του συστήματος.
Έστω ότι έχουμε προεδρική εκλογή απ' ευθείας από τον πολίτη. Οι υποψήφιοι είναι οκτώ: Βενιζέλος, Δραγούμης, Καποδiστριας, Κουντουριώτης, Μαυροκορδάτος, Μεταξάς, Παπαναστασiου. Τρικούπης.
Οι ψηφοφόροι επιλέγουν, υποχρεωτικά, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, πέντε από τους οκτώ υποψηφiους και τους κατατάσσουν κατά σειρά ηροτiμησης στο ειδικά σχεδιασμένο ψηφοδέλτιο, στο οποίο υπάρχουν οι αύξοντες αριθμοί.
Με τον τρόπο αυτό κάθε υποψήφιος συγκεντρώνει πέντε ειδών προτιμήσεις (ΑΒΓΔΕ), διαφορετικής βαρύτητας, σε διάφορα ποσοστά. Στην καταμέτρηση λαμβάνονται κατ' αρχήν τα ποσοστά της Α προτίμησης. Αν ένας από τους υποψήφιους έχει συγκεντρώσει την "πρώτη" επιλογή στο 50% "συν ένα" των ψήφων τότε εκλέγεται με βάση την απλή αναλογική, που εφαρμόζεται χωρίς πρόβλημα. Αν όχι -κάτι που συμβαίνει συνήθως- τότε λαμβάνονται υπόψη αθροιστικά τα ποσοστά "πρώτης" και "δεύτερης". επιλογής και εκλέγεται ο υποψήφιος που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ποσοστό επειδή εiναι άμεσα και έμμεσα αποδεκτός από την απόλυτη πλειοψηφία των εκλογέων. Αν δεν προκύψει θετικό αποτέλεσμα, η διαδικασία συνεχίζεται με τη διαδοχική προσμέτρηοη και άλλων προτιμήσεων (Α+Β+Γ ή Α+Β+Γ+Δ και λοιπά) έως ότου υπάρξει θετικό αποτέλεσμα.
Με τον iδιο τρόπο μπορεί να γίνει η εκλογή στις βουλευτικές εκλογές, όπου ο ψηφοφόρος έχει πάλι το δικαίωμα περισσότερων της μιας επιλογών και επιλέγει ένα κόμμα ως "πρώτο", ένα ως "δεύτερο", και "τρίτο" (μέχρι πέντε) στις προτιμήσεις του.
Στη καταμέτρηση εφαρμόζεται πάλι το σύστημα της "Απλής" στην περίπτωση που ένα κόμμα έχει συγκεντρώσει το 50% "συν ένα". Αν όχι, γίνεται πάλι η καταμέτρηοη προτιμήσεων (Α+Β ή Α+Β+Γ κλπ.). Το κόμμα που έρχεται πρώτο σε άθροισμα προτιμήσεων κερδίζει τις μισές "συν πέντε" (δηλ. 155) έδρες του Κοινοβουλiου, ώστε να μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ενώ οι υπόλοιπες 145 έδρες κατανέμονται με βάση τα αθροίσματα των προτιμήσεων.
Προτεiνεται επίσης και δεύτερος τρόπος, με διαχωρισμό της δυνάμεως των εδρών σε Νομοθετικό Σώμα (150) και Εκτελεστικό Σώμα (150). Για το μεν Νομοθετικό ο καταμερισμός γίνεται με βάση την απλή αναλογική, ενώ για το Εκτελεστικό με βάση την "Αναλογική Πολλαπλών Επιλογών". Έτσι, επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός της Νομοθετικής από την Εκτελεστική εξουσiα, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργiα της Δημοκρατίας. Η εκλογή βουλευτών γiνεται με σταυρό προτίμησης.
Ο εμπνευστής του συστήματος έχει απευθυνθεί κατά καιρούς στη Βουλή και τα κόμματα, αλλά το σύστημά του μάλλον δεν κρίθηκε κατάλληλο για να εφαρμοσθεί. Ο ίδιος, πάντως, εμμένει στην άποψη ότι με τις "πολλαπλές επιλογές" διασφαλίζεται πολλαπλώς η λειτουργία της Δημοκρατίας.
Όπως φαίνεται στον πίνακα, κανένα κόμμα δεν πήρε το "50%+1" των ψήφων. Το "Φιλελεύθερο" κερδίζει 155 έδρες αν και πήρε λιγότερες πρώτες προτιμήσεις από το "Ριζοσπαστικό". Έχει, όμως, κερδίσει περισσότερες "δεύτερες" και "τρίτες". Έτσι, οι υπόλοιπες 145 έδρες "μοιράζονται" αναλογικά στα υπόλοιπα κόμματα.
Α/ΑΚΟΜΜΑΤΑΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΑΚΑΤΑΝΟΜΗ
ΕΔΡΩΝ
ΑΒΓΔΕΑ+ΒΑ+Β+Γ
1ΑΓΡΟΤΙΚΟ1089812182717
2ΕΡΓΑΤΙΚΟ1819171616375433
3ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ86755142113
4ΛΑΪΚΟ33223685
5ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ78121716152717
6ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ2419181616436138
7ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ21252118154667155
8ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ912141817213522
ΣΥΝΟΛΑ100100100100100200300300