Η κότα έκανε τ' αυγό ή ...;
Τελικά πώς έγινε με τη διαφθορά;- Ξεκίνησε από τον πολίτη, που λάδωσε τον δημόσιο υπάλληλο-«λειτουργό» για να προχωρήσει νομιμοφανώς την παρανομία του (με αμελητέο μελλοντικό κίνδυνο για αμφοτέρους);
- Ήταν ιδέα του «λειτουργού», για να «εξυπηρετήσει» την κατάσταση, φυσικά με το αζημίωτο;
- Άρχισε ως καραμπινάτη παρανομία ή απλό γρηγορόσημο, «άμυνα» στην απαραίτητη, μεν, υπερβολική, δε, γραφειοκρατία;
- Γεννήθηκε από την πολιτεία, δημιουργώντας (πχ. διά της πολυνομίας, των αντισυνταγματικών & φωτογραφικών τροπολογιών και της «κοινωνικής» περιπτωσιολογίας υπέρ —των ισχυρών— ομάδων & συντεχνιών) την ανάγκη της ταχύτερης, πλαγίας οδού και έφτασε να εγκρίνει τη διαφθορά και να νομοθετεί την ατιμωρισία (μονιμότητα, έλεγχος των πειθαρχικών συμβουλίων από τον συνδικαλισμό, παραγραφές, ελάφρυνση ποινών απείθειας κτλ.);
- Μήπως ξεκίνησε από αυτούς που ζήτησαν —και πέτυχαν— όλα τα παραπάνω;
Σε κάθε περίπτωση, είναι απολύτως σαφές ότι η διαφθορά, ως συναλλαγή μεταξύ προσώπων και αποκλειστικά για την πάρτη τους, δεν επιδέχεται κάλυψης, ούτε άφεσης αμαρτιών από οποιονδήποτε μανδύα δημόσιου ή ιδιωτικού φορέα ή κοινωνικής ομάδας.
Ελίτ ή «Πολίτες»;
Το κριτήριο επιλογής των ηγετών μετατοπίστηκε (σε βαθμό ενοχοποίησης τους όρου «πατριωτισμός) από το «ωφέλιμος για την πατρίδα» στο «ωφέλιμος στην κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα». Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της πρώτης αρχής «ανταμείφθηκαν» με αποδοκιμασία στις κάλπες και ο λαϊκισμός των «ζωτικών ψευδών» & των αισχρών αληθειών/ομολογιών επικράτησε αμαχητί. Διαχρονικά, η πολιτική κατάληξη των ελάχιστων που προσπάθησαν να πολιτευτούν ηθικά & για το σύνολο έναντι των λαϊκιστών & των διεφθαρμένων υπηρετών συμφερόντων αφήνει έναν προβληματισμό για τους πολίτες αυτής της χώρας:- Είναι αφελή, αθώα θύματα, αλλοτριωμένα από τη διαφθορά ή υπαίτιοι & πρόθυμοι συμμέτοχοι;
- Στις πόσες άστοχες επιλογές στην κάλπη (το μόνο, πρακτικά, εργαλείο επιρροής του πολίτη στους πολιτικούς) έχει παραιτηθεί ο Πολίτης του ρόλου του;
- Τίνος κατόρθωμα είναι αυτό και ποιος επωφελείται;
Διαφθορά - Πολίτες: Ισοπαλία
- Η άνοδος της αποχής, του άκυρου και του λευκού στην κάλπη ως εργαλείου αντίστασης στο πολιτικό σύστημα-προσωποποίηση της διαφθοράς (παραβλέποντας ότι αυτές οι απούσες ψήφοι μοιράζονται στα ένοχα κοινοβουλευτικά κόμματα εις βάρος των εξωκοινοβουλευτικών) είναι ενδεικτική του μέτρου της υπευθυνότητας και της ευθύνης του ~40% των πολιτών.
- Όποιος είτε έστω επεδίωξε, είτε ανταμείφθηκε με εξουσία ή/και με πελατειακά προνόμια, ούτε θύμα είναι, ούτε παρασύρθηκε σε 15 εθνικές (και 11 περιφερειακές) εκλογικές αναμετρήσεις μεταπολιτευτικά, από οποιαδήποτε ελίτ (πόσες φορές μπορούμε να πέσουμε στο μαχαίρι τους, επιτέλους;;).
- Οι υπόλοιποι, ή είμαστε λιγότεροι (ας αρχίσουμε να το εξετάζουμε, μαζί με την προτίμησή μας στη δημοκρατία) ή ας οργανωθούμε!