Συμμετέχoυμε στην Επανεκκίνηση της Δράσης!

Στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 στήριξα τη Δράση και τον συνασπισμό στον οποίο συμμετείχε. Λόγω της πολυδιάσπασης του μεταρρυθμιστικού χώρου τον Μάιο και, κυρίως, λόγω της πόλωσης τον Ιούνιο, το αποτέλεσμα υπήρξε απογοητευτικό.

Ωστόσο, η Δράση μπήκε στην κρατική χρηματοδότηση και εξακολούθησε δυναμικά, αλλάζοντας ηγεσία, διευρυνόμενη πέριξ της θέσης της στο πολιτικό φάσμα και οργανώνοντας δύο απανωτά συνέδρια, το δεύτερο των οποίων θα σηματοδοτήσει την επανεκκίνησή της. Η Δράση αποτελεί σήμερα μοναδική περίπτωση ώριμου πολιτικού σχηματισμού που δίνει την ευκαιρία σε κάθε ενδιαφερόμενο να εμπλακεί επί ίσοις όροις, σαν σε νεοϊδρυόμενο οργανισμό: δημοκρατικά και με διαφάνεια.

Η αναζήτηση της τελειότητας είναι καταδικασμένη να μένει ατελέσφορη. Αντίθετα, η εστίαση στο αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη (και) στην πολιτική, αφού το καλύτερο είναι πάντα εφικτός στόχος. Επίσης, αποδεικνύεται διαχρονικά ότι το Σύστημα υπηρετεί πρωτίστως τον εαυτό του και δευτερευόντως τον Πολίτη. Όσοι θεωρούμε την κατεστημένη πολιτική απαράδεκτη οφείλουμε να εμπλακούμε ώστε να την φέρουμε εκεί που την θέλουμε, κάτι που κανένας άλλος (σίγουρα όχι οι επαγγελματίες της πολιτικής και οι πελάτες τους) δεν θα πράξει για λογαριασμό μας.

Με αυτές τις σκέψεις και με δεδομένο ότι τα κόμματα είναι τα εργαλεία της Δημοκρατίας, αποφάσισα να εγγραφώ στη Δράση. Επιδιώκοντας και την εκλογή μου ως σύνεδρος στο επερχόμενο συνέδριο της 25-26/5/2013, θα εργαστώ εκ των έσω για την βελτίωση της πολιτικής στην Ελλάδα. Διότι καμία μάχη δεν κερδίζεται, αν δεν δοθεί.

Όποιος αισθάνεται ότι η Δημοκρατία δικαιούται από εμάς περισσότερα από μια ψήφο στις δημοτικές, στις εθνικές και στις ευρωεκλογές, μπορεί να ξεκινήσει στηρίζοντας τον σχηματισμό που εννοεί ό,τι λέει για την απελευθέρωση των δυνάμεων του καθενός μας, την αξιολόγηση και την δικαιοσύνη, μεταξύ άλλων. Για το κάτι παραπάνω, η συμμετοχή ως σύνεδρος είναι προσιτή στον καθένα, όπως και η υποψηφιότητα για την εκλογή στα όργανα. Είναι πια καιρός!

Αν αισθάνεστε στοιχειωδώς κοντά στη Δράση, αποφασίστε το! Συμπληρώστε τη Φόρμα Εγγραφής αφού βεβαιωθείτε ότι συμφωνείτε με την Ιδρυτική Διακήρυξη και το Καταστατικό της.

Βάσει του Καταστατικού, μπορείτε ενδεικτικά να συμμετέχετε στο συνέδριο:

• Ως σύνεδρος (με την φόρμα διορισμού Συνέδρου) ή διορίζοντας, ανά 5, τον σύνεδρο της επιλογής σας (άρθρο 6.3.3.α)
• Ως υποψήφιος σύνεδρος ή ως εκλέκτορας στην διαδικασία εκλογής (άρθρο 6.3.4)

Και στις δύο περιπτώσεις, εγγραφείτε και τακτοποιηθείτε οικονομικά μέχρι το Μ. Σάββατο, 4/5/2013 (πρακτικά μέχρι την Μ. Πέμπτη, αν δεν σκοπεύετε να πληρώσετε ηλεκτρονικά). Τέλος, συμβουλευτείτε το ανεπίσημο ημερολόγιο της Δράσης για όλες τις σχετικές ημερομηνίες, εκδηλώσεις και λοιπές δραστηριότητές της.

Κι αν δεν ενδιαφέρεστε να είστε σύνεδρος, σας καλώ να στηρίξετε την υποψηφιότητα μου :)

Η Φυσιογνωμία του Κόμματος «δημιουργία, ξανά!»

Με αφορμή τα τεκταινόμενα στην ΔηΞα από την ίδρυσή της μέχρι την πορεία της στο έκτακτο συνέδριο του Απριλίου 2013, ιδού οι διακριτές κατηγορίες μελών & φίλων της (αλφαβητικά):

• Οι Αντιφρονούντες, που τάχθηκαν ανοικτά κατά όσων εξέλαβαν ως αυθαιρεσίες ή που για δικούς τους λόγους εναντιώθηκαν στην κεφαλή του κόμματος, αλλά ακολουθούν τη ρήση του ιδρυτή «διαφωνώ αλλά μένω».
• Οι Απόλυτοι, που έφυγαν με την πρώτη διαφωνία ή απογοήτευση καταγγέλοντας ή όχι αυτά που θεώρησαν κακώς κείμενα, οι πρώτοι αποδοκιμασμένοι με διάφορα κοσμητικά, μεταξύ άλλων και από τους νυν Λοχαγούς!
• Οι Βιολιστές, που εργάζονται άοκνα για την οργάνωση & την ανάπτυξη του κόμματος & του συνεδρίου και, μυστηριωδώς, κωφεύουν στα τεκταινόμενα & περιορίζονται στο ... βιολί τους. Ο συνειρμός γίνεται με την ορχήστρα του Τιτανικού που έπαιζε ασταμάτητα ενώ το πλοίο βυθιζόταν. Ωστόσο, εκείνοι οι μουσικοί δεν μπορούσαν να παρέμβουν υπέρ της σωτηρίας του πλοίου...
• Οι Λοχαγοί, τα στελέχη-όψιμοι Αντιφρονούντες που ανέχονταν τα πάντα και τώρα μέμφονται τα πάντα κατά τρόπο που, δυστυχώς, δικαιολογεί τις παραπομπές στην Επιτροπή Δεοντολογίας. Επίσης, παραλείπουν να παρουσιάσουν επαρκή εναλλακτική πολιτική πρόταση για το μέλλον του κόμματος, κάτι που επισημαίνουν σύσσωμοι όλοι οι υπόλοιποι.
• Οι Πραιτωριανοί, Φανατικοί που είναι και στελέχη. Έχουν καταγγελθεί για πλήθος παραβιάσεις του καταστατικού και άλλες αυθαιρεσίες.
• Οι Φανατικοί, που δεν διανοούνται οποιοδήποτε κακό για τον ιδρυτή. Ωστόσο, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δεχτούν οποιοδήποτε κακό για οποιουσδήποτε άλλους, όσοι & όποιοι και αν είναι αυτοί. Είναι τόσο απασχολημένοι να θεωρούν εμπαθείς όλους τους Αντιφρονούντες, ώστε δεν τους περνάει από το νου ότι οι ίδιοι μπορεί να είναι Φανατικοί. Η ύπαρξή τους σε τέτοιους αριθμούς στο «κόμμα της κοινής λογικής» προκαλεί εύλογες απορίες.
• Οι Ψύχραιμοι, άνθρωποι εντός και εκτός ΔηΞα, που παρατηρούν, αξιολογούν και ενεργούν με γνώμονα το συμφέρον του κόμματος & της χώρας και όχι των προσώπων. Φωνές βοώντων εν τη ερήμω...

Βρισκόμαστε σε συνεδριακή περίοδο, εν μέσω καταγγελιών & αντεγκλήσεων μεταξύ ιδρυτή & Πραιτωριανών από τη μία και Αντιφρονούντων από την άλλη. Σήμερα είναι η επομένη των διαγραφών των δύο πρώην Γενικών Γραμματέων της Εθνικής Επιτροπής με αμφισβητούμενες συζητήσιμες διαδικασίες και μιας μήνυσης κατά του ιδρυτή. Η δημόσια εικόνα της ΔηΞα είναι καταβαραθρωμένη.

Με νέα αφετηρία τη δεινή θέση όπου έφεραν το κόμμα χωρίς κεφαλαία -πλην ταυτισμένο με ένα «κεφάλι»- σύσσωμοι οι πρωτοκλασάτοι του, τώρα ποιος θα ξαναδημιουργήσει τη «δημιουργία, ξανά!»;...

Λευκή και Μαύρη Λίστες για Πολιτικούς και λοιπούς Αιρετούς Άρχοντες #polists

Είχα κάνει προ καιρού την πρόταση να πιέσουμε τους βουλευτές προς σωστές επιλογές και δράσεις. Το σκεπτικό ήταν αν δεν ανταποκρίνονται να μπαίνουν σε Μαύρη Λίστα που θα συνεισφέρει να μην επανεκλεγούν. 7 μήνες μετά, δεν έχει συμβεί τίποτα. Δεν ασκήθηκε οποιαδήποτε οργανωμένη πίεση και φυσικά δεν υπήρξε οποιαδήποτε ανταπόκριση.

Επανέρχομαι, λοιπόν, σπρώχνοντας την ιδέα ένα βήμα πιο πέρα. Δημιουργούνται δύο λίστες. Αυτή με τους Ανεπιτυχείς Αιρετούς (εφεξής ΑΑ, όπως λέμε Αδικαιολογήτως Απόντες) και αυτή με τους Επιτυχείς Εκλεγμένους (εφεξής ΕΕ, όπως λέμε Ετερόρρυθμοι Εταίροι ;) ).

Όλοι οι βουλευτές, ευρωβουλευτές και κάθε εκλεγμένος άρχων (περιλαμβάνονται συνδικαλισμός, τοπική αυτοδιοίκηση κτλ.) γίνονται ΑΑ ταυτόχρονα με την εκλογή τους. Όποιος δεν κάνει ή έστω επιδιώξει με σοβαρότητα κάτι άξιο λόγου κατά τη διάρκεια της θητείας του, παραμένει ΑΑ, δυνητικά περιορίζοντας σημαντικά την πιθανότητα επανεκλογής του.

Όποιος ξεφύγει από την πεπατημένη και κάνει ή αγωνιστεί πραγματικά για κάτι που θα εμπνεύσει τους πολίτες και θα πάει το χώρο ευθύνης του μπροστά θα γίνεται ΕΕ και θα αναγνωρίζεται ευρέως και (γιατί όχι;) διακομματικά για τα πεπραγμένα του. Προφανώς, η επίδοση αυτή δυνάμει αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες επανεκλογής του.

Να κάποια παραδείγματα, όπως ισχύουν για μένα: ο κος Χατζηδάκης κατάφερε να πουλήσει την Ολυμπιακή Αεροπορία χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Αυτό τον κάνει ΕΕ. Η κα Γιαννάκου, κόντρα στο ρεύμα και την προσωπική της πολιτική εξέλιξη, έκανε αξιόλογες αλλαγές στην παιδεία και είναι ΕΕ. Οι κκ. Ανδριανόπουλος, Μάνος και Κοντογιαννόπουλος έγιναν ΕΕ όταν προ ετών αψήφησαν την κομματική γραμμή υπερψηφίζοντας νόμο με τον οποίο ήταν πολιτικά σύμφωνοι, αν και στην αντιπολίτευση. Βέβαια, ο κ. Κοντογιαννόπουλος μετά προσεχώρησε στο ΠαΣοΚ αλλάζοντας, αίφνης, πολιτική ιδεολογία, κάτι που τον ξανάκανε ΑΑ. Οι κκ. Χρυσοχοΐδης και Μπένος είναι ΕΕ για τη σύλληψη της 17Ν και τα ΚΕΠ αντίστοιχα και ο κος Σημίτης ΑΑ επειδή τους έβγαλε από την κυβέρνηση. Κοκ...

Πρόκειται για άτυπες λίστες που διαμορφώνονται με υποκειμενικά κριτήρια. Τα κατορθώματα, δηλαδή, που για κάποιους βγάζουν κάποιον εκλεγμένο από μία λίστα, για κάποιους άλλους ίσως τον βάζουν. Έτσι, το σύστημα είναι αρκούντως χαοτικό, ώστε να ταιριάζει σε όλους. Το σημαντικό είναι ότι θα αναδεικνύονται τα πεπραγμένα και ο καθένας, πληροφορημένος, θα τα αξιολογεί όπως θέλει, αξιοποιώντας τη λίστα της προτίμησής του.

Σκέφτομαι συζητήσεις για τον κάθε εθνοπατέρα ξεχωριστά που να κρατούν σκορ παραμονής ή όχι στις λίστες. Προβλέπονται πολύ διασκεδαστικές και διαφωτιστικές. Κι αν δεν οδηγήσουν τους πολιτικούς μας σε συμμόρφωση, ίσως αποτελέσουν το κίνητρο και το εργαλείο για να ανανεώσουμε λίγο ταχύτερα την πολιτική σκηνή. Ας μη ξεχνάμε ότι οι εκάστοτε υποψήφιοι είναι πολλαπλάσιοι των διαθέσιμων εδράνων. Νέα πρόσωπα υπάρχουν. Τώρα υπάρχει και ο μηχανισμός για να αρχίσουν να παίρνουν σειρά!

Ας αντιστρέψουμε τους όρους επανεκλογής, μετατρέποντας την εκλογή κάθε αιρετού από σημαντικό πλεονέκτημα σε σημαντικό μειονέκτημα. Η συζήτηση γίνεται στο FriendFeed group Ενεργητική Πίεση στο Κράτος και με το hashtag #polist.

Διαρκής Πολιτική Συζήτηση

Οι ευρωεκλογές 2009 ξανάφεραν στην επικαιρότητα τη συζήτηση σαν μέρος της δημοκρατικής διαδικασίας. Δεν αναφέρομαι, βέβαια, σε αυτό που είδαμε σαν "debate των αρχηγών". Αυτό δεν ήταν συζήτηση, δεν είχε συγκριτική αξία, δεν αφορούσε στις Ευρωεκλογές ή στην ΕΕ και δεν έγινε μεταξύ των υποψηφίων (αν αυτά έχουν κάποια αξία για εσάς, δείτε το Debate των Πολιτών).

Θα περίμενα η διαδικτυακή παρουσία πολιτικών και κομμάτων να προάγει, αν μη τι άλλο, την "εξωστρέφειά" τους. Όλα τα κόμματα και οι περισσότεροι βουλευτές και ευρωβουλευτές έχουν ιστότοπο, λίγοι, όμως, συγκριτικά, συμμετέχουν σε κάποιο διάλογο με blogs, ή σε χώρους κοινωνικής δικτύωσης (όπως Facebook, Twitter, FriendFeed κτλ.). Με αρκετό κόπο συγκέντρωσα στο FriendFeed group "Greek Politicians" περίπου 120 τέτοιες πηγές (κυρίως blogs αλλά επίσης λογαριασμούς twitter και συλλογές φωτογραφιών, βίντεο & διασυνδέσεων -εξαιρέθηκαν ιστότοποι χωρίς feeds και οι λογαριασμοί Facebook). Από 250 περίπου Έλληνες (ενεργούς στο Διαδίκτυο) στους οποίους κοινοποίησα το γκρουπ μόνο άλλοι 10 γράφτηκαν (αν και η εγγραφή δεν είναι προϋπόθεση για να διαβαστεί)! Η έκπληξη μου πέρασε όταν η συγκεντρωμένη πληροφορία στο γκρουπ έδειξε πώς, και στο Διαδίκτυο, οι πολιτικοί μας κυρίως μονολογούν. Επίσης, σε τόσο όγκο, τι να πρωτοδιαβάσεις και πώς να το αξιολογήσεις; Και, αν εξαιρέσουμε τις κομματικές πηγές θέσεων και ειδήσεων, μιλάμε για πηγές από το 30% περίπου των βουλευτών μόνο...

Οι μεγαλοδημοσιογράφοι των μεγαλοκαναλιών μας υποσχέθηκαν ότι θα ασχοληθούν, εγκαίρως αυτή τη φορά (τι τους κρατάει από την εποχή της μονομαχίας Σημίτη-Έβερτ;) με τη θεσμοθέτηση καλύτερης διαδικασίας για το debate. Για να δούμε... Ως τότε, μένω σε ένα δίδαγμα από την "τηλεμαχία": παρόλη τη διεξαγωγή της με όλους τους λάθος τρόπους, φάνηκε καθαρά ότι ο χρόνος για συζήτηση είναι πάντα κατάλληλος και δεν καλύπτεται επαρκώς ούτε από τα νέα μέσα -ακόμα!

Πρωτοβουλίες όπως το deb8.gr, παρόλη την κριτική που δέχεται ως προερχόμενη κυρίως από συγκεκριμένο πολιτικό φορέα, θα μπορούσαν να γίνουν οι φορείς της διαρκούς συζήτησης. Θέτοντας κανόνες (ειδικά εκεί που οι "αρμόδιοι" "αδυνατούν" ή απλώς δεν τολμούν), παρέχοντας τα εργαλεία και τις υποδομές (όπως στον καθορισμό των ερωτήσεων από τους πολίτες, κανονικοποιώντας τα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων ώστε να εμφανίζονται δίπλα δίπλα με απόλυτα συγκρίσιμο τρόπο. Τώρα ξέρουμε ότι γίνεται.

Αφού αυτές οι ευρωεκλογές παρήλθαν αγγίζοντας ελάχιστα την ΕΕ και τα συναφή θέματα, ας είναι αυτό το κέρδος που θα αφήσουν πίσω τους: καλύτερο, διαρκή διάλογο.

Το επιτυχημένο "Debate των Πολιτών"

Παρακολούθησα τις τελευταίες μέρες το εγχείρημα του deb8.gr να διοργανώσει το ζωντανό, διαδικτυακό "Debate των Πολιτών". Ενθουσιώδης, φιλότιμη, επαγγελματική προσπάθεια, που δικαιώθηκε από μία εξαιρετική διοργάνωση που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις αντίστοιχες που βλέπουμε στα μεγάλα κανάλια!

Για τους συμμετέχοντες πολιτικούς θα πω μόνο ότι εξεπλάγησαν ευχάριστα, εντυπωσιάστηκαν και αναγνώρισαν την αρτιότητα της οργάνωσης.

Αισθάνομαι τυχερός που παρακολούθησα τη συζήτηση από μέσα. Επίσης, αισθάνομαι δικαιωμένος που ανέκαθεν πίστευα σε εγχειρήματα προερχόμενα από αποφασισμένους Πολίτες (ναι, σε όλους τους διοργανωτές αξίζει το "Π" κεφαλαίο). Τέλος, αισθάνομαι βέβαιος ότι η παρακαταθήκη του debate της 3/6/2009 δίνει στην ομάδα του deb8 (και σε άλλες πρωτοβουλίες) τη σφραγίδα εγκυρότητας για να θέτουν τους κανόνες σε πραγματική και ευρύτερα αποδεκτή βάση. Να μερικά από τα μηνύματα που δίνει η μεγάλη χθεσινή επιτυχία:

• Η πολιτική συζήτηση είναι διαρκής, δεν περιορίζεται στις προεκλογικές περιόδους. Το συγκεκριμένο debate ήταν προεκλογικό και πιο σχετικό με ευροεκλογές και ΕΕ από ό,τι άλλο έχω δει. Πολλές άλλες διοργανώσεις (ουσιαστικά άσχετες με τη συγκεκριμένη περίοδο) δείχνουν πως ο χρόνος για συγκριτική αντιπαράθεση πολιτικών θέσεων είναι πάντα κατάλληλος.
• Μόλις αποδείχθηκε ότι οι ισχυρισμοί των μεγαλοδημοσιογράφων των μεγαλοκαναλιών ότι δεν μπορούν παρά να αποδέχονται τις επιθυμίες των κομμάτων για τους κανόνες της πολιτικής συζήτησης απλώς δεν ευσταθούν!
• Με εργαλείο το Διαδίκτυο, είναι όντως δυνατό να θέτουν και να προκρίνουν τα ερωτήματα οι ίδιοι οι Πολίτες
• Επόμενες διοργανώσεις μπορούν να γίνουν με τη συμμετοχή των εκτός κοινοβουλίων και σημαντικής δημοσκοπικής επίδοσης κομμάτων και το ενδιαφέρον θα είναι μεγάλο, καθώς δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να απευθυνθούν στους πολίτες από δημόσια μαζικά μέσα, ούτε να συγκριθούν μεταξύ τους.
• Επόμενες διοργανώσεις μπορούν να γίνουν απαιτώντας τη συμμετοχή των προσώπων της επιλογής των διοργανωτών και όχι των κομμάτων τους. Από την εποχή που επιθυμούσαμε τη συζήτηση Ανδρέα Παπανδρέου - Κωνσταντίνου Μητσοτάκη περιμένω το φορέα που θα πει: "Εδώ είναι οι καρέκλες σας, κύριοι. Σε αυτή τη διεύθυνση, αυτή την ημερομηνία και ώρα.". Αυτομάτως η συζήτηση θα μεταφερθεί από το αν θα να γίνει, στο πώς θα γίνει και το πάνω χέρι έχει ο διοργανωτής. Διότι, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα μείνει κάθισμα κενό...

Ευχαριστώ θερμά όλους όσοι βγήκαν μπροστά και απέδειξαν ότι γίνεται, τους χορηγούς που κάλυψαν τα έξοδα (που όταν υπάρχει βούληση και περιεχόμενο πάντα βρίσκονται) και περιμένω κι άλλα τέτοια.

Αντιπολίτευση κατά Προσώπων, όχι κατά Πολιτικής

Οι προσωπικές επιθέσεις των ΜΜΕ και της αντιπολίτευσης κατά των κ. Βουλγαράκη, κ. Ρουσόπουλου και κας Ζαχαρέα αναδεικνύει για άλλη μια φορά την αδυναμία άσκησης ουσιώδους αντιπολίτευσης.

Η ανεργία, τα χάλια της παιδείας, της δημόσιας τάξης και η γενικότερη, ομολογημένη αδυναμία της Κυβέρνησης να κινηθεί πιο γρήγορα στην υλοποίηση του προγράμματός της πείθει ακόμα και τους ψηφοφόρους της ότι κάνει έργο για λίγους και όχι για όλους και κυριαρχεί η διαφθορά και η συγκάλυψή της, αντί για το νοικοκύρεμα και τα βήματα μπροστά.

Η αντιπολίτευση, πάλι, αντί να αναδεικνύει τις πολιτικές αδυναμίες της Κυβέρνησης και να προτείνει ρεαλιστικές λύσεις αντί για "θα" και ανατροπές, στρέφεται εναντίον προσώπων για τα προσωπικά τους, αντί για τα πολιτικά τους πεπραγμένα. Θα προτιμούσα να ασχολείται να μας πείσει γιατί αν ξαναγίνει κυβέρνηση θα κάνει σε εποχή οικονομικής δυσπραγίας όσα δεν έκανε στο παρελθόν με όλες τις επιδοτήσεις της ΕΟΚ και μετά της ΕΕ.

Αναγνωρίζω ότι επί Νέας Δημακρατίας τα ΜΜΕ δουλεύουν πιο εντατικά. Μόνο που οι έρευνες, δυστυχώς, στρέφονται κατά επιλεγμένων προσώπων-στόχων για να βρουν σκάνδαλα υπαρκτά και ανύπαρκτα. Θα περίμενα οι έρευνες που γίνονται να αφορούν, πχ. το σύνολο της Κυβέρνησης ή των βουλευτών και όχι μόνο αυτούς που δεν αρέσουν σε κάποιους. Έτσι χάνουν τα ΜΜΕ την αξιοπιστία τους.

Κι εσείς, κοι δημοσιογράφοι-παρουσιαστές των τηλεπαραθύρων, μη μας λέτε "ακούσατε τις απόψεις και κρίνετε μόνοι σας". Πείτε μας ποια είναι τα πραγματικά στοιχεία, έναντι αυτών που επικαλούνται οι πολιτικοί-καλεσμένοι σας. Αναλάβετε, κάποτε, την ευθύνη της αλήθειας...

Βρισκόμαστε ενώπιον σημαντικής και μακράς δυσλειτουργίας των θεσμών. Θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους η Δικαιοσύνη, τουλάχιστον;

Ανδρέας Βγενόπουλος - MIG: Ναι, θέλουμε κι άλλους

Παρακολούθησα την απολαυστική παρουσία του κου Βγενόπουλου στην επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής στις 27/5/2008. Στο βήμα εμφανίστηκε ένας συγκροτημένος, σαφής, περιεκτικός Κύριος (το Κ επίτηδες κεφαλαίο). Στα έδρανα παρόντες (ή και απόντες, αφού μερικοί ρώταγαν και έφευγαν!) οι εκπρόσωποι του λαού.

Παρά την εμπεριστατωμένη εισαγωγή του κου Βγενόπουλου, ρώτησαν και ξαναρώτησαν και ξαναρώτησαν τα ίδια και τα ίδια, απαντημένα και ξανααπαντημένα ερωτήματα. Σα να μην έχουν ακούσει τις τοποθετήσεις και απαντήσεις του, σα να μην έχουν ακούσει τις ερωτήσεις των συναδέλφων τους που προηγήθηκαν. Δυστυχώς, η παρουσία των βουλευτών μας ήταν απογοητευτική, όχι όμως πέραν προσδοκίας. Μας έχουν συνηθίσει να μην περιμένουμε τίποτα καλύτερο.

Ο Κος Βγενόπουλος ήταν πειστικός. Ας μελετήσουν οι αρμόδιοι την ακρίβεια των ισχυρισμών του. Και ας παραδειγματιστούν οι πάντες για το πώς παρουσιάζονται και εκφράζονται οι άνθρωποι με ποιότητα και περιεχόμενο.

Κε Βγενόπουλε, με κάνατε για λίγο υπερήφανο που είμαι Έλληνας. Σας ευχαριστώ που με εκφράσατε τόσο με αυτά που είπατε. Ναι, χρειαζόμαστε κι άλλους σαν κι εσάς στον τόπο μας. Μην επηρρεάζεστε από τους ανάξιους "λειτουργούς" που προτάσσουν τη δική τους ατζέντα του δημοσίου συμφέροντος. Παρακαλώ συνεχίστε!

ΥΓ. Επιτέλους κάποιος αναφέρθηκε στην ουσία της υπόθεσης ΟΤΕ: τι γίνεται με το δίκτυο...

Αγωγές κατά Πολιτικών & Δημοσιογράφων

Η αυθαιρεσία και ασυδοσία έχουν μακρά ιστορία στον τόπο μας. Αυτές τις μέρες είναι πάλι επίκαιρη η συζήτηση αν είναι δεοντολογικό ή όχι να γίνονται αγωγές κατά μελών του κοινοβουλίου & δημοσιογράφων.

Κυριαρχεί το σκεπτικό ότι οι αιτούμενες υπέρογκες αποζημιώσεις θα φιμώσουν, δυνάμει, τις ανεξάρτητες φωνές των πολιτικών και των δημοσιογράφων.

Βέβαια, οι πρώτοι τυγχάνουν βουλευτικής ασυλίας, οπότε δεν κινδυνεύουν και τόσο. Εκτός, δε, από την ασυλία, έχουν νομοθετήσει με επιμέλεια ώστε να μη φταίνε ποτέ και για τίποτα. Στο πλαίσιο δε αυτό φαίνεται ότι, τελευταία, υπάγεται και η ανενδοίαστη εκτόξευση ανυπόστατων (;) χαρακτηρισμών κατά ιδιωτών, εν προκειμένω παραγόντων του οικονομικού βίου της χώρας που... βγάζουν χρήματα.

Οι δεύτεροι, πάλι, δεν μας έχουν πείσει για την ανεξαρτησία τους, ούτε για τα ευγενή τους κίνητρα, όταν καταφέρονται, συχνά συκοφαντικά, εναντίον όποιου είτε θελήσουν, είτε λάβουν εντολή να "καταδιώξουν". Δύο απλά και πρόσφατα παραδείγματα άσκησης επιλεκτικής (μήπως και "στρατευμένης";) δημοσιογραφίας είναι τα "αυθαίρετα" και η "παράνομη εργασία" (τα εισαγωγικά διότι δεν έχω καταλήξει τι ακριβώς συμβαίνει) που αποκάλυψαν οι "ανεξάρτητοι" δημοσιογράφοι του τόπου μας για τους δύο υπουργούς (ο ένας ήδη πρώην) της κυβέρνησης. Η έρευνά τους, βέβαια, περιορίστηκε στους υπουργούς-στόχους και σε καμμία περίπτωση δεν έξάντλησε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου, ως ώφειλε για να είναι σοβαρή.

Δεν υποστηρίζω σε καμία περίπτωση ότι οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και οποιοσδήποτε άλλος δε δικαιούνται να λένε ό,τι θέλουν, κάθε άλλο. Τσάμπα μάγκες, όμως; Γιατί τόση διαμαρτυρία όταν ο θιγόμενος διεκδικεί νομίμως την αποκατάσταση του ονόματός του; Είμαστε τόσο δημοκράτες που εξαντλούμαστε στην ύβρη και τα δικαιώματα (ορισμένων, μόνο) σ' αυτή, αλλά η αλήθεια μας αφήνει αδιάφορους; Και τι προτείνουν εναλλακτικά αυτοί που λένε "να μην καταστρέφονται οι άνθρωποι για μία κουβέντα" σαν αποδεκτή αντίδραση των θιγομένων;

Είναι, άραγε, τυχαίο που οι μόνες φωνές που ακούω να αντιδρούν στις αγωγές είναι ακριβώς οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, που με θράσος διεκδικούν ελευθερία στην αυθαιρεσία;

Μήπως εκτός από την ψήφο εμπιστοσύνης τους στη δημοκρατία ("μόνο εμείς θα αυθαιρετούμε") διαδηλώνουν ομοίως και την εμπιστοσύνη τους στη δικαιοσύνη, την οποία εμμέσως θεωρούν αναρμόδια να λύσει τη διαφορά; Μήπως έτσι αμφισβητούν τους νόμους που οι βουλευτές έχουν ψηφίσει και οι δημοσιογράφοι, θεωρητικά, υπερασπίζονται και ελέγχουν; Μήπως αυτοκαταργούνται;