Διαρκής Πολιτική Συζήτηση

Οι ευρωεκλογές 2009 ξανάφεραν στην επικαιρότητα τη συζήτηση σαν μέρος της δημοκρατικής διαδικασίας. Δεν αναφέρομαι, βέβαια, σε αυτό που είδαμε σαν "debate των αρχηγών". Αυτό δεν ήταν συζήτηση, δεν είχε συγκριτική αξία, δεν αφορούσε στις Ευρωεκλογές ή στην ΕΕ και δεν έγινε μεταξύ των υποψηφίων (αν αυτά έχουν κάποια αξία για εσάς, δείτε το Debate των Πολιτών).

Θα περίμενα η διαδικτυακή παρουσία πολιτικών και κομμάτων να προάγει, αν μη τι άλλο, την "εξωστρέφειά" τους. Όλα τα κόμματα και οι περισσότεροι βουλευτές και ευρωβουλευτές έχουν ιστότοπο, λίγοι, όμως, συγκριτικά, συμμετέχουν σε κάποιο διάλογο με blogs, ή σε χώρους κοινωνικής δικτύωσης (όπως Facebook, Twitter, FriendFeed κτλ.). Με αρκετό κόπο συγκέντρωσα στο FriendFeed group "Greek Politicians" περίπου 120 τέτοιες πηγές (κυρίως blogs αλλά επίσης λογαριασμούς twitter και συλλογές φωτογραφιών, βίντεο & διασυνδέσεων -εξαιρέθηκαν ιστότοποι χωρίς feeds και οι λογαριασμοί Facebook). Από 250 περίπου Έλληνες (ενεργούς στο Διαδίκτυο) στους οποίους κοινοποίησα το γκρουπ μόνο άλλοι 10 γράφτηκαν (αν και η εγγραφή δεν είναι προϋπόθεση για να διαβαστεί)! Η έκπληξη μου πέρασε όταν η συγκεντρωμένη πληροφορία στο γκρουπ έδειξε πώς, και στο Διαδίκτυο, οι πολιτικοί μας κυρίως μονολογούν. Επίσης, σε τόσο όγκο, τι να πρωτοδιαβάσεις και πώς να το αξιολογήσεις; Και, αν εξαιρέσουμε τις κομματικές πηγές θέσεων και ειδήσεων, μιλάμε για πηγές από το 30% περίπου των βουλευτών μόνο...

Οι μεγαλοδημοσιογράφοι των μεγαλοκαναλιών μας υποσχέθηκαν ότι θα ασχοληθούν, εγκαίρως αυτή τη φορά (τι τους κρατάει από την εποχή της μονομαχίας Σημίτη-Έβερτ;) με τη θεσμοθέτηση καλύτερης διαδικασίας για το debate. Για να δούμε... Ως τότε, μένω σε ένα δίδαγμα από την "τηλεμαχία": παρόλη τη διεξαγωγή της με όλους τους λάθος τρόπους, φάνηκε καθαρά ότι ο χρόνος για συζήτηση είναι πάντα κατάλληλος και δεν καλύπτεται επαρκώς ούτε από τα νέα μέσα -ακόμα!

Πρωτοβουλίες όπως το deb8.gr, παρόλη την κριτική που δέχεται ως προερχόμενη κυρίως από συγκεκριμένο πολιτικό φορέα, θα μπορούσαν να γίνουν οι φορείς της διαρκούς συζήτησης. Θέτοντας κανόνες (ειδικά εκεί που οι "αρμόδιοι" "αδυνατούν" ή απλώς δεν τολμούν), παρέχοντας τα εργαλεία και τις υποδομές (όπως στον καθορισμό των ερωτήσεων από τους πολίτες, κανονικοποιώντας τα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων ώστε να εμφανίζονται δίπλα δίπλα με απόλυτα συγκρίσιμο τρόπο. Τώρα ξέρουμε ότι γίνεται.

Αφού αυτές οι ευρωεκλογές παρήλθαν αγγίζοντας ελάχιστα την ΕΕ και τα συναφή θέματα, ας είναι αυτό το κέρδος που θα αφήσουν πίσω τους: καλύτερο, διαρκή διάλογο.