Ο καλπασμός του τιμαρίθμου είναι το μονίμως επίκαιρο θέμα από όταν μπήκε το ευρώ στη ζωή μας. Δεν θα αναφερθώ στα πάμπολλα παραδείγματα συγκεκριμένων προϊόντων που πωλούνται σε υπερτριπλάσια τιμή από την εποχή της δραχμής ή ακριβότερα από όσο σε πλουσιότερες χώρες της ζώνης του Ευρώ, ούτε στην απλή διαπίστωση ότι από τουριστικός παράδεισος η Ελλάδα εξελίχθηκε σε ιδιαίτερα ακριβό προορισμό.
Θα αναφερθώ στους λόγους που, κατά τη γνώμη μου, επέτρεψαν στις τιμές να διαμορφωθούν έτσι. Είναι οι ίδιοι λόγοι για τους οποίους το φαινόμενο δεν πρόκειται να αλλάξει στο προβλέψιμο μέλλον. Η άνοδος της τιμής του πετρελαίου, βολική εξήγηση για μερικούς, απλώς επιδεινώνει το φαινόμενο και το "νομιμοποιεί".
Ο καφές κοστίζει μετριοπαθώς 1,5€ στο πόδι και 3-5€ στις καφετέριες. Είμαστε εθισμένοι σ' αυτόν ή είναι είδος βασικής ανάγκης, όπως το γάλα και το ψωμί; Τα τσιγάρα και το αλκοόλ ακριβαίνουν χρόνια τώρα πέρα από κάθε λογική και η κατανάλωσή τους δεν σημειώνει κάμψη, παρά τα προβλήματα υγείας και την ενόχληση στους γύρω που προκαλούν τα μεν και παρά τα ατυχήματα στα οποία συνειφέρει το δε.
Μια εξήγηση είναι ότι είμαστε large. Δε μασάμε. Έχουμε πιστωτικές κάρτες και παίρνουμε καταναλωτικά δάνεια. Θέλουμε το καλύτερο (το οποίο συνηθέστατα μπερδεύουμε με το επώνυμο και το ακριβό). Δεν καταδεχόμαστε τα private labels (γνωστά και σαν own brand). Συμφωνούμε στις συζητήσεις ότι όλες οι βενζίνες είναι ίδιες, αλλά βάζουμε τις ακριβότερες "extra", "plus", "super" κοκ. Μετράμε την αξία των αγορών μας με την έκπτωση που πετύχαμε ή τις "άτοκες" (τι απάτη κι αυτή) δόσεις που θα πληρώνουμε ακόμα και αφού έχει απαξιωθεί η αγορά μας. Φυσικά, ούτε η "ποιότητα", ούτε οι "άτοκες δόσεις", ούτε τα "επώνυμα" είναι φθηνά. Ίσως είμαστε εμείς πλούσιοι, αλλά τότε πού είναι η κρίση;
Μια άλλη εξήγηση είναι ότι δεν μπορούμε να στερούμε τα παιδιά μας από το καλύτερο, ούτε να παίζουμε με την υγεία τους. Μπορούμε, όμως, να τα στερούμε από την παρουσία μας και να μεγαλώνουν στους παιδικούς σταθμούς, με τις ξένες baby sitters ή, στην καλύτερη περίπτωση, με τη γιαγιά, όσο εμείς εξασφαλίζουμε τη δική μας και τη δική τους "ποιότητα ζωής". Όμως, τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, οι καφέδες και τα περιοδικά life style πώς ακριβώς συνεισφέρουν στην ποιότητα ζωής οποιουδήποτε;
Μια τρίτη εξήγηση είναι ότι η καταναλωτική μας συνείδηση είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανύπαρκτη, αλλά συνήθως τουλάχιστον ακριβή. Πχ., προτιμάμε να βάλουμε τα παιδιά μας σε ιδιωτικό σχολείο, παρά να τραβήξουμε τα αυτιά δασκάλων, καθηγητών, διευθυντών και υπουργών για την υπερτριακονταετή συνεχή επιδείνωση της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων. Θεωρούμε σπιουνιά να ζητάμε και να παίρνουμε την απόδειξη που υποχρεωτικά οφείλουν όλοι οι επαγγελματίες που εμπορεύονται είδη και υπηρεσίες να δίνουν (στην καλύτερη περίπτωση διαπραγματευόμαστε τον ΦΠΑ, αλλά συνήθως αρκούμαστε να μας χαρίσουν τον μισό και να ωφεληθούν τον άλλο μισό και το φόρο, εις βάρος του κράτους, που πάντως όσα χρειάζεται θα τα εισπράξει). Ακούμε ατάραχοι την τιμή που εισπράττουν οι παραγωγοί από τους μεσάζοντες και πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα πολλαπλάσια στις λαϊκές αγορές (λόγος ύπαρξης των οποίων είναι να πωλούν τα προϊόντα τους οι παραγωγοί, όχι λιανοπωλητές).
Υπάρχει ελπίδα; Ίσως το μποϋκοτάζ κατά του φρέσκου γάλακτος που ανακοινώθηκε από το ΕΚΠΟΙΖΩ (από τις πιο δραστήριες ενώσεις καταναλωτών -αλήθεια, πόσες τέτοιες χρειαζόμαστε;) και άλλους φορείς είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και χτυπήσει λίγο το καρτέλ που τιμωρήθηκε μεν με πρόστιμα, αλλά δεν έριξε τις τιμές... 9-14/6/2008 δεν αγοράζουμε φρέσκο γάλα ακριβότερα από 1€ το λίτρο.
Friday, June 6, 2008
Ανδρέας Βγενόπουλος - MIG: Ναι, θέλουμε κι άλλους
Παρακολούθησα την απολαυστική παρουσία του κου Βγενόπουλου στην επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής στις 27/5/2008. Στο βήμα εμφανίστηκε ένας συγκροτημένος, σαφής, περιεκτικός Κύριος (το Κ επίτηδες κεφαλαίο). Στα έδρανα παρόντες (ή και απόντες, αφού μερικοί ρώταγαν και έφευγαν!) οι εκπρόσωποι του λαού.
Παρά την εμπεριστατωμένη εισαγωγή του κου Βγενόπουλου, ρώτησαν και ξαναρώτησαν και ξαναρώτησαν τα ίδια και τα ίδια, απαντημένα και ξανααπαντημένα ερωτήματα. Σα να μην έχουν ακούσει τις τοποθετήσεις και απαντήσεις του, σα να μην έχουν ακούσει τις ερωτήσεις των συναδέλφων τους που προηγήθηκαν. Δυστυχώς, η παρουσία των βουλευτών μας ήταν απογοητευτική, όχι όμως πέραν προσδοκίας. Μας έχουν συνηθίσει να μην περιμένουμε τίποτα καλύτερο.
Ο Κος Βγενόπουλος ήταν πειστικός. Ας μελετήσουν οι αρμόδιοι την ακρίβεια των ισχυρισμών του. Και ας παραδειγματιστούν οι πάντες για το πώς παρουσιάζονται και εκφράζονται οι άνθρωποι με ποιότητα και περιεχόμενο.
Κε Βγενόπουλε, με κάνατε για λίγο υπερήφανο που είμαι Έλληνας. Σας ευχαριστώ που με εκφράσατε τόσο με αυτά που είπατε. Ναι, χρειαζόμαστε κι άλλους σαν κι εσάς στον τόπο μας. Μην επηρρεάζεστε από τους ανάξιους "λειτουργούς" που προτάσσουν τη δική τους ατζέντα του δημοσίου συμφέροντος. Παρακαλώ συνεχίστε!
ΥΓ. Επιτέλους κάποιος αναφέρθηκε στην ουσία της υπόθεσης ΟΤΕ: τι γίνεται με το δίκτυο...
Παρά την εμπεριστατωμένη εισαγωγή του κου Βγενόπουλου, ρώτησαν και ξαναρώτησαν και ξαναρώτησαν τα ίδια και τα ίδια, απαντημένα και ξανααπαντημένα ερωτήματα. Σα να μην έχουν ακούσει τις τοποθετήσεις και απαντήσεις του, σα να μην έχουν ακούσει τις ερωτήσεις των συναδέλφων τους που προηγήθηκαν. Δυστυχώς, η παρουσία των βουλευτών μας ήταν απογοητευτική, όχι όμως πέραν προσδοκίας. Μας έχουν συνηθίσει να μην περιμένουμε τίποτα καλύτερο.
Ο Κος Βγενόπουλος ήταν πειστικός. Ας μελετήσουν οι αρμόδιοι την ακρίβεια των ισχυρισμών του. Και ας παραδειγματιστούν οι πάντες για το πώς παρουσιάζονται και εκφράζονται οι άνθρωποι με ποιότητα και περιεχόμενο.
Κε Βγενόπουλε, με κάνατε για λίγο υπερήφανο που είμαι Έλληνας. Σας ευχαριστώ που με εκφράσατε τόσο με αυτά που είπατε. Ναι, χρειαζόμαστε κι άλλους σαν κι εσάς στον τόπο μας. Μην επηρρεάζεστε από τους ανάξιους "λειτουργούς" που προτάσσουν τη δική τους ατζέντα του δημοσίου συμφέροντος. Παρακαλώ συνεχίστε!
ΥΓ. Επιτέλους κάποιος αναφέρθηκε στην ουσία της υπόθεσης ΟΤΕ: τι γίνεται με το δίκτυο...
Tuesday, May 20, 2008
Αγωγές κατά Πολιτικών & Δημοσιογράφων
Η αυθαιρεσία και ασυδοσία έχουν μακρά ιστορία στον τόπο μας. Αυτές τις μέρες είναι πάλι επίκαιρη η συζήτηση αν είναι δεοντολογικό ή όχι να γίνονται αγωγές κατά μελών του κοινοβουλίου & δημοσιογράφων.
Κυριαρχεί το σκεπτικό ότι οι αιτούμενες υπέρογκες αποζημιώσεις θα φιμώσουν, δυνάμει, τις ανεξάρτητες φωνές των πολιτικών και των δημοσιογράφων.
Βέβαια, οι πρώτοι τυγχάνουν βουλευτικής ασυλίας, οπότε δεν κινδυνεύουν και τόσο. Εκτός, δε, από την ασυλία, έχουν νομοθετήσει με επιμέλεια ώστε να μη φταίνε ποτέ και για τίποτα. Στο πλαίσιο δε αυτό φαίνεται ότι, τελευταία, υπάγεται και η ανενδοίαστη εκτόξευση ανυπόστατων (;) χαρακτηρισμών κατά ιδιωτών, εν προκειμένω παραγόντων του οικονομικού βίου της χώρας που... βγάζουν χρήματα.
Οι δεύτεροι, πάλι, δεν μας έχουν πείσει για την ανεξαρτησία τους, ούτε για τα ευγενή τους κίνητρα, όταν καταφέρονται, συχνά συκοφαντικά, εναντίον όποιου είτε θελήσουν, είτε λάβουν εντολή να "καταδιώξουν". Δύο απλά και πρόσφατα παραδείγματα άσκησης επιλεκτικής (μήπως και "στρατευμένης";) δημοσιογραφίας είναι τα "αυθαίρετα" και η "παράνομη εργασία" (τα εισαγωγικά διότι δεν έχω καταλήξει τι ακριβώς συμβαίνει) που αποκάλυψαν οι "ανεξάρτητοι" δημοσιογράφοι του τόπου μας για τους δύο υπουργούς (ο ένας ήδη πρώην) της κυβέρνησης. Η έρευνά τους, βέβαια, περιορίστηκε στους υπουργούς-στόχους και σε καμμία περίπτωση δεν έξάντλησε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου, ως ώφειλε για να είναι σοβαρή.
Δεν υποστηρίζω σε καμία περίπτωση ότι οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και οποιοσδήποτε άλλος δε δικαιούνται να λένε ό,τι θέλουν, κάθε άλλο. Τσάμπα μάγκες, όμως; Γιατί τόση διαμαρτυρία όταν ο θιγόμενος διεκδικεί νομίμως την αποκατάσταση του ονόματός του; Είμαστε τόσο δημοκράτες που εξαντλούμαστε στην ύβρη και τα δικαιώματα (ορισμένων, μόνο) σ' αυτή, αλλά η αλήθεια μας αφήνει αδιάφορους; Και τι προτείνουν εναλλακτικά αυτοί που λένε "να μην καταστρέφονται οι άνθρωποι για μία κουβέντα" σαν αποδεκτή αντίδραση των θιγομένων;
Είναι, άραγε, τυχαίο που οι μόνες φωνές που ακούω να αντιδρούν στις αγωγές είναι ακριβώς οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, που με θράσος διεκδικούν ελευθερία στην αυθαιρεσία;
Μήπως εκτός από την ψήφο εμπιστοσύνης τους στη δημοκρατία ("μόνο εμείς θα αυθαιρετούμε") διαδηλώνουν ομοίως και την εμπιστοσύνη τους στη δικαιοσύνη, την οποία εμμέσως θεωρούν αναρμόδια να λύσει τη διαφορά; Μήπως έτσι αμφισβητούν τους νόμους που οι βουλευτές έχουν ψηφίσει και οι δημοσιογράφοι, θεωρητικά, υπερασπίζονται και ελέγχουν; Μήπως αυτοκαταργούνται;
Κυριαρχεί το σκεπτικό ότι οι αιτούμενες υπέρογκες αποζημιώσεις θα φιμώσουν, δυνάμει, τις ανεξάρτητες φωνές των πολιτικών και των δημοσιογράφων.
Βέβαια, οι πρώτοι τυγχάνουν βουλευτικής ασυλίας, οπότε δεν κινδυνεύουν και τόσο. Εκτός, δε, από την ασυλία, έχουν νομοθετήσει με επιμέλεια ώστε να μη φταίνε ποτέ και για τίποτα. Στο πλαίσιο δε αυτό φαίνεται ότι, τελευταία, υπάγεται και η ανενδοίαστη εκτόξευση ανυπόστατων (;) χαρακτηρισμών κατά ιδιωτών, εν προκειμένω παραγόντων του οικονομικού βίου της χώρας που... βγάζουν χρήματα.
Οι δεύτεροι, πάλι, δεν μας έχουν πείσει για την ανεξαρτησία τους, ούτε για τα ευγενή τους κίνητρα, όταν καταφέρονται, συχνά συκοφαντικά, εναντίον όποιου είτε θελήσουν, είτε λάβουν εντολή να "καταδιώξουν". Δύο απλά και πρόσφατα παραδείγματα άσκησης επιλεκτικής (μήπως και "στρατευμένης";) δημοσιογραφίας είναι τα "αυθαίρετα" και η "παράνομη εργασία" (τα εισαγωγικά διότι δεν έχω καταλήξει τι ακριβώς συμβαίνει) που αποκάλυψαν οι "ανεξάρτητοι" δημοσιογράφοι του τόπου μας για τους δύο υπουργούς (ο ένας ήδη πρώην) της κυβέρνησης. Η έρευνά τους, βέβαια, περιορίστηκε στους υπουργούς-στόχους και σε καμμία περίπτωση δεν έξάντλησε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου, ως ώφειλε για να είναι σοβαρή.
Δεν υποστηρίζω σε καμία περίπτωση ότι οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και οποιοσδήποτε άλλος δε δικαιούνται να λένε ό,τι θέλουν, κάθε άλλο. Τσάμπα μάγκες, όμως; Γιατί τόση διαμαρτυρία όταν ο θιγόμενος διεκδικεί νομίμως την αποκατάσταση του ονόματός του; Είμαστε τόσο δημοκράτες που εξαντλούμαστε στην ύβρη και τα δικαιώματα (ορισμένων, μόνο) σ' αυτή, αλλά η αλήθεια μας αφήνει αδιάφορους; Και τι προτείνουν εναλλακτικά αυτοί που λένε "να μην καταστρέφονται οι άνθρωποι για μία κουβέντα" σαν αποδεκτή αντίδραση των θιγομένων;
Είναι, άραγε, τυχαίο που οι μόνες φωνές που ακούω να αντιδρούν στις αγωγές είναι ακριβώς οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, που με θράσος διεκδικούν ελευθερία στην αυθαιρεσία;
Μήπως εκτός από την ψήφο εμπιστοσύνης τους στη δημοκρατία ("μόνο εμείς θα αυθαιρετούμε") διαδηλώνουν ομοίως και την εμπιστοσύνη τους στη δικαιοσύνη, την οποία εμμέσως θεωρούν αναρμόδια να λύσει τη διαφορά; Μήπως έτσι αμφισβητούν τους νόμους που οι βουλευτές έχουν ψηφίσει και οι δημοσιογράφοι, θεωρητικά, υπερασπίζονται και ελέγχουν; Μήπως αυτοκαταργούνται;
Monday, May 19, 2008
"Κόψιμο" Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα
Διαβάζω κι εγώ τα σχόλια και τις επιστολές για το "κόψιμο" του ΡΧΣ από την ΕΡΤ. Δε θεωρώ τον εαυτό μου απαισιόδοξο, αλλά δεν περίμενα τίποτα καλύτερο από την κρατικοδίαιτη ΕΡΤ. Την ίδια ΕΡΤ που χαρατσώνει ακόμα και τους πεθαμένους μέσω των λογαριασμών ΔΕΗ για να είναι σε θέση να μας παρέχει ποιοτικό πρόγραμμα, τάχα μου.
Κε Κούλογλου, συγχαρητήρια για την αξιέπαινη παρουσία σας στη δημοσιογραφία και τα τηλεοπτικά πράγματα. Ό,τι απώλεια υπάρξει από την απουσία σας από το γυαλί θα είναι των θεατών σας, δηλαδή δική μας και όχι δική σας.
Εκείνο που περιμένω με ενδιαφέρον είναι να δω αν τα δάκρυα σύσσωμου του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου είναι ειλικρινή ή κροκοδείλια. Διότι, κρίνοντας από τις αντιδράσεις, τα ιδιωτικά κανάλια θα έπρεπε να σπρώχνονται ποιο θα πρωτοδώσει τηλεοπτικό χρόνο στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα. Ή μήπως θέλουμε τον κο Κούλογλου στην τηλεόραση όπως θέλαμε παλαιότερα τον κ. Κύρκο στη Βουλή: "ας το φροντίσουν οι άλλοι";
Κε Κούλογλου, μας λυπεί η συμπεριφορά της ΕΡΤ, αλλά για εσάς δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Υπάρχει και το Υou Tube και όχι μόνο... Ας ελπίσουμε να γίνει το τέλος του κόσμου για τους διοικούντες της και, γιατί όχι, και για την ίδια.
Για περισσότερα, δείτε τη συλλογή ανακοινώσεων, επιστολών κτλ. στον ιστοχώρο του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα.
Κε Κούλογλου, συγχαρητήρια για την αξιέπαινη παρουσία σας στη δημοσιογραφία και τα τηλεοπτικά πράγματα. Ό,τι απώλεια υπάρξει από την απουσία σας από το γυαλί θα είναι των θεατών σας, δηλαδή δική μας και όχι δική σας.
Εκείνο που περιμένω με ενδιαφέρον είναι να δω αν τα δάκρυα σύσσωμου του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου είναι ειλικρινή ή κροκοδείλια. Διότι, κρίνοντας από τις αντιδράσεις, τα ιδιωτικά κανάλια θα έπρεπε να σπρώχνονται ποιο θα πρωτοδώσει τηλεοπτικό χρόνο στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα. Ή μήπως θέλουμε τον κο Κούλογλου στην τηλεόραση όπως θέλαμε παλαιότερα τον κ. Κύρκο στη Βουλή: "ας το φροντίσουν οι άλλοι";
Κε Κούλογλου, μας λυπεί η συμπεριφορά της ΕΡΤ, αλλά για εσάς δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Υπάρχει και το Υou Tube και όχι μόνο... Ας ελπίσουμε να γίνει το τέλος του κόσμου για τους διοικούντες της και, γιατί όχι, και για την ίδια.
Για περισσότερα, δείτε τη συλλογή ανακοινώσεων, επιστολών κτλ. στον ιστοχώρο του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα.
Friday, April 18, 2008
FYROM is not an ally, nor a friendly neighbor to Greece
We are hearing of too many inconclusive talks regarding the name of Greece's neighbor and the new nation's future with NATO, EU etc.
Being a Greek myself, I can't really be considered objective (although it seems nobody is, really). But I am entitled to my opinion. And I fear that Greek foreign policy fails to expose FYROM's old, longterm internal and foreign policies which are not only about ancient history, language and a nation's name but about senarios of national borders extending on another country's territory as well.
The whole issue is that of a new country being a bad, hostile neighbor to Greece, regardless of the "interim treaty" and Greece's efforts and investment in helping FYROM stand on their own feet.
Back in 1948, when Tito first gave the name "Macedonia" to this part of Yugoslavia, Greece was among the winners of WW2, but circumstances were such that they were not allowed to protest properly about it and stop it from happening. 60 years later, I would expect our ally nations (which were the same then, as they are now) to remember why they humored Tito and why those circumstances do not apply now with FYROM; or do they?
To those wondering "why Greece fears FYROM?" I answer "what is the great necessity for a new-born country to keep frustrating its immediate and maybe most important neighbor, unless there is ill-will for the not so near, not easily predictable future?". If there was a good reason to not protest back in 1948, and there is no good reason to protest now, when will there ever be a good reason? Should Greece wait until they claim Thessaloníki as their capital?
In my mind, the real argument for Greece is not the name itself. FYROM, behaving like it has been, is not exactly Greece's ally, nor a friendly neigbour, nor an honest interlocutor. And it is making no real effort to be neither. So, no! As long as FYROM is hostile to Greece (not only since the 1990s, but, practically, since the late 1940s) and doesn't care about Greeks' feelings and legitimate requests, Greece can not consider them it an ally nation and cannot allow its entrance to NATO, nor EU, nor any international organization Greece has a say in.
Being a Greek myself, I can't really be considered objective (although it seems nobody is, really). But I am entitled to my opinion. And I fear that Greek foreign policy fails to expose FYROM's old, longterm internal and foreign policies which are not only about ancient history, language and a nation's name but about senarios of national borders extending on another country's territory as well.
The whole issue is that of a new country being a bad, hostile neighbor to Greece, regardless of the "interim treaty" and Greece's efforts and investment in helping FYROM stand on their own feet.
Back in 1948, when Tito first gave the name "Macedonia" to this part of Yugoslavia, Greece was among the winners of WW2, but circumstances were such that they were not allowed to protest properly about it and stop it from happening. 60 years later, I would expect our ally nations (which were the same then, as they are now) to remember why they humored Tito and why those circumstances do not apply now with FYROM; or do they?
To those wondering "why Greece fears FYROM?" I answer "what is the great necessity for a new-born country to keep frustrating its immediate and maybe most important neighbor, unless there is ill-will for the not so near, not easily predictable future?". If there was a good reason to not protest back in 1948, and there is no good reason to protest now, when will there ever be a good reason? Should Greece wait until they claim Thessaloníki as their capital?
In my mind, the real argument for Greece is not the name itself. FYROM, behaving like it has been, is not exactly Greece's ally, nor a friendly neigbour, nor an honest interlocutor. And it is making no real effort to be neither. So, no! As long as FYROM is hostile to Greece (not only since the 1990s, but, practically, since the late 1940s) and doesn't care about Greeks' feelings and legitimate requests, Greece can not consider them it an ally nation and cannot allow its entrance to NATO, nor EU, nor any international organization Greece has a say in.
Thursday, April 17, 2008
Ασφαλιστικό
Δεν αντέχω άλλο, θα το γράψω: Μετά από τόση συζήτηση για το Ασφαλιστικό, δεν είδα πουθενά να αναφέρεται το προφανές. Πώς συνδέεται, δηλαδή, το ύψος των εισφορών και το ποσό που παράγεται μετά από τις επενδύσεις τριαντατόσων ετών με το ύψος του εφ' άπαξ και της σύνταξης που θα δοθεί. Η σύνδεση με τον μισθό του τελευταίου έτους ή τριετίας δεν είναι ακριβώς αντικειμενικό κριτήριο... Νόμιζα πως ήμουν ο πρώτος που σκέφτηκε την (αναπόφευκτη, στην Ελλάδα μας) φάμπρικα των πλαστών υψηλών μισθών, αλλά μαθαίνω ότι συμβαίνει ήδη στην αγορά, χρόνια τώρα.
Ακούσαμε, βέβαια, για κεκτημένα και για υγιή ταμεία με καλό λόγο εργαζομένων προς ασφαλισμένους. Που, κατά σύμπτωση, με διάφορες μεθόδους τύπου "αγγελιόσημο" και άλλων, έμμεσων εισφορών, χαρατσώνουν όσους έχουν την ατυχία να εμπλέκονται σε διαφήμιση, να καταναλώνουν ηλεκτρισμό κτλ.
Η μείωση του αριθμού των ταμείων, ο εξορθολογισμός των βαρέων και ανθυγιεινών, η επανεκτίμηση των αναπηρικών συντάξεων και του ποιος δικαιούται και για πόσο τη σύνταξη θανόντων είναι μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Πότε, όμως, θα πάρουμε, επιτέλους, σύνταξη βάσει των εισφορών που πληρώσαμε επί δεκαετίες;
Ακούσαμε, βέβαια, για κεκτημένα και για υγιή ταμεία με καλό λόγο εργαζομένων προς ασφαλισμένους. Που, κατά σύμπτωση, με διάφορες μεθόδους τύπου "αγγελιόσημο" και άλλων, έμμεσων εισφορών, χαρατσώνουν όσους έχουν την ατυχία να εμπλέκονται σε διαφήμιση, να καταναλώνουν ηλεκτρισμό κτλ.
Η μείωση του αριθμού των ταμείων, ο εξορθολογισμός των βαρέων και ανθυγιεινών, η επανεκτίμηση των αναπηρικών συντάξεων και του ποιος δικαιούται και για πόσο τη σύνταξη θανόντων είναι μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Πότε, όμως, θα πάρουμε, επιτέλους, σύνταξη βάσει των εισφορών που πληρώσαμε επί δεκαετίες;
Wednesday, December 19, 2007
2ος Ραδιοτηλεοπτικός Μαραθώνιος για το Χαμόγελο του Παιδιού
Το Χαμόγελο του Παιδιού, απευθύνεται σε όλους εσάς τους φίλους του….
Γιατί μετά από ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι έχει βρεθεί σε αδιέξοδο και είναι αδύνατο να καλύψει τις αναρίθμητες ανάγκες του…
και…
Γιατί το μοναδικό πιστό και μόνιμο στήριγμα που έχουν τα παιδιά που εκπροσωπούμε, είστε όλοι εσείς, καθένας σας ξεχωριστά που όλα αυτά τα χρόνια μας δείχνετε έμπρακτα την εμπιστοσύνη σας και όχι μόνο μέσα από κολακευτικά λόγια και βραβεύσεις…
και…
Γιατί από το 1 ευρώ που μας προσφέρετε, τα 90 λεπτά καταλήγουν απευθείας στα παιδιά και καλύπτουν τις άμεσες ανάγκες τους για 24ωρή, ολοκληρωμένη και ποιοτική φροντίδα…
και…
Γιατί κάθε χρόνο, αξιοποιεί τη δική σας συμμετοχή για να γίνεται μεγαλύτερο και να καλύπτει όλο και περισσότερα παιδιά, με το άνοιγμα νέων Σπιτιών και την εφαρμογή νέων δράσεων-όλα χειροπιαστά και όχι αφηρημένα μελλοντικά σχέδια…
και…κυρίως γιατί…
Τα τελευταία χρόνια «Το Χαμόγελο του Παιδιού» λόγω ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΧΩΡΩΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ έχει ΑΡΝΗΘΕΙ τη ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ 755 ΠΑΙΔΙΩΝ, τα οποία ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΑ στο απάνθρωπο οικογενειακό τους περιβάλλον.
Για κάθε ένα από αυτά τα παιδιά που ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ μία μεγάλη ζεστή και ασφαλή ΑΓΚΑΛΙΑ και για να μην αναγκαστεί κανένα παιδί να κάνει το δρόμο σπίτι του...
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ 4 ΑΚΟΜΗ ΣΠΙΤΙΩΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ
Συμμετέχετε κι εσείς ενεργά 15 έως 25 Δεκεμβρίου στον
2ο Ραδιοτηλεμαραθώνιο στο ALTER
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
