Tuesday, May 20, 2008

Αγωγές κατά Πολιτικών & Δημοσιογράφων

Η αυθαιρεσία και ασυδοσία έχουν μακρά ιστορία στον τόπο μας. Αυτές τις μέρες είναι πάλι επίκαιρη η συζήτηση αν είναι δεοντολογικό ή όχι να γίνονται αγωγές κατά μελών του κοινοβουλίου & δημοσιογράφων.

Κυριαρχεί το σκεπτικό ότι οι αιτούμενες υπέρογκες αποζημιώσεις θα φιμώσουν, δυνάμει, τις ανεξάρτητες φωνές των πολιτικών και των δημοσιογράφων.

Βέβαια, οι πρώτοι τυγχάνουν βουλευτικής ασυλίας, οπότε δεν κινδυνεύουν και τόσο. Εκτός, δε, από την ασυλία, έχουν νομοθετήσει με επιμέλεια ώστε να μη φταίνε ποτέ και για τίποτα. Στο πλαίσιο δε αυτό φαίνεται ότι, τελευταία, υπάγεται και η ανενδοίαστη εκτόξευση ανυπόστατων (;) χαρακτηρισμών κατά ιδιωτών, εν προκειμένω παραγόντων του οικονομικού βίου της χώρας που... βγάζουν χρήματα.

Οι δεύτεροι, πάλι, δεν μας έχουν πείσει για την ανεξαρτησία τους, ούτε για τα ευγενή τους κίνητρα, όταν καταφέρονται, συχνά συκοφαντικά, εναντίον όποιου είτε θελήσουν, είτε λάβουν εντολή να "καταδιώξουν". Δύο απλά και πρόσφατα παραδείγματα άσκησης επιλεκτικής (μήπως και "στρατευμένης";) δημοσιογραφίας είναι τα "αυθαίρετα" και η "παράνομη εργασία" (τα εισαγωγικά διότι δεν έχω καταλήξει τι ακριβώς συμβαίνει) που αποκάλυψαν οι "ανεξάρτητοι" δημοσιογράφοι του τόπου μας για τους δύο υπουργούς (ο ένας ήδη πρώην) της κυβέρνησης. Η έρευνά τους, βέβαια, περιορίστηκε στους υπουργούς-στόχους και σε καμμία περίπτωση δεν έξάντλησε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου, ως ώφειλε για να είναι σοβαρή.

Δεν υποστηρίζω σε καμία περίπτωση ότι οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και οποιοσδήποτε άλλος δε δικαιούνται να λένε ό,τι θέλουν, κάθε άλλο. Τσάμπα μάγκες, όμως; Γιατί τόση διαμαρτυρία όταν ο θιγόμενος διεκδικεί νομίμως την αποκατάσταση του ονόματός του; Είμαστε τόσο δημοκράτες που εξαντλούμαστε στην ύβρη και τα δικαιώματα (ορισμένων, μόνο) σ' αυτή, αλλά η αλήθεια μας αφήνει αδιάφορους; Και τι προτείνουν εναλλακτικά αυτοί που λένε "να μην καταστρέφονται οι άνθρωποι για μία κουβέντα" σαν αποδεκτή αντίδραση των θιγομένων;

Είναι, άραγε, τυχαίο που οι μόνες φωνές που ακούω να αντιδρούν στις αγωγές είναι ακριβώς οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, που με θράσος διεκδικούν ελευθερία στην αυθαιρεσία;

Μήπως εκτός από την ψήφο εμπιστοσύνης τους στη δημοκρατία ("μόνο εμείς θα αυθαιρετούμε") διαδηλώνουν ομοίως και την εμπιστοσύνη τους στη δικαιοσύνη, την οποία εμμέσως θεωρούν αναρμόδια να λύσει τη διαφορά; Μήπως έτσι αμφισβητούν τους νόμους που οι βουλευτές έχουν ψηφίσει και οι δημοσιογράφοι, θεωρητικά, υπερασπίζονται και ελέγχουν; Μήπως αυτοκαταργούνται;

Monday, May 19, 2008

"Κόψιμο" Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα

Διαβάζω κι εγώ τα σχόλια και τις επιστολές για το "κόψιμο" του ΡΧΣ από την ΕΡΤ. Δε θεωρώ τον εαυτό μου απαισιόδοξο, αλλά δεν περίμενα τίποτα καλύτερο από την κρατικοδίαιτη ΕΡΤ. Την ίδια ΕΡΤ που χαρατσώνει ακόμα και τους πεθαμένους μέσω των λογαριασμών ΔΕΗ για να είναι σε θέση να μας παρέχει ποιοτικό πρόγραμμα, τάχα μου.

Κε Κούλογλου, συγχαρητήρια για την αξιέπαινη παρουσία σας στη δημοσιογραφία και τα τηλεοπτικά πράγματα. Ό,τι απώλεια υπάρξει από την απουσία σας από το γυαλί θα είναι των θεατών σας, δηλαδή δική μας και όχι δική σας.

Εκείνο που περιμένω με ενδιαφέρον είναι να δω αν τα δάκρυα σύσσωμου του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου είναι ειλικρινή ή κροκοδείλια. Διότι, κρίνοντας από τις αντιδράσεις, τα ιδιωτικά κανάλια θα έπρεπε να σπρώχνονται ποιο θα πρωτοδώσει τηλεοπτικό χρόνο στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα. Ή μήπως θέλουμε τον κο Κούλογλου στην τηλεόραση όπως θέλαμε παλαιότερα τον κ. Κύρκο στη Βουλή: "ας το φροντίσουν οι άλλοι";

Κε Κούλογλου, μας λυπεί η συμπεριφορά της ΕΡΤ, αλλά για εσάς δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Υπάρχει και το Υou Tube και όχι μόνο... Ας ελπίσουμε να γίνει το τέλος του κόσμου για τους διοικούντες της και, γιατί όχι, και για την ίδια.

Για περισσότερα, δείτε τη συλλογή ανακοινώσεων, επιστολών κτλ. στον ιστοχώρο του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα.

Friday, April 18, 2008

FYROM is not an ally, nor a friendly neighbor to Greece

We are hearing of too many inconclusive talks regarding the name of Greece's neighbor and the new nation's future with NATO, EU etc.

Being a Greek myself, I can't really be considered objective (although it seems nobody is, really). But I am entitled to my opinion. And I fear that Greek foreign policy fails to expose FYROM's old, longterm internal and foreign policies which are not only about ancient history, language and a nation's name but about senarios of national borders extending on another country's territory as well.

The whole issue is that of a new country being a bad, hostile neighbor to Greece, regardless of the "interim treaty" and Greece's efforts and investment in helping FYROM stand on their own feet.

Back in 1948, when Tito first gave the name "Macedonia" to this part of Yugoslavia, Greece was among the winners of WW2, but circumstances were such that they were not allowed to protest properly about it and stop it from happening. 60 years later, I would expect our ally nations (which were the same then, as they are now) to remember why they humored Tito and why those circumstances do not apply now with FYROM; or do they?

To those wondering "why Greece fears FYROM?" I answer "what is the great necessity for a new-born country to keep frustrating its immediate and maybe most important neighbor, unless there is ill-will for the not so near, not easily predictable future?". If there was a good reason to not protest back in 1948, and there is no good reason to protest now, when will there ever be a good reason? Should Greece wait until they claim Thessaloníki as their capital?

In my mind, the real argument for Greece is not the name itself. FYROM, behaving like it has been, is not exactly Greece's ally, nor a friendly neigbour, nor an honest interlocutor. And it is making no real effort to be neither. So, no! As long as FYROM is hostile to Greece (not only since the 1990s, but, practically, since the late 1940s) and doesn't care about Greeks' feelings and legitimate requests, Greece can not consider them it an ally nation and cannot allow its entrance to NATO, nor EU, nor any international organization Greece has a say in.

Thursday, April 17, 2008

Ασφαλιστικό

Δεν αντέχω άλλο, θα το γράψω: Μετά από τόση συζήτηση για το Ασφαλιστικό, δεν είδα πουθενά να αναφέρεται το προφανές. Πώς συνδέεται, δηλαδή, το ύψος των εισφορών και το ποσό που παράγεται μετά από τις επενδύσεις τριαντατόσων ετών με το ύψος του εφ' άπαξ και της σύνταξης που θα δοθεί. Η σύνδεση με τον μισθό του τελευταίου έτους ή τριετίας δεν είναι ακριβώς αντικειμενικό κριτήριο... Νόμιζα πως ήμουν ο πρώτος που σκέφτηκε την (αναπόφευκτη, στην Ελλάδα μας) φάμπρικα των πλαστών υψηλών μισθών, αλλά μαθαίνω ότι συμβαίνει ήδη στην αγορά, χρόνια τώρα.

Ακούσαμε, βέβαια, για κεκτημένα και για υγιή ταμεία με καλό λόγο εργαζομένων προς ασφαλισμένους. Που, κατά σύμπτωση, με διάφορες μεθόδους τύπου "αγγελιόσημο" και άλλων, έμμεσων εισφορών, χαρατσώνουν όσους έχουν την ατυχία να εμπλέκονται σε διαφήμιση, να καταναλώνουν ηλεκτρισμό κτλ.

Η μείωση του αριθμού των ταμείων, ο εξορθολογισμός των βαρέων και ανθυγιεινών, η επανεκτίμηση των αναπηρικών συντάξεων και του ποιος δικαιούται και για πόσο τη σύνταξη θανόντων είναι μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Πότε, όμως, θα πάρουμε, επιτέλους, σύνταξη βάσει των εισφορών που πληρώσαμε επί δεκαετίες;

Wednesday, December 19, 2007

2ος Ραδιοτηλεοπτικός Μαραθώνιος για το Χαμόγελο του Παιδιού

Αντιγράφω από τη σχετική ιστοσελίδα του Χαμόγελου του Παιδιού:

Το Χαμόγελο του Παιδιού, απευθύνεται σε όλους εσάς τους φίλους του….


Γιατί μετά από ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι έχει βρεθεί σε αδιέξοδο και είναι αδύνατο να καλύψει τις αναρίθμητες ανάγκες του…

και…
Γιατί το μοναδικό πιστό και μόνιμο στήριγμα που έχουν τα παιδιά που εκπροσωπούμε, είστε όλοι εσείς, καθένας σας ξεχωριστά που όλα αυτά τα χρόνια μας δείχνετε έμπρακτα την εμπιστοσύνη σας και όχι μόνο μέσα από κολακευτικά λόγια και βραβεύσεις…

και…
Γιατί από το 1 ευρώ που μας προσφέρετε, τα 90 λεπτά καταλήγουν απευθείας στα παιδιά και καλύπτουν τις άμεσες ανάγκες τους για 24ωρή, ολοκληρωμένη και ποιοτική φροντίδα…

και…
Γιατί κάθε χρόνο, αξιοποιεί τη δική σας συμμετοχή για να γίνεται μεγαλύτερο και να καλύπτει όλο και περισσότερα παιδιά, με το άνοιγμα νέων Σπιτιών και την εφαρμογή νέων δράσεων-όλα χειροπιαστά και όχι αφηρημένα μελλοντικά σχέδια…

και…κυρίως γιατί…
Τα τελευταία χρόνια «Το Χαμόγελο του Παιδιού» λόγω ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΧΩΡΩΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ έχει ΑΡΝΗΘΕΙ τη ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ 755 ΠΑΙΔΙΩΝ, τα οποία ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΑ στο απάνθρωπο οικογενειακό τους περιβάλλον.


Για κάθε ένα από αυτά τα παιδιά που ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ μία μεγάλη ζεστή και ασφαλή ΑΓΚΑΛΙΑ και για να μην αναγκαστεί κανένα παιδί να κάνει το δρόμο σπίτι του...


ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ 4 ΑΚΟΜΗ ΣΠΙΤΙΩΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ

Συμμετέχετε κι εσείς ενεργά 15 έως 25 Δεκεμβρίου στον
2ο Ραδιοτηλεμαραθώνιο στο ALTER