Saturday, January 11, 2020

Αναλογική Πολλαπλών Επιλογών, αντί για Ενισχυμένη

Ακολουθεί το κείμενο που μόλις κατέθεσα στη Διαβούλευση για τον Εκλογικό Νόμο στο 'Εκλογή Βουλευτών | Υπουργείο Εσωτερικών' (http://www.opengov.gr/ypes/?p=7202&cpage=1#comment-31794):

Η Απλή Αναλογική έχει μεγάλη πιθανότητα αποτελέσματος που δεν δίνει κυβέρνηση. Στις χώρες όπου διαβουλεύονται για μήνες για το σχηματισμό κυβέρνησης, ο κρατικός μηχανισμός δεν αναμένει το διορισμό των Γενικών Γραμματέων, για να μπορέσει να λειτουργήσει.
Αν θέλουμε να μη χρειαζόμαστε κυβέρνηση για μήνες (πέραν του κενού στην εθνική ασφάλεια), ας λύσουμε πρώτα το πώς λειτουργεί το κράτος _χωρίς_ κυβέρνηση. Αν λύσουμε αυτό, όμως, αυτομάτως ανακύπτει το ερώτημα «Τότε, τι χρειάζεται η δεδηλωμένη;». Ας κυβερνά το πρώτο κόμμα, χωρίς πλειοψηφία στη βουλή, με την υφιστάμενη νομοθεσία. Κι ας νομοθετεί όποτε μπορεί να εξασφαλίσει τις απαιτούμενες συναινέσεις.

Αν θέλουμε αντιπροσωπευτικές μονοκομματικές κυβερνήσεις, ας αξιοποιήσουμε στο νόμο τον τρόπο σκέψης των ψηφοφόρων: θέλω το τάδε κόμμα, αλλά, προκειμένου να έχω κυβέρνηση, ψηφίζω το δείνα, επειδή έχει καλύτερες πιθανότητες να κυβερνήσει από το κόμμα που δεν θέλω με τίποτα. Η πλησιέστερη _επωφελής_ αποτύπωση του σκεπτικού του ψηφοφόρου γίνεται με κάποια εκδοχή Αναλογικής Πολλαπλών Επιλογών. Εκεί, όταν οι πρώτες επιλογές των ψηφοφόρων δεν δίνουν απόλυτη πλειοψηφία, τη δίνει με υψηλότερη πιθανότητα η άθροιση των πρώτων + δεύτερων (+ τρίτων κ.ο.κ.) επιλογών. Έτσι, μεταξύ άλλων:

• Καταργείται ο φόβος της χαμένης ψήφου
Οι ψηφοφόροι των μικρών κομμάτων τα ψηφίζουν χωρίς το φόβο του ποιος θα κυβερνήσει τελικά, αφού αυτό τελικά θα εξαρτηθεί _και_ από τη δεύτερή τους επιλογή.
• Οι υποψήφιοι δυσκολεύονται να βρίζουν και να συκοφαντούν τους αντιπάλους τους, καθώς διεκδικούν τη δεύτερη ή επόμενη επιλογή των οπαδών τους.
• Καταγράφεται και αξιοποιείται με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια η πραγματική επιθυμία του εκλογικού σώματος
Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που τα κόμματα εξουσίας δεν επιθυμούν αυτή την παραλλαγή. Είναι, ίσως, μοναδική συγκυρία για να γίνει η σχετική συζήτηση.
• Μπορεί, π.χ., να κυβερνήσει ακόμα και το τρίτο κόμμα, αν είναι η δεύτερη επιλογή αρκετών ψηφοφόρων!

Βρείτε σχετικό υλικό στην Ομάδα 'Αναλογική Πολλαπλών Επιλογών' (https://www.facebook.com/groups/RankedChoiceVoting/).


Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στις 11/1/2020 στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Αναλογική Πολλαπλών Επιλογών, αντί για Ενισχυμένη».

Monday, June 24, 2019

Fake News ή και Fake Δημοσιογραφία; Μια έκκληση!


Τα τελευταία χρόνια έχω μια αυξημένη τριβή με την πολιτική (ως πολίτης) και με τη δημοσιογραφία (ως μέλος της πρώτης —και τελευταίας: 'Οι επέτειοι της ΕΡΤ'— «σειράς» των καταργημένων, πλέον, Συμβουλίων Κοινωνικού Ελέγχου της ΕΡΤ και ως σπουδαστής Δημοσιογραφίας Δεδομένων).
Αυτή η επαφή καταδεικνύει το έλλειμμα ελέγχου στους δημόσιους ισχυρισμούς, πρωτίστως των πολιτικών μας.

Κάθε μέρα ακούμε από τα τηλεοπτικά κανάλια πλήθος ισχυρισμών και στοιχείων συζητήσιμης εγκυρότητας και ακρίβειας από τους πολιτικούς μας —ακόμα περισσότερο ενόψει εκλογών— και αλληλοκατηγορίες για fake news (αντί για το ορθό "disinformation", όπως «παραπληροφόρηση»…).
Οι αμήχανοι συντονιστές, με ελάχιστες εξαιρέσεις, περιορίζονται, στην καλύτερη περίπτωση, στην επισήμανση «ακούσατε τις απόψεις [το άσπρο και το μαύρο, ισχυρισμοί που αδύνατο να ισχύουν όλοι, ταυτόχρονα], βγάλτε τα συμπεράσματά σας». Ούτε λόγος για διάψευση, ακόμα και ισχυρισμών που έχουν ήδη αποδειχθεί ψευδείς!
Τότε, τι σας έχουμε εκεί, κυρίες και κύριοι «δημοσιογράφοι»;;

Μοιάζει να έχει ωριμάσει το αίτημα για ζωντανό fact checking κατά τις ομιλίες, συνεντεύξεις και άλλες τηλεοπτικές παρουσίες, τουλάχιστον των αρχηγών και των πρωτοκλασσάτων των κομμάτων!

Οι ομάδες ελέγχου αλήθειας μπορούν να είναι μεικτές, με ειδικούς δεδομένων, δημοσιογράφους και εκπροσώπους των κομμάτων —κοινοβουλευτικών και μη.

Επειδή το εγχείρημα προϋποθέτει (την πιθανότατα απούσα) βούληση εκ μέρους των ΜΜΕ, είναι χρήσιμο να διατυπωθεί συντονισμένη έκκληση από τα τμήματα ΜΜΕ των Πανεπιστημίων, και από δημοσιογραφικούς, αλλά και καταναλωτικούς φορείς και συλλογικότητες.

Ανεξαρτήτως βραχυπρόθεσμης επιτυχίας, πιστεύω ότι, όποιος φορέας ή πολίτης ευρείας αναγνωρισιμότητας εκκινήσει μια τέτοια διαδικασία, θα τύχει θετικής δημοσιότητας και θερμής υποδοχής από τους πολίτες και, αργά ή γρήγορα, θα μπει το νερό στο αυλάκι. Κατόπιν τούτου, ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.

Eιδικά εν όψει εκλογών και debate, επείγει, αν όχι η λήψη μέτρων, τουλάχιστον η ηχηρή επισήμανση ότι ο έλεγχος των ισχυρισμών των πολιτικών μας είναι τριτοκοσμικός έως ανύπαρκτος…



Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στις 24/6/2019 στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Fake News ή και Fake Δημοσιογραφία; Μια έκκληση!».

Friday, June 14, 2019

Οι επέτειοι της ΕΡΤ


Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, η ΕΡΤ εόρτασε, προ ημερών, την επέτειο του «μαύρου», που συμπίπτει και με την επέτειο της επανίδρυσής της. Φέτος, για πρώτη φορά, λίγες μέρες μετά από αυτές τις επετείους, στις 30 Ιουνίου, υπάρχει άλλη μία. Αυτή, τολμώ να προβλέψω, δεν θα μνημονευθεί…

Πρόκειται για την 1η επέτειο της παύσης λειτουργίας των Συμβουλίων Κοινωνικού Ελέγχου (ΣΚΕ) της ΕΡΤ, στις 30 Ιουνίου 2018.

Η λειτουργία των ΣΚΕ προβλέπεται από το Άρθρο 11 του Ν. 4324/15 επαναλειτουργίας της ΕΡΤ και αποτελεί εξέλιξη παρόμοιας πρόνοιας του ιδρυτικού νόμου της ΝΕΡΙΤ. Πρωτολειτούργησαν με κληρωμένους εθελοντές Πολίτες και επιλεγμένους από την ΕΡΤ Φορείς στην Αττική, το Δεκέμβριο 2015, και στην Κεντρική Μακεδονία περίπου ένα χρόνο αργότερα. Η πρώτη, 2ετής θητεία των πρώτων ΣΚΕ έληξε, μετά από 6μηνη παράταση, τον Ιούνιο 2018. Παρότι είχε προηγηθεί πρόσκληση ενδιαφερομένων να στελεχώσουν την επόμενη σειρά και ανταποκρίθηκαν ~500 πολίτες, η διαδικασία ουδέποτε ολοκληρώθηκε. Τον Ιανουάριο 2019 ανακοινώθηκε η μετατροπή της λειτουργίας τους σε ηλεκτρονική ('Ενημέρωση για τα Συμβούλια Κοινωνικού Ελέγχου της ΕΡΤ'), προσχηματικά, αφού ουδέποτε υλοποιήθηκε.

Τα ΣΚΕ συνιστούν ένα μοναδικό, διεθνώς καινοτόμο, κοινωνικό, συμμετοχικό θεσμό, εξέλιξη παρόμοιας πρόνοιας του νόμου ίδρυσης της ΝΕΡΙΤ το 2014. Ο νέος αυτός θεσμός υλοποιήθηκε και πέτυχε αρκετά, ώστε να αποσπάσει ευνοϊκά σχόλια για την ΕΡΤ στην EBU ('Λογοδοσία της ΕΡΤ προς την ελληνική κοινωνία. Τα Συμβούλια Κοινωνικού Ελέγχου')!
Ωστόσο, δεν επεκτάθηκαν στις υπόλοιπες Περιφέρειες (σύμφωνα με τις ισχύουσες δεσμεύσεις της ΕΡΤ), ούτε σε περισσότερους φορείς (όπως υπήρχαν ενδείξεις ότι θα γινόταν), ούτε, έστω, εξακολούθησαν με νέες συνθέσεις, βάσει των Κανονισμών Λειτουργίας τους. Αντ' αυτών, απλώς «καταψύχθηκαν» από τη διοίκηση του κου Κωστόπουλου ('Δεν θέλει έλεγχο στην ΕΡΤ ο Βασίλης Κωστόπουλος;'). Σήμερα, η διοίκηση του κου Δρόσου εξακολουθεί την παρανομία της παύσης λειτουργίας τους.

Τα Συμβούλια Κοινωνικού Ελέγχου ήταν από τις λίγες θεσμικές παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αντάξιες της ιδεολογίας και των εξαγγελιών του. Παρά το «μουδιασμένο» ξεκίνημα, την ανάμεικτη στάση της ΕΡΤ απέναντί τους (από ένθερμη, σε αδιάφορη, σε εχθρική μέχρι κατάργησης) και την ελάχιστη δημοσιότητα, το ΣΚΕ Αττικής, του οποίου υπήρξα κληρωτό μέλος, είχε αρχίσει να βρίσκει το βηματισμό του.

Εκτός από τις επαφές με τη μέση, κυρίως, διοίκηση της ΕΡΤ, έγιναν κάποια βήματα διαδικαστικής σταθεροποίησης και εξωστρέφειας, ειδικά όταν η αφιερωμένη στα ΣΚΕ (μόνο της Αττικής υπήρχε, τότε) μηνιαία τηλεοπτική εκπομπή «Πολίτες», ούτως ή άλλως θαμμένη στη νυχτερινή ζώνη, σταμάτησε, αιφνιδίως, μετά τη μετάδοση της τέταρτης. Έγιναν επαφές με το ΕΣΡ, την ΕΕΤΤ, την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, κάποια (πρωτίστως εξωκοινοβουλευτικά) κόμματα και την εταιρία τηλεοπτικών μετρήσεων Nielsen. Όλοι έδειξαν ενδιαφέρον και αποδέχτηκαν το ρόλο μας. Άλλους τους επισκέφτηκε μια επιτροπή μας και άλλοι επισκέφτηκαν εμάς, είτε στις μηνιαίες συνεδριάσεις της Ολομέλειάς μας, είτε στις συνεδριάσεις κάποιας από τις Επιτροπές μας. Επίσης, άρχισε μια δειλή, αυτόνομη παρουσία στο Διαδίκτυο, άλλη από την επίσημη της ΕΡΤ (που τη χειριζόταν μόνη της) και μια τακτική ραδιοφωνική εκπομπή στην ΕΡΤ-Open, που οι συντελεστές της κρατάνε ακόμα.

Πολλά έγιναν, που δεν άπτονται της παρούσας ανάρτησης και ακόμα περισσότερα δεν έγιναν. Το κυριότερο που δεν έγινε, ήταν η ανανέωση της λειτουργίας, έστω των δύο ΣΚΕ που πρόλαβαν να λειτουργήσουν, της Αττικής και της Κεντρικής Μακεδονίας, όπως προβλέπει ο νόμος, οι σχετικές δεσμεύσεις της ΕΡΤ και ο Κανονισμός Λειτουργίας των Συμβουλίων Κοινωνικού Ελέγχου.

Ήταν τα ΣΚΕ τέλεια; Θα έκαναν την ΕΡΤ έναν αξιοπρεπή, δημόσιο (αντί για κρατικό), ανταγωνιστικό ραδιοτηλεοπτιδικτυακό οργανισμό;

Μπορώ να εκφέρω γνώμη για το ΣΚΕ Αττικής, όπου υπηρέτησα δυόμισι χρόνια.
Όχι, δεν ήταν διόλου τέλειο. Οι ατέλειες ήταν πολλές, τόσο λειτουργικές και δομικές, όσο και ανθρώπινες. Ωστόσο, λειτούργησαν αξιοπρεπώς, βελτιώνονταν κάθε μήνα και εκτέλεσαν ικανοποιητικά το συμβουλευτικό και ελεγκτικό τους ρόλο. Μόνο που ελάχιστοι αρμόδιοι έδειξαν ενδιαφέρον να ακούσουν, λιγότεροι δέχθηκαν να ελεγχθούν και ακόμα λιγότεροι εφάρμοσαν κάποιες από τις πολλές, συχνά ανέξοδες, προτάσεις μας.

Κανένας δεν σώζεται με το ζόρι. Αν τα κέντρα εξουσίας που την ελέγχουν ήθελαν, αυτό θα ήταν αρκετό για μια καλύτερη ΕΡΤ. Αν και οι παρεμβάσεις των ΣΚΕ λαμβάνονταν υπόψη και έπιαναν τόπο, θα είχαμε μια ακόμα καλύτερη ΕΡΤ. Αλλά αυτό δεν αλλάζει την προϋπόθεση της θέλησης της εξουσίας.
Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι οι επιδιώξεις της εξουσίας δεν συμπίπτουν, απαραίτητα, με τις επιδιώξεις και τα αιτήματα της κοινωνίας ;)

Το ΣΚΕ Αττικής την έκανε τη δουλειά του και πολύ καλά, αν συνυπολογιστεί η απροθυμία της ανώτατης διοίκησης να συνεργαστεί, ακόμα και να τηρήσει τις ίδιες της τις δεσμεύσεις. Έφτασαν ποτέ τα, γραμμένα κατ' απαίτηση της ΕΡΤ, «Πορίσματα» του ΣΚΕ στη Βουλή, όπου θα τα παρέδιδε, υποτίθεται, η διοίκηση; Όχι!

Νεανικές αδυναμίες ενός θεσμού, που αργά, αλλά σίγουρα, η επερχόμενη δημοσιότητα θα διόρθωνε, θεωρώ. Διότι, εύκολα αγνοείς αγνώστους που το νοιάζονται το μαγαζί και δεν κάνουν φασαρία προς τα έξω. Πώς τους αγνοείς όταν εμφανιστούν στη Βουλή, αρχίσουν να κάνουν δημόσιες παρεμβάσεις από ΜΜΕ εκτός ΕΡΤ και δημοσιεύουν τις ερωτήσεις που κάνουν και ουδείς αρμόδιος απαντά, παρά τις ρητές δεσμεύσεις της ΕΡΤ προς τούτο;

Αυτό το «μαύρο» στα ΣΚΕ, την αποπομπή των εθελοντών Πολιτών και των Φορέων, που νοιάστηκαν την ΕΡΤ, δεν (θα) την αναφέρει κανείς:
  • Ούτε η Κυβέρνηση, που νομοθέτησε τα ΣΚΕ, διά της Βουλής
  • Ούτε η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, που τόσο ευγενική υπήρξε μαζί μας
  • Ούτε η Δικαιοσύνη, που δεν μπορεί να νοιαστεί για πολύ σοβαρότερα θέματα
  • Ούτε η (διορισμένη από την κυβέρνηση) διοίκηση, που τα έπαυσε διά της μη ενεργοποίησης της νέας «Σειράς»
  • Ούτε η ΠΟΣΠΕΡΤ, που ακόμα αναρωτιέμαι αν και τι ρόλο έπαιξε στη διακοπή λειτουργίας τους
  • Ούτε οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, πολλοί των οποίων ουδέποτε άκουσαν γι' αυτά, παρά από εμάς τους ίδιους, τελείως τυχαία

Όλα αυτά, ενώ είμαστε σε προεκλογική περίοδο και θα περίμενε, κανείς, η Κυβέρνηση να υπερασπίζεται τις επιλογές της και η Αντιπολίτευση να την ελέγχει και να εκδηλώνει τις δικές της προθέσεις…

Αναρωτιέμαι:
  • Ποιος θα θέσει εκ νέου σε λειτουργία τα Συμβούλια Κοινωνικού Ελέγχου της ΕΡΤ, τιμώντας το θεσμό και τερματίζοντας την παρανομία της παύσης τους;
 Και, παρεμπίπτον, μια και μιλάμε για την ΕΡΤ:
  • Ποιος θα θεσμοθετήσει το διορισμό της διοίκησης της ΕΡΤ με ευρεία κοινοβουλευτική αποδοχή, π.χ. από αυξημένη πλειοψηφία της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής, όπως γίνεται με το ΕΣΡ;

Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό, πολιτευτές μου! Στο μεταξύ, τα ΣΚΕ θα τα κλάψουμε στις 30 Ιουνίου μόνο τα πρώην μέλη του…


Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στις 14/6/2019 στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Οι επέτειοι της ΕΡΤ».

Friday, March 16, 2018

Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών «Ρυθμίσεις θεμάτων μεταφορών και άλλες διατάξεις»

Η προσπάθεια εμφάνισης των καθεστώτων λειτουργίας του Beat και της Uber σα να είναι ίδια, η στάση της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου και του Υπουργού, οι ερωτήσεις περί νομιμότητας της λειτουργίας της Beat —αφού έχει ελεγχθεί αρμοδίως— και η παρουσία του Θύμιου Λυμπερόπουλου είναι χαρακτηριστικά του πώς σκεφτόμαστε και ενεργούμε σε κάθε επίπεδο σε αυτή τη χώρα. Μπράβο στο Νίκο Δρανδάκη που στάθηκε στο ύψος του, δείχνοντας ότι υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις!

Από τον ιστότοπο της Βουλής (Συνεδριάσεις/Πρακτικά):
Επιτροπή
Διαρκής Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου
Ημερομηνία
13-15/03/2018 15:00
Χώροι Συνεδρίασης
Αίθουσα «Προέδρου Αθανασίου Κωνστ. Τσαλδάρη» (223), Αίθουσα της Γερουσίας
Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟΥ θα συνεδριάσει με θέμα ημερήσιας διάταξης:
Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών «Ρυθμίσεις θεμάτων μεταφορών και άλλες διατάξεις» (ΣΣ: ΚΟΚ, Beat, Uber).
Εισηγητές: Απόστολος Καραναστάσης και Κωνσταντίνος Αχ. Καραμανλής. Νομοσχέδιο: Ρυθμίσεις θεμάτων μεταφορών και άλλες διατάξεις.

Σχετικά Video

Saturday, May 13, 2017

Άμυνα στους Κινδύνους του Διαδικτύου

Με όλο τον κουρνιαχτό των ημερών για τις κυβερνοεπιθέσεις με ιούς ransomware, με ρωτάνε, ως πληροφορικάριο, τι κάνω για να αισθάνομαι ασφαλής κατά τη χρήση υπολογιστή, κινητού και tablet.

Η σύντομη απάντηση

Προσπαθώ να θυμάμαι ότι ο πιο αδύναμος κρίκος, σε θέματα ασφαλείας, είμαι εγώ.  
Ποτέ, από το 1987 που χρησιμοποιώ PC, δεν έπαθα ή έγινα μάρτυς κακού χωρίς να έχει προηγηθεί εσκεμμένη ή απερίσκεπτη, εκούσια ή ακούσια παράβαση των στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας που ακολουθούν (με μακράν βασικότερη, από την εποχή των Windows XP, το 2002, τη λάθος απόκριση σε ερώτηση του λειτουργικού συστήματος, προγράμματος ή ιστοσελίδας). Που μας φέρνει στην …

Αναλυτική απάντηση

  • Τηρώ επικαιροποιημένο το λειτουργικό μου, τουλάχιστον με τις ενημερώσεις ασφαλείας. Ομοίως, για όλα τα προγράμματα, ειδικά αυτά που επικοινωνούν με το Διαδίκτυο (browsers, chat, email, downloaders κ.τ.λ.)
    Τα Windows XP και Vista π.χ., δεν υποστηρίζονται πια με ενημερώσεις, οπότε έχουν κενά ασφαλείας) και κάνω επανεκκίνηση, όταν το ζητάει, το συντομότερο δυνατό. Ομοίως, οι τελευταίες εκδόσεις των Chrome, Firefox, π.χ., δεν τα υποστηρίζουν.
  • Χρησιμοποιώ firewall, antispam, antivirus και antimalware
    Τα τηρώ διαρκώς ενημερωμένα και τα προγραμματίζω να κάνουν αυτόματους περιοδικούς ελέγχους. Αν έχω οποιαδήποτε ανησυχία, ενεργοποιώ τους χειροκίνητους ελέγχους αυτών των προγραμμάτων
  • Ενεργοποιώ το firewall στο router μου (αν έχει επιλογή)
  • Απεγκαθιστώ συστηματικά προγράμματα και πρόσθετα (όπως Chrome, Firefox, Office κ.τ.λ.) που δεν ξέρω (ή δεν θυμάμαι) πού βρέθηκαν και τι κάνουν
    Ιδανικά, τηρώ καταλόγους με όλα όσα είχε ο υπολογιστής καινούργιος και ό,τι εγκαθιστώ, ώστε να εντοπίζω εύκολα έξωθεν «πρωτοβουλίες»
  • Ενεργοποιώ τη μόνιμη εμφάνιση όλων των επεκτάσεων εγγράφων (file/document extension)
    Το κακόβουλο λογισμικό συχνά μεταμφιέζεται σε έγγραφο γνωστού τύπου (πχ. .docx, pdf, txt), που στην πραγματικότητα καταλήγει σε .exe, cmd ή άλλους τύπους που εκτελούν κώδικα, αντί να ανοίγουν στο Word, στον Reader ή στο Notepad κ.ά., όπως θα περιμέναμε.
  • Δεν ανοίγω άκριτα συνημμένα σε email που δεν περίμενα, ακόμα και από γνωστό αποστολέα
  • Δεν απαντώ για κανένα λόγο σε email που ζητάει προσωπικά, τραπεζικά κ.ο.κ. στοιχεία
    Καμία σοβαρή υπηρεσία δεν ζητάει, για οποιονδήποτε λόγο, τα στοιχεία πρόσβασης ενός λογαριασμού, πολύ περισσότερο όταν εμπλέκονται χρήματα. Μεταξύ των συμβουλών της τράπεζάς μου και των αυτόκλητων, συνήθως διατυπωμένων σε άθλια ελληνικά (αλλά δεν θα «καρφώνονται» πάντα τόσο εύκολα) παροτρύνσεων, τηρώ ευλαβικά τις πρώτες και καταγγέλλω συστηματικά τις δεύτερες.
  • Δεν μπαίνω σε τραπεζικές κ.ά. ευαίσθητες υπηρεσίες από τον σύνδεσμο που προτείνει οποιοσδήποτε πλην του επίσημου ιστότοπου του φορέα της υπηρεσίας και πάντα ελέγχω ότι η σύνδεση είναι ασφαλής (https://…) και το πρόγραμμα περιήγησης δεν δίνει αντενδείξεις για την ασφάλεια της σύνδεσης
  • Επιδεικνύω δυσπιστία και διαβάζω πολύ προσεκτικά προτού απαντήσω «ναι», «εντάξει», «δέχομαι» κ.τ.λ. σε απρόσμενες ερωτήσεις και ακόμα περισσότερο στο μήνυμα που ζητάει να επιτρέψω αλλαγές στο σύστημά μου
    Το λειτουργικό, εφαρμογές και ιστοσελίδες ζητούν, ενίοτε, έγκριση για διάφορες πρωτοβουλίες που θέλουν να λάβουν. Συχνά μια τέτοια έγκριση ισοδυναμεί με παραχώρηση δικαιωμάτων διαχειριστή, με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.
    Για τους πιο σκληροπυρηνικούς και γι' αυτούς που σπάνια εγκαθιστούν λογισμικό στον υπολογιστή τους, μια καλή πρόταση είναι ο λογαριασμός τους κύριας χρήσης να μην έχει δικαιώματα διαχειριστή. Οι σύγχρονες εκδόσεις των λειτουργικών προσωπικών υπολογιστών επιτρέπουν την παράκαμψη αυτού του περιορισμού, όταν χρειάζεται, χωρίς να απαιτείται έξοδος και επανασύνδεση με λογαριασμό με δικαιώματα διαχειριστή.
  • Κλείνω το Internet, όσο δεν το χρησιμοποιώ
    Εντάξει, αυτό, στην περίπτωσή μου, δεν συμβαίνει ποτέ…
  • Σημειώνω το μήνυμα από ό,τι ειδοποιήσεις πετάγονται στην οθόνη, ειδικά τις επαναλαμβανόμενες
    Αν δεν καταλαβαίνω τι σημαίνουν ψάχνω να βρω ή ρωτάω. Συσφίγκω τις σχέσεις μου με τη Διαδικτυακή αναζήτηση και τους πιο ενημερωμένους γνωστούς μου.
  • Δεν εμπιστεύομαι προστασίες, καθαρισμούς, βελτιστοποιήσεις κ.ά. γιατροσόφια από πουθενά, ειδικά τους αυτοματισμούς που τάζουν
    Ακόμα και επαγγελματικά εργαλεία επώνυμων κατασκευαστών ενδέχεται να προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά από αυτή που, ίσως, διορθώνουν, ειδικά όταν δρουν αυτόματα ή οι χρήστες τους δεν αντιλαμβάνονται τις συνέπειες των επιλογών τους
  • Αν υπάρχει θέμα επίκαιρου, συγκεκριμένου κινδύνου, βρίσκω και χρησιμοποιώ τις ενδεδειγμένες άμυνες για αυτόν
    Δεν εμπιστεύομαι τις λύσεις που προτείνουν τα ΜΜΕ, εκτός αν πρόκειται για έμπιστους, εξειδικευμένους ιστότοπους της δικής μου επιλογής.
    Σημειώνω, ενδεικτικά, το αφοριστικό που άκουσα, μόλις (Κυ 13/5/2017 ~15:10, στην ΕΡΤ1, για αυτούς που έχουν ήδη πληγεί από την κακόβουλη κρυπτογράφηση εγγράφων: «[…] Ή θα πληρώσεις ή θα χάσεις πλήρως τα αρχεία σου.». Δυστυχώς, ο εκφωνητής δεν μας είπε για το 'The “No More Ransom” Project', μια συλλογική προσπάθεια αποκρυπτογράφησης των «αιχμάλωτων» αρχείων με επιτυχίες στο ενεργητικό της.
  • Χρησιμοποιώ μεγάλα, δύσκολα password, διαφορετικά για κάθε εργασία, ειδικά όπου παίζονται χρήματα (web banking, paypal κ.τ.λ.)
    Ένα αξιοπρεπές password έχει μήκος τουλάχιστον 8 χαρακτήρες, «λέξεις» που δεν υπάρχουν σε λεξικό, πεζά και κεφαλαία γράμματα, αριθμούς και σύμβολα. Ακόμα κι αν είχα ένα αγαπημένο password για όλες τις δουλειές, κάποτε θα έπεφτα σε έναν ιστότοπο που η προδιαγραφή του δεν θα το επέτρεπε.
    Επίσης, φυλάγω ευλαβικά τους κωδικούς μου, καθώς είναι δεδομένο ότι, αργά ή γρήγορα, ξεχνιούνται, προστατευμένους από αδιάκριτα βλέματα.
Ως επαγγελματίας της πληροφορικής, αυτά κάνω. Πιθανότατα κι εσείς, όπως κι εγώ και η πλειοψηφία των χρηστών υπολογιστή (περιλαμβάνονται κινητά και tablets), προτιμάτε να χειρίζεστε τα θέματά τους μόνοι σας. Τότε, χωρίς καν να το συνειδητοποιείτε, στο δίλημμα: «Θέλω να ρωτήσω κάποιον ειδικό πριν ή αφού πάθω τη ζημιά;» επιλέγετε το δεύτερο…

Monday, October 10, 2016

Σύνταγμα - Στοιχεία και Προϋποθέσεις Επιτυχίας

Κάθε σοβαρή συζήτηση περί αναθεώρησης του Συντάγματος καλείται να απαντήσει πειστικά στην αντίρρηση ότι αν δεν λύσουμε το πρόβλημα της εφαρμογής του, οποιαδήποτε αναθεώρηση θα είναι ανώφελη. Κόμματα (κοινοβουλευτικά και μη), κινήσεις πολιτών, ακόμα και κινήματα που ζητούν νέο Σύνταγμα, αντί για αναθεώρηση, συζητούν σε διάφορους βαθμούς έντασης, συνήθως χωρίς να αγγίζουν αυτό το μικροπροβληματάκι.
Διαρκούσης της συζήτησης, το τρέχον Σύνταγμα δέχεται συνέχεια αντιδιαμετρικές ερμηνείες για το «πνεύμα» και το «γράμμα» του, από νομικούς και συνταγματολόγους που ζουν, υποτίθεται, στην ίδια χώρα, σπούδασαν και υπηρετούν το ίδιο δίκαιο, αλλά ανήκουν… σε διαφορετικά κόμματα. Σε αυτό το κλίμα, οι «αντισυνταγματικοί» νόμοι και άλλες «παραβιάσεις» του Συντάγματος είναι αντικείμενο καθημερινής κόντρας σε όλα τα επίπεδα του δημοσίου διαλόγου, από το Κοινοβούλιο μέχρι τα τηλεπαράθυρα και τα καφενεία. Το κακό, μάλιστα, είναι γενικότερο. Ας μην ξεχνάμε ότι η ποιότητα των νομικών κειμένων είναι, πλέον, τέτοια που η χώρα έχει καταντήσει να κυβερνιέται, χρόνια τώρα, βάσει εγκυκλίων!
Με τελευταία αφορμή τη σύσταση από την κυβέρνηση της Επιτροπής για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, παρατίθενται εδώ κάποια στοιχεία-προϋποθέσεις ενός επιτυχημένου Συντάγματος για την Ελλάδα.
Η πρώτη σελίδα από το Σύνταγμα της Τροιζήνας του 1827
'Το σημαντικότερο των Συνταγμάτων της Επανάστασης ψηφίσθηκε στην Τροιζήνα τον Μάιο του 1827 από τη Γ΄ Εθνοσυνέλευση […]. Το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος» διακήρυττε για πρώτη φορά την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας […]' (από την ιστοσελίδα «10 Ορόσημα Συνταγματικής Ιστορίας»).

Στρατηγικές Επιλογές

Η ιδιοσυγκρασία του Συντάγματος, όπως εκφράζεται με την ευελιξία του, την έκτασή του και την ευκολία αναθεώρησής του είναι, μεν, ευθύνη του συντάκτη του, αλλά οφείλει να συνάδει με την ιδιοσυγκρασία του λαού που το εφαρμόζει. Πρόκειται για στρατηγικές επιλογές που, χωρίς να μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν ως σοφές ή ανόητες, ορθές ή εσφαλμένες, καθορίζουν την επιτυχία του σημαντικότερου κειμένου του Πολιτεύματος.

Έκταση

Το Σύνταγμα μπορεί να είναι ένα μικρό, περιεκτικό κείμενο αρχών ή ένα λεπτομερειακό κείμενο που (προσπαθεί να) καλύπτει όλες τις περιπτώσεις και καταλήγει να μοιάζει με νόμο.

Αναθεώρηση

Δύο τάσεις συγκρούονται ως προς τη δυσκολία αναθεώρησης ενός Συντάγματος: Η παραδοσιακή θέλει τη διαδικασία αναθεώρησης δύσκολη και αργή, ώστε να προστατεύεται από παρατράγουδα. Μια πιο σύγχρονη, θέλει το Σύνταγμα να αλλάζει εύκολα και γρήγορα, ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Η σημερινή διαδικασία αναθεώρησεις πάσχει με διάφορους τρόπους:
  • Η Βουλή αποφασίζει μόνη της πώς θα… αυτοπεριορίζεται
    Το Σύνταγμα είναι το πλαίσιο που θέτει τα όρια μέσα στα οποία μπορεί να κινείται ο Νόμος· θα μπορούσε, ίσως, να θεωρηθεί μια επιπλέον Εξουσία. Όταν συντάσσεται και αναθεωρείται από το ίδιο σώμα που νομοθετεί, βρισκόμαστε προ ενός παραδείγματος εφαρμογής της λαϊκής ρήσης «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει», αν όχι «βάζουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα».
  • «Τυφλή» διαδικασία
    Η διαδικασία αναθεώρησης προβλέπει την εμπλοκή δύο διαδοχικών κοινοβουλευτικών συνθέσεων: Η πρώτη ορίζει τα προς αναθεώρηση άρθρα και η δεύτερη αναθεωρεί. Δηλαδή, το τρέχον Κοινοβούλιο δίνει λευκή επιταγή στο επόμενο να αναθεωρήσει τα άρθρα αυτά όπως θέλει, ενδεχομένως με απλή πλειοψηφία μόνο 151 Βουλευτών, εάν η προηγούμενη Βουλή ψήφισε τα αναθεωρητέα άρθρα με πλειοψηφία ⅗ (181 Βουλευτών). Υπενθυμίζεται ότι με το τρέχον εκλογικό σύστημα, 50 από αυτούς τους Βουλευτές (το ⅙ του συνόλου τους και περίπου το ⅓ της δύναμης του πρώτου κόμματος) είναι δώρο στο πρώτο κόμμα, το οποίο αλλοιώνει σημαντικά τους συσχετισμούς εκπροσώπησης του λαού.

Πρόταση

Η εμπειρία του Συντάγματος του 1975 και των αναθεωρήσεών του το δείχνουν καθαρά. Όσο μεγαλύτερο και «πληρέστερο» το κείμενο, τόσο πιο συχνά χρειάζεται αναθεώρηση, τόσο πιο εύκολα υποπίπτει σε αντιφάσεις, τόσο πιο εύκολα επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες και τόσο πιο εύκολα παραβιάζεται. Συνεπώς:
  • Το Σύνταγμα είναι ένα σαφές, μικρό, περιεκτικό κείμενο αρχών
  • Οι αρχές δεν αλλάζουν συχνά, συνεπώς, ένα Σύνταγμα όπως περιγράφεται παραπάνω δεν χρειάζεται να αλλάζει εύκολα
  • Αν, πάντως, χρειαστεί να αλλάξει ή να ερμηνευτεί αυθεντικά, το αναθεωρητικό, συντακτικό και ερμηνευτικό σώμα είναι διαρκές, ευάριθμο (πλήθος μελών αντιπροσωπευτικό της κοινής γνώμης), άμισθο, συστήνεται δημοκρατικά (πχ. με εκλογές ή/και κλήρωση για το τμήμα του εκ του λαού —όπως ένα σώμα ενόρκων— και με αυξημένη πλειοψηφία για ενδεχόμενο τμήμα του από νομικούς και εμπειρογνώμονες), αποκλειστικά για το σκοπό αυτό, καταθέτει την πρότασή του κατά άρθρο μετά από εκτεταμένη δημόσια διαβούλευση διάρκειας τουλάχιστον ενός έτους, ψηφίζει με πλειοψηφία ⅔ (66,67%) και τα μέλη του, που είναι ισόβια, δεν μπορούν εφεξής να εκλεγούν Βουλευτές ή να συμμετέχουν σε οποιοδήποτε νομοθετικό όργανο

Διάκριση Εξουσιών και η… Απουσία της

Η διάκριση των εξουσιών και οι μηχανισμοί αμοιβαίου ελέγχου μεταξύ τους (τα περίφημα “checks and balances”) συνιστούν τον ακρογωνιαίο λίθο κάθε βιώσιμης δημοκρατίας:
  • Το Κοινοβούλιο νομοθετεί, περιοριζόμενο από το Νόμο και το Σύνταγμα
  • Η Κυβέρνηση κυβερνά, εφαρμόζοντας —και περιοριζόμενη από— το Νόμο και το Σύνταγμα
  • Η Δικαιοσύνη ελέγχει και επιβάλλει την εφαρμογή του Νόμου και του Συντάγματος, αδιακρίτως
Δυστυχώς, παρότι προβλέπεται στο Πολίτευμα από το τρέχον Σύνταγμα, η υποστήριξη της διάκρισης των εξουσιών είναι από ανεπαρκής έως αντιφατική.
Η ανάμιξη της Εκτελεστικής Εξουσίας με τη Νομοθετική, διά της συνήθους διπλής ιδιότητας των Υπουργών-Βουλευτών έχει διάφορες αρνητικές παραμέτρους, αλλά είναι εθιμική, ουδεμία θεσμική δέσμευση έχει ο Πρωθυπουργός. Ωστόσο, η πρακτική οι νόμοι να προέρχονται από τα Υπουργεία προκαλεί σημαντική σύγχυση για το πώς λειτουργεί η Δημοκρατία. Τα Υπουργεία, ως Εκτελεστική Εξουσία, καλούνται να εφαρμόζουν το Νόμο, όχι να τον διαμορφώνουν! Είναι, βέβαια, απογοητευτικός ο έλεγχος που ασκεί η Κυβέρνηση και το κόμμα στις επιλογές των Βουλευτών και αυτός δεν προέρχεται ούτε από το Νόμο, ούτε, πολύ περισσότερο, από το Σύνταγμα· είναι απλώς μια ακόμα σοβαρή παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος.
Ο στενός δεσμός και η εξάρτηση μεταξύ Νομοθετών και Κυβέρνησης οφείλεται σε (άλλη μία) παραβίαση της αρχής διάκρισης των εξουσιών, ενσωματωμένη στο τρέχον Σύνταγμα και συνεπικουρούμενη από τον Εκλογικό Νόμο: Η αρχή της δεδηλωμένης (θεωρείται ότι) ικανοποιείται μόνο αν η Κυβέρνηση έχει τον έλεγχο της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Διότι, η κυβέρνηση «χρειάζεται» να ελέγχει τη νομοθεσία, προκειμένου να υλοποιεί το πρόγραμμά της.
Ο λαός ψηφίζει Κοινοβούλιο και Πρωθυπουργό. Το κομματικό πρόγραμμα εξουσίας το υλοποιεί η κυβέρνηση βάσει της υφιστάμενης νομοθεσίας. Ενδεχόμενη αναγκαία νέα νομοθεσία ψηφίζεται στη Βουλή. Οποιοσδήποτε, της Κυβέρνησης περιλαμβανομένης, θέλει ένα νέο Νόμο, χρειάζεται να πείσει τη Βουλή, όχι να την ελέγχει.
Είναι όντως ανήκουστη μια Κυβέρνηση χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Ναι και όχι:
  • Η εφαρμογή, έστω, της τρέχουσας νομοθεσίας συνιστά τεράστια πρόκληση. Επίσης, πόσο αναγκαία είναι μια αλλαγή στην οποία αδυνατεί να συμφωνήσει ένα δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο;
  • Οι ενδείξεις και τα παραδείγματα δεν έλειψαν ποτέ. Αλλά τα χρόνια της κρίσης το έδειξαν καθαρά: Ναι, μπορεί να χρειάζονται νομοθετικά μέτρα αποφασιστικά για τη χώρα και το Κοινοβούλιο να μην μπορεί να συμφωνήσει σε αυτά. Το είδαμε να ισχύει ακόμα και με μονοκομματική πλειοψηφία. Είναι αυτό αποτέλεσμα παθογενειών, η απουσία των οποίων θα εμπόδιζε να έχουμε φτάσει σε τόσο κρίσιμες συνθήκες; Φταίει η «παρακαταθήκη» της πελατειακής, μεταξύ άλλων, μεταπολίτευσης;
Αναμφίβολα, η ωριμότητα του λαού και των αρχόντων του παίζουν καθοριστικό ρόλο. Ωστόσο, δεν γράφουμε σε λευκό χαρτί, ούτε ιδρύουμε νέα χώρα. Χρειαζόμαστε τα μέτρα που θα μας ωριμάσουν από την τρέχουσα κατάσταση πόλωσης, διχασμού, άγνοιας, ιδιοτέλειας κά. στην οποία βρισκόμαστε. Έτσι, όπως με όλα τα μέτρα, χρειαζόμαστε ομαλή μετάβαση.

Πρόταση

Όπως η Νομοθετική, έτσι και η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη Εξουσία. Ως τέτοια:
  • Η Δικαιοσύνη έχει οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια και απόλυτη ανεξαρτησία, ενώ δεν μπορεί να έχει πολιτικό προϊστάμενο
  • Στο βαθμό που η λειτουργία της απαιτεί μια δομή, όπως το σημερινό Υπουργείο Δικαιοσύνης, αυτό χρειάζεται να φύγει από τον έλεγχο της Κυβέρνησης, να αναδιοργανωθεί, να μετονομαστεί σε «Ελληνική Δικαιοσύνη» και να λειτουργεί στο πρότυπο της Βουλής των Ελλήνων (ανεξάρτητος προϋπολογισμός, Προεδρείο εκλεγμένο από το δικαστικό και το σωφρονιστικό σώμα κτλ.)
  • Η χρηματοδότηση του έργου της Ελληνικής Δικαιοσύνης γίνεται από τα λεγόμενα «δικαστικά έξοδα», τα οποία ίσως χρειάζονται εξορθολογισμό, από προϊόντα κατασχέσεων, από τα κάθε είδους εισπραχθέντα πρόστιμα και, όσο λιγότερο γίνεται, από τον προϋπολογισμό

Κυβερνησία, Διορισμοί/Εκλογές Αξιωματούχων

Για τις ανάγκες του παρόντος κειμένου, ως «κυβερνησία» ορίζεται η συνολική δυνατότητα της Κυβέρνησης να κυβερνά και να νομοθετεί, είτε επειδή διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είτε με υπουργικές αποφάσεις ή προεδρικά διατάγματα (όπως ουκ ολίγον συμβαίνει).

Εκλογικό Σύστημα

Δεν είναι όλες οι αποφάσεις του Κοινοβουλίου εξίσου κρίσιμες, ώστε να κρίνουν τη βιωσιμότητα, είτε της χώρας, είτε της Κυβέρνησης. Συνεπώς, παρότι η κυβερνησία είναι ακόμα χρήσιμη, δεν είναι πάντα απαραίτητη. Αν θέλουμε κυβερνησία διά της δεδηλωμένης, αυτό προϋποθέτει, ακόμα, εκλογικό σύστημα κάποιου είδους ενισχυμένης αναλογικής. Η εναλλακτική της κυβερνησίας διά υπουργικών αποφάσεων ή προεδρικών διαταγμάτων, παρά την αντίθετη γνώμη του Κοινοβουλίου, θα μπορούσε να είναι αντικείμενο συζήτησης, αλλά δεν εξετάζεται εδώ.

Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και Άλλων Αξιωματούχων, Διορισμοί

Ο διορισμός δικαστικών από την κυβέρνηση συνιστά τεράστια αντίφαση και παραβιάζει ευθέως την αρχή της διάκρισης των εξουσιών (και αυτό δεν αλλάζει επειδή κάτι παρόμοιο συμβαίνει στο, επιτυχημένο κατά πολλά άλλα, αμερικάνικο Σύνταγμα). Επίσης, σε εποχές που το πραγματικό έρεισμα των κυβερνήσεων στο λαό είναι της τάξης του 30% των έγκυρων ψηφοδελτίων, στα οποία, μάλιστα, δεν προσμετρώνται τα λευκά, παραβιάζεται και η αρχή της αντιπροσωπευτικότητας.
Ομοίως, η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας (θεωρητικά, ώστε να μην πολωθεί και διχαστεί ο λαός) ή ο διορισμός των μελών των Ανεξάρτητων Αρχών από το Κοινοβούλιο, 50 έδρες του οποίου δωρήθηκαν στο πρώτο κόμμα, συνιστούν σοβαρό δημοκρατικό έλλειμμα.

Πρόταση

Παρότι ο («Εκλογικός») Νόμος των βουλευτικών, περιφερειακών, δημοτικών και ευρωβουλευτικών εκλογών δεν είναι απαραιτήτως αρμοδιότητα του Συντάγματος, στην περίπτωση αξιοποίησής του ως εργαλείου κυβερνησίας, δηλαδή οποιασδήποτε απόκλισής του από την απλή αναλογική ή την «Αναλογική Πολλαπλών Επιλογών», εφαρμόζονται οι παρακάτω συνταγματικές προβλέψεις:
  • Το πρώτο κόμμα να παίρνει τις έδρες-δώρο μόνο εάν με αυτές εξασφαλίζει αυτοδυναμία
    Δεν είναι διόλου δημοκρατικό να χρειάζεται ποσοστό ίσο με του πρώτου κόμματος συν 16,67% (περίπου 50% παραπάνω από το ποσοστό του, σύμφωνα με τα πρόσφατα αποτελέσματα) για να εξασφαλίσει πλειοψηφία ένας συνδυασμός των κομμάτων της αντιπολίτευσης, δηλαδή πρακτικά να είναι αδύνατος ο σχηματισμός κυβέρνησης χωρίς το πρώτο κόμμα και μάλιστα ανεξάρτητα από τη διαφορά του από το δεύτερο
  • Σε περίπτωση που το πρώτο κόμμα λάβει έδρες-δώρο, ορίζονται δύο κοινοβουλευτικές συνθέσεις: η Κύρια και η Ενισχυμένη. Η Κύρια σύνθεση περιλαμβάνει τους βουλευτές της πρώτης κατανομής, όπως προκύπτουν αναλογικά από το εκλογικό αποτέλεσμα. Η Ενισχυμένη σύνθεση περιλαμβάνει τους βουλευτές της Κύριας σύνθεσης και τους βουλευτές που κατέλαβαν τις έδρες-δώρο, εφεξής «Ενισχυτές»
  • Οι Ενισχυτές έχουν δικαίωμα παρουσίας στις συνεδριάσεις και ψήφου στις ψηφοφορίες της Ενισχυμένης Βουλής, αλλά δεν έχουν δικαίωμα λόγου, δεν μπορούν να συμμετέχουν στο προεδρείο της Βουλής, ούτε σε Επιτροπές και δεν έχουν την πλειοψηφία των προνομίων και απολαβών των βουλευτών (ναι, είναι βουλευτές β’ κατηγορίας!). Οι ψήφοι των Ενισχυτών καταμετρώνται και καταγράφονται χωριστά από των Βουλευτών, ακόμα και στις μυστικές ψηφοφορίες, ώστε να είναι σε κάθε περίπτωση σαφές ποιες ψήφοι έκριναν την απόφαση και ποια υπήρξε η θέση της αντιπροσωπευτικής πλειοψηφίας.
  • Βάσει των παραπάνω αρχών διαμορφώνονται και ψηφίζουν και τα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια
  • Η Κύρια Βουλή συνεδριάζει και ψηφίζει, ενδεχομένως μαζί με τα Κύρια Περιφερειακά Συμβούλια και τα Κύρια Δημοτικά Συμβούλια, για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το Προεδρείο της Βουλής, τους ανώτατους Δικαστικούς (όσο διατηρούνται οι σχετικοί θεσμοί), τα μέλη των Ανεξάρτητων Αρχών κ.τ.λ.
  • Η Κύρια Βουλή συνεδριάζει και ψηφίζει για θέματα που δεν κρίνουν τη βιωσιμότητα της κυβέρνησης, κατ’ επιλογή της Κυβέρνησης. Εδώ μπορεί να προστεθεί ένας κατάλογος πρόσθετων υποχρεωτικών περιπτώσεων

Κρατικά Μονοπώλια

Η ύπαρξη κρατικών μονοπωλίων είναι παρωχημένη. Είναι διαφορετική η στρατηγική συμμετοχή του κράτους σε κρίσιμους τομείς όπως η παραγωγή ενέργειας, το νερό, η Παιδεία, η Υγεία, οι τηλεπικοινωνίες κα. και διαφορετική η μονοπωλιακή επιχειρηματικότητα εκ μέρους του. Είναι άλλο να παραχωρεί τη χρήση ή και τη διαχείριση δημόσιων πόρων για πεπερασμένο χρόνο και άλλο να μην έχει τον έλεγχο των κρίσιμων δικτύων ηλεκτροδότησης ύδρευσης, αποχέτευσης, τηλεπικοινωνιών, του οδικού κ.ά.

Πρόταση

Οποιαδήποτε υπηρεσία ή προϊόν παρέχει το κράτος, έχει κάθε δικαίωμα να την παρέχει και ιδιώτης, με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις. Αν το κράτος χρειάζεται να επιχειρεί, δεν μπορεί να αρνείται την ιδιωτική δραστηριοποίηση οποιουδήποτε άλλου στην ίδια δραστηριότητα.
Το κρατικό μονοπώλιο παραμένει μόνο στον έλεγχο της χρήσης βίας: Ένοπλες Δυνάμεις και Αστυνομία.

Συμπερασματικά

Η ανάγκη για πολιτική σταθερότητα υπαγορεύει στιβαρούς και διαχρονικούς θεσμούς και το Σύνταγμα είναι ένας από αυτούς. Από την άλλη πλευρά, η δυνατότητα αναθεώρησης, ακόμα και ριζικής, εφόσον ικανοποιούνται προϋποθέσεις δημοκρατίας και σοβαρότητας, είναι, κι αυτή, θεμελιώδης ανάγκη. Είναι σοβαρό πρόβλημα, π.χ., να χρειάζεται κάποιου είδους επανάσταση για να αλλάξει το πολίτευμα σε μια διαφορετική παραλλαγή δημοκρατίας. Ωστόσο, όσο σοβαρό θέμα και αν είναι αυτό, προτεραιότητα παίρνουν τα πλείστα άλλα σημαντικά προβλήματα που χρήζουν ταχείας αντιμετώπισης και έχουν πολύ πιο πρακτικές, εφαρμόσιμες και, το κυριότερο, ευρέως αποδεκτές λύσεις. Λύσεις που να μην παραβλέπουν την εύρυθμη εφαρμογή του Συντάγματος…

Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στις 10/10/2016 στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Σύνταγμα - Στοιχεία και Προϋποθέσεις Επιτυχίας».