Η Ελλάδα της Κρίσης και το Προβληματικό Αεροπλάνο

Διαφορετικοί άνθρωποι αξιολογούν την ίδια κατάσταση διαφορετικά. Έτσι συμβαίνει και με την τρέχουσα πολυετή οικονομική (και όχι μόνο) κρίση στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τη δική μου αξιολόγηση, η Ελλάδα είναι σαν ένα προσημειωμένο αεροπλάνο (χρέος) που πετάει με σοβαρή μηχανική αδυναμία να προσγειωθεί (θεσμικά προβλήματα, κακοδιαχείριση κτλ.) και ταυτόχρονη διαρροή καυσίμων (πρωτογενές έλλειμμα, αδυναμία δανεισμού και εξυπηρέτησης χρέους). Οι Θεσμοί (πρώην Τρόικα), είναι μια συνδυασμένη φιλική δύναμη στο έδαφος που, ανταποκρινόμενοι στο αίτημα του αεροπλάνου (ενδιαφερόμενοι και για δικούς τους λόγους για την ακεραιότητά του), βοηθάει την κατάσταση. Με μηχανικούς (τεχνοκράτες με προτάσεις μεταρρυθμίσεων) βοηθάει στην επισκευή της βλάβης και με ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας (πολιτικούς) της προσφέρει έκτακτη διέλευση από αεροδιαδρόμους (ρευστότητα) στους οποίους δεν έπρεπε να βρίσκεται και εναέριο ανεφοδιασμό (εξυπηρέτηση χρέους).
Όσο κι αν η προσπάθεια των Θεσμών ενδεχομένως αποτυγχάνει, δεν χάλασαν αυτοί το αεροπλάνο (εδώ, υποθέτω, αρχίζουν οι διαφωνίες). Επίσης, δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το κατά πόσον πλήρωμα και επιβάτες ακολουθούν τις προτάσεις τους για επισκευή και επιτυγχάνουν τους χειρισμούς του ανεφοδιασμού στον αέρα. Αν η προσπάθεια βοήθειας αποτύχει, ανεξαρτήτως του ποιος έφταιξε, το αεροπλάνο θα πέσει λόγω των βλαβών (που προκάλεσε η μεταπολιτευτική μας ιστορία) και της βαρύτητας (παγκοσμιοποιημένες αγορές).
Παρότι με τις δοκιμές επισκευής των βλαβών οι αρωγοί από το έδαφος μπορεί να επιβραδύνουν ή να επιταχύνουν την πτώση, το αεροπλάνο δεν το ρίχνουν ούτε οι μηχανικοί, ούτε οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ούτε οι πιλότοι του αεροσκάφους ανεφοδιασμού.

«Η πτήση διακόπτεται...»

Αυτό που νομίζω ότι γίνεται είναι ότι το πλήρωμα και οι επιβάτες του αεροπλάνου κάνουν συστηματικά του κεφαλιού τους. Μετά, για ό,τι πηγαίνει στραβά, των συνεπειών των βλαβών και της βαρύτητας περιλαμβανομένων, κατηγορούν αυτούς που κακήν κακώς βοηθούν να κατέβει το αεροπλάνο στο έδαφος όσο πιο ομαλά γίνεται.
Φυσικά, κάθε διαφορετική αξιολόγηση είναι συζητήσιμη. Αυτό δεν αναιρεί την ειλικρινή προσπάθεια δημιουργίας ενός ακριβούς μοντέλου αντίληψης της κατάστασης. Ούτε τον ειλικρινή φόβο όποιου πιστεύει στην ακρίβεια του μοντέλου ότι η βαρύτητα και οι βλάβες ρίχνουν το αεροπλάνο.

Γιατί, άραγε, η διαφορετική άποψη μιας άλλης εκτίμησης αποκαλεί όποιον πιστεύει σ' αυτό το μοντέλο τρομολάγνο, προδότη, γερμανοτσολιά, προσκυνημένο, αναξιοπρεπή και τα άλλα χαριτωμένα που ακούμε ενόψει του δημοψηφίσματος;
Μπορείς να θεωρήσεις τις φωνές των επιβατών του αεροπλάνου, που αισθάνονται (έστω και εσφαλμένα) την πτώση με μερικά g, ως εκφοβισμό ή απειλή στους υπόλοιπους; Κι αν δεν έχουν παραισθήσεις;

#GRinEuro #dimopsifisma #Nai #Oxi

Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Η Ελλάδα της Κρίσης και το Προβληματικό Αεροπλάνο».

Δημοψήφισμα 5/7/2015

Η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος σήμανε το τέλος στην ψευδαίσθηση (όσων την είχαν ακόμα) ότι η κυβέρνηση ελέγχει την κατάσταση.
Έκτοτε, οι εξελίξεις υπήρξαν ταχύτατες (σε βαθμό προμελέτης), με κυριότερες το κλείσιμο των τραπεζών, την επιβολή περιορισμών στη διακίνηση κεφαλαίου (capital control) και την αβεβαιότητα γύρω από την πλήρη καταβολή μισθών και συντάξεων, αλλά και βιωσιμότητας για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, ειδικά τις συναλλασσόμενες με το εξωτερικό. Στην πορεία ενηλικιώθηκε και ένα κίνημα, το «Μένουμε Ευρώπη».
Όλα τα επιχειρήματα υπέρ του «Ναι» ή του «Όχι», καθώς και με τα διαδικαστικά του δημοψηφίσματος έχουν αναφερθεί μέχρι εξαντλήσεως. Στο παρόν καταγράφω σε δόσεις μερικές από τις ουδέτερες σκέψεις μου, σαν να σκέφτομαι φωναχτά. Αν σας αγγίζουν, σας καλώ να τις αξιοποιήσετε όπως νομίζετε, μερικά ή συνολικά.

Προσοχή! Μόνο με + είναι έγκυρο το ψηφοδέλτιο, ούτε με ✓, ούτε με ✗

Η ηθική και λογική διαφορά των στάσεων στο #dimopsifisma 

1. Όσοι ψηφίζουν #Nai προτείνουν να το παλέψουμε _όλοι μαζί_ εντός του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου (#GRinEuro) _παρότι_ έχουν εξασφαλίσει κάποια χρήματά τους στο εξωτερικό
2. Ένα μέρος αυτών που θέλουν το #oxi, τρίβουν τα χέρια τους έχοντας εξασφαλίσει την παραμονή των χρημάτων _τους_ στο Ευρώ και _βασιζόμενοι_ στην έξοδο από την Ευρωζώνη
3. Οι υπόλοιποι του «όχι», θεωρώντας ότι δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν, συνεργούν ακούσια στην εξέλιξη όπου οι _μόνοι σίγουρα_ ωφελημένοι είναι οι παραπάνω και αναλαμβάνουν και τον λογαριασμό! Yπερήφανα και αξιοπρεπώς, με το σκεπτικό «τουλάχιστον μαζί μας θα καταστραφούν και οι άλλοι», υπονομεύουν το μέλλον όλων, αλλά πρωτίστως το δικό τους!

Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Δημοψήφισμα 5/7/2015».

Μένουμε Ευρώπη! Πόλεις στην Ελλάδα, 22/6/2015 19:30

Posted by AGeor on Παρασκευή, 19 Ιουνίου 2015

#ΣυμφωνίαΤώρα #‎GRinEuro‬ #symfonia

Ποιος Φοβάται το Μνημόνιο; (Εφαρμογή)

Εφαρμογή διερεύνησης συμφωνίας με τις προβλέψεις του Μνημονίου 2, από την ιστοσελίδα «Μνημόνιο 2».

Παρότι έχουμε (υποτίθεται) περάσει το στάδιο της (αντι)μνημονιακής ρητορικής, θεωρώ ότι πολλοί θα εκπλαγούν από τα αποτελέσματα του τεστ, αν το κάνουν.

 #ΣυμφωνίαΤώρα #‎GRinEuro‬

Μένουμε Ευρώπη! Σύνταγμα, 18/6/2015 19:30

Πόσες ευκαιρίες μας μένουν να απαιτήσουμε την παραμονή μας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη; #ΣυμφωνίαΤώρα #GRinEuro
Posted by AGeor on Δευτέρα, 15 Ιουνίου 2015

#ΣυμφωνίαΤώρα #‎GRinEuro‬ #symfonia

Ηλεκτρονική Ταυτοποίηση εναντίον Γραφειοκρατίας

Είναι γεγονός! Η Εθνική Πύλη Δημόσιας Διοίκησης Ermis παρέχει υπηρεσίες ηλεκτρονικής ταυτοποίησης, κρυπτογράφησης και χρονοσήμανσης, με μία online αίτηση και μία επίσκεψη στο ΚΕΠ της επιλογής μας. Ειδικά η υπηρεσία χρονοσήμανσης διατίθεται χωρίς απαίτηση εγγραφής.

Την εποχή της Κοινωνίας της Πληροφορίας η γραφειοκρατία, αντί να περιορίζεται, απλώς μηχανογραφείται. Έστω κι έτσι, η δυνατότητα να στέλνουμε/λαμβάνουμε κρυπτογραφημένα έγγραφα (η κρυπτογράφηση ενός εγγράφου γίνεται με το δημόσιο κλειδί του παραλήπτη, όχι του αποστολέα), να υπογράφουμε (η υπογραφή γίνεται με το ιδιωτικό κλειδί του υπογράφοντος) και να χρονοσφραγίζουμε ψηφιακά έγγραφα ηλεκτρονικά (ή οποιοσδήποτε συνδυασμός τους) υπόσχεται να μας γλυτώσει από επισκέψεις σε δημόσιες υπηρεσίες, ΚΕΠ και συμβεβλημένους φορείς του ευρύτερου δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Επίσης, υπόσχεται να μας διευκολύνει στην ιδιωτική και επαγγελματική μας ζωή, πχ. στην εύκολη και ανέξοδη απόδειξη ότι ένα πνευματικό μας έργο είναι όντως δικό μας. Τέλος, πλήθος εφαρμογές, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες (πχ. βασισμένες στις Ψηφοφορίες «Ζευς», όπως η e-ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ), δημοσκοπήσεις κτλ. μπορούν να φτάσουν ένα νέο επίπεδο ευκολίας για τους συμμετέχοντες και αξιοπιστίας για τους οργανωτές.

 Η διαδικασία λήψης των απαιτούμενων ψηφιακών πιστοποιητικών που μας επιτρέπουν όλα τα παραπάνω είναι η αναμενόμενη: Έχοντας εγγραφεί στην Πύλη Ermis, μεταβαίνουμε στη σελίδα «Πίνακας ελέγχου χρήστη > Διαχείριση προσωπικών ψηφιακών πιστοποιητικών» (η Πύλη ζητά την είσοδό μας στο σύστημα, αν δεν έχει προηγηθεί). Εκεί αποφασίζουμε αν θέλουμε ή όχι την προσθήκη της ηλεκτρονικής μας διεύθυνσης στα ψηφιακά πιστοποιητικά μας (αν όχι, δεν θα μπορούμε να κρυπτογραφούμε και να υπογράφουμε emails) και πατάμε το κουμπί «Υποβολή».

Κατόπιν, συμπληρώνουμε ηλεκτρονικά την αίτηση και την τυπώνουμε (ή την τυπώνουμε και τη συμπληρώνουμε με το χέρι) και την πάμε στο ΚΕΠ της επιλογής μας, έχοντας μαζί και την ταυτότητά μας. Λίγες ώρες αφού ολοκληρωθεί η διαδικασία στο ΚΕΠ, με μια ακόμα επίσκεψη στη «Διαχείριση προσωπικών ψηφιακών πιστοποιητικών» του Εrmis, βλέπουμε ότι τα πιστοποιητικά κρυπτογράφησης και ηλεκτρονικής υπογραφής μας (στην πράξη, το ιδιωτικό και το δημόσιο κλειδί μας) έχουν δημιουργηθεί. Τα κατεβάζουμε, μαζί με τα πιστοποιητικά χρονοσφράγισης και τα ενεργοποιούμε για τους browsers και τους email clients της επιλογής μας, ακολουθώντας τις αρκετά αναλυτικές οδηγίες που διατίθενται στην πύλη Εrmis και στην Αρχή Πιστοποίησης Ελληνικού Δημοσίου του ΥΔΜΗΔ.

Οι δήμοι θα είναι υποχρεωμένοι να δέχονται την ψηφιακή υπογραφή από το 2016, ενώ δεν είναι σαφές πότε θα ισχύσει για τις τράπεζες και άλλα νομικά πρόσωπα. Προσωπικά, δεν βλέπω γιατί δεν θα προσχωρούσαν όλοι εθελοντικά σε ένα μέσο που θα αποσυμφόριζε τις κάθε είδους ουρές και θα καταργούσε την ανάγκη προσωπικής παρουσίας για ψύλλου πήδημα.

Επί του παρόντος, οι πιστοποιημένοι χρήστες του ermis μπορούν να λάβουν λίγες μόνο υπηρεσίες και πιστοποιητικά (πχ. Πιστοποιητικό Γεννήσεως). Το καλό με τα πιστοποιητικά είναι ότι μπορούν να αποθηκευτούν στην ηλεκτρονική θυρίδα του χρήστη για μελλοντική χρήση, είτε με αποστολή, είτε με εξουσιοδότηση των (λίγων ακόμα) συνεργαζόμενων φορέων να το προσπελάσουν από εκεί. Στις 10/6/2015 ανακοινώθηκε από υπουργικά χείλη ότι, στα 9 πιστοποιητικά που παρέχει στους πιστοποιημένους χρήστες της η πύλη ermis, προστίθενται σύντομα άλλα 40 και έγινε αναφορά στο ηλεκτρονικό ΚΕΠ. Αμήν!

Τα διαγράμματα προέρχονται από τα Wikimedia Commons.
Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Ηλεκτρονική Ταυτοποίηση εναντίον Γραφειοκρατίας».

Δράσεις για ένα Δίκτυο Πολιτικής Συνεννόησης

Μερικές σκόρπιες σκέψεις, ενόψει της πρώτης δημόσιας εκδήλωσης που οργανώνει το Δίκτυο Πολιτικής Συνεννόησης και της σχετικής συζήτησης διαμόρφωσης της ατζέντας:

1. Το πολιτικό τοπίο είναι γεμάτο ριζοσπαστικές, μεταρρυθμιστικές, συντηρητικές και αντιδραστικές προτάσεις. Τόσες πολλές, που καμία θετική από αυτές δεν αποκτά κρίσιμη μάζα.
2. Ένα Δίκτυο Συνεννόησης είναι καλό να εστιάσει σε αυτό που μπορεί, σε αντιδιαστολή με αυτό που θα ήθελε. Είναι, πχ., βραχυπρόθεσμα ανώφελο να προωθεί θεσμικές αλλαγές, όσο δεν έχει την απαιτούμενη πολιτική δύναμη ή/και ευρεία στήριξη της κοινής γνώμης
3. Αν το ζητούμενο είναι η σύνθεση απόψεων, πιθανές ευρείες πολιτικές θέσεις και εξαγγελίες θα οδηγήσουν τη συζήτηση γύρω από το κόμμα και την τελεία, όπως τόσα χρόνια. Τα σημεία συμφωνίας χρειάζεται να κρατηθούν στο ελάχιστο.
4. Τουλάχιστον σε πρώτη φάση, το Δίκτυο χρειάζεται να παραμείνει άτυπο. Τα μαγαζάκια δεν είναι ελκυστικά.
5. Χρειάζεται αποτέλεσμα που να μένει και να αθροίζεται με άλλα αποτελέσματα. Αυτό γίνεται μόνο με δράσεις.

Σε εφαρμογή των παραπάνω, η στάση και ενδεχόμενες δράσεις του Δικτύου, όπως και κάθε πολιτικής πρωτοβουλίας, θα μπορούσαν να είναι:

1. Πολιτική συνεννόηση βάσει κοινά αποδεκτών κανόνων.
   Το Δίκτυο μπορεί να συμμετέχει και να ενισχύει τον διάλογο που τους σέβεται και να απέχει και αποδοκιμάζει τον «διάλογο» που τους απαξιώνει. Ένα πιθανό τέτοιο σύνολο είναι οι «Κανόνες ήθους του δημοσίου διαλόγου».
2. Λειτουργία και δράσεις υπέρ της ουσιαστικής τήρησης των θεσμών. Κάτι σαν «θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα»...
   Καλό παράδειγμα τέτοιας δράσης υπήρξε η προσφυγή της Δράσης στο ΣτΕ για τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων. Πιθανά επόμενα βήματα:
• Τα δάνεια των κομμάτων
• Η χρηματοδότηση των κομμάτων
• «Πόθεν έσχες» για όλους τους αιρετούς και τα στελέχη της κυβέρνησης και της δημόσιας διοίκησης αντί για το τωρινό «πόσα έσχες»
• Εύρεση και εφαρμογή ψηφισμένων αλλά ανενεργών μεταρρυθμίσεων
• Παρατηρητήριο συνέπειας, νομιμότητας, ήθους κτλ. βουλευτών, υπουργών, ΓΓ. κτλ.
3. Αξιοποίηση και ενίσχυση ήδη διατυπωμένων πολιτικών, αλλά όχι κομματικών, προτάσεων που αφορούν τους πολίτες όλου του πολιτικού φάσματος
   Μια τέτοια είναι η υποτιμημένη και παραμελημένη διαπίστωση ότι «Οι φορολογούμενοι έχουμε κι εμείς δικαιώματα».
4. Πολιτική σύγκλιση σε περιορισμένη βάση, πχ. της αυστηρής λειτουργίας των θεσμών, της ταχείας απονομής δικαιοσύνης και της κατάργησης των πελατειακών σχέσεων. Διεύρυνση αυτής της βάσης μόνο με ομοφωνία.

Ο διάλογος είναι χρήσιμος και ο συντονισμός μεταξύ συγγενών πολιτικών χώρων και δυνάμεων επιβεβλημένος. Ωστόσο, χρειάζεται δράση, κάτι που να μένει στο τέλος της ημέρας, πέρα από τις καλές προθέσεις και τις βελτιωμένες προσωπικές σχέσεις.  Για να αναπολούμε στο μέλλον τι καταφέραμε και όχι τι προσπαθήσαμε...