Συμπολίτες μου,
Από την εκλογή της, η κυβέρνηση σπρώχνει καθημερινά τα όρια της ανοχής μας ένα κλικ πιο πίσω. Προτού το καταλάβουμε καλά καλά, ανεχόμαστε ήδη κλειστές τράπεζες, capital controls, ανυπολόγιστες ζημιές στην οικονομία και τον πολύ υπαρκτό κίνδυνο εξόδου από την Ευρωζώνη _παρά_ τις συστηματικές, επανειλημμένες υποσχέσεις _περί του αντιθέτου_!
Σας καλώ να ορίσετε πάραυτα τις προσωπικές σας κόκκινες γραμμές και να μην χαριστείτε στην κυβέρνηση όταν τις (αν δεν έχει ήδη) ξεπεράσει, όσο αργά και γλυκά κι αν παρουσιάσει τις ενέργειές της ως αναπόφευκτες και εθνικά υπερήφανες!
Σκεφτείτε ποια θα ήταν η στάση των κομμάτων της συγκυβέρνησης, αλλά και εσάς των ιδίων, αν αυτά που ζούμε ήταν κατορθώματα και επιλογές κάποιων άλλων!
Δεν εξηγούνται όλα από τους «κακούς ξένους που μας επιβουλεύονται και θέλουν να μας τιμωρήσουν». Προσπαθούν να χρεωκοπήσουμε, ώστε να κάνουμε δεκαετίες να τους αποπληρώσουμε, όπως κάθε εθνικό δάνειο που προηγήθηκε;
Όσο προσπαθούμε με πονηριές να μετατρέψουμε το όποιο πολιτικό, γεωπολιτικό ή άλλο (ποιο, αλήθεια;) διαπραγματευτικό μας «πλεονέκτημα» σε πίτα σωστή _και_ σκύλο χορτάτο (αθέμιτα οφέλη που τελικά προορίζονται _πάλι_ για τους λίγους, σε βάρος των πολλών), ούτε το παρόν μας είναι, ούτε το μέλλον μας προμηνύεται υπερήφανο, αξιοπρεπές ή αυτόνομο. Μόνο _ανεπίστροφα_ απαξιωμένο και απομονωμένο.
Μην τσιμπάτε στο ψευδοδίλημμα ότι μπορεί να επιστρέψουν οι προηγούμενοι και τότε θα είναι χειρότερα. Καμιά προηγούμενη κυβέρνηση, κάκιστη όσο ήταν, δεν έβλαψε τον τόπο τόσο πολύ, ούτε μας έφερε τόσο κοντά στην απώλεια του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Να διαπραγματεύεται τη συμμετοχή μας στην ΕΕ, μέσα στην οποία πολλοί γεννηθήκατε και, σωστά, θεωρείτε αυτοδικαίως ότι ουδέν άλλο υπάρχει.
Χειρότερο δεν είναι αυτό που προηγήθηκε, είναι μόνο αυτό που ακολουθεί, αν εξακολουθήσουμε στον κατήφορο! Και αυτό είναι η αναπόφευκτη πραγματικότητα, ανεξάρτητη από πρόσωπα, πρώην, νυν ή μελλοντικά.
#GRinEuro, #symfonia, #Nai, #Oxi, GRexit
Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Συμπολίτες, Κρατήστε τις Κόκκινες Γραμμές σας!».
Showing posts with label #Nai. Show all posts
Showing posts with label #Nai. Show all posts
Tuesday, July 7, 2015
Monday, July 6, 2015
Περιμένοντας τη Συμφωνία
Συνηθίσαμε, στον τόπο μας, αυτοί που τα λέγανε να είναι η μειοψηφία. Εύχομαι η πλειοψηφία να έχει δίκιο αυτή τη φορά, όλοι μια δυνατή Ελλάδα θέλουμε! Η ευρύτατη νίκη στο δημοψήφισμα δεν αφήνει περιθώρια αποτυχίας.
Εν αναμονή της συμφωνίας, καλή επιτυχία στην κυβέρνηση!
#GRinEuro #Dimopsifisma #Nai #Oxi
Αν θέλετε κι εσείς αυτό το μετρητή, ενσωματώστε στην ιστοσελίδα σας τον κώδικα:
Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Περιμένοντας τη Συμφωνία».
Saturday, July 4, 2015
Η Ελλάδα της Κρίσης και το Προβληματικό Αεροπλάνο
Διαφορετικοί άνθρωποι αξιολογούν την ίδια κατάσταση διαφορετικά. Έτσι συμβαίνει και με την τρέχουσα πολυετή οικονομική (και όχι μόνο) κρίση στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τη δική μου αξιολόγηση, η Ελλάδα είναι σαν ένα προσημειωμένο αεροπλάνο (χρέος) που πετάει με σοβαρή μηχανική αδυναμία να προσγειωθεί (θεσμικά προβλήματα, κακοδιαχείριση κτλ.) και ταυτόχρονη διαρροή καυσίμων (πρωτογενές έλλειμμα, αδυναμία δανεισμού και εξυπηρέτησης χρέους). Οι Θεσμοί (πρώην Τρόικα), είναι μια συνδυασμένη φιλική δύναμη στο έδαφος που, ανταποκρινόμενοι στο αίτημα του αεροπλάνου (ενδιαφερόμενοι και για δικούς τους λόγους για την ακεραιότητά του), βοηθάει την κατάσταση. Με μηχανικούς (τεχνοκράτες με προτάσεις μεταρρυθμίσεων) βοηθάει στην επισκευή της βλάβης και με ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας (πολιτικούς) της προσφέρει έκτακτη διέλευση από αεροδιαδρόμους (ρευστότητα) στους οποίους δεν έπρεπε να βρίσκεται και εναέριο ανεφοδιασμό (εξυπηρέτηση χρέους).
Όσο κι αν η προσπάθεια των Θεσμών ενδεχομένως αποτυγχάνει, δεν χάλασαν αυτοί το αεροπλάνο (εδώ, υποθέτω, αρχίζουν οι διαφωνίες). Επίσης, δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το κατά πόσον πλήρωμα και επιβάτες ακολουθούν τις προτάσεις τους για επισκευή και επιτυγχάνουν τους χειρισμούς του ανεφοδιασμού στον αέρα. Αν η προσπάθεια βοήθειας αποτύχει, ανεξαρτήτως του ποιος έφταιξε, το αεροπλάνο θα πέσει λόγω των βλαβών (που προκάλεσε η μεταπολιτευτική μας ιστορία) και της βαρύτητας (παγκοσμιοποιημένες αγορές).
Παρότι με τις δοκιμές επισκευής των βλαβών οι αρωγοί από το έδαφος μπορεί να επιβραδύνουν ή να επιταχύνουν την πτώση, το αεροπλάνο δεν το ρίχνουν ούτε οι μηχανικοί, ούτε οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ούτε οι πιλότοι του αεροσκάφους ανεφοδιασμού.
Αυτό που νομίζω ότι γίνεται είναι ότι το πλήρωμα και οι επιβάτες του αεροπλάνου κάνουν συστηματικά του κεφαλιού τους. Μετά, για ό,τι πηγαίνει στραβά, των συνεπειών των βλαβών και της βαρύτητας περιλαμβανομένων, κατηγορούν αυτούς που κακήν κακώς βοηθούν να κατέβει το αεροπλάνο στο έδαφος όσο πιο ομαλά γίνεται.
Φυσικά, κάθε διαφορετική αξιολόγηση είναι συζητήσιμη. Αυτό δεν αναιρεί την ειλικρινή προσπάθεια δημιουργίας ενός ακριβούς μοντέλου αντίληψης της κατάστασης. Ούτε τον ειλικρινή φόβο όποιου πιστεύει στην ακρίβεια του μοντέλου ότι η βαρύτητα και οι βλάβες ρίχνουν το αεροπλάνο.
Γιατί, άραγε, η διαφορετική άποψη μιας άλλης εκτίμησης αποκαλεί όποιον πιστεύει σ' αυτό το μοντέλο τρομολάγνο, προδότη, γερμανοτσολιά, προσκυνημένο, αναξιοπρεπή και τα άλλα χαριτωμένα που ακούμε ενόψει του δημοψηφίσματος;
Μπορείς να θεωρήσεις τις φωνές των επιβατών του αεροπλάνου, που αισθάνονται (έστω και εσφαλμένα) την πτώση με μερικά g, ως εκφοβισμό ή απειλή στους υπόλοιπους; Κι αν δεν έχουν παραισθήσεις;
#GRinEuro #dimopsifisma #Nai #Oxi
Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Η Ελλάδα της Κρίσης και το Προβληματικό Αεροπλάνο».
Σύμφωνα με τη δική μου αξιολόγηση, η Ελλάδα είναι σαν ένα προσημειωμένο αεροπλάνο (χρέος) που πετάει με σοβαρή μηχανική αδυναμία να προσγειωθεί (θεσμικά προβλήματα, κακοδιαχείριση κτλ.) και ταυτόχρονη διαρροή καυσίμων (πρωτογενές έλλειμμα, αδυναμία δανεισμού και εξυπηρέτησης χρέους). Οι Θεσμοί (πρώην Τρόικα), είναι μια συνδυασμένη φιλική δύναμη στο έδαφος που, ανταποκρινόμενοι στο αίτημα του αεροπλάνου (ενδιαφερόμενοι και για δικούς τους λόγους για την ακεραιότητά του), βοηθάει την κατάσταση. Με μηχανικούς (τεχνοκράτες με προτάσεις μεταρρυθμίσεων) βοηθάει στην επισκευή της βλάβης και με ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας (πολιτικούς) της προσφέρει έκτακτη διέλευση από αεροδιαδρόμους (ρευστότητα) στους οποίους δεν έπρεπε να βρίσκεται και εναέριο ανεφοδιασμό (εξυπηρέτηση χρέους).
Όσο κι αν η προσπάθεια των Θεσμών ενδεχομένως αποτυγχάνει, δεν χάλασαν αυτοί το αεροπλάνο (εδώ, υποθέτω, αρχίζουν οι διαφωνίες). Επίσης, δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το κατά πόσον πλήρωμα και επιβάτες ακολουθούν τις προτάσεις τους για επισκευή και επιτυγχάνουν τους χειρισμούς του ανεφοδιασμού στον αέρα. Αν η προσπάθεια βοήθειας αποτύχει, ανεξαρτήτως του ποιος έφταιξε, το αεροπλάνο θα πέσει λόγω των βλαβών (που προκάλεσε η μεταπολιτευτική μας ιστορία) και της βαρύτητας (παγκοσμιοποιημένες αγορές).
Παρότι με τις δοκιμές επισκευής των βλαβών οι αρωγοί από το έδαφος μπορεί να επιβραδύνουν ή να επιταχύνουν την πτώση, το αεροπλάνο δεν το ρίχνουν ούτε οι μηχανικοί, ούτε οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ούτε οι πιλότοι του αεροσκάφους ανεφοδιασμού.
 |
| «Η πτήση διακόπτεται...» |
Φυσικά, κάθε διαφορετική αξιολόγηση είναι συζητήσιμη. Αυτό δεν αναιρεί την ειλικρινή προσπάθεια δημιουργίας ενός ακριβούς μοντέλου αντίληψης της κατάστασης. Ούτε τον ειλικρινή φόβο όποιου πιστεύει στην ακρίβεια του μοντέλου ότι η βαρύτητα και οι βλάβες ρίχνουν το αεροπλάνο.
Γιατί, άραγε, η διαφορετική άποψη μιας άλλης εκτίμησης αποκαλεί όποιον πιστεύει σ' αυτό το μοντέλο τρομολάγνο, προδότη, γερμανοτσολιά, προσκυνημένο, αναξιοπρεπή και τα άλλα χαριτωμένα που ακούμε ενόψει του δημοψηφίσματος;
Μπορείς να θεωρήσεις τις φωνές των επιβατών του αεροπλάνου, που αισθάνονται (έστω και εσφαλμένα) την πτώση με μερικά g, ως εκφοβισμό ή απειλή στους υπόλοιπους; Κι αν δεν έχουν παραισθήσεις;
#GRinEuro #dimopsifisma #Nai #Oxi
Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Η Ελλάδα της Κρίσης και το Προβληματικό Αεροπλάνο».
Friday, July 3, 2015
Δημοψήφισμα 5/7/2015
Η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος σήμανε το τέλος στην ψευδαίσθηση (όσων την είχαν ακόμα) ότι η κυβέρνηση ελέγχει την κατάσταση.
Έκτοτε, οι εξελίξεις υπήρξαν ταχύτατες (σε βαθμό προμελέτης), με κυριότερες το κλείσιμο των τραπεζών, την επιβολή περιορισμών στη διακίνηση κεφαλαίου (capital control) και την αβεβαιότητα γύρω από την πλήρη καταβολή μισθών και συντάξεων, αλλά και βιωσιμότητας για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, ειδικά τις συναλλασσόμενες με το εξωτερικό. Στην πορεία ενηλικιώθηκε και ένα κίνημα, το «Μένουμε Ευρώπη».
Όλα τα επιχειρήματα υπέρ του «Ναι» ή του «Όχι», καθώς και με τα διαδικαστικά του δημοψηφίσματος έχουν αναφερθεί μέχρι εξαντλήσεως. Στο παρόν καταγράφω σε δόσεις μερικές από τις ουδέτερες σκέψεις μου, σαν να σκέφτομαι φωναχτά. Αν σας αγγίζουν, σας καλώ να τις αξιοποιήσετε όπως νομίζετε, μερικά ή συνολικά.
1. Όσοι ψηφίζουν #Nai προτείνουν να το παλέψουμε _όλοι μαζί_ εντός του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου (#GRinEuro) _παρότι_ έχουν εξασφαλίσει κάποια χρήματά τους στο εξωτερικό
2. Ένα μέρος αυτών που θέλουν το #oxi, τρίβουν τα χέρια τους έχοντας εξασφαλίσει την παραμονή των χρημάτων _τους_ στο Ευρώ και _βασιζόμενοι_ στην έξοδο από την Ευρωζώνη
3. Οι υπόλοιποι του «όχι», θεωρώντας ότι δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν, συνεργούν ακούσια στην εξέλιξη όπου οι _μόνοι σίγουρα_ ωφελημένοι είναι οι παραπάνω και αναλαμβάνουν και τον λογαριασμό! Yπερήφανα και αξιοπρεπώς, με το σκεπτικό «τουλάχιστον μαζί μας θα καταστραφούν και οι άλλοι», υπονομεύουν το μέλλον όλων, αλλά πρωτίστως το δικό τους!
Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Δημοψήφισμα 5/7/2015».
Έκτοτε, οι εξελίξεις υπήρξαν ταχύτατες (σε βαθμό προμελέτης), με κυριότερες το κλείσιμο των τραπεζών, την επιβολή περιορισμών στη διακίνηση κεφαλαίου (capital control) και την αβεβαιότητα γύρω από την πλήρη καταβολή μισθών και συντάξεων, αλλά και βιωσιμότητας για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, ειδικά τις συναλλασσόμενες με το εξωτερικό. Στην πορεία ενηλικιώθηκε και ένα κίνημα, το «Μένουμε Ευρώπη».
Όλα τα επιχειρήματα υπέρ του «Ναι» ή του «Όχι», καθώς και με τα διαδικαστικά του δημοψηφίσματος έχουν αναφερθεί μέχρι εξαντλήσεως. Στο παρόν καταγράφω σε δόσεις μερικές από τις ουδέτερες σκέψεις μου, σαν να σκέφτομαι φωναχτά. Αν σας αγγίζουν, σας καλώ να τις αξιοποιήσετε όπως νομίζετε, μερικά ή συνολικά.
 |
| Προσοχή! Μόνο με + είναι έγκυρο το ψηφοδέλτιο, ούτε με ✓, ούτε με ✗ |
Η ηθική και λογική διαφορά των στάσεων στο #dimopsifisma
2. Ένα μέρος αυτών που θέλουν το #oxi, τρίβουν τα χέρια τους έχοντας εξασφαλίσει την παραμονή των χρημάτων _τους_ στο Ευρώ και _βασιζόμενοι_ στην έξοδο από την Ευρωζώνη
3. Οι υπόλοιποι του «όχι», θεωρώντας ότι δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν, συνεργούν ακούσια στην εξέλιξη όπου οι _μόνοι σίγουρα_ ωφελημένοι είναι οι παραπάνω και αναλαμβάνουν και τον λογαριασμό! Yπερήφανα και αξιοπρεπώς, με το σκεπτικό «τουλάχιστον μαζί μας θα καταστραφούν και οι άλλοι», υπονομεύουν το μέλλον όλων, αλλά πρωτίστως το δικό τους!
Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Δημοψήφισμα 5/7/2015».
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
