Πρόταση για Αποφάσεις με Αυξημένη Πλειοψηφία στην Δράση

Οι ψηφοφορίες με οριακό αποτέλεσμα που θέτει ο Babis Giannakopoulos στο +μετέχω στο συνέδριο της δράσης εν όψει του συνεδρίου της 25-26/5/2013 είναι όντως ένα θέμα. Μια πρόταση επ' αυτού, για τη συζήτηση περί του Καταστατικού και δεδομένης της δυνατότητας ηλεκτρονικής ψήφου:

Ψηφοφορίες στα όργανα που δεν επιτυγχάνουν επικράτηση με τουλάχιστον 60% επί του συνόλου της σύνθεσης, παραπέμπονται στο όργανο του επόμενου βαθμού. Αν η σύνθεση που ψηφίζει δεν είναι πλήρης, να απαιτείται 70% των ψηφισάντων. Πχ.:

• Αν στην Διοικούσα (των 9 θεσεων) υπάρξει αποτέλεσμα ψηφοφορίας 5-4, αυτή θα παραπεμφθεί στην ΚΕ
• Αν στην ΚΕ (των 100 θέσεων) υπάρξει αποτέλεσμα ψηφοφορίας 55-45, αυτή θα παραπεμφθεί στην Ολομέλεια
• Αν στο συνέδριο (των 486 θέσεων) υπάρξει αποτέλεσμα ψηφοφορίας 250-236, αυτή θα παραπεμφθεί στην Ολομέλεια

Αυτή η πρόταση δημιουργεί τον «κίνδυνο» παραπομπής πολλών αποφάσεων στο επόμενο ισχυρότερο όργανο. Ωστόσο, αυτό μόνο καλό είναι: Ή οι εκλεγμένοι ομονοούν και αποφασίζουν με ευρείες πλειοψηφίες που δεν επιδέχονται αντίρρηση, ή εμπλέκονται στη διαδικασία περισσότεροι (μέχρι και τα απλά μέλη), ώστε να μην υπάρχει το παραμικρό έδαφος αμφισβήτησης των αποφάσεων. Θετικά παρεπόμενα είναι και ότι τελικά εμπλέκονται στις διαδικασίες και στις ζυμώσεις περισσότεροι και έτσι εκπαιδεύονται και οι μελλοντικές γενιές στελεχών.

Η πρόταση αυτή συμπληρώνεται από την «Προϋποθέσεις και Τρόπος (επαν)Εκλογής των Οργάνων της Δράσης».


Το παρόν είναι αναδημοσίευση από την Ομάδα του Facebook +μετέχω στο συνέδριο της δράσης.

Προϋποθέσεις και Τρόπος (επαν)Εκλογής των Οργάνων της Δράσης

Ενόψει του συνεδρίου στις 25-26/5/2013 και συμπληρωματικά στην «Πρόταση για Αποφάσεις με Αυξημένη Πλειοψηφία στην Δράση» κάνω μερικές σκέψεις σχετικά με την (επαν)εκλογή των οργάνων του κόμματος.

Προϋποθέσεις (επαν)εκλογής των οργάνων

Η επιθυμία για περαιτέρω διευρύνσεις και η δυνατότητα της ΚΕ να αυτοδιευρύνεται οδηγούν σε πιθανές αλλαγές συσχετισμών που καλό είναι να απεικονίζονται στην διοίκηση του κόμματος αμέσως. Συνεπώς, χρειάζεται πρόβλεψη αλλαγής της διοικούσας και του προεδρείου (πρόεδρος, αντιπρόεδροι, γραμματέας) χωρίς να απαιτείται συνέδριο (αυτό ενδεχομένως προϋποθέτει κάποιες δικλείδες προστασίας στην εγγραφή μελών).

Αναλυτικότερα, προτείνω:

1. Μηχανισμό ενεργοποίησης επανεκλογής των οργάνων με πρωτοβουλία της βάσης και της ΚΕ
2. Μηχανισμό διεύρυνσης της ΚΕ με πρωτοβουλία της βάσης
3. Αυτόματη ερώτηση στη βάση αν επιθυμεί επανεκλογή οργάνων (πλην ΚΕ) κάθε φορά που γίνεται διεύρυνση της ΚΕ

Για όλα τα παραπάνω να απαιτείται το ποσοστό των ταμειακώς εντάξει μελών που χρειάζεται η ΚΕ για να αυτοδιευρυνθεί (δηλαδή, κατά το άρθρο 8.6 του Καταστατικού στις 22/5/2013, «πλειοψηφία 2/3»).

Τρόπος εκλογής των οργάνων

Πρόσθετη αφορμή για αυτές τις σκέψεις μου έδωσε η ερώτηση που διατυπώθηκε στο Facebook «Πιστεύετε ότι ο Πρόεδρος καλύτερα να εκλέγεται από:»: 

• Οι σύνεδροι είναι ένα αντιπροσωπευτικό σώμα βραχείας ζωής. Σίγουρα δεν έχει νόημα να ξαναεκλέξει όργανα μετά το πέρας του συνεδρίου. Αν τα όργανα γενικώς δεν χρειάζονται συνέδριο για να εκλεγούν, γιατί να εκλεγούν από τους συνέδρους;
• Η ΚΕ είναι όργανο δεύτερου βαθμού εκπροσώπησης, αφού εκλέγεται από αντιπροσώπους. Δεδομένης της επιθυμίας για διευρύνσεις και της ρευστότητας στη βάση με την εντατική εγγραφή νέων μελών, η αντιπροσωπευτικότητα της ΚΕ γίνεται συζητήσιμη
• Η ψηφοφορία με κάλπη απαιτεί φυσική παρουσία και, στις μέρες μας, είναι μάλλον παρωχημένη μέθοδος. Η πρακτικά ανύπαρκτη προσέλευση στην φυσική κάλπη για την εκλογή συνέδρων είναι μια καλή ένδειξη
• Αν, σύμφωνα με τα παραπάνω, η ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι μονόδρομος, ποιο είναι το πλεονέκτημα της εκλογής από αντιπροσώπους (σύνεδροι μιας χρήσης ή ΚΕ που αυτοδιευρύνεται κατά το δοκούν) έναντι της εκλογής από την βάση (ταμειακώς εντάξει μέλη);

Η ανάγκη εμπλοκής της βάσης στη λειτουργία του κόμματος και η αυξημένη κρισιμότητα απεικόνισης της μεταβαλόμενης βούλησής της κατά την περίοδο έντονης διεύρυνσης που διανύει η Δράση, με οδηγεί στην πρόταση τα όργανα να τα (επαν)εκλέγει η ίδια.

Συμμετέχoυμε στην Επανεκκίνηση της Δράσης!

Στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 στήριξα τη Δράση και τον συνασπισμό στον οποίο συμμετείχε. Λόγω της πολυδιάσπασης του μεταρρυθμιστικού χώρου τον Μάιο και, κυρίως, λόγω της πόλωσης τον Ιούνιο, το αποτέλεσμα υπήρξε απογοητευτικό.

Ωστόσο, η Δράση μπήκε στην κρατική χρηματοδότηση και εξακολούθησε δυναμικά, αλλάζοντας ηγεσία, διευρυνόμενη πέριξ της θέσης της στο πολιτικό φάσμα και οργανώνοντας δύο απανωτά συνέδρια, το δεύτερο των οποίων θα σηματοδοτήσει την επανεκκίνησή της. Η Δράση αποτελεί σήμερα μοναδική περίπτωση ώριμου πολιτικού σχηματισμού που δίνει την ευκαιρία σε κάθε ενδιαφερόμενο να εμπλακεί επί ίσοις όροις, σαν σε νεοϊδρυόμενο οργανισμό: δημοκρατικά και με διαφάνεια.

Η αναζήτηση της τελειότητας είναι καταδικασμένη να μένει ατελέσφορη. Αντίθετα, η εστίαση στο αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη (και) στην πολιτική, αφού το καλύτερο είναι πάντα εφικτός στόχος. Επίσης, αποδεικνύεται διαχρονικά ότι το Σύστημα υπηρετεί πρωτίστως τον εαυτό του και δευτερευόντως τον Πολίτη. Όσοι θεωρούμε την κατεστημένη πολιτική απαράδεκτη οφείλουμε να εμπλακούμε ώστε να την φέρουμε εκεί που την θέλουμε, κάτι που κανένας άλλος (σίγουρα όχι οι επαγγελματίες της πολιτικής και οι πελάτες τους) δεν θα πράξει για λογαριασμό μας.

Με αυτές τις σκέψεις και με δεδομένο ότι τα κόμματα είναι τα εργαλεία της Δημοκρατίας, αποφάσισα να εγγραφώ στη Δράση. Επιδιώκοντας και την εκλογή μου ως σύνεδρος στο επερχόμενο συνέδριο της 25-26/5/2013, θα εργαστώ εκ των έσω για την βελτίωση της πολιτικής στην Ελλάδα. Διότι καμία μάχη δεν κερδίζεται, αν δεν δοθεί.

Όποιος αισθάνεται ότι η Δημοκρατία δικαιούται από εμάς περισσότερα από μια ψήφο στις δημοτικές, στις εθνικές και στις ευρωεκλογές, μπορεί να ξεκινήσει στηρίζοντας τον σχηματισμό που εννοεί ό,τι λέει για την απελευθέρωση των δυνάμεων του καθενός μας, την αξιολόγηση και την δικαιοσύνη, μεταξύ άλλων. Για το κάτι παραπάνω, η συμμετοχή ως σύνεδρος είναι προσιτή στον καθένα, όπως και η υποψηφιότητα για την εκλογή στα όργανα. Είναι πια καιρός!

Αν αισθάνεστε στοιχειωδώς κοντά στη Δράση, αποφασίστε το! Συμπληρώστε τη Φόρμα Εγγραφής αφού βεβαιωθείτε ότι συμφωνείτε με την Ιδρυτική Διακήρυξη και το Καταστατικό της.

Βάσει του Καταστατικού, μπορείτε ενδεικτικά να συμμετέχετε στο συνέδριο:

• Ως σύνεδρος (με την φόρμα διορισμού Συνέδρου) ή διορίζοντας, ανά 5, τον σύνεδρο της επιλογής σας (άρθρο 6.3.3.α)
• Ως υποψήφιος σύνεδρος ή ως εκλέκτορας στην διαδικασία εκλογής (άρθρο 6.3.4)

Και στις δύο περιπτώσεις, εγγραφείτε και τακτοποιηθείτε οικονομικά μέχρι το Μ. Σάββατο, 4/5/2013 (πρακτικά μέχρι την Μ. Πέμπτη, αν δεν σκοπεύετε να πληρώσετε ηλεκτρονικά). Τέλος, συμβουλευτείτε το ανεπίσημο ημερολόγιο της Δράσης για όλες τις σχετικές ημερομηνίες, εκδηλώσεις και λοιπές δραστηριότητές της.

Κι αν δεν ενδιαφέρεστε να είστε σύνεδρος, σας καλώ να στηρίξετε την υποψηφιότητα μου :)

Κατάργηση Μετρητών & Ανωνυμίας ή «Κάρτα αποδείξεων»;

Με αφορμή τη συζήτηση περί απαγόρευσης συναλλαγών μιας αξίας και άνω (συζητιούνται τα 300€ ή 500€) με μετρητά, κάνω μερικές σκέψεις για το επιδιωκόμενο, τις επιπλοκές, τους κινδύνους και πώς μπορούμε να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι: καταπολεμώντας τη φοροδιαφυγή με ευέλικτη αξιοποίηση της «Φοροκάρτας».

Πάταξη Φοροδιαφυγής

Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι, ασφαλώς, ένας στόχος και υπηρετείται επαρκώς:

• Η κατάργηση των μετρητών συνεπάγεται την διεκπεραίωσή τους από κάποιο μηχανογραφικό σύστημα
• Για φορολογικούς λόγους, αυτό το σύστημα θα κοινοποιεί τις συναλλαγές στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες για τα περαιτέρω

Προσωπικά Δεδομένα

Τα προσωπικά δεδομένα είναι όντως μοιραίο να περιορίζονται στη μάχη κατά της τρομοκρατίας και της φοροδιαφυγής;

• Η κατάργηση των μετρητών κάνει επώνυμες συναλλαγές που ως τώρα είναι ανώνυμες
• Το κράτος αποκτά ολοένα αυξανόμενη πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα
• Το κράτος δεν χαίρει της εμπιστοσύνης που απαιτείται για να διαχειρίζεται τα προσωπικά μου δεδομένα. Εσείς πώς αισθάνεστε για τα δικά σας;

Υποψίες & Φόβοι

Οι θεωρίες συνομωσίας ποτέ δεν μας έλλειψαν. Έχουμε, ωστόσο, τρία απολύτως ρεαλιστικά ενδεχόμενα εν όψει (δεν τα αξιολογώ ως καλά ή όχι, ακόμη):

Το «Χωρίς ονοματεπώνυμο και ΑΦΜ» εννοεί ότι αυτά δεν
αναγράφονται στην κάρτα. Στην πραγματικότητα, ούτε  και
πουθενά αλλού χρειάζονται...

• Οδηγούμαστε σταδιακά σε κατάργηση των μετρητών
• Οδηγούμαστε σταδιακά στην κατάργηση της ανωνυμίας στις συναλλαγές
• Η χρήση πιστωτικών καρτών από τους πελάτες τους ενέχει κόστος για τις επιχειρήσεις. Πρόκειται για τζίρους-δώρο προς τις τράπεζες

Πρόταση που ικανοποιεί όλες τις (φανερές) ανάγκες

Αν η μόνη ανάγκη είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής, η λύση υπάρχει, λειτουργεί (υποτίθεται) πολύ καιρό τώρα και δεν χρειάζεται να ξεβολευτούμε καθόλου, ούτε να αλλάξει κάτι στο καθεστώς των μετρητών ή/και της ανωνυμίας ή μη των συναλλαγών:

• Υπάρχει η περίφημη «Κάρτα Αποδείξεων» (γνωστή και ως «Φοροκάρτα»), για την γνωστοποίηση των συναλλαγών αρμοδίως. Αρκεί να γίνει υποχρεωτική η χρήση της για τις επίμαχες περιπτώσεις
• Η Φοροκάρτα δεν θα είναι υποχρεωτικά συνδεδεμένη με ΑΦΜ. Έτσι, η καταγραφή της συναλλαγής δεν θα περιλαμβάνει ποιος πλήρωσε. Όποιος θέλει να «πιστώνεται» κάποιες συναλλαγές, ας έχει και μια δεύτερη, συνδεδεμένη με το ΑΦΜ του
• Τα μετρητά παραμένουν στη διάθεσή μας

Λύσεις, ως συνήθως, υπάρχουν. Εν προκειμένω, η υποδομή είναι έτοιμη και μένει αναξιοποίητη! 

Ο φόβος μου παραμένει ότι απουσιάζει η πολιτική βούληση. 

Αυτό, ή ότι το απώτερο επιδιωκόμενο είναι όντως η κατάργηση του ρευστού και της ανωνυμίας στις συναλλαγές...

Πρόταση Κυβερνητικού Σχήματος

Μεγάλη συζήτηση γίνεται για το μέγεθος του κράτους. Όλοι μιλούν για την ανάγκη ύπαρξης ενός «μικρού» κράτους, χωρίς να προσδιορίζουν επακριβώς ποιο θα είναι το σχήμα αυτού. Ο αριθμός των υπουργείων και των μελών του υπουργικού συμβουλίου μετά την μεταπολίτευση υπήρξε γενικά αυξανόμενος, με αποκορύφωμα τη σύνθεση της κυβέρνησης υπό τον κ. Λουκά Παπαδήμο. Την ίδια στιγμή, χώρες πολύ μεγαλύτερες από την Ελλάδα έχουν πολύ πιο σφιχτά κυβερνητικά σχήματα.

Η τάση των κυβερνήσεων να δημιουργούν υπουργεία τοπικού προσανατολισμού (πχ. Μακεδονίας-Θράκης, Αιγαίου) ή αφιερωμένα σε έναν μόνο κλάδο (πχ. Εμπορικής Ναυτιλίας, Τουρισμού, Γεωργίας) άνοιξε τον δρόμο σε μια πρακτική άνευ ορίων αύξησης των κυβερνητικών χαρτοφυλακίων, βάσει ευμετάβλητων κριτηρίων συζητήσιμης αξίας. Δεν γίνεται να ανοίγει ένα υπουργείο για κάθε ανθούσα βιομηχανία στη χώρα, ούτε για κάθε περιφέρεια με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αυτές οι προσεγγίσεις, εκτός από διογκωτικές του Κράτους, υπήρξαν και τα αίτια των γραφειοκρατικών, ατέρμονων συναρμοδιοτήτων μεταξύ υπουργείων. Είναι αυτές που ταλανίζουν την νομοθεσία & τους πολίτες και λειτουργούν σαν μια διαχρονική τροχοπέδη στην κάθε απόπειρα εκσυγχρονισμού & απλούστευσης που προαπαιτείται για οποιουδήποτε είδους ανάπτυξη.

Η ιδέα πίσω από την παρακάτω οργάνωση είναι ότι οι διαφορετικοί τομείς δραστηριοποίησης του κράτους δεν είναι, τελικά, τόσοι πολλοί: Διοίκηση, Υπηρεσίες & Επαφή με τον Πολίτη, Έσοδα & Πόροι, Παραγωγή & Υποδομές, Ασφάλεια, Διπλωματία, Οικονομία, Δικαιοσύνη...

Αυτή η διάταξη, που παρουσιάζεται ενδεικτικά, ως τροφή για σκέψη, στοχεύει στην κατανομή των κρατικών λειτουργιών με ένα μόνο κριτήριο, την εξυπηρέτηση αυτής από ένα μόνο υπουργείο και τον, κατά συνέπεια, δραστικό περιορισμό των συναρμοδιοτήτων. Επίσης, στοχεύει στην μετάθεση αρμοδιοτήτων από διορισμένα πολιτικά πρόσωπα σε έμπειρους δημόσιους λειτουργούς, ώστε η κρατική μηχανή να μην παραλύει από ενδεχόμενες κυβερνητικές δυσπραγίες.

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα κάθε μεταρρύθμισης είναι η ομαλή μετάβαση από την τρέχουσα κατάσταση στην επιθυμητή. Στη διάταξη που ακολουθεί πολλά υπουργεία με ομοειδή αντικείμενα έχουν συγχωνευτεί ή κάποιες μεμονωμένες υπηρεσίες ενός υπουργείου έχουν υπαχθεί σε άλλο. Μεταβατικά, πρώην υπουργεία που πλέον υπάγονται σε άλλα γίνονται υφυπουργεία και οι αντίστοιχοι υπουργοί γίνονται υφυπουργοί. Με τη λήξη της θητείας τους οι υφυπουργοί, πιθανώς πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αντικαθίστανται από γενικούς γραμματείς (εφεξής ΓΓ).

Με στόχο την απεξάρτηση της κρατικής μηχανής από την εκάστοτε κυβέρνηση, οι ΓΓ παύουν να είναι διοριζόμενα πολιτικά πρόσωπα. Με τη λήξη της θητείας τους οι θέσεις των ΓΓ καταλαμβάνονται με διαγωνισμό ΑΣΕΠ από έμπειρους (τουλάχιστον 10ετή θητεία στην αντίστοιχη υπηρεσία), υψηλά καταρτισμένους, υψηλόβαθμους κρατικούς λειτουργούς που αναλαμβάνουν να υπηρετήσουν μέχρι να συνταξιοδοτηθούν, με ελάχιστο χρόνο υπηρεσίας ως ΓΓ τη διάρκεια 1,5 τυπικής θητείας κυβέρνησης (δηλαδή 6 χρόνια, με τα ισχύοντα το 2013).

Οι προτεινόμενες αλλαγές στις ανεξάρτητες αρχές και στα υπουργεία είναι οι ακόλουθες:

1. Ελληνική Δικαιοσύνη (το πρώην Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο πρότυπο του Κοινοβουλίου). Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη εξουσία και, ως τέτοια, δεν μπορεί να έχει πολιτικό προϊστάμενο.

• Δικαστήρια
• Φυλακές
• ΣτΕ
• Αναμόρφωση
• Εποπτεία δικηγόρων και συμβολαιογράφων
• Εποπτεία & Προώθηση της Διαιτησίας για αποσυμφόρηση των δικαστηρίων
• Εκσυγχρονισμός & ανακωδικοποίηση της νομοθεσίας, ώστε να πάψει η πολυνομία

2. Yπουργείο Εσωτερικών (απορροφά τα Επικρατείας, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης)

• Απλούστευση & Εκσυγχρονισμός της διοίκησης
• Μηχανογράφηση παντού & Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση
• Διαφάνεια
• Ενημέρωση
• Τοπική Αυτοδιοίκηση
• Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση
• Διενέργεια Εκλογών & Δημοψηφισμάτων (στόχος η εύκολη και φθηνή διεξαγωγή τους, πιθανώς μέσω Διαδικτύου)

3. Υπουργείο Πολιτών (απορροφά τα Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού)

• ΚΕΠ (το μόνο σημείο επαφής του Πολίτη με τη Δημόσια Διοίκηση)
• Παιδεία & Ισότητα (Αγωγή Πολίτου, Ανθρώπινα Δικαιώματα - περιλαμβάνει Μειονότητες, ΑΜΕΑ, Θρησκεύματα - Διαφάνεια, Σύνδεση με Κοινωνία και Παραγωγή)
• Εκπαίδευση (Υφ.)
• Εργατικό Δυναμικό (σύνδεση εκπαίδευσης-παραγωγής, επαγγελματική επιμόρφωση)
• Υγεία (Υφ.: ασφάλιση, πρόληψη -εμβόλια, έλεγχος τροφίμων, ΕΟΦ-, περίθαλψη)
• Δικαιοσύνη (έλεγχος για εφαρμογή νόμων, Ισότητα, Ανθρώπινων Δικαιώματα, Διαφάνεια, απλούστευση & εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας και της παραγωγής νομοθετικού έργου...)
• Εθνική Σύνταξη

4. Υπουργείο Οικονομίας (πρώην υπουργείο Εθνικής Οικονομίας)

• Οικονομική στρατηγική
• Γενικό Λογιστήριο του Κράτους

5. Υπουργείο Εξωτερικών

• Διπλωματία
• Διεθνείς Σχέσεις
• Η Ελλάδα στο Εξωτερικό
• Ελληνισμός Διασποράς
• Σύνδεσμος & Αρωγός κάθε οντότητας και Πολίτη στις συναλλαγές του εκτός Ελλάδος

6. Υπουργείο Ασφαλείας (απορροφά τα Προστασίας του Πολίτη, Εθνικής Άμυνας)

• Στρατός Ξηράς, Ναυτικό, Αεροπορία (Υφ.)
• Αστυνομία, Λιμενικό (Υφ.;)
• Πυροσβεστική, ΕΜΑΚ
• Πολιτική Άμυνα
• ΕΥΠ

7. Υπουργείο Υποδομών, Πόρων & Παραγωγής (απορροφά τα Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Πολιτισμού και Τουρισμού, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας)

• Φορολογική Πολιτική
• Έσοδα (φόροι, ΦΠΑ, δασμοί κτλ.)
• Μεταφορές (Υφ. ΜΜΜ, εμπορευματομεταφορές -περιλαμβάνει τη Ναυτιλία)
• Περιβάλλον (Υφ.)
• Τουρισμός (Υφ.;)
• Πολιτισμός (Υφ.;)
• Ενέργεια
• Βιομηχανία (εργοστάσια, ορυχεία, κοιτάσματα...)
• Κτηνοτροφία & Γεωργία
• Αλιεία
• Εμπόριο
• Ηλεκτρονικό εμπόριο (κατάργηση απαίτησης έδρας, παγκοσμίως ανταγωνιστικός ΦΠΑ)
• Υπηρεσίες
• Δίκτυα (ύδρευση, αποχέτευση, ηλεκτρικό, τηλεφωνικό, οδικό, σιδηροδρομικό κτλ.) & Κολώνες (διαχείριση & ενοποίηση οδικής σήμανσης, φωτεινής σηματοδότησης, ηλεκτρισμού, τηλεφωνίας, φωτισμού, σήμανση δικτύων -αερίου κτλ.-, στάσεις ΜΜΜ, τρόλλεϋ, τραμ, Διαφημιστικές Πινακίδες...) (Υφ.;)
• Κτηματολόγιο
• Δημόσια Περιουσία
• Εκτάσεις (οικόπεδα, δασικές εκτάσεις) & Κτίρια (σχολεία, νοσοκομεία, υπηρεσίες, στρατόπεδα, αστυνομικά τμήματα, πυροσβεστικοί σταθμοί, σταθμοί ΜΜΜ, λιμάνια, αεροδρόμια...)

Το έργο της αναδιοργάνωσης της δημόσιας διοίκησης προφανώς δεν εξαντλείται σε καλές ιδέες, ούτε σε καλές προθέσεις. Χρειάζεται απόφαση, πολιτική βούληση, προετοιμασία, προώθηση, πειθώ και, δυστυχώς (για όσους δεν πεισθούν), να σπάσουν αυγά. Η κοινωνία είναι πιο ώριμη από ποτέ για τις απαραίτητες αλλαγές. Μένει αυτό να αποτυπωθεί και στην επιλογή του πολιτικού προσωπικού κατά την προσέλευση στις κάλπες, όπως και στο ύφος & τις διεκδικήσεις των πολιτικών κινητοποιήσεων...

Η Φυσιογνωμία του Κόμματος «δημιουργία, ξανά!»

Με αφορμή τα τεκταινόμενα στην ΔηΞα από την ίδρυσή της μέχρι την πορεία της στο έκτακτο συνέδριο του Απριλίου 2013, ιδού οι διακριτές κατηγορίες μελών & φίλων της (αλφαβητικά):

• Οι Αντιφρονούντες, που τάχθηκαν ανοικτά κατά όσων εξέλαβαν ως αυθαιρεσίες ή που για δικούς τους λόγους εναντιώθηκαν στην κεφαλή του κόμματος, αλλά ακολουθούν τη ρήση του ιδρυτή «διαφωνώ αλλά μένω».
• Οι Απόλυτοι, που έφυγαν με την πρώτη διαφωνία ή απογοήτευση καταγγέλοντας ή όχι αυτά που θεώρησαν κακώς κείμενα, οι πρώτοι αποδοκιμασμένοι με διάφορα κοσμητικά, μεταξύ άλλων και από τους νυν Λοχαγούς!
• Οι Βιολιστές, που εργάζονται άοκνα για την οργάνωση & την ανάπτυξη του κόμματος & του συνεδρίου και, μυστηριωδώς, κωφεύουν στα τεκταινόμενα & περιορίζονται στο ... βιολί τους. Ο συνειρμός γίνεται με την ορχήστρα του Τιτανικού που έπαιζε ασταμάτητα ενώ το πλοίο βυθιζόταν. Ωστόσο, εκείνοι οι μουσικοί δεν μπορούσαν να παρέμβουν υπέρ της σωτηρίας του πλοίου...
• Οι Λοχαγοί, τα στελέχη-όψιμοι Αντιφρονούντες που ανέχονταν τα πάντα και τώρα μέμφονται τα πάντα κατά τρόπο που, δυστυχώς, δικαιολογεί τις παραπομπές στην Επιτροπή Δεοντολογίας. Επίσης, παραλείπουν να παρουσιάσουν επαρκή εναλλακτική πολιτική πρόταση για το μέλλον του κόμματος, κάτι που επισημαίνουν σύσσωμοι όλοι οι υπόλοιποι.
• Οι Πραιτωριανοί, Φανατικοί που είναι και στελέχη. Έχουν καταγγελθεί για πλήθος παραβιάσεις του καταστατικού και άλλες αυθαιρεσίες.
• Οι Φανατικοί, που δεν διανοούνται οποιοδήποτε κακό για τον ιδρυτή. Ωστόσο, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δεχτούν οποιοδήποτε κακό για οποιουσδήποτε άλλους, όσοι & όποιοι και αν είναι αυτοί. Είναι τόσο απασχολημένοι να θεωρούν εμπαθείς όλους τους Αντιφρονούντες, ώστε δεν τους περνάει από το νου ότι οι ίδιοι μπορεί να είναι Φανατικοί. Η ύπαρξή τους σε τέτοιους αριθμούς στο «κόμμα της κοινής λογικής» προκαλεί εύλογες απορίες.
• Οι Ψύχραιμοι, άνθρωποι εντός και εκτός ΔηΞα, που παρατηρούν, αξιολογούν και ενεργούν με γνώμονα το συμφέρον του κόμματος & της χώρας και όχι των προσώπων. Φωνές βοώντων εν τη ερήμω...

Βρισκόμαστε σε συνεδριακή περίοδο, εν μέσω καταγγελιών & αντεγκλήσεων μεταξύ ιδρυτή & Πραιτωριανών από τη μία και Αντιφρονούντων από την άλλη. Σήμερα είναι η επομένη των διαγραφών των δύο πρώην Γενικών Γραμματέων της Εθνικής Επιτροπής με αμφισβητούμενες συζητήσιμες διαδικασίες και μιας μήνυσης κατά του ιδρυτή. Η δημόσια εικόνα της ΔηΞα είναι καταβαραθρωμένη.

Με νέα αφετηρία τη δεινή θέση όπου έφεραν το κόμμα χωρίς κεφαλαία -πλην ταυτισμένο με ένα «κεφάλι»- σύσσωμοι οι πρωτοκλασάτοι του, τώρα ποιος θα ξαναδημιουργήσει τη «δημιουργία, ξανά!»;...

Πόσο Μυστική είναι η Ψηφοφορία από το Διαδίκτυο;

Μια Μυστική Ψηφοφορία αναλύεται σε δύο μορφές:

• Ασθενής μορφή: Κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τι ψήφισε ο ψηφοφόρος
• Ισχυρή μορφή: Η Ασθενής μορφή, έστω και αν ο ίδιος ο ψηφοφόρος θέλει να αποκαλύψει την ψήφο του

Η εικόνα είναι δανεισμένη από την ανάρτηση "Internet Voting -- Are We Ready?" 

Ποια από τις δύο μορφές μυστικής ψηφοφορίας θα εφαρμόσει στο συνέδριό της η «δημιουργία, ξανά!»;

Απ' όσο ξέρω, η Ισχυρή μορφή δεν είναι δυνατή για ψηφοφορία από το Διαδίκτυο: όταν ψηφίζεις από το σπίτι, κανείς δεν εγγυάται για τις πιέσεις που σου ασκούνται ή/και τα κίνητρα που σου δίνονται για να ψηφίσεις σύμφωνα με τις επιθυμίες άλλου.

Μήπως αυτό θέτει θέμα ακεραιότητας της ψηφοφορίας;

Και ακόμα δεν έχουμε αγγίξει την, συνήθως τυφλή, εμπιστοσύνη που προαπαιτείται για το λογισμικό, τον μηχανισμό και τον φορέα που διεκπεραιώνει την ψηφοφορία...