Hand-made spacecraft

via zero.gr

Impressive!

At the same time, indicative of how close we are to science and exploration with the help of cheap, widely available technology, given some imagination, will & enthousiasm.

Startegy: Νέο event για startups και νέες ιδέες

via xblog.gr

Το http://www.Startegy.gr είναι μια σπουδαία πρωτοβουλία από σπουδαίους ανθρώπους. Αντίθετα από άλλες γνωστές εκδηλώσεις της κοινότητας που απευθύνονται στους υποψιασμένους, το κοινό στο οποίο στοχεύει το Startegy είναι οι επίδοξοι επιχειρηματίες, ειδικά αυτοί που δεν το έχουν σκεφτεί ακόμα και αυτοί που νομίζουν ότι "δεν το 'χουν".

Η εύρεσή τους θα είναι μια πρόκληση. Όσοι, πάντως, ανακαλυφθείτε από ή ανακαλύψετε το Startegy αδράξτε την ευκαιρία και δεν θα το μετανιώσετε!

3ο Media Camp Athens 2010: Το Πρόγραμμα και το Υλικό #mca2010

Το πρόγραμμα που βλέπετε παρακάτω είναι δυναμικά συνδεδεμένο με το πλαίσιο "Παρουσιάσεις" της σελίδας "Εκδηλώσεις" του ιστοτόπου του 3ου Media Camp Athens 2010. 

Βραχεία Μνήμη Έχουμε

Με αφορμή την επικαιρότητα και την ανάλυση του κ. Γιάννη Μαυρή της Public Issue "Τα νέα δημοσιονομικά μέτρα δεν γίνονται κοινωνικά αποδεκτά" (ειδικότερα το διάγραμμα 6 και το διάγραμμα 8) σχολίασα τα παρακάτω στην "ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΚΙΝΗΣΗΣ Πολιτικής Διαβούλευσης μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ":

"Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω το 1981-89. Τότε, επί παντοδυναμίας ΠΑΣΟΚ και Ανδρέα Παπανδρέου που έρρευσε άφθονο το χρήμα της τότε ΕΟΚ. Τότε που το δημόσιο χρέος, οι δημόσιοι υπάλληλοι και ο δημόσιος τομέας (στενός και ευρύτερος) πολλαπλασιάστηκαν χωρίς να γίνει η αντίστοιχη ανάπτυξη.

Είναι λίγο ειρωνικό να προσδοκάμε τη σωτηρία από το ίδιο ΠΑΣΟΚ που έθεσε τον θεμέλιο λίθο της σημερινής κατάντιας με σωρεία πράξεων και παραλήψεων (που δεν είναι της παρούσης). Και η προσδοκία σήμερα, θυμίζω, δεν είναι να γίνουμε ένα ακόμα πιο ισχυρό, αυτόνομο, ανεπτυγμένο κράτος, όπως ήταν το 1981, αλλά να γλυτώσουμε τη χρεοκοπία! Πώς 30 χρόνια μετά κατέβηκε ο πήχυς τόσο χαμηλά;

Χρειάζεται να χρεωκοπήσουμε για να καταλάβουν κάποιοι ότι οι κρατικές τσέπες δεν είναι απύθμενες; Γιατί όχι; Εδώ χρειάστηκε να απειληθεί (το αφορολόγητο τμήμα από) το εισόδημά μας για να πεισθούμε να βοηθήσουμε στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ζητώντας και παίρνοντας, επιτέλους, απόδειξη, κατ' εφαρμογή ενός νόμου που υπάρχει (ανεφάρμοστος και αυτός) πολλά χρόνια τώρα...

Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι Έλληνες είμαστε έτοιμοι να συνδράμουμε και να επιβραβεύσουμε αυτόν που επιδιώκει και επιτυγχάνει εθνικά ωφέλιμο αποτέλεσμα, όποια κομματική σημαία κι αν κρατάει. Καλή επιτυχία, λοιπόν, σε οτιδήποτε είναι καλό για τον τόπο."

Αν 36% των Ελλήνων αρκούμαστε να λέμε "όλοι εξίσου φταίνε", απλώς έχουμε πολύ βραχεία μνήμη...

"Οδηγός του Πολίτη" με διάφορες εκδοχές

Επαναλαμβάνω εδώ το κείμενο που καταχώρισα στην "Φόρμα Επικοινωνίας" της ιστοσελίδας του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών:

'Στον "Οδηγό του Πολίτη" της ιστοσελίδας σας http://www.yme.gr/index.php?getwhat=1&oid=344&id=&tid=344 με θέμα "Οριστική διαγραφή αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας από τα οικεία μητρώα λόγω καταστροφής διάλυσης ή οριστικής εξαγωγής του στο εξωτερικό" αναφέρεται ρητά "Η Υπηρεσία αυτή διεκπεραιώνεται από τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών".

Διαπίστωσα σήμερα, με οδυνηρό τρόπο, ότι αυτό δεν είναι ακριβές. Στο ΚΕΠ Νέας Σμύρνης που πήγα για τη σχετική διαδικασία μου είπαν ότι δεν την εκτελούν πια και με παρέπεμψαν σε ιδιώτες που το αναλαμβάνουν και προβάλλονται με τα έντυπά τους εντός των ΚΕΠ!

Στην εύλογη απορία μου "μα, καλά, το site του ΥΜΕ περιέχει ανακρίβειες κι εσείς το ξέρετε και δεν κάνετε τίποτα για να διορθωθούν;" παραδέχτηκαν ότι το γνωρίζουν αλλά "δεν μπορούν να σας βρουν στο τηλέφωνο"!

Ο θεσμός των ΚΕΠ είναι πολύτιμος και είναι κρίμα να απαξιώνεται κατ' αυτό τον τρόπο από ολιγωρίες (αν)αρμοδίων. Παρακαλώ να με ενημερώσετε όταν η ανακρίβεια διορθωθεί καθώς και για τα μέτρα που λαμβάνονται ώστε παρόμοια φαινόμενα να αποφεύγονται στο μέλλον, καθώς ο "Οδηγός του Πολίτη" υπάρχει σε τόσους ιστοχώρους, κυβερνητικούς και μη.'

Τα Δικαιώματα των Δημιουργών Μουσικής και Έργων της Διάνοιας 2

Βρέθηκα σήμερα στην κοινή συνέντευξη τύπου των 14 Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών & Συγγενικών Δικαιωμάτων των Δημιουργών και άλλων ειδικοτήτων των Έργων του Πνεύματος που έγινε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων με θέμα "Πνευματική Δημιουργία στο Διαδίκτυο: Πρόκληση ή Απειλή;". Σημειώνω ότι οι οργανισμοί αυτοί, μέσω συμβάσεων με ξένους αντίστοιχους φορείς, εκπροσωπούν, εκτός από έλληνες, και ξένους δημιουργούς.

Όλοι οι οργανισμοί, αλλά και πρόσωπα που παρενέβησαν, ανέπτυξαν τη δυσχερή θέση στην οποία έχουν οδηγήσει τα μέλη τους η πειρατεία και η κλοπή της Πνευματικής τους Ιδιοκτησίας ξεκινώντας από τις παραδοσιακές της μορφές (πειρατικά CD & DVD), αλλά κυρίως με έμφαση στο Internet. Η έκθεσή μου στις απόψεις που ακούστηκαν, ερχόμενη αμέσως μετά την ανάγνωση της τοποθέτησης του Gerd Leonhard μου προκάλεσαν μερικές επιπλέον σκέψεις και προβληματισμούς, σε σχέση με αυτές προηγούμενου άρθρου μου:

• Αναφέρθηκαν στοιχεία από την ΑΕΠΙ που παρουσιάζουν το μέγεθος της πειρατείας στο Διαδίκτυο. Αυτά τα στοιχεία παραλείπουν μια απλή αλήθεια: κάθε "κατεβασμένο" μουσικό έργο, κινηματογραφική ταινία, λογισμικό, παιχνίδι ή βιβλίο δεν είναι αυτοδικαίως διαφυγόν κέρδος για τους δημιουργούς του, καθώς υπάρχουν πάρα πολλοί "συλλέκτες" που τα κατεβάζουν χωρίς να τα κάνουν τίποτα. Δεν τα βλέπουν, δεν τα ακούν, δεν τα διαβάζουν ούτε τα μεταχειρίζονται. Περαιτέρω, ακόμα και αυτοί που κάνουν χρήση του κατεβασμένου υλικού, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα έκαναν χρήση αν έπρεπε να πληρώσουν, οπότε πάλι δεν συνιστούν απόδειξη διαφυγόντος κέρδους
• Ακούστηκε και μια άποψη κατά του "κακού" Google, που αποπειράθηκε να ψηφιοποιήσει χιλιάδες βιβλία παίρνοντας άδεια από λάθος πηγές. Το Google πράγματι έπρεπε να ζητήσει (και να πληρώσει) άδεια από τους πραγματικούς κατόχους των πνευματικών δικαιωμάτων. Η κίνησή του αυτή, όμως, τους κινητοποίησε ή, μάλλον, τους ανάγκασε να του επιτρέψουν να κάνει αυτό που έπρεπε να έχουν κάνει προ πολλού μόνοι τους: να διαθέσουν τους τίτλους από νόμιμα κανάλια πρώτα και να συζητήσουν για την ενδεχόμενη πειρατεία αργότερα
• Μου έκανε πολύ κακή εντύπωση που άκουσα κατ' επανάληψη τους εκπροσώπους των, κατά τα άλλα φορέων του Πολιτισμού στην Ελλάδα, να επικαλούνται τη μεταξύ τους συμφωνία και κοινή δράση σε ένα και μόνο σημείο: την κίνηση υπέρ της νομοθετικής ρύθμισης και άλλων μέτρων υπέρ του να εισπράττουν τα πνευματικά τους δικαιώματα. Μόνο η οικονομική παράμετρος της "παραγωγής Πολιτισμού" τους ενώνει;
• Διαμαρτύρονται σύσσωμοι για την πειρατεία και κλοπή που συμβαίνει μέσω του Διαδικτύου, την ώρα που δεν υπάρχει νόμιμη οδός προμήθειας όλων των Έργων που είναι προσβάσιμα παρανόμως. Πώς περιμένουν να πληρώνονται για το έργο τους, ενώ δεν το διαθέτουν από νόμιμα καταστήματα και κανάλια πώλησης;
• Μιλώντας για ψηφιοποίηση της μουσικής, εν προκειμένω, η πώληση αρχείων ποιότητας MP3 (αν βρεθούν νόμιμα) σε τιμές CD (κατ' αναλογία) είναι μάλλον υπερβολική, συνυπολογίζοντας το κόστος του δίσκου με έγχρωμη εκτύπωση, jewel case, μεταφορικό κόστος κτλ.
• Αν αληθεύει ότι το νομικό πλαίσιο δεν επιτρέπει τον εντοπισμό των υπευθύνων των sites που διαθέτουν ή και πωλούν πειρατική μουσική, είναι πράγματι πρόβλημα. Ακόμα και αν αντιμετωπιστεί, βέβαια, δε λύνει το ευρύτερο πρόβλημα των peer to peer μεθόδων διακίνησης αρχείων απευθείας μεταξύ των χρηστών
• Ο Gerd Leonhard υποστηρίζει ένα μοντέλο που προβλέπει την αποπροσωποποιημένη καταμέτρηση της διατιθέμενης μουσικής από το Internet και της αναλογικής διανομής τής, σταθερής και πάγιας, κατά τα άλλα, εισφοράς των χρηστών στους πραγματικούς δικαιούχους, σε αυτούς, δηλαδή που "πούλησαν". Διαφωνώ, κατ' αρχήν με την πάγια εισφορά, αλλά ο βασικός λόγος είναι η αδυναμία δίκαιης διανομής. Αν αυτό λυθεί, ίσως πρόκειται για βιώσιμη λύση
• Σε αντιδιαστολή, οι μόνες προτάσεις που άκουσα στη συνέντευξη τύπου ήταν "να νομοθετήσει η κυβέρνηση" και "να λυθεί το πρόβλημα"

Ελπίζω, μόνο, ότι η "πρόταση" στο τέλος της εκδήλωσης της κυρίας, εκπροσώπου φορέα, να καταστρέφουν τα πειρατικά αρχεία τους υπολογιστές των χρηστών να μην είναι αντιπροσωπευτική της σοβαρότητας της προσέγγισης των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης στο θέμα. Ειδικά δεδομένης της κοινής τους πολιτικής εναντίον των προωθούντων την πειρατεία και όχι των χρηστών...

Τα Δικαιώματα των Δημιουργών Μουσικής και Έργων της Διάνοιας 1

Διάβασα τις απόψεις των (αλφαβητικά) κων Ανδρέου, Καλαντζόπουλου, Μαυρουδή, Αντώνη Πλέσσα και Τουρνά στο πολύ όμορφο δημιούργημα της netWire "Music Unites". Τις βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσες και επί της ουσίας. Παραθέτω, με την ευκαιρία, λίγες σκόρπιες σκέψεις που έκανα καθώς τις διάβαζα:

• Οι χρήστες των Έργων της Διάνοιας δεν έχουν, κατά κανόνα, αντίρρηση να αμείψουν εύλογα τους δημιουργούς. Βέβαια, οι δημιουργοί ή, ακόμα χειρότερα, οι δισκογραφικές εταιρίες ενδεχομένως καταχράστηκαν στο παρελθόν την ισχύ της θέσης τους σε βάρος των χρηστών. Όπως ήταν επόμενο, ο αγώνας επικράτησης του ισχυροτέρου δε θα τελείωνε μόνο και μόνο επειδή ο ισχυρός άλλαξε και τώρα είναι ο χρήστης...
  
• Τέλος τύπου ΕΡΤ (πχ. μέσω των ISP) είναι άδικο αφού πληρώνει για υπηρεσία κάποιος που δεν είναι κατ' ανάγκη χρήστης της και έχει κριθεί κατ' επανάληψη παράνομο. Εκτός, ίσως, αν είναι κατ' επιλογή του χρήστη (opt-in)
• Η "εύλογη αμοιβή" έχει κάποιο νόημα στην αποθήκευση (και την εκτύπωση, πχ. για βιβλία). Αν έχει πληρωθεί κατά την αγορά του αποθηκευτικού μέσου, γιατί να ξαναπληρωθεί για το κατέβασμα; Αν, πάλι, αναπαράγεται online (streaming), μήπως να πληρώνει αυτός που κάνει τη μετάδοση, πιθανώς με το κομμάτι, και όχι ο ακροατής;
• Η "εύλογη αμοιβή" έχει διάφορες αδυναμίες, πχ.:
  
1. Πληρώνουν εξίσου οι χρήστες και οι παραγωγοί πρωτότυπου υλικού
   
2. Μέχρι τώρα κυριαρχεί αδιαφάνεια (ήδη καταδικασμένη και στα δικαστήρια) στη διανομή των εσόδων που παράγει
   
3. Καταργεί κάθε έννοια ποιότητας στο περιεχόμενο και επιλογής για τον χρήστη
• Όσο έλεγχαν τα μέσα (ραδιόφωνο & τηλεόραση) και η αναπαραγωγή είχε σημαντική τεχνική δυσκολία και πτώση στην ποιότητα (όσο τους έπαιρνε, δηλαδή), οι δισκογραφικές εταιρίες επέβαλλαν αυστηρότατους όρους χρήσης & συνήθως υποχρεωτική πακετοποίηση και οι δημιουργοί σιωπούσαν. Στη συνέχεια, έγιναν προσπάθειες περιχαράκωσης μέσω μεθόδων Digital Rights Management (DRM), οι οποίες ουσιαστικά στρεφόντουσαν εναντίον των νόμιμων χρηστών, που πλήρωναν χρυσά λεφτά για να αποκτήσουν τη μουσική με απίστευτους περιορισμούς στη χρήση της. Τώρα που οι όροι αντιστράφηκαν, το κύκλωμα δημιουργίας και διανομής της μουσικής έχει στο μεταξύ χάσει την εμπιστοσύνη των χρηστών. Οι δημιουργοί, δικαίως, ζητούν λύσεις. Όμως, προτού προτείνουν μια λύση τύπου "εύλογης αμοιβής", έχουν την ευθύνη να παρουσιάσουν λύσεις για τα προβλήματα που παρουσιάζει, ώστε να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη των χρηστών τους
  
• Μιλώντας για απώλεια εμπιστοσύνης, δεν έχουμε δει την παραμικρή κίνηση εναντίον της παράνομης διακίνησης CD & DVD που συμβαίνει σε βαθμό σχεδόν ενοχλητικό στους δημόσιους χώρους, ακόμα και ενώπιον επώνυμων καλλιτεχνών! Τόσο, που αναρωτιόμαστε μήπως οι ίδιες οι δισκογραφικές εταιρίες βρίσκονται πίσω από τους μελαμψούς μετανάστες που κάνουν τη "λιανική" πώληση. Γιατί να μην είναι; Πουλάνε καλά, αφορολόγητα και χωρίς υποχρέωση απόδοσης δικαιωμάτων στους δημιουργούς και τα δισκοπωλεία
• Πόσο κοστίζουν και πόσο αξίζουν οι στίχοι, η μουσική, η ερμηνεία, η παραγωγή κτλ. για ένα μουσικό κομμάτι; Πόσο πλούσιοι δικαιούνται να γίνουν οι δημιουργοί (και οι ερμηνευτές και οι λοιποί εμπλεκόμενοι); Δικαιούνται όλοι οι δημιουργοί (εντός και εκτός εισαγωγικών) να αμειφθούν, χωρίς ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια της αξίας του έργου τους; Στην ελεύθερη αγορά αυτά καθορίζονται από την προσφορά, τη ζήτηση, τους κανόνες του ανταγωνισμού και την επιλογή του καταναλωτή να αγοράσει ή όχι. Πώς διασφαλίζονται αυτές οι σημαντικές δικλείδες με μέτρα τύπου "εύλογης αμοιβής";

Πέρα από προβληματισμούς και διαφωνίες, συγχαίρω την ΑΕΠΙ για την πρωτοβουλία της να ανοίξει, επιτέλους, αυτό το διάλογο. Ελπίζω η συζήτηση να τύχει ευρείας συμμετοχής με διάθεση για δίκαιες λύσεις, αμοιβαία αποδεκτές από τους δημιουργούς και από τους χρήστες της μουσικής. Μακάρι τα συμπεράσματα και οι προτάσεις να αποτελέσουν μπούσουλα και για τις άλλες μορφές Έργων της Διάνοιας.