Τα Δικαιώματα των Δημιουργών Μουσικής και Έργων της Διάνοιας 2

Βρέθηκα σήμερα στην κοινή συνέντευξη τύπου των 14 Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών & Συγγενικών Δικαιωμάτων των Δημιουργών και άλλων ειδικοτήτων των Έργων του Πνεύματος που έγινε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων με θέμα "Πνευματική Δημιουργία στο Διαδίκτυο: Πρόκληση ή Απειλή;". Σημειώνω ότι οι οργανισμοί αυτοί, μέσω συμβάσεων με ξένους αντίστοιχους φορείς, εκπροσωπούν, εκτός από έλληνες, και ξένους δημιουργούς.

Όλοι οι οργανισμοί, αλλά και πρόσωπα που παρενέβησαν, ανέπτυξαν τη δυσχερή θέση στην οποία έχουν οδηγήσει τα μέλη τους η πειρατεία και η κλοπή της Πνευματικής τους Ιδιοκτησίας ξεκινώντας από τις παραδοσιακές της μορφές (πειρατικά CD & DVD), αλλά κυρίως με έμφαση στο Internet. Η έκθεσή μου στις απόψεις που ακούστηκαν, ερχόμενη αμέσως μετά την ανάγνωση της τοποθέτησης του Gerd Leonhard μου προκάλεσαν μερικές επιπλέον σκέψεις και προβληματισμούς, σε σχέση με αυτές προηγούμενου άρθρου μου:

• Αναφέρθηκαν στοιχεία από την ΑΕΠΙ που παρουσιάζουν το μέγεθος της πειρατείας στο Διαδίκτυο. Αυτά τα στοιχεία παραλείπουν μια απλή αλήθεια: κάθε "κατεβασμένο" μουσικό έργο, κινηματογραφική ταινία, λογισμικό, παιχνίδι ή βιβλίο δεν είναι αυτοδικαίως διαφυγόν κέρδος για τους δημιουργούς του, καθώς υπάρχουν πάρα πολλοί "συλλέκτες" που τα κατεβάζουν χωρίς να τα κάνουν τίποτα. Δεν τα βλέπουν, δεν τα ακούν, δεν τα διαβάζουν ούτε τα μεταχειρίζονται. Περαιτέρω, ακόμα και αυτοί που κάνουν χρήση του κατεβασμένου υλικού, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα έκαναν χρήση αν έπρεπε να πληρώσουν, οπότε πάλι δεν συνιστούν απόδειξη διαφυγόντος κέρδους
• Ακούστηκε και μια άποψη κατά του "κακού" Google, που αποπειράθηκε να ψηφιοποιήσει χιλιάδες βιβλία παίρνοντας άδεια από λάθος πηγές. Το Google πράγματι έπρεπε να ζητήσει (και να πληρώσει) άδεια από τους πραγματικούς κατόχους των πνευματικών δικαιωμάτων. Η κίνησή του αυτή, όμως, τους κινητοποίησε ή, μάλλον, τους ανάγκασε να του επιτρέψουν να κάνει αυτό που έπρεπε να έχουν κάνει προ πολλού μόνοι τους: να διαθέσουν τους τίτλους από νόμιμα κανάλια πρώτα και να συζητήσουν για την ενδεχόμενη πειρατεία αργότερα
• Μου έκανε πολύ κακή εντύπωση που άκουσα κατ' επανάληψη τους εκπροσώπους των, κατά τα άλλα φορέων του Πολιτισμού στην Ελλάδα, να επικαλούνται τη μεταξύ τους συμφωνία και κοινή δράση σε ένα και μόνο σημείο: την κίνηση υπέρ της νομοθετικής ρύθμισης και άλλων μέτρων υπέρ του να εισπράττουν τα πνευματικά τους δικαιώματα. Μόνο η οικονομική παράμετρος της "παραγωγής Πολιτισμού" τους ενώνει;
• Διαμαρτύρονται σύσσωμοι για την πειρατεία και κλοπή που συμβαίνει μέσω του Διαδικτύου, την ώρα που δεν υπάρχει νόμιμη οδός προμήθειας όλων των Έργων που είναι προσβάσιμα παρανόμως. Πώς περιμένουν να πληρώνονται για το έργο τους, ενώ δεν το διαθέτουν από νόμιμα καταστήματα και κανάλια πώλησης;
• Μιλώντας για ψηφιοποίηση της μουσικής, εν προκειμένω, η πώληση αρχείων ποιότητας MP3 (αν βρεθούν νόμιμα) σε τιμές CD (κατ' αναλογία) είναι μάλλον υπερβολική, συνυπολογίζοντας το κόστος του δίσκου με έγχρωμη εκτύπωση, jewel case, μεταφορικό κόστος κτλ.
• Αν αληθεύει ότι το νομικό πλαίσιο δεν επιτρέπει τον εντοπισμό των υπευθύνων των sites που διαθέτουν ή και πωλούν πειρατική μουσική, είναι πράγματι πρόβλημα. Ακόμα και αν αντιμετωπιστεί, βέβαια, δε λύνει το ευρύτερο πρόβλημα των peer to peer μεθόδων διακίνησης αρχείων απευθείας μεταξύ των χρηστών
• Ο Gerd Leonhard υποστηρίζει ένα μοντέλο που προβλέπει την αποπροσωποποιημένη καταμέτρηση της διατιθέμενης μουσικής από το Internet και της αναλογικής διανομής τής, σταθερής και πάγιας, κατά τα άλλα, εισφοράς των χρηστών στους πραγματικούς δικαιούχους, σε αυτούς, δηλαδή που "πούλησαν". Διαφωνώ, κατ' αρχήν με την πάγια εισφορά, αλλά ο βασικός λόγος είναι η αδυναμία δίκαιης διανομής. Αν αυτό λυθεί, ίσως πρόκειται για βιώσιμη λύση
• Σε αντιδιαστολή, οι μόνες προτάσεις που άκουσα στη συνέντευξη τύπου ήταν "να νομοθετήσει η κυβέρνηση" και "να λυθεί το πρόβλημα"

Ελπίζω, μόνο, ότι η "πρόταση" στο τέλος της εκδήλωσης της κυρίας, εκπροσώπου φορέα, να καταστρέφουν τα πειρατικά αρχεία τους υπολογιστές των χρηστών να μην είναι αντιπροσωπευτική της σοβαρότητας της προσέγγισης των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης στο θέμα. Ειδικά δεδομένης της κοινής τους πολιτικής εναντίον των προωθούντων την πειρατεία και όχι των χρηστών...