Saturday, October 3, 2015

Το 'έλλειμμα' της μεταρρυθμιστικής πρότασης

Οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της Ελλάδας κατηγορούμαστε ότι εστιάζουμε όλες τις προτάσεις μας γύρω από την άρση των αδιεξόδων της οικονομίας, παραβλέποντας την ανθρώπινη διάσταση της κρίσης και την απονομή ευθυνών.
Πράγματι, οι προτάσεις όλων των εκπροσώπων της μεταρρύθμισης περιλαμβάνουν χαμηλότερη, σταθερή, απλή φορολογία, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, επενδυτικό περιβάλλον ελεύθερο από τη μέγγενη της υπερρύθμισης (πχ. άνοιγμα επαγγελμάτων, κατάργηση φόρων υπέρ τρίτων), περιορισμό των δαπανών του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, διαφάνεια, περιορισμό της γραφειοκρατείας, ταχεία απονομή δικαιοσύνης κά. Είναι σαφείς και βιώσιμες, χωρίς εξάρτηση από χρηματόδεντρα!

Η αυτοκριτική

Είναι απορίας άξιο πώς μια τόσο πλούσια ατζέντα, στην οποία συμφωνούμε όλοι, δεν αρκεί για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας γύρω της, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Ωστόσο, η αφ' υψηλού στάση πολλών από εμάς, ως συνέπεια της οποίας τελικά δεν τα βρίσκουμε, συνδέεται άρρηκτα με την αδυναμία των μεταρρυθμιστικών προτάσεων να αγγίξουν ακόμα και τα άμεσα θύματα της κρίσης, στα οποία πρωτίστως απευθύνονται: τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που έμειναν άνεργοι και τους ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες που, ενώ τυπικά δεν είναι άνεργοι, χρεοκοπούν υπό το βάρος της συνολικής πτώσης της αγοράς, της έλλειψης ρευστότητας από τις τράπεζες, των αδύνατο να εξυπηρετηθούν χρεών, της υψηλής φορολογίας, των ασφαλιστικών εισφορών και, εσχάτως, των capital controls. Γιατί;
  • Το αίτημα για μικρότερο κράτος δυνητικά θίγει το όποιο εισόδημα από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα που έχει απομείνει σε κάθε οικογένεια, είτε υπό μορφή μισθού, είτε υπό μορφή δυσανάλογα καλής σύνταξης. Πώς να πεισθεί ο άνεργος ότι η οικογένειά του θα ανακάμψει εγκαίρως, αν το οικογενειακό εισόδημα μειωθεί κι άλλο, ως αποτέλεσμα περικοπών των δαπανών του δημοσίου; (Αλλά και ο ιδιωτικός τομέας πώς να ανακάμψει, όταν, καθημερινά συρρικνούμενος, πληρώνει, κατ' αναλογία, περισσότερα για τους μισθούς και συντάξεις που βαραίνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, σε ένα δραματικό επενδυτικό περιβάλλον, με τις δομικές μεταρρυθμίσεις να εκκρεμούν δεκαετίες και να μην υλοποιούνται στοιχειωδώς, ούτε ως μνημονιακές υποχρεώσεις από το 2010;)
  • Η αριθμητική των μεταρρυθμίσεων δεν είναι επαρκώς πειστική. Το μοναδικό φορολογικό συντελεστή (flat tax), πχ., πόσο να τον αφήσω, μεταξύ του 10-25% που έχει ακουστεί (χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση για την καταλληλότητα του ποσοστού);
  • Οι μεταρρυθμιστές δικαιούμαστε την αναγνώριση ότι προτείνουμε μέτρα, αντί για τα ευχολόγια που διατυπώνουν όλοι οι άλλοι. Ωστόσο, όσο σωστά μέτρα και να διατυπώνουμε, σπάνια τα συνοδεύουμε από τη μεταβατική διαδρομή, όπου παραδοσιακά παίζονται τα διαβόητα «κεκτημένα», που έχουν καθορίσει τη μεταπολίτευση. Δύσκολα βασίζεται κανείς στην ενδεχόμενη επιτυχία ενός μέτρου που προϋποθέτει την απώλεια του σίγουρου οφέλους...
  • Όσο σημαντική κι αν είναι η οικονομία, το δημοψήφισμα και οι πρόσφατες εκλογές έδειξαν ότι το συντριπτικό πρόταγμα των πολιτών αφορά σε έννοιες άσχετες με τη λογιστική (με κάθε σεβασμό στους λογιστές· έχω υποστηρίξει κατ' επανάληψη ότι πολλά δεινά της οικονομίας, με πιο επίκαιρο το συνταξιοδοτικό, θα τα έλυναν ταχύτατα και με τον δικαιότερο τρόπο, αν δεν ανάγονταν σε «πολιτικά»): ανεξαρτησία, υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια, δουλειά, φυγή από το παρελθόν και τις πρακτικές του, πάταξη της φοροδιαφυγής και επιστροφή των κλεμμένων και των μιζών (για συμβολικούς και ψυχολογικούς λόγους, καθώς τα ποσά είναι σταγόνα στον ωκεανό των ελλειμμάτων και του χρέους), τιμωρία των ενόχων και άλλα συναφή. Και πιστεύουν ότι γι' αυτά οι μεταρρυθμιστές δε λέμε τίποτα!

Η υπεράσπιση

Ως εδώ, καλά. Αλλά δεν είναι καθόλου ακριβές ότι οι μεταρρυθμιστικές προτάσεις δεν λένε τίποτα για όλα αυτά:
  • Λένε για πλεονάσματα και εξυπηρέτηση του χρέους, διότι αυτά εξασφαλίζουν ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
  • Λένε για απλό, διαφανές φορολογικό σύστημα που θα εξαφανίσει τη φοροαποφυγή μέσω των παραθύρων και θα κάνει τη φοροδιαφυγή ασύμφορη, αφού θα είναι φθηνότερο να πληρώνεται.
  • Λένε για ταχεία απονομή δικαιοσύνης. Θυμάται κανείς τις υποθέσεις που παραγράφηκαν προτού παραπεμφθούν και τους υπόδικους που αποφυλακίστηκαν προτού δικαστούν;
    Φορολογικά δικαστήρια θα δικάζουν αμέσως τις φορολογικές παραβάσεις. Αυτές θα είναι ξεκάθαρες και θα κοστίζει περισσότερο να δικάζονται παρά να πληρώνονται, αφού θα κερδίζονται πάντα και γρήγορα από το δημόσιο (αντί για τη σημερινή πρακτική της διαιώνισης της διένεξης μέχρι το τίμημα να γίνει άνευ αξίας, αν ποτέ πληρωθεί).
    Επιπροσθέτως, τα τακτικά δικαστήρια θα απαλλαγούν από το 80% των σημερινών υποθέσεων, που είναι φορολογικές.
    Έχοντας εξασφαλίσει ταχεία και αξιόπιστη απονομή δικαιοσύνης, υπάρχουν πλήθος μηχανισμοί για να παραπεμφθούν παλαιά σκάνδαλα και ύποπτες υποθέσεις.
  • Λένε για ευέλικτες μορφές εργασίας. Καλά είναι τα εργασιακά κεκτημένα. Το πρόβλημα είναι ότι, σε μια εύθραυστη οικονομία, όπως η σημερινή, αυτά τα κεκτημένα προστατεύουν αυτούς που έχουν δουλειά, όχι αυτούς που ψάχνουν. Για να προσλάβουν οι εργοδότες, χρειάζεται να μπορούν να απολύσουν, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Διαφορετικά, δεν θα αναλάβουν το ρίσκο.
  • Αν τα πράγματα ήταν τόσο ρόδινα, όσο υπονοούν αυτοί που ζητούν βαρύτερη φορολογία για τις επιχειρήσεις και προνόμια για τους εργαζόμενους, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των παραγωγικών πολιτών επιθυμεί να γίνει υπάλληλος, αντί επιχειρηματίας; Το κύριο εμπόδιο δεν είναι η έλλειψη κεφαλαίου, αλλά η ύπαρξη υψηλού κινδύνου απώλειας της επένδυσης (και καταστάσεις όπως οι περιορισμοί κίνησης κεφαλαίων ουδόλως βοηθούν...), που λίγοι δέχονται να αναλάβουν.

Τελικά, πού διαφωνούμε με το κοινό μας;

Ο παραπάνω κατάλογος θα μπορούσε να εξακολουθήσει. Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι μεταρρυθμιστικές προτάσεις δεν ικανοποιούν τις απαιτήσεις του εκλογικού σώματος στο ψυχολογικό, αισθητικό και συμβολικό πεδίο. Αν το καλοσκεφτούμε, αυτές ακριβώς τις απαιτήσεις υπηρετούν! Εκεί που δεν ικανοποιούν τον ψηφοφόρο είναι στην προβαλλόμενη προτεραιότητα και στη στόχευση των μέτρων.
Δεν χρειάζονται άλλα μέτρα για τις προτεραιότητες των συντηρητικών, που θέλουν να εξασφαλίσουν το εισόδημα που τους έμεινε, ούτε των σοσιαλιστών, που ζητούν δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, ούτε των τιμίων, που ζητούν τιμωρία των παρανόμων. Στον πυρήνα τους, τα προτεινόμενα μεταρρυθμιστικά μέτρα, εκτός από την οικονομία, καλύπτουν επίσης:
  • Την ανάγκη του συντηρητικού για σταθερότητα, σεβασμό της (ήδη φορολογημένης) περιουσίας του και έλλειψη εκπλήξεων
  • Το αίτημα του σοσιαλιστή για υποστήριξη των πραγματικά αδυνάτων πολιτών από το πλεόνασμα, αντί των ισχυρών συντεχνιών, παρά το έλλειμμα
  • Την απαίτηση των τιμίων και των αδυνάτων για ισότιμη δικαιοσύνη, που έχει νόημα όταν απονέμεται σε εύλογο χρόνο, με εύλογο κόστος και όχι μετά δεκαετία, έχοντας κοστίσει μια περιουσία

Αποφεύγουμε τη σύγκρουση, πετυχαίνουμε τη σύγκλιση

Αφού οι προτεραιότητες του εκλογικού σώματος (μοιάζει ότι) αντιτίθενται στην αντίληψη των μεταρρυθμιστών, ας προσαρμόσουμε οι τελευταίοι λίγο την πορεία, τις προτεραιότητες και τη ρητορική μας. Ας διατυπώσουμε τις προτάσεις μας, ανταποκρινόμενοι εμπράκτως στα λαϊκά προτάγματα, εμπνεόμενοι από τον αλάνθαστο κανόνα αποφυγής συγκρούσεων στη θάλασσα: «Λέγε τι κάνεις. Κάνε ό,τι λες. Δείξε πως κάνεις ό,τι λες» (φυσικά τα σεβόμαστε και τα λαμβάνουμε υπόψιν, καιρός να το δείξουμε κιόλας).
Έτσι, τα μέτρα που προτείνουμε θα απαντούν σε πραγματικές ανησυχίες και θα γίνουν καλύτερα αντιληπτά. Θα φανεί, επιτέλους, ότι οι μεταρρυθμιστές καλύπτουμε τα θεμιτά αιτήματα της πλειοψηφίας του λαού πολύ καλύτερα από οτιδήποτε άλλο ακούγεται και, δυστυχώς, εφαρμόζεται!

Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Το 'έλλειμμα' της μεταρρυθμιστικής πρότασης».

Monday, September 14, 2015

Εκλογές Σεπτεμβρίου 2015

Σε αυτές τις εκλογές, κρατιόμαστε μακριά από το ΣΥΡΙΖΑ και τους ιδεοληπτικούς, συμφεροντολόγους ή παραπλανημένους δραχμολάγνους, αυτό είναι το εύκολο.
Όποιοι δεν έχετε πεισθεί ακόμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, θέστε τις κόκκινες γραμμές σας (όπως, προφανώς, δεν πράξατε μετά την πρώτη εκλογή του) και περιμένετε. Αν του δοθεί η ευκαιρία, ο ΣΥΡΙΖΑ οπωσδήποτε θα τις παραβιάσει. Ακριβώς όπως έκανε και στην πρώτη θητεία του, για όποιους είχαν και όπως προκαλεί την κοινή λογική με τον τρόπο που αναφέρεται στο «παλαιό» και στο «νέο» (εντάσσοντας το φρεσκότερο όλων Ποτάμι στο πρώτο και τους παλαιοκομματικούς του, τα ρετάλια του ΠΑΣΟΚ που μάζεψε στις τάξεις του & τα ρετάλια της ΝΔ που πήγαν στους ΑνΕλ στο δεύτερο).
Στην διαδικασία να αποφασίσω τι θα ψηφίσω, σε συζήτηση με πολύ καλό φίλο κωδικοποίησα τα ελαττώματα που βλέπω στη ΝΔ ως ενδεδειγμένη πρόταση. Σε μια φράση:
Διότι μας έχει βάλει συνειδητά και με συστηματική, διαχρονική προσπάθεια σε έναν άθλιο φαύλο κύκλο, από τον οποίο διεκδικεί να επωφελείται όχι ως η καλύτερη, αλλά ως το «μη χείρον».

Πιο αναλυτικά, η ΝΔ:

  1. Καλλιέργησε συστηματικά τον δικομματισμό και την πόλωση, προς ίδιο όφελος.
    Το βλέπουμε και στον εκλογικό νόμο, όπου ανέβασε τις 40 έδρες του πρώτου κόμματος στις 50. Και δεν τον άλλαξε όταν οι διαφορές μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων ήταν χαμηλές και κανένα τους δεν ήταν πλέον ικανό, ούτε εφικτό, να κυβερνήσει μόνο του.
    Στην παρούσα συγκυρία, προτίμησε να κατεβαίνει αυτόνομα, χωρίς άνοιγμα στο κέντρο και χωρίς να αξιοποιήσει το παράθυρο ευκαιρίας αλλαγής του εκλογικού νόμου με άμεση ισχύ όταν η κοινοβουλευτική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ έπεσε από τους 120 βουλευτές.
    Έτσι, διατήρησε την εκλογική αναμέτρηση σε όρους «ο νικητής τα παίρνει όλα», εκθέτοντας συνειδητά τη χώρα στον κίνδυνο της επανεκλογής ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό, παρότι με απλή αναλογική και ~90 έδρες για τα δύο πρώτα κόμματα, η κυβέρνηση θα παιζόταν στις συνεργασίες τις οποίες έτσι και αλλιώς επικαλείται σήμερα!
    Για να τα λέμε όλα, η διατήρηση του εκλογικού συστήματος βαραίνει ακόμα περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ, που, βολικά, «ξέχασε» τις παραδοσιακές του εξαγγελίες περί απλής αναλογικής (και ποιος περίμενε, ποτέ, συνέπεια από το ΣΥΡΙΖΑ);
  2. Πρωτοστάτησε στον αντιμνημονιακό λόγο, μέχρι να εκλεγεί κυβέρνηση, οπότε τα ξέχασε όλα. Σαν αποτέλεσμα, εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ από απόκομμα σε πρώτο κόμμα.
    Εκτός από καταστροφική για τον τόπο απύθμενη βλακεία, το λες και πολιτική απάτη!
  3. Διατείνεται ότι είναι φιλελεύθερη παράταξη, ενώ είναι παραδοσιακά και ξεκάθαρα πελατειακό κόμμα υπερσυντηρητικών κρατιστών. Παραδέχθηκε κάποια λάθη της, μεν, δεν άλλαξε στο παραμικρό, δε!
    Εκτός από βολικό ψέμα παντός καιρού (της περιόδου Μητσοτάκη εξαιρουμένης), ο πραγματικός χαρακτήρας της ΝΔ ουδόλως προσαρμόστηκε έστω κατά την κρίση. Αντίθετα, οι κομματικοί πελάτες εξακολούθησαν να βαραίνουν περισσότερο από το εθνικό συμφέρον.
  4. Όπως και τον Ιούνιο 2012, ακόμα και αν πρωτεύσει, η κυριαρχία της θα είναι προσωρινή και το έργο της ομοίως πολύ λίγο, πολύ βραδέως.
    Το είχα προβλέψει τότε, το πιστεύω και τώρα. Αν μπορούσαν καλύτερα, ώστε να μην περάσουμε και από τη λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ, θα το είχαν δείξει και θα μας είχαν πείσει ήδη από το 2014 και το 2009. Τι θα μας φυλάξει από δεύτερο γύρο «πρώτη φορά αριστερά» στις εκλογές που σύντομα θα ακολουθήσουν; Πάλι η ΝΔ; Ευχαριστώ, έχω απαλλαγεί από αυτού του είδους τον εγκλωβισμό ;)

Προσωπικά έχω βαρεθεί τα μπλε, πράσινα και πολύχρωμα διαλείμματα και το ράβε-ξήλωνε που συνεπάγονται. Τι κι αν, με όλα της τα ελαττώματα, στην παρούσα συγκυρία, θεωρώ τη ΝΔ μακράν καταλληλότερη να κυβερνήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ; Τι κι αν καταλαβαίνω αυτούς που την επιλέγουν για να γλυτώσουμε πρόσκαιρα τα χειρότερα; Να ψηφίσω επιστροφή στο 2012;
Έτσι, επιλέγω αυτό που βλέπω ως μόνη μακροπρόθεσμα βιώσιμη στάση: Ψηφίζω το κόμμα που είναι πλησιέστερό μου ιδεολογικά & προγραμματικά και θεωρώ πιθανότερο να λέει και να υλοποιεί μετεκλογικά αυτά που έλεγε και υποσχόταν προεκλογικά. Ένα κόμμα που, είτε κοινοβουλευτικό, είτε όχι, ανερχόμενο θα παραμένει το καλύτερο για μένα και ως τέτοιο θα διεκδικεί την όποια εξουσία.

Διότι η «κρίση» δεν είναι πια έκτακτη είδηση που καλεί σε κατ' εξαίρεση ειδική στάση, αλλά τεχνηέντως συντηρούμενη διαχρονική καθημερινότητα. Και δεν πάει στο χέρι μου να συμμετέχει στη διαιώνιση αυτής της κατάστασης :)

Sunday, September 6, 2015

Greek Parliamentary 20/9/2015 election Polls

Thse are graphs of various polls and bets on the Greek Parliamentary election of September 20, 2015.
Polls lately fail to predict the election outcome with the accuracy they used to. High "Undesided" numbers allow for what effectively means "anything goes" ;)
The source of the data is the document "Polls: GR Election 201509"; please feel feel to browse it and note your observations.
Update 23/9/2015: An interesting discussion on why polls fail recently, with some documentation, is taking place in Nikos Anagnostou's Facebook Wall.






Tuesday, July 7, 2015

Συμπολίτες, Κρατήστε τις Κόκκινες Γραμμές σας!

Συμπολίτες μου,

Από την εκλογή της, η κυβέρνηση σπρώχνει καθημερινά τα όρια της ανοχής μας ένα κλικ πιο πίσω. Προτού το καταλάβουμε καλά καλά, ανεχόμαστε ήδη κλειστές τράπεζες, capital controls, ανυπολόγιστες ζημιές στην οικονομία και τον πολύ υπαρκτό κίνδυνο εξόδου από την Ευρωζώνη _παρά_ τις συστηματικές, επανειλημμένες υποσχέσεις _περί του αντιθέτου_!

Σας καλώ να ορίσετε πάραυτα τις προσωπικές σας κόκκινες γραμμές και να μην χαριστείτε στην κυβέρνηση όταν τις (αν δεν έχει ήδη) ξεπεράσει, όσο αργά και γλυκά κι αν παρουσιάσει τις ενέργειές της ως αναπόφευκτες και εθνικά υπερήφανες! 
Σκεφτείτε ποια θα ήταν η στάση των κομμάτων της συγκυβέρνησης, αλλά και εσάς των ιδίων, αν αυτά που ζούμε ήταν κατορθώματα και επιλογές κάποιων άλλων!

Δεν εξηγούνται όλα από τους «κακούς ξένους που μας επιβουλεύονται και θέλουν να μας τιμωρήσουν». Προσπαθούν να χρεωκοπήσουμε, ώστε να κάνουμε δεκαετίες να τους αποπληρώσουμε, όπως κάθε εθνικό δάνειο που προηγήθηκε;

Όσο προσπαθούμε με πονηριές να μετατρέψουμε το όποιο πολιτικό, γεωπολιτικό ή άλλο (ποιο, αλήθεια;) διαπραγματευτικό μας «πλεονέκτημα» σε πίτα σωστή _και_ σκύλο χορτάτο (αθέμιτα οφέλη που τελικά προορίζονται _πάλι_ για τους λίγους, σε βάρος των πολλών), ούτε το παρόν μας είναι, ούτε το μέλλον μας προμηνύεται υπερήφανο, αξιοπρεπές ή αυτόνομο. Μόνο _ανεπίστροφα_ απαξιωμένο και απομονωμένο.

Μην τσιμπάτε στο ψευδοδίλημμα ότι μπορεί να επιστρέψουν οι προηγούμενοι και τότε θα είναι χειρότερα. Καμιά προηγούμενη κυβέρνηση, κάκιστη όσο ήταν, δεν έβλαψε τον τόπο τόσο πολύ, ούτε μας έφερε τόσο κοντά στην απώλεια του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Να διαπραγματεύεται τη συμμετοχή μας στην ΕΕ, μέσα στην οποία πολλοί γεννηθήκατε και, σωστά, θεωρείτε αυτοδικαίως ότι ουδέν άλλο υπάρχει.

Χειρότερο δεν είναι αυτό που προηγήθηκε, είναι μόνο αυτό που ακολουθεί, αν εξακολουθήσουμε στον κατήφορο! Και αυτό είναι η αναπόφευκτη πραγματικότητα, ανεξάρτητη από πρόσωπα, πρώην, νυν ή μελλοντικά.


#GRinEuro, #symfonia, #Nai, #Oxi, GRexit

Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Συμπολίτες, Κρατήστε τις Κόκκινες Γραμμές σας!».

Monday, July 6, 2015

Περιμένοντας τη Συμφωνία

Συνηθίσαμε, στον τόπο μας, αυτοί που τα λέγανε να είναι η μειοψηφία. Εύχομαι η πλειοψηφία να έχει δίκιο αυτή τη φορά, όλοι μια δυνατή Ελλάδα θέλουμε! Η ευρύτατη νίκη στο δημοψήφισμα δεν αφήνει περιθώρια αποτυχίας.

Εν αναμονή της συμφωνίας, καλή επιτυχία στην κυβέρνηση!



#GRinEuro #Dimopsifisma #Nai #Oxi

Αν θέλετε κι εσείς αυτό το μετρητή, ενσωματώστε στην ιστοσελίδα σας τον κώδικα:

Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Περιμένοντας τη Συμφωνία».

Saturday, July 4, 2015

Η Ελλάδα της Κρίσης και το Προβληματικό Αεροπλάνο

Διαφορετικοί άνθρωποι αξιολογούν την ίδια κατάσταση διαφορετικά. Έτσι συμβαίνει και με την τρέχουσα πολυετή οικονομική (και όχι μόνο) κρίση στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τη δική μου αξιολόγηση, η Ελλάδα είναι σαν ένα προσημειωμένο αεροπλάνο (χρέος) που πετάει με σοβαρή μηχανική αδυναμία να προσγειωθεί (θεσμικά προβλήματα, κακοδιαχείριση κτλ.) και ταυτόχρονη διαρροή καυσίμων (πρωτογενές έλλειμμα, αδυναμία δανεισμού και εξυπηρέτησης χρέους). Οι Θεσμοί (πρώην Τρόικα), είναι μια συνδυασμένη φιλική δύναμη στο έδαφος που, ανταποκρινόμενοι στο αίτημα του αεροπλάνου (ενδιαφερόμενοι και για δικούς τους λόγους για την ακεραιότητά του), βοηθάει την κατάσταση. Με μηχανικούς (τεχνοκράτες με προτάσεις μεταρρυθμίσεων) βοηθάει στην επισκευή της βλάβης και με ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας (πολιτικούς) της προσφέρει έκτακτη διέλευση από αεροδιαδρόμους (ρευστότητα) στους οποίους δεν έπρεπε να βρίσκεται και εναέριο ανεφοδιασμό (εξυπηρέτηση χρέους).
Όσο κι αν η προσπάθεια των Θεσμών ενδεχομένως αποτυγχάνει, δεν χάλασαν αυτοί το αεροπλάνο (εδώ, υποθέτω, αρχίζουν οι διαφωνίες). Επίσης, δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για το κατά πόσον πλήρωμα και επιβάτες ακολουθούν τις προτάσεις τους για επισκευή και επιτυγχάνουν τους χειρισμούς του ανεφοδιασμού στον αέρα. Αν η προσπάθεια βοήθειας αποτύχει, ανεξαρτήτως του ποιος έφταιξε, το αεροπλάνο θα πέσει λόγω των βλαβών (που προκάλεσε η μεταπολιτευτική μας ιστορία) και της βαρύτητας (παγκοσμιοποιημένες αγορές).
Παρότι με τις δοκιμές επισκευής των βλαβών οι αρωγοί από το έδαφος μπορεί να επιβραδύνουν ή να επιταχύνουν την πτώση, το αεροπλάνο δεν το ρίχνουν ούτε οι μηχανικοί, ούτε οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ούτε οι πιλότοι του αεροσκάφους ανεφοδιασμού.
«Η πτήση διακόπτεται», από την ανάρτηση «Ο Κυβερνήτης του Αεροσκάφους την Ώρα των Κλυδωνισμών δεν Ρωτάει τους Επιβάτες» (http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2015/07/blog-post_20.html)
«Η πτήση διακόπτεται...»
Αυτό που νομίζω ότι γίνεται είναι ότι το πλήρωμα και οι επιβάτες του αεροπλάνου κάνουν συστηματικά του κεφαλιού τους. Μετά, για ό,τι πηγαίνει στραβά, των συνεπειών των βλαβών και της βαρύτητας περιλαμβανομένων, κατηγορούν αυτούς που κακήν κακώς βοηθούν να κατέβει το αεροπλάνο στο έδαφος όσο πιο ομαλά γίνεται.
Φυσικά, κάθε διαφορετική αξιολόγηση είναι συζητήσιμη. Αυτό δεν αναιρεί την ειλικρινή προσπάθεια δημιουργίας ενός ακριβούς μοντέλου αντίληψης της κατάστασης. Ούτε τον ειλικρινή φόβο όποιου πιστεύει στην ακρίβεια του μοντέλου ότι η βαρύτητα και οι βλάβες ρίχνουν το αεροπλάνο.

Γιατί, άραγε, η διαφορετική άποψη μιας άλλης εκτίμησης αποκαλεί όποιον πιστεύει σ' αυτό το μοντέλο τρομολάγνο, προδότη, γερμανοτσολιά, προσκυνημένο, αναξιοπρεπή και τα άλλα χαριτωμένα που ακούμε ενόψει του δημοψηφίσματος;
Μπορείς να θεωρήσεις τις φωνές των επιβατών του αεροπλάνου, που αισθάνονται (έστω και εσφαλμένα) την πτώση με μερικά g, ως εκφοβισμό ή απειλή στους υπόλοιπους; Κι αν δεν έχουν παραισθήσεις;

#GRinEuro #dimopsifisma #Nai #Oxi

Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Η Ελλάδα της Κρίσης και το Προβληματικό Αεροπλάνο».

Friday, July 3, 2015

Δημοψήφισμα 5/7/2015

Η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος σήμανε το τέλος στην ψευδαίσθηση (όσων την είχαν ακόμα) ότι η κυβέρνηση ελέγχει την κατάσταση.
Έκτοτε, οι εξελίξεις υπήρξαν ταχύτατες (σε βαθμό προμελέτης), με κυριότερες το κλείσιμο των τραπεζών, την επιβολή περιορισμών στη διακίνηση κεφαλαίου (capital control) και την αβεβαιότητα γύρω από την πλήρη καταβολή μισθών και συντάξεων, αλλά και βιωσιμότητας για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, ειδικά τις συναλλασσόμενες με το εξωτερικό. Στην πορεία ενηλικιώθηκε και ένα κίνημα, το «Μένουμε Ευρώπη».
Όλα τα επιχειρήματα υπέρ του «Ναι» ή του «Όχι», καθώς και με τα διαδικαστικά του δημοψηφίσματος έχουν αναφερθεί μέχρι εξαντλήσεως. Στο παρόν καταγράφω σε δόσεις μερικές από τις ουδέτερες σκέψεις μου, σαν να σκέφτομαι φωναχτά. Αν σας αγγίζουν, σας καλώ να τις αξιοποιήσετε όπως νομίζετε, μερικά ή συνολικά.
Προσοχή! Μόνο με + είναι έγκυρο το ψηφοδέλτιο, ούτε με ✓, ούτε με ✗
Προσοχή! Μόνο με + είναι έγκυρο το ψηφοδέλτιο, ούτε με ✓, ούτε με ✗

Η ηθική και λογική διαφορά των στάσεων στο #dimopsifisma 

1. Όσοι ψηφίζουν #Nai προτείνουν να το παλέψουμε _όλοι μαζί_ εντός του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου (#GRinEuro) _παρότι_ έχουν εξασφαλίσει κάποια χρήματά τους στο εξωτερικό
2. Ένα μέρος αυτών που θέλουν το #oxi, τρίβουν τα χέρια τους έχοντας εξασφαλίσει την παραμονή των χρημάτων _τους_ στο Ευρώ και _βασιζόμενοι_ στην έξοδο από την Ευρωζώνη
3. Οι υπόλοιποι του «όχι», θεωρώντας ότι δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν, συνεργούν ακούσια στην εξέλιξη όπου οι _μόνοι σίγουρα_ ωφελημένοι είναι οι παραπάνω και αναλαμβάνουν και τον λογαριασμό! Yπερήφανα και αξιοπρεπώς, με το σκεπτικό «τουλάχιστον μαζί μας θα καταστραφούν και οι άλλοι», υπονομεύουν το μέλλον όλων, αλλά πρωτίστως το δικό τους!


Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Δημοψήφισμα 5/7/2015».