Περί Αναθεώρησης του Συντάγματος

Μερικές σκέψεις για την αναθεώρηση του συντάγματος, με αφορμή την συζήτηση που (ξανα)γίνεται και το άρθρο του κ. Γιώργου Τσεμπελή «Η συνταγματική αναθεώρηση ξεκινά από το άρθρο 110»  στο Βήμα της 5/10/2014.

Ναι, έχουμε ένα δυσκίνητο και πολύ λεπτομερειακό σύνταγμα και είναι πολύ ενδιαφέρουσα η μελέτη που τα συνδέει με τη συχνότητα των αναθεωρήσεων. Είναι λύση να πάμε από τη μία άκρη στην άλλη, ενώ γνωρίζουμε πόσο εύκολα γίνονται κινήσεις εν θερμώ, ακόμα και με ενδιάμεση εκλογική αναμέτρηση;
Άλλες είναι οι αλλαγές που θα ήθελα, ή, έστω, θα έβλεπα με καλό μάτι:

• Η διατύπωση των προς αλλαγή των άρθρων να ορίζεται πλήρως από την πρώτη βουλή και η δεύτερη μόνο να εγκρίνει (ή όχι), γνωρίζοντας ο πολίτης τι αναθεώρηση έχει ψηφίσει.
  Πόση νομιμοποίηση έχει η αλλαγή ενός άρθρου που εκκινείται από την πρώτη βουλή αλλά αποφασίζεται αποκλειστικά από τη δεύτερη, ενδεχομένως με απόλυτη, μόνο, πλειοψηφία; Αν, ξεπερνώντας επανειλημμένως το «κλείδωμα», καταλήξαμε σε τόσο ανόητες αναθεωρήσεις, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τα τέρατα που θα προταθούν (και ίσως υλοποιηθούν) αν κάνουμε το σύνταγμα αντικείμενο πειραματισμού της κάθε ευκαιριακής πλειοψηφίας (ανεξαρτήτως ευρύτητας);
• Να αρθεί η δέσμευση της αναθεώρησης του ίδιου άρθρου πριν περάσει η 5ετία και ας επιτρέπεται η αλλαγή άλλων, άσχετων (εδώ χωράει συζήτηση) άρθρων.
  Η σκοπιμότητα του συντάγματος είναι ακριβώς να μην αλλάζει με την ευκολία που αλλάζουν οι νόμοι. Αλλιώς, ας το καταργήσουμε τελείως...
• Αν συζητάμε για ριζικές αλλαγές, ας εκλέξουμε ένα αναθεωρητικό σώμα με μόνο καθήκον και αναγκαίο προσόν των μελών της την επάρκεια και τις ιδέες περί του συντάγματος και έγκριση της πρότασής της από την βουλή που θα εκλεγεί μετά την τελική πρότασή του.Αν προτιμάμε, ας κάνουμε αυτή το σώμα συντακτικό.
• Ακόμα καλύτερα, να επανέλθουμε σε ένα βραχύ, ουσιαστικό Σύνταγμα στο πρότυπο αυτού των ΗΠΑ.
  Έτσι, δεν θα καλούμαστε κάθε λίγο να μαζέψουμε την περιπτωσιολογία που ενσωματώσαμε στις διάφορες αναθεωρήσεις, αν όχι και κατά την ίδια τη σύνταξη του συντάγματός μας.

Φοβάμαι ότι οι προτάσεις για εύκολη αναθεώρηση επιχειρούν να ενσωματώσουν, δηλαδή να θεσμοθετήσουν, την επί μακρόν επιδεικνυόμενη κοινοβουλευτική ελαφρότητα και ανευθυνότητα μέσα στο ίδιο το σύνταγμα. Απόδειξη η πολυετής αδυναμία αναθεώρησης άρθρων που κατά γενική ομολογία χρειάζεται να αλλάξουν. Ωστόσο, αυτό είναι πρόβλημα κοινοβουλευτικής ανωριμότητας, όχι των περιορισμών στην αλλαγή του συντάγματος!
Ούτε μπορούμε να εξαρτήσουμε το σύνταγμα από την πολυκομματικότητα ή όχι της βουλής, φαινομένου που μπορεί στο μέλλον να παρέλθει και η ευκολία αλλαγής να γυρίσει, ως μπούμεραγκ, εναντίον των πολιτών (αντί των εμπνευστών των εκάστοτε αλλαγών...)
Συμφωνώ ότι το άρθρο 110 είναι πρόβλημα. Αλλά θα ήθελα, πρωτίστως, να εξασφαλίζει δέσμευση συμφωνίας δύο κοινοβουλίων και γνώση του πολίτη, αντί για εν λευκώ εξουσιοδότηση του δεύτερου κοινοβουλίου.

Και Εγένετο Διαφθορά

Με αφορμή το άρθρο «Ριζική Πολιτική Μεταρρύθμιση και εκ θεμελίων ηθική αναθεώρηση» του φίλου μου Γιάννη Μαθιουδάκη στη «Νέα Πολιτική», σκέφτομαι (και λίγο ποδοσφαιρικά, επηρεασμένος από το μουντιάλ που μόλις τελείωσε) ότι, όπως για το αυγό και την κότα, υπάρχουν διάφορες αναγνώσεις, αναφορικά με το ποιον βαραίνει η διαφθορά περισσότερο και, πιο φλέγον, πώς συντηρείται ακόμα.

Η κότα έκανε τ' αυγό ή ...;

Τελικά πώς έγινε με τη διαφθορά;

• Ξεκίνησε από τον πολίτη, που λάδωσε τον δημόσιο υπάλληλο-«λειτουργό» για να προχωρήσει νομιμοφανώς την παρανομία του (με αμελητέο μελλοντικό κίνδυνο για αμφοτέρους); 
• Ήταν ιδέα του «λειτουργού», για να «εξυπηρετήσει» την κατάσταση, φυσικά με το αζημίωτο; 
• Άρχισε ως καραμπινάτη παρανομία ή απλό γρηγορόσημο, «άμυνα» στην απαραίτητη, μεν, υπερβολική, δε, γραφειοκρατία;
• Γεννήθηκε από την πολιτεία, δημιουργώντας (πχ. διά της πολυνομίας, των αντισυνταγματικών & φωτογραφικών τροπολογιών και της «κοινωνικής» περιπτωσιολογίας υπέρ —των ισχυρών— ομάδων & συντεχνιών) την ανάγκη της ταχύτερης, πλαγίας οδού και έφτασε να εγκρίνει τη διαφθορά και να νομοθετεί την ατιμωρισία (μονιμότητα, έλεγχος των πειθαρχικών συμβουλίων από τον συνδικαλισμό, παραγραφές, ελάφρυνση ποινών απείθειας κτλ.); 
• Μήπως ξεκίνησε από αυτούς που ζήτησαν —και πέτυχαν— όλα τα παραπάνω;

Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε πράξη διαφθοράς (έστω κι αν πρόκειται για δημιουργία νόμου) είναι συνωμοσία συγκεκριμένων προσώπων με ονοματεπώνυμο, για ίδιο όφελος, εις βάρος του συνόλου (αφού δεν υπάρχει ούτε χρηματόδεντρο, ούτε «δωρεάν γεύμα»). Ανεξαρτήτως αν η πράξη διαφθοράς ξεκινάει από τον «λειτουργό» ή τον «Πολίτη», το βέβαιο είναι η κοινή ωφέλεια των εμπλεκομένων και η ζημία της χώρας και των πολιτών της. Επίσης, ανήθικος είναι και καθένας που επωφελείται από το όποιο διεφθαρμένο καθεστώς, έστω κι αν δεν συμμετείχε άμεσα στη διαμόρφωσή του (είτε αν δεχτούμε την διά παραλήψεων ευθύνη, είτε διότι ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι απαραίτητα και ηθικό).
Σε κάθε περίπτωση, είναι απολύτως σαφές ότι η διαφθορά, ως συναλλαγή μεταξύ προσώπων και αποκλειστικά για την πάρτη τους, δεν επιδέχεται κάλυψης, ούτε άφεσης αμαρτιών από οποιονδήποτε μανδύα δημόσιου ή ιδιωτικού φορέα ή κοινωνικής ομάδας.

Ελίτ ή «Πολίτες»;

Το κριτήριο επιλογής των ηγετών μετατοπίστηκε (σε βαθμό ενοχοποίησης τους όρου «πατριωτισμός) από το «ωφέλιμος για την πατρίδα» στο «ωφέλιμος στην κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα». Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της πρώτης αρχής «ανταμείφθηκαν» με αποδοκιμασία στις κάλπες και ο λαϊκισμός των «ζωτικών ψευδών» & των αισχρών αληθειών/ομολογιών επικράτησε αμαχητί. Διαχρονικά, η πολιτική κατάληξη των ελάχιστων που προσπάθησαν να πολιτευτούν ηθικά & για το σύνολο έναντι των λαϊκιστών & των διεφθαρμένων υπηρετών συμφερόντων αφήνει έναν προβληματισμό για τους πολίτες αυτής της χώρας:

• Είναι αφελή, αθώα θύματα, αλλοτριωμένα από τη διαφθορά ή υπαίτιοι & πρόθυμοι συμμέτοχοι;
• Στις πόσες άστοχες επιλογές στην κάλπη (το μόνο, πρακτικά, εργαλείο επιρροής του πολίτη στους πολιτικούς) έχει παραιτηθεί ο Πολίτης του ρόλου του; 
• Τίνος κατόρθωμα είναι αυτό και ποιος επωφελείται; 

Διαφθορά - Πολίτες: Ισοπαλία

Όσα γκολ μπαίνουν σε αυτό το παιχνίδι τα βάζουν οι πολίτες. Και στον εαυτό τους, αφού και για την Διαθορά, πολίτες παίζουν! Πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι; Διαφορετικά, κάτι θα άλλαζε βίαια, προς μια νέα, διαφορετική ισορροπία. 

Γιατί δεν ταιριάζει αυτό με την κρατούσα εικόνα της ήττας των Πολιτών; Το παιχνίδι ισορροπεί διότι πολλοί πανηγυρίζουν κρυφά που κερδίζουν ως διεφθαρμένοι ή ανήθικοι ενόσω διαμαρτύρονται ότι χάνουν ως πολίτες. Το μυστικό είναι αυτό ακριβώς το επιμέρους, διαφορετικό για τον καθένα αποτέλεσμα και ότι για λίγους ξέρουμε πραγματικά αν κερδίζουν ή χάνουν ;) 

Τα πράγματα μου φαίνονται απλά:

• Η άνοδος της αποχής, του άκυρου και του λευκού στην κάλπη ως εργαλείου αντίστασης στο πολιτικό σύστημα-προσωποποίηση της διαφθοράς (παραβλέποντας ότι αυτές οι απούσες ψήφοι μοιράζονται στα ένοχα κοινοβουλευτικά κόμματα εις βάρος των εξωκοινοβουλευτικών) είναι ενδεικτική του μέτρου της υπευθυνότητας και της ευθύνης του ~40% των πολιτών.
• Όποιος είτε έστω επεδίωξε, είτε ανταμείφθηκε με εξουσία ή/και με πελατειακά προνόμια, ούτε θύμα είναι, ούτε παρασύρθηκε σε 15 εθνικές (και 11 περιφερειακές) εκλογικές αναμετρήσεις μεταπολιτευτικά, από οποιαδήποτε ελίτ (πόσες φορές μπορούμε να πέσουμε στο μαχαίρι τους, επιτέλους;;).
• Οι υπόλοιποι, ή είμαστε λιγότεροι (ας αρχίσουμε να το εξετάζουμε, μαζί με την προτίμησή μας στη δημοκρατία) ή ας οργανωθούμε!

Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Επί Παντός» με τίτλο «Και Εγένετο Διαφθορά».

The EU 2014 Elections Presidential Debates

Here are the videos of the four presidential debates that preceded the May 2014 European Union elections (in inverse chronologincal order, from the playlist "EU 2014 Presidential debates"):

• May 15, 2014, delivered by Eurovision (english version)
• May 9, 2014, delivered by the European University Institute during The State of the Union
• May 8, 2014, the "Big Crunch Presidential Debate" delivered by Euranet Plus
• April 28, 2014, delivered by Euronews

Καταθετικός Λογαριασμός «Διαχείριση Πολυκατοικίας» & Ρευστότητα

Βρέθηκα πρόσφατα σε Γενική Συνέλευση Πολυκατοικίας. Είναι γνωστά σε όλους μας τα προβλήματα στη διαχείριση πολυκατοικιών, όπως ενδεικτικά:

• Διχογνωμίες και δυσκολία λήψης αποφάσεων
• Τρέξιμο πίσω από τους προμηθευτές και μαστόρους
• Δυσκολίες εξόφλησης κοινοχρήστων (ταμειακές και πρακτικές)
• Απροθυμία των υποψηφίων να αναλάβουν τον ρόλο του Διαχειριστή
• Η ασφάλεια του ταμείου της πολυκατοικίας

Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό και, σε εποχή κρίσης, αυξανόμενα προβληματικό: Τι κάνουν οι Διαχειριστές Πολυκατοικίας με το αποθεματικό, το φυλάγουν στο στρώμα τους ή σε δικό τους λογαριασμό τραπέζης, με τις παράπλευρες λειτουργικές δυσκολίες; Τι γίνεται αν ο λογαριασμός υποστεί κατάσχεση; Τι γίνεται αν κλαπεί το ταμείο;

Την ίδια στιγμή που οι Διαχειριστές πονοκεφαλιάζουν μ' αυτά, οι Τράπεζες (και κατ' επέκταση η αγορά) στενάζουν από την έλλειψη ρευστότητας. Δεν θα ήταν προτιμότερο και αμοιβαία επωφελές οι μεν να εξασφαλίζουν το αποθεματικό τους, κατατεθειμένο έντοκα σε ένα λογαριασμό τύπου «Διαχείριση Πολυκατοικίας», που θα τους έπαιρνε και λίγο από τον διαχειριστικό μπελά από τα χέρια (εντάξει, δεν θα βοηθήσει με τις διχογνωμίες) και οι δε να πάρουν μια ανάσα ρευστότητας με χρήματα που, εξ ορισμού, στην πλειοψηφία τους, δεν είναι σε πρώτη ζήτηση;

Οι ελάχιστες προδιαγραφές ενός τέτοιου λογαριασμού:

• Να μην απαιτεί ΑΦΜ, αφού η διαχείριση πολυκατοικίας δεν είναι νομικό πρόσωπο. Στη χειρότερη περίπτωση να αρκούν τα ΑΦΜ του εκάστοτε διαχειριστή και τυχόντων συνδιαχειριστών
• Διαχειριστής του λογαριασμού θα είναι ο διαχειριστής της πολυκατοικίας με εύκολη αλλαγή του πρώτου όταν αλλάζει ο δεύτερος (βάσει απόφασης Γενικής Συνέλευσης)
• Εξόφληση λογαριασμών ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Αέριο κτλ. με πάγιες εντολές πληρωμής
• Web Banking

Οι επιθυμητές, επιπλέον δυνατότητες:

• Καρνέ επιταγών
• Πιστωτική ή Χρεωστική ή/και Προπληρωμένη Κάρτα
• Απαίτηση δεύτερης υπογραφής (ή απόφασης Γενικής Συνέλευσης;) για δαπάνες που υπερβαίνουν ένα ποσό

• Να είναι αποδέκτης πάγιων εντολών εξόφλησης κοινοχρήστων (με κωδικό πληρωμής λογαριασμού στην ειδοποίηση πληρωμής κοινοχρήστων;)

Υπάρχουν τέτοια προϊόντα; Ακούτε, τράπεζες; Ιδού πεδίο κατάθεσης χιλιάδων αποθεματικών (και της αντίστοιχης ρευστότητας) λαμπρό...

Η ανάγκη ενός τέτοιου τραπεζικού προϊόντος είναι πραγματική και μια πρώτη έρευνα στο Διαδίκτυο δεν απέδωσε κάτι, εκτός από εταιρίες-μεσάζοντες που κάπως εξυπηρετούν την κατάσταση. Όποιος γνωρίζει κάτι ή/και έχει κάποια ιδέα για το θέμα, παρακαλώ ας το μοιραστεί :)

Δυναμώστε την Ομιλία, Χαμηλώστε τη Μουσική!

Μερικές νέες ραδιοφωνικές και online εκπομπές μουσικής και λόγου μου θύμισαν γιατί σταμάτησα, πρακτικά, να ακούω ραδιόφωνο πριν χρόνια. Η ομιλία και η μουσική ακούγονται με τόσο διαφορετική ένταση, που χρειάζεται να είμαι με το χέρι στο volume, ώστε να ακούω την πρώτη και να μην ξεκουφαίνομαι με την δεύτερη :(

Αυτή η εμπειρία θυμίζει έντονα τη διαφορά έντασης μεταξύ των εκπομπών και των διαφημίσεων ραδιοφώνου και τηλεόρασης. Βέβαια, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι η ένταση εκεί αλλάζει για να ακούμε τις διαφημίσεις παντού στον χώρο όπου μετακινούμαστε με την ευκαιρία του διαλλείματος ;)

Πιθανολογώ ότι σημαντικό μέρος του προβλήματος με την έντονη διαφορά έντασης μουσικής και ομιλίας είναι ότι η πρώτη είναι πολύ πλουσιότερος ήχος από την δεύτερη. Επομένως, αναπαραγωγή και των δύο με την ίδια ονομαστική ένταση πρακτικά σημαίνει ότι η μουσική προσλαμβάνεται πολύ πιο δυνατά από τον ακροατή.

Σε κάθε περίπτωση, η προσωπική μου θέση είναι ότι αυτή η ασυμφωνία ... εντάσεων αφαιρεί πάρα πολύ από την εμπειρία της ακρόασης, μέχρι που την κάνει πρακτικά απαγορευτική, όταν βαριέμαι να ρυθμίζω συνέχεια την ένταση κατά τις εναλλαγές.

Φίλοι ραδιοφωνικοί παραγωγοί, παρακαλώ θερμά ακούστε ηχογραφημένη μια εκπομπή σας και δείτε μήπως συμφωνείτε μαζί μου, έστω και λίγο. Ή, παρακαλώ θερμά, διαφωτίστε με αν υπάρχει καλός λόγος για αυτή τη διαφορά και μου διαφεύγει :)

Ευχαριστώ!

Ο νόμος για τις «Τηλεφωνικές κλήσεις με ανθρώπινη παρέμβαση»

Έχω κατ' επανάληψη υπάρξει κι εγώ παραλήπτης προωθητικών τηλεφωνικών κλήσεων. Μολονότι αγανακτώ κάθε φορά με αυτή την πρακτική, κρατάω ένα κατάλογο με τις επιχειρήσεις που την μετέρχονται και τις εκθέτω συστηματικά στα ηλεκτρονικά κοινωνικά μέσα, ποτέ δεν έφτασα στο σημείο να κάνω καταγγελία. 

Ευτυχώς, διότι θα είχα λάθος! Το email της 10/10/2013 που παραθέτω παρακάτω απευθύνθηκε στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και δείχνει ότι, πλην της περίπτωσης να είναι κανείς εγγεγραμμένος στο μητρώο "opt-out" των παρόχων, αυτές οι κλήσεις δεν είναι πια αυτοδικαίως παράνομες!
Δείτε πώς έχει το θέμα και πώς εύκολα παραπλανάται κανείς από τον ιστότοπο της ΑΠΔΠΧ, παρόλο που στη σελίδα «Ελληνική Νομοθεσία για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων» έχει σύνδεσμο στον Νόμο 3471/2006 «Προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και τροποποίηση του Ν. 2472/97 (με ενσωματωμένες και τις τελευταίες τροποποιήσεις βάσει των Ν. 3783/2009, Ν. 3917/2011 και Ν. 4070/2012). Αξιοποιώντας, δε, την εμπειρία του επιστολογράφου, προτείνω την εγγραφή στα μητρώα "opt-out" των παρόχων μας το ταχύτερο. Ακολουθεί το email:

Δέχθηκα χθες για πολλοστή φορά τηλεφωνικές κλήσεις για προώθηση/πώληση προϊόντων & υπηρεσιών.

Με αυτή την αφορμή, επανήλθα στον ιστότοπό σας για να επιβεβαιώσω το νομικό καθεστώς και να κάνω καταγγελία. Διαπίστωσα ότι:

• Όπως θυμόμουν, στην ερώτηση «3) Λαμβάνω πολλά ενοχλητικά τηλεφωνήματα από εταιρείες που πουλούν προϊόντα. Μπορούν να το κάνουν αυτό;» της σελίδας http://www.dpa.gr/portal/page?_pageid=33,24209&_dad=portal&_schema=PORTAL#3
• Αντίθετα, στην ανάρτηση «Τηλεφωνικές κλήσεις με ανθρώπινη παρέμβαση» της σελίδας http://www.dpa.gr/portal/page?_pageid=33,134239&_dad=portal&_schema=PORTAL αναφέρεται ότι «... με τον ν. 3917/2011 ο κανόνας αυτός τροποποιήθηκε και πλέον οι τηλεφωνικές αυτές κλήσεις επιτρέπονται εκτός και αν ο καλούμενος έχει δηλώσει ότι δεν τις επιθυμεί (σύστημα «opt-out»). ...» 

Προκύπτουν τα παρακάτω θέματα και ερωτήματα:

1. Είναι απογοητευτικό ότι η ΑΠΔΠΧ επέτρεψε αυτή την τροποποίηση, η οποία στρέφεται ευθέως κατά των καταναλωτών. 
2. Η υπηρεσία σας διατηρεί εσφαλμένη ανάρτηση στην διεύθυνση http://www.dpa.gr/portal/page?_pageid=33,24209&_dad=portal&_schema=PORTAL#3, βάσει της οποίας πολλοί άνθρωποι, χρόνια τώρα, κάνουμε -ανυπόστατες, όπως φαίνεται- διαμαρτυρίες σε αυτούς που, νομίμως, τελικά, κάνουν τηλεφωνικές προωθητικές ενέργειες. 
3. Στην ιστοσελίδα σας http://www.dpa.gr/portal/page?_pageid=33,134239&_dad=portal&_schema=PORTAL αναφέρονται τα μητρώα "opt-out" των παρόχων, χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στον τρόπο εγγραφής σε αυτά. 
4. Στην ίδια ανάρτηση λέει «... Δυστυχώς, η διάταξη δεν προβλέπει την τήρηση ενός ενιαίου μητρώου ...». Ποια είναι η ευθύνη της Αρχής για την δημιουργία και ισχύ αυτής της δυσάρεστης διάταξης; 
5. 2 χρόνια μετά τον νόμο, «... Περισσότερες πληροφορίες για τα εν λόγω μητρώα θα είναι διαθέσιμες όταν οι πάροχοι τηλεφωνικών υπηρεσιών εφαρμόσουν πλήρως τη νέα διάταξη.». Πότε, δηλαδή; 
6. Κατά την πρόσφατη εγγραφή μου στο δίκτυο του FORTHnet συμπλήρωσα μια πολυσέλιδη αίτηση με διάφορες επιλογές. Δεν οφείλει ο πάροχος να ρωτάει για τη συμμετοχή στο μητρώο "opt-out" (όπως, πχ., δίνει την επιλογή εγγραφής στον τηλεφωνικό κατάλογο); Αν όχι, γιατί; 
7. Αποπειράθηκα να εγγραφώ στο μητρώο "opt-out" για το σταθερό και το κινητό μου τηλέφωνο. Ενώ ο CosmOTE πραγματοποίησε την εγγραφή με ατελή κλήση από το κινητό μου στο 1250, το FORTHnet ζητάει προσωπική παρουσία σε κατάστημα. Είναι στην διακριτική ευχέρεια των παρόχων η διαδικασία; Ποιος είναι ο ρόλος της ΑΠΔΠΧ σε αυτό; 

Ευχαριστώ για την προσοχή σας. Ευελπιστώ σε ταχεία διόρθωση των σφαλμάτων στον ιστότοπό σας και παρακαλώ για απαντήσεις στα ερωτήματά μου.

Με τιμή
[Ονοματεπώνυμο]

Ενημέρωση 4/11/2014: Η εγγραφή στο Μητρώο κάνει όντως μεγάλη διαφορά. Ωστόσο, έχω ακόμα περίπου 1 περιστατικό το μήνα, καταγεγραμμένο στο έγγραφο 'Παραβάτες του νόμου για τις «Τηλεφωνικές κλήσεις με ανθρώπινη παρέμβαση»'.

Ιστιοπλόοι Ανοικτής Θάλασσας: Με το Ζόρι Αθλητές!

Είναι, νομίζω, γνωστή η αδυναμία μου στην ιστιοπλoΐα. Η Ελλάδα είναι σημαντική δύναμη στο άθλημα, με διακρίσεις σε όλες τις ολυμπιακές κατηγορίες και την ανοικτή θάλασσα.

Οι ιστιοπλόοι τριγώνου ήταν ανέκαθεν αθλητές με όλη τη σημασία του όρου (εγγεγραμμένοι σε ομίλους, κάτοχοι δελτίου αθλητή, δοσμένοι στο αντικείμενό τους με κόπους και θυσίες). Αντίθετα, οι ιστιοπλόοι ανοικτής θάλασσας, ειδικά όσοι δεν πέρασαν από τα σκάφη τριγώνου, ήταν πάντα (τυπικά, τουλάχιστον) ερασιτέχνες κι ας είχαν κι αυτοί σημαντικές διακρίσεις ακόμα και σε διεθνές επίπεδο.

Δεν ξέρω κατά πόσο η απόφαση της ΕΙΟ να απαιτήσει από όλους τους ιστιοπλόους ανοικτής θάλασσας να γίνουν αθλητές σχετίζεται με τα παραπάνω ή αν είναι απλώς ένα εισπρακτικό μέτρο, καθώς χρεώνονται τόσο η έκδοση όσο και η ετήσια ανανέωση του αθλητικού δελτίου, χώρια το κόστος λήψης της ιατρικής γνωμάτευσης. Τυπικά, πάντως, οποίος θέλει να συμμετέχει σε τέτοιους αγώνες, χρειάζεται από 1/7/2013 (1/10, μετά από σχετική αναβολή που ανακοινώθηκε στα μέσα Αυγούστου) να είναι κάτοχος του νέου τύπου δελτίου αθλητή ιστιοπλοΐας, εγγεγραμμένος σε κάποιο ναυταθλητικό όμιλο.

Η απόφαση δεν ήταν ξαφνική. Ήδη από χρόνια, κάθε σκάφος που συμμετείχε σε αγώνες ανοικτής θάλασσας όφειλε να έχει 2 αθλητές στο πλήρωμα. Η ΕΙΟ ανάρτησε στον ιστότοπό της τις σχετικές οδηγίες και τα δικαιολογητικά. Περιληπτικά, χρειάζεται απόδειξη πληρωμής στην ΕΙΟ, επικυρωμένο αντίγραφο ταυτότητας, πιστοποιητικό γέννησης, ψηφιακή φωτογραφία τύπου διαβατηρίου και σχετική αίτηση που περιλαμβάνει γνωμάτευση γιατρού περί της επάρκειας της υγείας του ενδιαφερόμενου να αθλείται. 

Μεταφέρω την εμπειρία υποψηφίου αθλητή ιστιοπλοΐας ανοικτής θάλασσας στην προσπάθειά του να εφαρμόσει τα παραπάνω στις 2 Αυγούστου 2013:

• Πουθενά δεν είναι γραμμένη η ειδικότητα του γιατρού, τι να εξετάσει και τι να βεβαιώσει. Εκεί που οι γνώμες της τηλεφωνήτριας της ΕΙΟ, δύο τηλεφωνητριών διαγνωστικών κέντρων, ενός παθολόγου κά. κυμαίνονταν μεταξύ παθολόγου & καρδιολόγου και εξέτασης απλής, τρίπλεξ καρδιάς, τεστ κοπώσεως ή συνδυασμού αυτών, μόνο η τηλεφωνήτρια ενός δημοτικού ιατρείου ήταν κάθετη: τρίπλεξ καρδιάς και γνωμάτευση από καρδιολόγο, όπως και τελικά έγινε.
• Με όλα τα δικαιολογητικά ανά χείρας, η αναζήτηση ανοικτού ναυταθλητικού ομίλου τον Αύγουστο αποδείχθηκε πρόκληση. Οι γραμματείες δύο γνωστών ομίλων του Μικρολίμανου ήταν κλειστές για διακοπές, χωρίς οι όμιλοι να το αναφέρουν στους ιστότοπούς τους. Ο ΙΟΠ αρνήθηκε να δεχθεί την αίτηση με το αιτιολογικό ότι ο ενδιαφερόμενος δεν είναι μέλος του ομίλου, ούτε απόφοιτος της σχολής του, ούτε αγωνίζεται με σκάφος του ομίλου! Τι πειράζει που αυτό δεν είναι γραμμένο πουθενά; Ή, μήπως ο, τέταρτος κατά σειρά, όμιλος που τελικά δέχτηκε την αίτηση (υπό τις ίδιες συνθήκες) είναι παράτυπος;

Δεν ξέρω αν η εμπειρία του ερασιτέχνη, μέχρι τις 2/8/2013 και σύντομα αθλητή ιστιοπλόου είναι τυπική. Ωστόσο, μοιάζει ότι το κομμάτι της γνωμάτευσης θα μπορούσε να είναι επακριβώς καθορισμένο (ειδικότητα γιατρού, απαιτούμενες εξετάσεις & κείμενο γνωμάτευσης), ώστε να μην χωρούν αμφιβολίες και αυτοσχεδιασμοί.

Και θα περίμενα από την ΕΙΟ να έχει καταστήσει σαφές στους ομίλους που χρηματοδοτεί και ελέγχει ότι δεν είναι στη διακριτική τους ευχέρεια ποιον θα δεχθούν για αθλητή τους και ποιον όχι...