Showing posts with label ρατσισμός. Show all posts
Showing posts with label ρατσισμός. Show all posts

Friday, June 19, 2009

Μετανάστες: Εισβολείς ή Πρόσφυγες;

Πολύ καιρό σκέφτομαι να γράψω δυο λέξεις για τους μετανάστες και ως τώρα δεν είχα ξεκαθαρίσει τι ακριβώς έχω να προσφέρω στη συζήτηση. Διαβάζοντας προ ολίγου την πολύ ενδιαφέροουσα ανάρτηση "Πρώην μετανάστης νυν ρατσιστής" νομίζω τακτοποίησα κάπως τις σκέψεις μου. Και αφού το openID με πρόδωσε, αντί για σχόλιο στο blog "Θέατρο και Κουκλοθέατρο" δημοσιεύω μερικές (που σε καμία περίπτωση δεν εξαντλούν το θέμα) εδώ:

Ως συνήθως η αλήθεια για τη μετανάστευση είναι κάπου στη μέση:
  • Ναι, θέλουμε τους μετανάστες, αλλά μόνο για το καλό τους. Το κακό τους (που υπάρχει κι αυτό) δεν το θέλουμε. Είναι αυτό ρατσισμός;
  • Ναι, ορθώς οι μετανάστες πηγαίνουν σχολείο. Συνέπεια παραμένει ότι η πολύπαθη παιδειά μας δεν μπόρεσε πάντα να το αντέξει. Συνδέεται αυτό με ανωτερότητα φυλής;
  • Ναι, οι μετανάστες να έχουν την ευκαιρία που είχαν οι γονείς και οι παππούδες μας στην ξενιτιά. Δεν παύει, όμως, να μην υπάρχει απεριόριστος χώρος για όλους και παντού (αλλού) λαμβάνονται μέτρα γι' αυτό. Είναι όλοι οι άλλοι ρατσιστές;
  • Ναι, οι μετανάστες έχουν δικαιώματα. Όπως έχουν και οι ντόπιοι στον τόπο τους. Κάπως πρέπει να εξυπηρετηθούν και ο ανθρωπισμός και τα δικαιώματα όλων.
Η μετανάστευση είναι σαφώς ένα θέμα και κάποια στιγμή, ορθώς, τέθηκε και στη βάση του ανθρωπισμού. Πώς μετράμε το ανθρωπιστικό δικαίωμα κάθε μετανάστη; Είναι όλοι πολιτικοί πρόσφυγες; Είναι όλοι απέλπιδες στις πατρίδες τους (και πώς βρίσκουν τα εξωφρενικά ποσά που απαιτούν οι παράνομοι μεταφορείς τους -σίγουρα όχι "δουλέμποροι"); Θα συμφωνούσα σχεδόν με οποιοδήποτε κριτήριο, αν υπήρχε κάποιο. Δε συμφωνώ να μην υπάρχει κριτήριο. Ακόμα και οι φοβισμένοι ή, έστω, ανόητοι συμπολίτες μας έχουν δικαίωμα στη γαλήνη. Έχουν δικαίωμα σε μια σαφή απάντηση στην ανησυχία τους αν οι μετανάστες είναι πρόσφυγες ή εισβολείς.

Ναι, να είμαστε όσο μεγαλόψυχοι και ανεκτικοί μπορούμε. Όσο μπορούμε και θέλουμε, όχι όσο αφήνουμε (εντός ή εκτός εισαγωγικών) να μας επιβάλλεται. Να το κάνουμε διότι είμαστε μάγκες, όχι διότι είμαστε αδύναμοι ή, ακόμα χειρότερα, ανίκανοι. Και να το κάνουμε τηρώντας και εφαρμόζοντας τους νόμους (αν δεν μας αρέσουν ας τους αλλάξουμε, όπως κάναμε όταν ανέκυψε αν αλλοδαπός μπορεί να φέρει την ελληνική σημαία στην παρέλαση).

Η μαύρη αλήθεια είναι ότι για άλλη μια φορά βρεθήκαμε και παραμένουμε, πολλά χρόνια μετά, απροετοίμαστοι. Και τώρα γινόμαστε κοινωνοί των συνεπειών. Και οι ντόπιοι και οι μετανάστες.