Δεν αγανακτώ καν πια, τόσο έχω συνηθίσει τον παραλογισμό: Πηγαινοέρχομαι εδώ και μερικές μέρες στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών "Γεώργιος Γεννηματάς". Συμβαίνει να διανύουμε ταυτόχρονα την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης, οδεύοντας, κατά τους απαισιόδοξους, προς ύφεση. Και ακούμε για διάφορα μέτρα, μεταξύ των οποίων και περιορισμούς της σπατάλης στον δημόσιο τομέα. Στο θάλαμο που επισκέπτομαι η θέρμανση ανάβει πρωί, μεσημέρι & βράδυ ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και θερμοκρασίας. Οι τέσσερις ηλικιωμένες γυναίκες εκεί κοιμούνται ανήσυχα όχι μόνο εξαιτίας των προβλημάτων υγείας τους, αλλά και λόγω ζέστης! Χρέη ρυθμιστή θερμοκρασίας εκτελεί... το παράθυρο και οι επιλογές είναι αέρας και πόρτες που κοπανάνε ή αφόρητη ζέστη!
Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι κάποιος τα παίρνει από την προμήθεια πετρελαίου και επωφελείται από τη σπατάλη. Μετά είδα ότι το νοσοκομείο, ευτυχώς, τροφοδοτείται με φυσικό αέριο. Αλλά το αέριο είναι μονοπώλιο, πληρώνει και αυτό μίζες;
Για την ιστορία, αυτά που άκουσα από τους λίγους ασθενείς και τους επισκέπτες τους συνοψίζονται στα εξής (η σειρά τυχαία):
- Παρά τις δυσκολίες στις συνθήκες, οι γιατροί προσπαθούν φιλότιμα
- Οι νοσοκόμες είναι απρόθυμες, συχνά αναιδείς και ενίοτε άσχετες (συνδέεται, άραγε, με το γεγονός ότι δεν είναι μόνιμες;)
- Η ζέστη είναι υπερβολική, βασανιστική και ενδεικτική της αδιαφορίας, κακοδιαχείρισης και ανικανότητας της διοίκησης
- Επικρατεί ανοργανωσιά, ειδικά σε σχέση με τις εξετάσεις (φέρνουν φαγητό σε ασθενείς που δεν πρέπει να φάνε πριν, τους δίνουν απροειδοποίητα τα σχετικά φάρμακα ώρες νωρίτερα και, αφού τα έχουν πάρει, τους απαγορεύουν να πάνε στην τουαλέτα, τους πάνε σε λάθος εργαστήρια)
Posts
No comments:
Post a Comment