Εθνικές Εκλογές 6-5-2012 - Ποιον Υποστηρίζω

Υποσχέθηκα ότι θα πάρω θέση για τις εκλογές μόλις προκηρυχθούν. Όχι ότι δεν είχα θέση ως τώρα (στον Πολιτικό Χάρτη τοποθετούμαι στον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό), αλλά είναι ώρα να πάω από τη shortlist στην οριστική απόφαση, ώστε να προλάβω να δραστηριοποιηθώ πιο ενεργά υπέρ όποιου καταλήξω να στηρίξω.

Η shortlist περιλαμβάνει (κατά χρονολογική σειρά) τη "Δημοκρατική Συμμαχία", τη "Δημιουργία, ξανά!" και τη σύμπραξη "Δράση"-"Φιλελεύθερη Συμμαχία".

Συμμετείχα ατομικά στη διαβούλευση σύμπραξης όλων αυτών και άλλων, μικρότερων σχηματισμών που έγινε ανεπίσημα γνωστή ως "Ενωτική Πρωτοβουλία" και συλλογικά στην προσπάθεια δημιουργίας ενός μεταρρυθμιστικού μετώπου με αιχμή τις Ομάδες Πολιτών, ως στέλεχος της Κίνησης Πολιτών "Ενωμένη Ελλάδα". Ήταν οι προσπάθειες ένωσης ενός ευρέως χώρου που θα συμφωνούσε στην ανατροπή του, κατ' ομολογία παντοιοτρόπως χρεοκοπημένου, πολιτικού μας συστήματος. Η συμφωνία θα στηριζόταν σε 5 βασικές θέσεις στις οποίες δεν βλέπω ποιος Έλληνας καλής πίστης θα διαφωνούσε, λαμβάνοντας υπόψιν τις εξαιρετικά κρίσιμες συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η Ελλάδα.

Για λόγους που κυμαίνονται μεταξύ των γενικότερων δυσχερειών των Ελλήνων να συνεργαζόμαστε, αλλά και αντικειμενικής δυσκολίας στη δημιουργία ενός μείγματος πολιτικών δυνάμεων που θα άθροιζαν υψηλότερη απήχηση από τα επιμέρους ποσοστά τους, οι προσπάθειες ελάχιστα απέδωσαν. Έτσι, φτάσαμε στις ανεξάρτητη κάθοδο των παραπάνω σχηματισμών στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 και στην ανάγκη να οριστικοποιήσω τη θέση μου μεταξύ τους:

• Η "Δημοκρατική Συμμαχία" έκανε κάποιες γενικόλογες και συζητήσιμης ειλικρίνειας αναφορές σε ενότητα και συνεργασία του φιλελεύθερου, μεταρρυθμιστικού χώρου. Ποτέ δεν διατύπωσε συγκεκριμένη δημόσια πρόταση, ενώ απαξίωσε άδικα κάποιες προσπάθειες. Και ποτέ δεν έδωσε δημόσια απάντηση σε προτάσεις άλλων. Η κα Ντόρα Μπακογιάννη, αν και με πείθει ότι είναι ειλικρινώς φιλελεύθερη, αποτελεί αναμφισβήτητο βαρύδι για το κόμμα της σε μια εποχή που απαιτεί δραστικές αλλαγές και αποκοπή από το παρελθόν. Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω το σθένος της ΔημΣυμ να αρθρώνει σε όλη τη βραχεία ζωή της φιλελεύθερο, μεταρρυθμιστικό, αντιδημοφιλή λόγο, μόνη μέσα στη βουλή και αυτό αποκλειστικά είναι που την έβαλε στη shortlist.
• Η "Δημιουργία, Ξανά!" είναι ένα πολύ καινούργιο κόμμα, προερχόμενο από τη βάση του. Συμμετείχε υπό συνθήκες που τελικά δεν ίσχυσαν, στην Ενωτική Πρωτοβουλία. Η ορμή του καινούργιου είναι συγκινητική, αλλά οδηγεί και σε υπερβολές. Ο εξαιρετικά επικοινωνιακός Θάνος Τζήμερος εκφράζει γνήσια τη σκέψη και το λόγο του ευρύτερου φάσματος πολιτών από όλους τους συναφείς σχηματισμούς στις διαπιστώσεις και στη διατύπωση, αλλά λιγότερο στις ριζοσπαστικές, πάντως, λύσεις που προτείνει και ευαγγελίζεται. Διατύπωσε και δημόσια πρόταση συνεργασίας που δεν έτυχε δημόσιας απάντησης. Παρά την αλματώδη πρόοδο, ο χρόνος είναι εξαιρετικά βραχύς για να αποκτήσει την δημοσιότητα, αναγνωρισιμότητα και κρίσιμη μάζα που απαιτείται για να επιτύχει είσοδο στη βουλή.
• Η σύμπραξη "Δράσης" και "Φιλελεύθερης Συμμαχίας" έγινε νωρίς και μας γέμισε ελπίδα για τη δυνάμει διεύρυνσή της. Παρά την ειλικρινή πρόθεση του κου Στέφανου Μάνου, η συμμετοχή της Δράσης στις προσπάθειες σύμπραξης του ευρύτερου χώρου δεν υπήρξε όσο καταλυτική και αποτελεσματική μπορούσε & θα περίμενε κανείς. Έστω κι έτσι, είναι ο μόνος σχηματισμός που αποτελεί σύμπραξη με όμορό του κόμμα και με πολλές ανεξάρτητες προσωπικότητες ακόμα και της (μεταρρυθμιστικής) αριστεράς! Παρά τις τεχνηέντως καλλιεργούμενες φήμες περί του αντιθέτου, ο κος Στέφανος Μάνος δεν υπήρξε ποτέ επαγγελματίας της πολιτικής, ούτε αποτυχημένος επιχειρηματίας. Υπήρξε ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς που με αυταπόδεικτο πολιτικό κόστος έπραξε πάντα κατά συνείδηση και, παρά την αντιδημοφιλία των απόψεών του ακόμα και μέσα στο κόμμα του, άφησε πίσω του πολύ σημαντικό και διαχρονικό έργο στα υπουργεία που υπηρέτησε.

Η απόφαση υπήρξε ευκολότερη από το αναμενόμενο. Θα προτιμούσα τη σύμπραξη όλων των παραπάνω και αυτών που θα προσήλκυε η δυναμική της, σύμφωνα και με τους στόχους και τις προσπάθειες της "Ενωμένης Ελλάδας". Ευτυχώς, δεν υπάρχει χαμένη ψήφος σε αυτές τις εκλογές. Αποδοκιμάζουμε τα κόμματα εξουσίας και το πελατειακό τους κράτος και ελάχιστη διαφορά κάνει ποιο από τα δύο θα είναι πρώτο. Έτσι, μπορούμε να ψηφίσουμε κατά συνείδηση. Πιθανολογώντας ότι το πολύ ένα από αυτά τα κόμματα θα πετύχει είσοδο στη βουλή, ως τώρα έτεινα να υποστηρίξω το σχήμα που θα είχε τις περισσότερες πιθανότητες να μπει στη βουλή κι ας μην ήταν η πρώτη μου προτίμηση.

Σύμφωνα με το "Πολιτικό Βαρόμετρο 103, Απρίλιος 2012" της Public Issue, η Δράση-ΦιΣ κυμαίνεται στο 2% στην πρόθεση ψήφου, το ίδιο με τη (στάσιμη για καιρό) ΔημΣυμ, αλλά με σημαντική δυναμική. Στη συνείδησή μου, η εμπειρία, η συνέπεια & η καλή μαρτυρία του κου Μάνου και η επίτευξη συμπράξεων της "Δράσης" με φορείς και αξιόλογα πρόσωπα (όχι μόνο του στενού φιλελεύθερου χώρου) γέρνουν άνετα τη ζυγαριά. Με δικαίωμα μίας ψήφου και με το ένα ζευγάρι χέρια που διαθέτω, υποστηρίζω και θα εργαστώ για τη "Δράση"-"Φιλελεύθερη Συμμαχία".

Γνωρίζω αξιόλογα στελέχη σε όλα αυτά τα κόμματα και μακάρι όλοι να επιτύχουν την είσοδό τους στη βουλή. Εξακολουθώ να ελπίζω σε ωριμότερες σκέψεις στις επόμενες εκλογές, που φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν σύντομα και εύχομαι καλό αγώνα και είσοδο στη βουλή σε όλους.


ΥΓ 1. Με ένα κάπως ανορθόδοξο τρόπο, η ανάρτηση "Τι Να Ψηφίσεις Στις Εκλογές – Ένας Οδηγός"
πιστεύω ότι καταλήγει στην ίδια shortlist με εμένα.
ΥΓ 2. Βάρυνε η υποψηφιότητα με τη Δράση ως ανεξάρτητου στη Β' Αθηνών του αδελφού μου, Χρήστου Γεωργιάδη στην απόφασή μου; Ασφαλώς, ευτυχώς με τρόπο σύμφωνο με την επιλογή μου :)
ΥΓ3. Καθώς η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, υπάρχει λίγος χρόνος ακόμα για την έκπληξη και την συμπόρευση των μεταρρυθμιστικών κομμάτων και φορέων σε ενιαίο μέτωπο. Είθε!

Πρόταση για το Τέλος Ακινήτων μετά το ΣτΕ

Κατέρευσε, όπως αναμενόταν, στο ΣτΕ η ποινή της διακοπής ηλεκτροδότησης σαν συνέπεια της μη πληρωμής του Τέλους Ακινήτου.

Φυσικά αυτό ελάχιστη άμεση διαφορά κάνει στους ηλεκτροδοτούμενους συμπολίτες μας που οφείλουν κάποια δόση του εν λόγω τέλους και ακόμα μικρότερη για αυτούς που έχουν ήδη υποστεί τη διακοπή ηλεκτροδότησης.

Επειδή η ΔΕΗ και οι άλλοι πάροχοι ενέργειας κινδυνεύουν τώρα να γίνουν αποδέκτες της δίκαιης αγανάκτησης των πολιτών και ενδεχομένως, και νομικών ενεργειών σε βάρος τους, αλλά, πρωτίστως, για λόγους ουσίας, έχουν κάθε λόγο να συμμορφωθούν άμμεσα, ακόμα και αναδρομικά, με την απόφαση και να δώσουν λύση.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να αντιλογίσουν ή να πιστώσουν πίσω στους καταναλωτές τις απλήρωτες χρεώσεις του τέλους ακινήτων. Όλες αυτές, καθώς και οι μελλοντικές δόσεις που τυχόν εκκρεμούν, να εκδίδονται εφεξής σε αυτοτελή λογαριασμό χωρίς οποιαδήποτε άλλη χρέωση. Έτσι, δίνεται η αυτονόητη δυνατότητα στους πολίτες να πληρώσουν ή όχι το τέλος ακινήτων, χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγουν στο Ταμείο Παρακαταθικών και Δανείων ή σε άλλα γραφειοκρατικά προκειμένου να το αποφύγουν και χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο τη σχέση τους με τον πάροχό τους ενέργειας.

Υπάρχει λύση και είναι απλή. Θα επιδείξουν το θάρρος και την ετοιμότητα;

Αυτοδύναμη Κυβέρνηση ή Απλή Αναλογική;

Το τρέχον εκλογικό σύστημα προσπαθεί να δίνει σταθερές, μονοκομματικές κυβερνήσεις, δωρίζοντας 50 επιπλέον έδρες στο πρώτο κόμμα. Ως εδώ, συμφωνώ.

Σε περίπτωση αδυναμίας παροχής αυτοδυναμίας στο πρώτο κόμμα, γιατί το εκλογικό σύστημα εξακολουθεί να δίνει το δώρο; Μόνο και μόνο ώστε να αλλοιώνεται η λαϊκή βούληση; Είναι συνταγματικό αυτό; Σε περίπτωση έλλειψης αυτοδυναμίας, το δώρο είναι άχρηστο και καταχρηστικό (αφού δεν επιτυγχάνει το σκοπό της ύπαρξής του).

Η λύση είναι απλή: Αν δεν επιτυγχάνεται αυτοδυναμία, να μην ενισχύεται το πρώτο κόμμα με έδρες που δεν του ανήκουν και βλάπτουν, παρά εξυπηρετούν, τη δημοκρατική λειτουργία!

Έχετε γνώμη; Ψηφίστε στο http://facebook.com/questions/342893589096832.

Αγορά ακριβών, λιγότερο ποιοτικών ελληνικών προϊόντων; Δε νομίζω...

Διαβάζω όλο και περισσότερο, τελευταία:

"Αν κάθε Έλληνας καταφέρει μέσα στο 2012 να αγοράσει ελληνικά προϊόντα αξίας 1.000 ευρώ στη θέση ξένων προϊόντων που αγόρασε πέρυσι, τότε θα προστεθεί στην προβληματική ελληνική οικονομία το αστρονομικό ποσό των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ολόκληρο το περιβόητο ΕΣΠΑ που υποτίθεται ότι θα αναζωογονούσε τη χώρα, είναι 18 δισεκατομμύρια για τέσσερα χρόνια. Αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει η είσοδος 12 δις ευρώ τον χρόνο στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα; ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΠΡΙΝ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΪΟΝ."

Επιτρέψτε μου μερικές σκέψεις:

Η όποια προτίμησή μας σε εισαγόμενα προϊόντα (όπου υπάρχει) δεν οφείλεται σε ανθελληνισμό, αλλά σε οικονομικά και ποιοτικά κριτήρια. Πολλά ελληνικά προϊόντα είναι ακριβότερα ή/και χειρότερα από ισοδύναμά τους εισαγόμενα κυρίως για δύο λόγους:

• Η μικρή αγορά και ο, συνεπώς, μικρός ανταγωνισμός επιτρέπουν την εύκολη δημιουργία καρτέλ (πχ. φρέσκο γάλα) που τεχνηέντως συντηρούν υψηλές τιμές 
• Η μικρή αγορά δεν επιτρέπει οικονομίες κλίμακας που θα επέτρεπαν ανταγωνιστικές τιμές

Στην πρώτη περίπτωση, προτείνεται η ανταμοιβή των καρτέλ και στη δεύτερη προτείνεται η ανταμοιβή της χαμηλής ανταγωνιστικότητας (δικαιολογημένης ή όχι).

Μια συνέπεια της πρότασης να προτιμούμε τα ελληνικά προϊόντα, λοιπόν, είναι να αυξήσουμε το κόστος μας διαβίωσης κατά ένα ποσοστό (10%, 30%, 60%; Γιατί οι προτείνοντες δεν μας το λένε;). Πόσο παραπάνω να πληρώσουμε για ελληνικά προϊόντα αξίας 1000€ εισαγόμενων; Γιατί να πληρώνουμε παραπάνω ώστε να συντηρούμε αναποτελεσματικές, αν όχι κερδοσκοπικές οικονομικές δραστηριότητες και πρακτικές;

Προτείνω, εναλλακτικά, να προσαρμόσουμε την παραγωγή και να διοχετεύσουμε αυτά τα χρήματα σε ανταγωνιστικούς, εξαγώγιμους κλάδους που επίσης έχουμε (υπηρεσίες, λογισμικό, στοχευμένος τουρισμός & κρουαζιέρα, ΑΠΕ, ακριβά αγροτικά προϊόντα που ευνοούνται από το κλίμα και το έδαφος -πχ. τρούφα & σαλιγκάρια- κτλ.). Και να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας με προϊόντα που θα ακριβοπληρώνουν οι ξένοι, αντί να περιορίσουμε τις εισαγωγές προϊόντων καλύτερων ή/και φθηνότερων από τα δικά μας.

Ας κρατάμε μικρό καλάθι στα ουρανοκατέβατα νούμερα και τις εύκολες λύσεις που μας παρουσιάζονται ανωνύμως και χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση. Ειδικά όταν είναι τόσο σαφές και ευδιάκριτο ότι ωφελούν τη συντήρηση των, συχνά επιδοτούμενων, αναποτελεσματικών παραγωγών (ανθρώπων και προϊόντων) που μας διακρίνει τις τελευταίες δεκαετίες.

Ανοικτή Επιστολή-Απάντηση στην κα Ντόρα Μπακογιάννη

Και τι κάνουν σήμερα αυτές οι μονάδες;
Λειτουργούν η κάθε μία για τον εαυτό της περιμένοντας ένα θαύμα. Σωστές αναλύσεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, με likes και followers, συζητήσεις σε μικρά ελιτιστικά παρεάκια, αλλά μικρή διάθεση συνεργασίας. Γιατί; Διότι ο άλλος, ή η άλλη, που είναι δίπλα μας -και που πιστεύει στα ίδια βασικά πράγματα- δεν είναι της αρεσκείας μας. Κάποιοι «ανήκαν και στο παλιό πολιτικό σύστημα». Αλλοι, χωρίς να το λένε δημόσια φυσικά, έχουν μια απαρέσκεια για γυναίκες σε υπεύθυνες θέσεις. Αλλοι «είχαν κάποτε πάει με το ΠΑΣΟΚ». Μερικοί θέλουν τον «φορέα» τους βρέξει-χιονίσει κι ας ξέρουν ότι δεν έχει καμιά προοπτική να μπει στη Βουλή και να συντελέσει σε κάποια αλλαγή. Επώνυμα στελέχη των παλιών «μεγάλων» κομμάτων καταγγέλλουν, άμεσα ή έμμεσα (όπως έγινε πρόσφατα στην παλιά Βουλή), τα κόμματα στα οποία ανήκουν, ξέρουν ότι μ' αυτά η Ελλάδα δεν έχει μέλλον, δεν έχουν όμως το πολιτικό θάρρος να σηκωθούν να φύγουν απ' αυτά και να συντελέσουν έτσι στη δημιουργία μιας νέας, ευρύτερης και ισχυρότερης, ανατρεπτικής πολιτικής δύναμης. Τέλος, διάφοροι ανεξάρτητοι μεταρρυθμιστές και διανοούμενοι, που πιστεύουν λίγο - πολύ στα ίδια πράγματα, απεχθάνονται γενικώς την πολιτική, ακόμα και τα μικρά αλλά πολιτικώς υπεύθυνα κόμματα, γιατί ίσως θα τα ήθελαν μεγάλα «με το καλημέρα» για να αξίζει τον κόπο να τα τιμήσουν με την παρουσία τους.

via news.kathimerini.gr

Κα Μπακογιάννη, είστε η πρώτη της τρέχουσας βουλής που έκανε εκτενή αυτοκριτική και στροφή που δείχνει με πράξεις ότι εννοείτε αυτά που λέτε. Αυτό και μόνο σας ξεχωρίζει θετικά από τους συναδέλφους σας. Η παρουσία της Δημοκρατικής Συμμαχίας, παρά τις όποιες ατέλειες και την αδυναμία της φωνής της, είναι μια ακτίνα φωτός μέσα στο επιεικώς απογοητευτικό κοινοβούλιο.

Χάρηκα ιδιαίτερα με την παρουσία σας στο 2ο Συνέδριο της Δράσης, ειδικά τη στιγμή που είπατε "Πρέπει να βρούμε ένα τρόπο το μεταρρυθμιστικό μέτωπο να είναι ενιαίο.", μέχρι που μου το πήρατε πίσω με το παραπάνω άρθρο σας.

Σύμφωνα με το άρθρο του κου Κ. Ζούλα "Ψάχνουν τον νέο Παπαδήμο" στο ίδιο φύλλο της Καθημερινής όπου δημοσιεύεται και το δικό σας, "όπως διαμηνύουν οι επικεφαλής των ανεξάρτητων οργανώσεων, απαράβατη προϋπόθεση για να γίνει εφικτή η δική τους συμμετοχή είναι η μη συμμετοχή πολιτικών προσώπων στην εμπροσθοφυλακή. Ενδεχόμενο που φαίνεται να βρίσκει σύμφωνο υπό κάποιους όρους τον κ. Στ. Μάνο, όχι όμως και την κ. Μπακογιάννη".

Είναι χρήσιμο οι προθέσεις σας να γίνονται ορθά αντιληπτές και ή ο κος Ζούλας σας παρεξήγησε, ή δεν εκφραστήκατε με επαρκή σαφήνεια. Καλώς ή κακώς, έχετε παρελθόν. Προσπαθείτε, έστω τώρα, να κάνετε αυτό που πολλοί επιθυμούμε για την Ελλάδα λέγοντας αλήθειες και χρεώνεστε γι' αυτό, συχνά κατά τρόπο άδικο, αλλά ούτε κι εσείς φύγατε. Και τώρα, αναφερόμενη σ' αυτές τις "μονάδες", μας αδικείτε εσείς.

Δεν είμαστε περισσότερο "ελιτιστικά παρεάκια" από όσο είναι η Δημοκρατική Συμμαχία. Είμαστε πολίτες επαγγελματίες που συσπειρωνόμαστε γύρω από 5 Βασικές Αρχές για να επιτύχουμε εκεί όπου οι επαγγελματίες της πολιτικής αποτυγχάνετε. Αντίθετα από τους 300 της βουλής, νοιαζόμαστε έμπρακτα για τον τόπο μας. Αγωνιζόμαστε όπως μπορούμε γι' αυτόν (την ίδια ώρα που είμαστε θύματα των πολιτικών της μεταπολίτευσης) στο χρόνο που μας απομένει από τον αγώνα μας να κρατήσουμε τη δουλειά μας, να βρούμε άλλη (όσοι τη χάσαμε) και να τα βγάλουμε πέρα, όσοι χρεωθήκαμε τις οριζόντιες περικοπές. Πολιτικών στις οποίες υπήρξατε κι εσείς συνυπεύθυνη μαζί με πολλούς από τους σημερινούς συναδέλφους σας στη βουλή, χωρίς κανείς σας να υφίσταται ανάλογες συνέπειες.

Παρακαλώ διαβάστε προσεκτικά το εξαιρετικό άρθρο του κου Ζούλα. Προσωπικά πιστεύω ότι ο τίτλος και ο υπότιτλος του άρθρου το αδικούν. Μεταφέρει όμως πολύ καλά το κλίμα και την ουσία: "απαράβατη προϋπόθεση για να γίνει εφικτή η δική τους συμμετοχή είναι η μη συμμετοχή πολιτικών προσώπων στην εμπροσθοφυλακή". Πρόκειται για απαίτηση των πολιτών, όχι για καπρίτσιο. Και είναι απαίτηση συμβολική, όχι κάποιου είδους βεντέτα. Είναι η φυσική συνέπεια της άρνησης της βουλής να αυτοκαθαρθεί. Αφού δεν το πράξατε μόνοι σας, όπως οφείλατε, τώρα παίρνουν μπροστά οι συνοπτικές διαδικασίες. Και, μαζί με τα ξερά, είναι επόμενο να κινδυνεύουν να καούν και τα χλωρά.

Κα Μπακογιάννη, έχετε την ευφυΐα να διακρίνετε τη διαφορά του αποκλεισμού, από τον αποκλεισμό συμμετοχής στην εμπροσθοφυλακή. Κανένας δεν περισσεύει, δεν έχουμε τέτοια πολυτέλεια. Έχετε και τα αντανακλαστικά να αναγνωρίσετε τις απαιτήσεις των καιρών. Δεχτείτε το συμβολισμό και πράξετε ό,τι σας αναλογεί, λαμβάνοντας υπόψιν ανάγκες και επιθυμίες πέραν των δικών σας. Έτσι, για να δώσετε και στους πιο δύσπιστους την καλή μαρτυρία που σας αμφισβητούν.

Ποιο είναι το πιο επικίνδυνο κόμμα για τη δημοκρατία μας;

Παραθέτω μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχα σήμερα το πρωί στο Twitter με τον ageor πάνω στο θέμα της εισόδου του ΛΑΟΣ στην Κυβέρνηση. Συγκεκριμένα ο ageor διαφώνησε με την πρότασή μου στον Κώστα Βαξεβάνη για ειδικό αφιέρωμα στο φιλοχουντικό παρελθόν και τις γενικότερες κωλοτούμπες του ΛΑΟΣ και των στελεχών του (π.χ. Βορίδης). Ο ageor πιστεύει ότι δεν πρέπει να ασχοληθούμε συγκεκριμένα μόνο με το ΛΑΟΣ, αλλά γενικότερα με τις κωλοτούμπες όλων των κομμάτων. Εγώ από την άλλη θεωρώ ότι εφόσον το ΛΑΟΣ πλέον είναι στην εξουσία μιλάμε για την πρώτη επιστροφή της ακροδεξιάς στην εξουσία μετά την μεταπολίτευση και αξίζει να εστιάσουμε στο συγκεκριμένο κόμμα και να ενημερωθεί ο κόσμος απλά και αντικειμενικά τα όσα έλεγε και έκανε το ΛΑΟΣ και η παρέα του έως πρόσφατα.
Η συζήτηση επεκτάθηκε και σε άλλα θέματα, όπως θα δείτε.
Ο μόνος λόγος που πήρα το θάρρος να συλλέξω τα tweets και να τα δημοσιεύσω μαζεμένα είναι ότι τόσο εγώ όσο και ο ageor δώσαμε το ελεύθερο τον Κώστα Βαξεβάνη να αξιοποιήσει τα tweets μας όπως θέλει (και αν θέλει) για μελλοντικό του άρθρο.

via dagorastos.net

Ακολουθεί το σχόλιο που έκανα στην ανάρτηση του Δημήτρη και παρακάτω ο διάλογος, παρμένος από το storify τoυ:
"Ευχαριστώ, Δημήτρη, για τον κόπο που έκανες να συγκεντρώσεις τη συζήτηση.
Λίγα λόγια ανακεφαλαίωσης:
Δεν διαφώνησα με την πρότασή σου για στενή παρακολούθηση του ΛΑΟΣ. Εξέφρασα έντονο προβληματισμό που _μόνο_ αυτός συγκεντρώνει την προσοχή βάσει εικαζομένων κινδύνων και όχι οι ήδη εκφρασμένες εντός του κοινοβουλίου αντιδημοκρατικές πολιτικές της αριστεράς (η οποία επίσης έχει συγκυβερνήσει στο παρελθόν) ή των κομμάτων εξουσίας. Έτσι, πρότεινα τη συνολική παρακολούθηση όλων των πολιτικών σχηματισμών για αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, με προτεραιότητα σε αυτές που _ήδη_ συμβαίνουν και προσβάλλουν το πολίτευμα, καθώς και αυτές που προκαλούνται από τα κόμματα εξουσίας (όπου ο ΛΑΟΣ έρχεται τρίτος και αυτό χάρη στην επιδεικτική -και ίσως αντιδημοκρατική- απουσία της αριστεράς από τον διάλογο).
Η συνολική απερίφραστη απόρριψή σου κάθε κωλοτούμπας και αντιδημοκρατικής πρακτικής από όπου και αν προέρχεται ανέτρεψε την αρχική μου εντύπωση και φόβο ότι μόνο τις ακρότητες της δεξιάς θεωρείς απορριπτέες, ενώ δεν ενοχλείσαι από αυτές της αριστεράς και άλλων. Και μόνο αυτή η διευκρίνιση είναι επαρκής ανταμοιβή, τουλάχιστον για μένα, για αυτή μας τη συζήτηση, κι ας διαφωνούμε στο ποια θεωρούμε προτεραιότητα ο καθένας.
Αν ο Κώστας Βαξεβάνης θέλει να χρησιμοποιήσει το διάλογό μας, μια αναδημοσίευση αυτής της ανάρτησης με το σχόλιό μου νομίζω είναι ό,τι χρειάζεται. Με την άδειά σου, το ίδιο θα κάνω και στο blog μου "Επί Παντός".
Σ’ ευχαριστώ και πάλι για την εποικοδομητική συζήτηση :) "
View the story "Το ΛΑΟΣ στη Βουλή" on Storify]

Μετά την άρνηση ο πόνος

Του Δημήτρη Κουτσονίκα

Αθήνα, Ολυμπιακοί αγώνες 2004. Η Ελληνική κοινωνία ζει τις καλύτερες στιγμές της, ενώ τα σάπια της θεμέλια τρίζουν. Έλληνες αθλητές ντοπαρισμένοι! Μακριά από το Ολυμπιακό πνεύμα, τρέχουν γρηγορότερα και σηκώνουν περισσότερα κιλά με τη βοήθεια απαγορευμένων ουσιών. Για τους περισσότερους ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. «Άλλωστε και οι άλλοι τα ίδια κάνουν!».

Ο Καραμανλής, νεόπλουτος αρχοντοχωριάτης, περισσότερο όμως ένοχος, ξοδεύει. «Για να μη μας κακοχαρακτηρίσουν οι ξένοι!».

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μετά από χρόνια εξουσίας του καθεστώτος ΠΑΣΟΚ, όπως η ίδια πετυχημένα είχε ονομάσει, δείχνει τις προθέσεις της. Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου και λοιποί συγγενείς, ξαναβρίσκουν τον ύπνο τους, ενώ είναι φανερό ότι και αυτή τη φορά κάθαρση δεν θα υπάρξει. Αντιθέτως η νομενκλατούρα της Ν.Δ. διατηρεί και χρησιμοποιεί τα ίδια κανάλια και τις ίδιες μεθόδους ληστείας και εξαπάτησης. Δομημένα ομόλογα, καρτέλ, Βατοπέδι, κομματικές εταιρείες, εκατοντάδες διοικητικά συμβούλια εταιρειών - οργανισμών του κράτους, ρουσφέτια, απευθείας αναθέσεις έργων, δίκτυα εκδοτών και δημοσιογράφων, διαφθορά, μαφία. Με το χρέος στο 100% του ΑΕΠ η δεύτερη τετραετία της Ν.Δ. εξελίσσεται σε πλιάτσικο από τους υπουργούς και τα κομματόσκυλα που βλέπουν το τέλος να πλησιάζει.

Το νόμιμο είναι και ηθικό και το ανήθικο ατιμώρητο από τους διορισμένους εκπροσώπους της Ελληνικής δικαιοσύνης.

Η ηθική πλέον είναι σχετική έννοια και εξαρτώμενη από τις περιστάσεις. Η ελληνική κοινωνία από το 1981 και μετά έγινε συνένοχη. « Όλοι μαζί τα φάγαμε».

Το ηθικό κατά τον Αριστοτέλη είναι επιλογή καθημερινή. Οι επιλογές αυτές οδηγούν στον εθισμό. Εθισμός σε πράξεις ηθικές ή ανήθικες. Το ελληνικό πρόβλημα είναι πάνω από όλα ηθικό.

Ο σημερινός πρωθυπουργός, αφού ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έψαξε, αλλά δεν βρήκε το 1 εκατομμύριο μάρκα που άφησε στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ ο Τσουκάτος, έκανε τον ανήξερο κατά την προεκλογική περίοδο για το μέγεθος του ελλείμματος και το δημοσιονομικό χάλι, εξαπατώντας τον Ελληνικό λαό. Στόχος, η παραμονή στην εξουσία και τελικά ο πλουτισμός. Κυβέρνηση σε ρόλο μη κυβερνητικής οργάνωσης, παιχνίδι με τα CDS, κοροϊδία με το e-gov, θλιβερή εξωτερική πολιτική, πάρτι με τις αποκρατικοποιήσεις, ατιμωρησία, και ένα σύστημα χιλιάδων ημετέρων να ασελγούν στο πτώμα που παρέλαβαν.

Η διαφθορά – διαπλοκή στην Ελλάδα είναι συστημική, οριζόντια και κάθετη, γόρδιος δεσμός. Δημοσιογράφοι, εκδότες, πολιτικοί, κατασκευαστές, υπάλληλοι της πολεοδομίας πλουσιότεροι από εργοστασιάρχες, ελεγκτές της εφορίας χειρότεροι από εκβιαστές της νύχτας, ζήτουλες ρουσφετιών. Ένα σύστημα άριστα οργανωμένο και δεμένο σφικτά, ώστε κανένας να μη μπορεί να ξεφύγει ή να μη συνεργαστεί. Και όλα αυτά σε μια κατ’ επίφαση δημοκρατική χώρα όπου κάθε τέσσερα χρόνια δήθεν ο λαός αποφασίζει.

Οι συγκεντρώσεις στις πλατείες δίνουν τη δυνατότητα στο υγιέστερο - σκεπτόμενο κομμάτι του ελληνικού λαού να διαφοροποιηθεί, και ίσως να συνθλίψει θλιβερές και ανέντιμες ηγεσίες.

Σε λίγους μήνες η Ελληνική κοινωνία στο σύνολο της θα αναγκαστεί να αποδεχτεί την καταστροφή και να βγει από τη φάση άρνησης στην οποία εμμένει. Άρνηση να αποδεχτεί την πραγματικότητα. Άρνηση να υιοθετήσει ένα τρόπο ζωής βασισμένο στο «είναι» και όχι στο «φαίνεστε». Άρνηση να κατανοήσει ότι δεν υπάρχει νόημα στο εθνικό ξεπούλημα της χώρας από μια κυβέρνηση προδοτών και απατεώνων. Άρνηση να ανατρέψει και να καταδιώξει το διεφθαρμένο σύστημα που την οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Άρνηση να αποδεχτεί ότι λύση δεν υπάρχει. Ως άλλοι βυζαντινοί Κωνσταντινουπολίτες, μέσα σε ένα εκρηκτικό περιβάλλον παγκόσμιας αστάθειας, θα αντιμετωπίσουμε την πικρή αλλά και τραγική αλήθεια.

«Και ήταν οι καιροί που ατίναχτο

Μέγα αστροπελέκι, κάτι

πρωταγρίκητο κι ως τότε κι ανιστόρητο,

Απ’ την Άσπρη Θάλασσα ως το Δούναβη

και ίσα πέρα από τα πόδια του Ευφράτη

κρέμουνταν απάνω από τον κόσμο,

κάψαλα και στάχτη να τον κάμη,

και λιγοθυμούσ’ η Ανατολή,

κι έτρεμε και η Δύση σαν καλάμι.

Και ήταν οι καιροί που η Πόλη

πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε,

και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε,

και καρτέραγ’ ένα μακελάρη.

Και ξολοθρεμός ο μακελάρης.

Ρούσοι, Νορμανοί, Βουλγάροι, Καταλάνοι,

κι ο Χριστιανομάχος ο Σαρακηνός,

κι ο Ουγγαρέζος, ο τεράστιος καβαλάρης,

πιο απαλά μπροστά του δείχνονταν

καθεμιά φυλή, κάθε σεισμός.

Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρη.»

Μετά την άρνηση θα έρθει ο πόνος. Όλα θα πάρουν τις πραγματικές τους διαστάσεις. Με την εθνική καταστροφή προ των πυλών, το αίτημα για τιμωρία θα είναι αδιαπραγμάτευτο. Ο κίνδυνος για μια Ελλάδα μόνιμα στο περιθώριο και την ανυποληψία, μέγας. Οι ταξικές διαφορές θα μεγαλώσουν και η κοινωνική αδικία θα βρίσκει τροφή στην ανεργία. Το βιοτικό επίπεδο θα πέσει. Ο πρωτογενής και ο δευτερογενής τομέας παραγωγής θα αναδειχθούν. Οι προσωπικότητες και οι κυβερνήσεις θα αναλαμβάνουν ως διαχειριστές συγκεκριμένου έργου και ορισμένου χρόνου. Οι ηγεσίες θα κρίνονται αυστηρά και άδικα καθώς το έθνος θα καρτερά το μεσσία Βενιζέλο. Η αναζήτηση της πραγματικής δημοκρατίας, ουσιαστικά θα είναι συνυφασμένη με την αναζήτηση της ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας. Η συλλογικότητα, προϋπόθεση επιβίωσης της φυλής και ελπίδα. Η οικονομική καταστροφή ίσως είναι ευκαιρία και νέα αρχή.

«Όσο να σε λυπηθή

της αγάπης ο Θεός,

και να ξημερώση μιάν αυγή,

και να σε καλέση ο λυτρωμός,

ω Ψύχη παραδαρμένη από το κρίμα!

Και θ’ ακούσης τη φωνή του λυτρωτή,

θα γθυθής της αμαρτίας το ντύμα,

και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή

θα σαλέψης σαν τη χλόη, σαν το πουλί,

σαν τον κόρφο το γυναίκειο, σαν το κύμα,

και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί

να κατρακυλήσεις πιο βαθιά

στου Κακού τη σκάλα,

για τ’ανέβασμα ξανά που σε καλεί

θα αιστανθής να σου φυτρώσουν, ω χαρά!

τα φτερά,

τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!»

Ο Δημήτρης Κ. Κουτσονίκας είναι οικονομολόγος και ασφαλιστικός σύμβουλος.