Friday, December 12, 2008

Ποιες ήταν οι εντολές του Υπουργείου Εσωτερικών προς την Αστυνομία; #griots

Άκουσα προ ολίγου τον υφυπουργό Εσωτερικών κο Χηνοφώτη να ισχυρίζεται στη Βουλή ότι δεν υπήρξε πολιτική εντολή προς την Αστυνομία για να είναι παρατηρητής στο χάος της φωτιάς, της καταστροφής, της κλοπής και του πλιάτσικου.

Δε μας είπε, όμως, ποιες εντολές έδωσε και γιατί δεν κόβει κεφάλια, αν οι εντολές αυτές δεν τηρήθηκαν. Ο υπουργός Εσωτερικών, κος Παυλόπουλος, θεωρεί επιτυχία που δεν υπήρξαν άλλα θύματα κατά τις διάφορες συμπλοκές, αφήνοντάς μας να πιστέψουμε ότι αυτό συνέβει χάρη στις εντολές της πολιτικής ηγεσίας προς την Αστυνομία. Ποια είναι η αλήθεια τελικά;

Document the documents

This is an appeal to due authorities & interested parties, television & radio stations, printed & online media everywhere: Please time- & place-stamp all the material you produce, air, publish or otherwise use as facts in news and documentaries.

I am tired of wondering "where and when did that happen?", "where and when was this recorded?" & "where and when was that picture taken?".

I ask of everyone involved to help establish transparency and better documentation in the news business. It certainly is not that difficult, with the digital technology in use today...

Tuesday, December 9, 2008

Ένα θύμα, κανένα μάθημα

Παραθέτω παρακάτω τα μηνύματα που έλαβα από το μοιραίο Σάββατο 6/12/2008 μέχρι σήμερα, βλέποντας τηλεόραση, ακούγοντας ραδιόφωνο, συζητώντας και διαβάζοντας από το Internet. Σκόρπια, όπως ο τόπος μας. Κάπου ανάμεσα είναι και η γνώμη μου.

Αλέξανδρε, έφυγες άδικα. Και μυαλό δε βάζουμε...

"Η ανθρώπινη ζωή δεν συγκρίνεται με τις υλικές ζημιές". Ασφαλώς! Και ποιος θα παρακολουθήσει αν κάποιοι κατεστραμμένοι επαγγελματίες οδηγηθούν στη φυλακή λόγω χρεών, ή στην αυτοκτονία; Πόσες ζωές κρίνονται με κάθε, εξίσου άδικα, κατεστραμμένη επιχείρηση;

Γνωρίζουμε άριστα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει πορεία χωρίς έκτροπα και οργανώνουμε πορείες αντί για καθιστικές, παθητικές διαμαρτυρίες. Ρίχνουμε λάδι στη φωτιά. Στρεφόμαστε κατά των καταστημάτων αντί κατά των πολιτικών, των αστυνομικών, των εκάστοτε πραγματικών υπευθύνων.

Περιμένουμε από Βουλευτές και Υπουργούς να διορθώσουν θέματα των οποίων αγνοούν την ύπαρξη, ζώντας ομαδικά στον κόσμο τους με τις ευλογίες μας, επ' ονόματί μας.

Θυμόμαστε ότι τα Εξάρχεια είναι "άβατο" και "γκέτο", πάντα κατόπιν εορτής και κανείς δεν ασχολείται, ούτε είναι υπεύθυνος για αυτό τις καλές μέρες. Ή μήπως δεν υπάρχουν τέτοιες;

Καταδικάζεται γενικώς και αορίστως η εκτροπή, την ίδια στιγμή που δικαιολογείται, διότι υπάρχει, τάχα μου, σημαντική αφορμή.

Ζητείται η εξάντληση της αυστηρότητας του νόμου για τον αστυνομικό που πυροβόλησε και ταυτόχρονα αναστέλλεται η εφαρμογή του νόμου για αυτούς που φέρνουν τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης... εν ονόματι του αθώου νεκρού!

Να είναι παρούσα η αστυνομία, να μην προκαλεί η αστυνομία, να προστατεύει η αστυνομία, να μη χτυπά η αστυνομία, να συλλαμβάνει η αστυνομία, να τιμωρούνται οι ένοχοι, να μην αυθαιρετεί η αστυνομία.

Παρεμβαίνουν οι πολιτικοί ώστε να ανοίγει ο αστυνομικός κλοιός, ώστε να αφεθούν ελεύθεροι οι συλληφθέντες. Ποιος ερμηνεύει το νόμο και ποιος τον εφαρμόζει;

Σε πόσες περιπτώσεις διαπιστώνεται η ατιμωρισία για αστυνομικούς που ξεπέρασαν τα όρια; Τι μήνυμα μεταφέρεται κατ' αυτό τον τρόπο; Αντίστροφα, τι απολαβή έχουν οι αστυνομικοί που διακρίθηκαν, τραυματίστηκαν ή έπεσαν στο καθήκον; Γιατί οι συνάδελφοί τους θα βάλουν τη ζωή τους στην "τήρηση της τάξης";

Ποια είναι, επιτέλους, η "τάξη" και πώς τηρείται;

Διαμαρτύρονται οι εκπρόσωποι της αστυνομίας για εντολές που δεν της επιτρέπουν να ασκήσει το έργο της. Συμπτωματικά, η διαμαρτυρία ακολουθεί πάντα το απευκταίο. Δεν είδα καμμία καταγγελία σε ανύποπτο χρόνο ότι πολιτικοί ή όποιοι άλλοι παρεμποδίζουν το έργο της.

Να χρησιμοποιούνται οι κάμερες επικουρικά στην εφαρμογή του νόμου; Όχι, αλλιώς πώς θα διαμαρτυρόμαστε ότι η αστυνομία και η δικαιοσύνη δε λειτουργούν;

Οι δημοσιογράφοι και "δημοσιογράφοι" καταφεύγουν στην υπερβολή όπως πάντα. Η "πολιτική δημοσιογραφία" προσπαθεί να αποδείξει τον εαυτό της και υπερβάλλει και αυτή. Μέχρι ότι καίγεται η Εθνική Βιβλιοθήκη διαβάσαμε και ακούσαμε...

Είναι μια ακόμα ευκαιρία να εντοπίσουμε και να απαξιώσουμε τους ανάξιους. Άλλη μια ευκαιρία που ήδη πηγαίνει χαμένη...

Αντίο, Αλέξανδρε και μη γελιέσαι. Αυτά δε γίνονται για σένα.